Almaz H
əsənqızı
42
baycan folklorşünaslığı üçün böyük bir əhəmiyyət daşıyır,
çünki burada olan b
əzi məruzələr birbaşa onun nəzəriyyələri
il
ə bağlıdır. Ə.Ağaoğlunun nəşr etdirdiyi “Şərqşünasların
konqresind
ə” məqaləsində göstərildiyinə görə, həmin yığın-
caqda XIX yüzilin
ən nüfuzlu alimlərinin – şərqşünaslarının
h
əm dilçilik, həm də folklorşünaslıqla bağlı məruzələri
dinl
ənilmişdir. Onların bir çoxu haqqında ətraflı məlumat
ver
ən Ə.Ağaoğlunun qeydlərindən məlum olur ki, ən çox
diqq
ətəlayiq çıxış kimi antropologiya şöbəsinin iclasında
doktor V.V.Teylorun Avs
traliya yaxınlığında yerləşən hələ
d
ə ibtidai icma dövründə yaşayan Tasmaniya və onun əhalisi
il
ə bağlı olan məruzəsi onun marağına səbəb olmuşdur:
“Tasmanlı indiyə kimi tapılmış bütün vəhşilərdən daha da
ibtidaidir. Onun oxu v
ə yayı da yoxdur. O özünü yarpaqlarla
örtür v
ə hava pis olanda ağacların oyuğunda özünə sığınacaq
a
xtarır… Onların dini çox ibtidaidir, lakin insanların ruhu
haqqında anlayışları vardır. Onlar bu ruhu kölgə şəklində
t
əsəvvür edirlər; ölülərin kölgəsi – qoruyucu allahlardır;
əks-səda – danışan allahın kölgəsidir; ən ali allahlar – göy
gurultusu v
ə ildırımdır”
41
.
Göründüyü kimi, ibtidai insanın inancları, dünyaya
baxış sistemi əyani şəkildə konqres iştirakçılarının nəzərinə
çatdırılmış, bu da gənc Ə.Ağaoğlunun da diqqətindən yayın-
mamışdır. Burada düşündürücü əsas məqamlardan biri də
m
əruzəçi Teylorun şəxsiyyəti ilə bağlıdır. Ola bilsin ki,
folklorşünaslıqda antropoloji nəzəriyyənin yaradıcılarından
biri kimi tanınan E.Taylorla həmin məruzəçi eyni şəxsdir,
lakin t
əəssüf ki, bu barədə məqalədə məlumat verilmir.
41
Əhməd Ağaoğlu. Şərqşünasların konqresində, “Mədəniyyət dün-
yası”, XI buraxılış, Bakı: ADMİU, 2006, s.16
Folklorşünaslığa giriş
43
Folklor n
əzəriyyələrdən bəhs edilərkən, Əhməd Cəfə-
roğlunun bu istiqamətdəki düşüncələri də diqqəti cəlb edir.
Bel
ə ki, türk folklor irsinin dünya mədəniyyətinə təsiri mə-
s
ələsini şərh edərkən, Ə.Cəfəroğlu məşhur rus alimi
Q.N.Potaninin (1835-1920) t
ədqiqatlarını, xüsusən onun bir
neç
ə səyahəti nəticəsində yazdığı və 1899-cu ildə nəşr et-
dirdiyi “Orta
əsrlər Avropa eposunda Şərq motivləri” (“Вос-
точные мотивы в средневековом Европейсом эпосе”)
əsərini xatırlatmışdır: “…ümumiyyətlə, türk xalqiyyatı türk
mühacir
ətlərilə türkün bulunduğu sahələrdə iz buraxmaqdan
geri qalmamışdır. Hələ türk xalq şeirlərini və zəfərlərini
t
ərənnüm edən qopuzun hun türklərinin dövründən etibarən
macarlar, çexl
ər, lehlilər (polyaklar), almanlar, ruslar,
ukraynalılar, finlər, Afrikada yaşayan yerli əhali və nəhayət,
bütün Balkan mill
ətləri tərəfindən mənimsənilməsi və
istifad
əsi iddia edilən təsiri bütün vəsflərilə göstərməkdədir.
F
əqət, nə yazıq ki, türk folkloru bu bizə iftixar verici
ba
xımdan, demək olar ki, araşdırılmamış bir haldadır. Vaxtı
il
ə şərqşünas Potanin “Orta əsrlər Avropa eposunda Şərq
motivl
əri” adlı əsərilə bu mövzunu canlandırmışsa da,
ciddiyy
ətlə bu işə sarılan digər birisinə, təəssüf ki, bu günə
q
ədər təsadüf edilmir. Halbuki bu işi görmək zənn edildiyi
q
ədər ağır və zor deyildir”
42
.
Qeyd etm
ək lazımdır ki, Qriqori Nikolayeviç Potaninin
t
ədqiqatçılarından Ü.Ələkbərova “Orta əsrlər Avropa
eposunda Şərq motivləri” (“Восточные мотивы в средне-
вековом Европейсом эпосе”) əsərini təhlil edərkən, ma-
raqlı mülahizələr irəli sürmüşdür: “Asiya süjetlərinin kökünü
42
Ahm
et Caferoğlu. Folklorumuzda milli hayat ve dil bakiyeleri,
C.H.P, Konferanslar serisi, Kitap 16, İstanbul: 1940, s. 22
Almaz H
əsənqızı
44
Hindistanda axtaran benfeyçil
ərdən fərlqli olaraq, Q.N.Pota-
nin Q
ərb süjetlərinin Turan xalqları arasında yarandığı və
buradan bütün dünyaya yayıldığını iddia etməklə iqtibas
n
əzəriyyəsinə yeni nəfəs, yeni ruh gətirmişdir”
43
.
Ə.Cəfəroğlunun Şərq və Qərb folklor əlaqələri məsə-
l
əsi ilə bağlı mülahizələrini Potanin tədqiqatının, başqa sözlə
des
ək, iqtibas nəzəriyyəsinin davamı kimi dəyərləndirmək
mümkündür. Bel
ə ki, Əhməd bəy türkdilli xalqların yayıldığı
geniş ərazini tarixi axınlara əsaslanaraq, iki istiqamət üzrə
izl
ənilməsini təklif etmişdir.
1.X
əzərlə Qara dənizin şimalından cənubi Rusiyaya
doğru;
2.
İrandan keçərək Qara dənizin cənubundan Anadoluya
doğru.
Alimin fikrinc
ə, birinci yolla mühacirət edən hun, pe-
çeneq, avar, x
əzər, kuman türkləri “bir çox folklor məh-
sulları ilə bərabər ərimiş və bizə, demək olar ki, heç bir
bakiy
ə buraxmamışlar”
44
.
Mü
əllif ikinci istiqamət üzrə mühacirət edənlərin, əksi-
n
ə, öz milli mədəniyyətlərini, dini baxışlarını həm folklo-
runda, h
əm həyatında qoruduqlarını söyləməklə yanaşı, onla-
rın digər xalqların kültürünə ciddi təsiri məsələsini şərh
etmişdir. Əhməd bəyin Qərblə Şərq arasındakı mədəni
əlaqələrə aydınlıq gətirdiyi mülahizələri olduqca önəmlidir:
“Türk mill
ətinə xas köçərilik mədəniyyətilə yaşayan türklər,
şübhəsiz, bulunduqları sahənin durğunluğu və təmasda bu-
43
Ülk
ər Ələkbərova. Q.N.Potaninin əsərlərində türk xalqları folkloru
m
əsələləri, Bakı: Elm və təhsil, 2013, s.129
44
Ahmet Caferoğlu. Folklorumuzda milli hayat ve dil bakiyeleri,
C.H.P, Konferanslar serisi, Kitap 16, İstanbul: 1940, s. 22
Dostları ilə paylaş: |