380
xanlıqlarının birləĢ miĢ qüvvələri tərəfındən iĢğal edildi. Bundan sonra Qaradağ
xanlığı, demək olar ki, öz müstəqilliyin i itirdi.
Təbriz xanlığının banisi Dünbuli tayfasının görkəmli nümayəndəsi
Nəcəfqulu xan (1745-1780) olmuĢdur. O, Təbrizdə urmiyalı Fətəli xan ƏfĢarın fəal
yardımı ilə möhkəmlən miĢdi. Buna görə də Təbriz xanlığı müəyyən vaxt ərzində
Urmiya xan lığ ından asılı vəziyyətdə olmuĢdu. Faktiki olaraq Nəcəfqulu xan Təbriz
xanlığını Urmiya xan ının naibi kimi idarə edird i. Lakin 1763-cü ildə Fətəli xan
ƏfĢar Kərim xan Zənd tərəfindən məğlub edildikdən sonra Təbriz xan lığ ı tam
müstəqillik qazandı. Nəcəfqulu xanın gördüyü ilk tədbirlərdən biri ö z hakimiyyətini
möhkəmləndirmək üçün Təbrizin ətrafına qala divarları çəkdirmək oldu.
Marağa xanlığının əsasını Əliqulu xan Müqəddəm (1747-1750)
qoymuĢdur. Elə bir əhəmiyyət kəsb etməyən bu xanlıq Ağa Məhəmməd Qa car
hakimiyyətə gələnə qədər müstəqil id i.
Ərdəbil xanlığının banisi ġahsevən tayfasının baĢçısı Nəzərəli xan (1747-
1783) olmuĢdur. Onun hakimiyyəti dövründə xanlıq in kiĢaf etmiĢdi. Nəzərəli xan
nikah dip lo matiyası vasitəsilə qarabağlı Ġbrah im xanla dostluq əlaqələri yarat mıĢdı
və Lənkəran xan lığı ilə də mehriban qonĢuluq münasibətində idi. Ġran hakimi
Kərim xan Zənd Ərdəbil xanlığın ı ələ keçirmək üçün cidd-cəhd göstərirdi. Onun
məsləhəti ilə Gilan hakimi Hidayət xan Ərdəbildən uzaqlarda olan Nəzərəli xan ın
üzərinə xaincəsinə basqın edib onu əsir görürdü və Ənzəliyə apardı. Lakin Kərim
xanın ölü mündən sonra (1779) ərdəbillilər Gilana hücum edib Nəzərəli xanı
əsirlikdən qurtardılar.
Urmiya x a n l ı ğ ı n ı n baĢçısı ƏfĢarlar tayfasından olan Fətəli xan ƏfĢar
(1747-1763) idi. Öz sərhədlərini geniĢləndirmək məqsədi güdən Fətəli xan
müəyyən vaxt ərzində Cənubi Azərbaycanda xeyli ərazi tuta bilmiĢdi. Lakin 1763-
cü ildə onun özü Kərim xan Zənd tərəfındən məğlub edildi. Bundan sonra Urmiya
xanlığı ö zünün əvvəlki əhəmiyyətini itird i.
Xoy xanlığının ilk hakimi ġahbaz xan (1747-1763) olmuĢdur. O, Nadir Ģah
dövründə Xoy vilayətinin hakimi olmuĢ Murtuzqulu xanın oğlu idi. ġah
Ģübhələndiyinə görə, Murtuzqulu xan ı qətlə yetirmiĢ, vilayətə onun oğlu ġahbaz
xanı hakim təyin etmiĢdi. Nadir Ģahın ölü mündən sonra o özünü Xoy xanlığın ın
müstəqil hakimi elan etmiĢdi. Mülay im siyasət yeridən ġahbaz xan Fətəli xan
ƏfĢarla dostluq münasibətləri saxlayırd ı.
Maku x a n l ı ğ ı n ı n banisi Bayat tayfasının baĢçısı, Nadir Ģahın
sərkərdələrindən biri Əh məd Su ltan (1747-1778) id i. ġah ın ölü mündən sonra
vətənə qayıdan Əhməd Sultan Makunu müstəqil xanlıq, ö zünü isə xa nlığın hakimi
381
elan etmiĢdi. Xanlığın paytaxtı iki tərəfdən dağlarla əhatə olunmuĢ Maku Ģ əhəri idi.
Maku xanlığ ı öz ətrafında 30 kəndi b irləĢdirirdi.
Sərab xanlığının əsası ġəqaqi tayfasının baĢçısı Əli xan (1747-1786)
tərəfındən qoyulmuĢdur. Nadir Ģahm ölü mündən sonra paytaxtdakı qarıĢıqlıqdan
istifadə edən Əli xan özünü həmtayfaları arasında xan elan etdi. O,
Məhəmmədhəsən xan Qacarla mübarizədə öz müstəqilliyini qoruyub saxlasa da,
Kərim xan ın nominal hakimiyyətini qəbul etməyə məcbur olmuĢdu. Lakin onun
ölümündən sonra Sərab xan lığ ı yenidən müstəqilliyə nail o lmuĢ, öz sərhədlərini
geniĢləndirməyə cəhd göstənniĢdi.
Adları çəkilən xanlıq lardan baĢqa, Kür ilə Araz çayların ın qovuĢuğunda
Cavad xanlığı və Kür çayının mənsəbində daha bir kiç ik xan lıq -
Salyan xanlığı
mövcud idi.
Xanlıqların qarĢılıqlı münasibətləri və Azərbaycan torpaqlarının
birləĢdirilməsi təĢəbbüsü. Xan lıq lar dövrü Azərbaycan tarixində feodal
dağınıqlığ ı və Ģiddətli feodal ara çəkiĢmələri ilə səciyyələnir. Hakim feodallar -
xanlar bir-biri ilə mübarizə apararaq əra zilərini geniĢləndirməyə, vergi ve rməyə
qadir olan rəiyyətin sayını artırmağa ean atırdılar. Müəyyən bir həddən sonra bu,
obyektiv surətdə Azərbaycan torpaqlarının birləĢdirilməsi prosesinə çevrilirdi. Bu
baxımdan urmiyalı Fətəli xan ƏfĢarın, Ģəkili Hacı Çələbi xan ın, qarabağlı Pənahəli
xanın təĢəbbüsləri təqdirə layiq olsa da, heç bir müsbət nəticə verməmiĢdir.
Hacı Çələbi ö zünü xan elan etdikdən, 1747-ci ildə Qəbələ və ƏrəĢ
sultanlığını ġəki xanlığına birləĢdirdikdən sonra ġəmsəddin mahalın ı özünə tabe
etmək istədikdə Kartli ça rı Tey muraz və Kaxeti çarı II Ġraklinin simasında güclü
rəqiblərlə toqquĢmalı olmuĢdur. Gü rcü çarları da baĢqa feodal hakimləri kimi
qonĢu xanlıq lar hesabına varlanmağa çalıĢırdılar. Gürcü mənbələrinin birində etiraf
olunur ki, Teymuraz və II Ġraklinin qoĢunları ilə toqquĢma zamanı Hacı Çələbi xanın
döyüĢçüləri düĢməni darmadağın etmiĢlər. Gürcü çarları 4000 nəfər itirmiĢ,
qoĢunlarının bir hissəsi Alazan çayında batmıĢ, bəziləri isə əsir düĢmüĢdülər.
Hacı Çələbi xan xarici düĢmənlərin yürüĢünü dəf etdiyi zaman Azərbaycanın
digər xanlıqları arasında torpaq və rəiyyət üstündə mübarizə davam etməkdə idi.
Məğlub olmuĢ gürcü çarları Azərbaycan xanları arasında gedən rəqabətdən öz
xeyirlərinə istifadə etməyi qərara aldılar. Onlar ilk növbədə ġimali Azərbaycanda böyük
nüfuza malik olan qarabağlı Pənahəli xanı öz tərəflərinə çəkməyi p lanlaĢdıraraq, Hacı
Çələbi xan ın gündən-günə qüvvətlənməsinin qonĢu xanlıqlar üçün təhlükəli olduğunu
ona bildirdilər və birlikdə ġəki xanlığ ına hücum etməyə çağırdılar.
Torpaqlarını geniĢləndirmək və rəiyyətin sayını çoxaltmaq arzusunda olan
Pənahəli xan gürcü çarlarının təklifini qəbul etdi. Tezliklə Hacı Çələbi xandan ehtiyat