Almaz H
əsənqızı
52
bütün dövrl
ərdə türk mədəniyyəti, adət-ənənəsi, yaşayış tərzi
haqqında bilgi almağın mümkünlüyünü bildirmiş, bunu yal-
nız ümumtürk kontekstində, qövmlərin kültürlərini müqayisə
apararaq yerin
ə yetirməyi məsləhət görmüşdür.
Ə.Cəfəroğlunun 1983-cü ildə Ankarada Türk Kültü-
rünü Araşdırma İnstitutu tərəfindən çap olunmuş “Türk
qövml
əri” kitabı müqayisəli folklorşünaslıq istiqamətində
t
əxminın yarım əsr bundan qabaq atılmış mühüm bir addım
hesab oluna bil
ər. Ensiklopedik səpkidə yazdığı bu əsərində
yakut, karaqaş, tuva, irtış, saka, şor, kamasin, qaraqalpaq,
özb
ək, qırğız, qazax, türkmən, noqay, qaraçay, kumuq,
Az
ərbaycan, qaşqay, əfşar, qacar, şahsevən, qaradağlı, qara-
papaq, k
əngərli, bayat, Qazan, Həştərxan, başqırd, çuvaş,
kara
im, Krım, qaqauz və b. türklərinin yerləşdiyi ərazi,
əhalisinin sayı, dini, dili, tarixi barədə qısaca danışan alimin
h
əmin xalqların ədəbiyyatı, xüsusilə söz sənətinin özülünü
t
əşkil edən folkloru haqqında mühakimələri diqqəti cəlb
edir. Mü
əllif Altay, teleut, yakut, Tuva və başqa azsaylı
xalqların ədəbiyyatının yalnız şifahi şəkildə mövcud oldu-
ğunu, kamasin, şor, xakaslarda isə qopuzun, əfsanə və das-
tançılığın geniş yayıldığını bildirmişdir.
Bu
əsər Ə.Cəfəroğlunun oxuduğu mühazirələr əsasında
onun ölümünd
ən sonra nəşr edilmişdir və bu sahədə gələcək
araşdırmalar üçün bir istiqamət kimi çox dəyərlidir.
Az
ərbaycan folkloru yalnız qohum deyil, həm də qonşu
xalqların yaratdıqları ilə də müqayisə olunmalıdır. Müasir
dövrümüzd
ə bu problem çox böyük bir aktuallıq daşıyır.
Q
onşu millətlərin bir çox hallarda Azərbaycan xalqının
yaratdığı ədəbi örnəkləri, mərasimləri, musiqi, geyim, xörək
növl
əri, musiqi alətləri və sairəni öz adlarına çıxdıqları, bir
sözl
ə, bütün folklor və etnoqrafik kimliyinə əl uzatdıqları bir
Folklorşünaslığa giriş
53
vaxtda bel
ə müqayisələrin aparılması, zənnimizcə, çox va-
cibdir.
Tarix
ən qonşu xalqların mədəniyyətinin bir-birinə təsiri
h
əmişə mövcud olmuşdur. Azərbaycan dünyada çox az
t
əsadüf olunan bir tale – parçalanma əzabı yaşayan bir öl-
k
ədir. Başqa cür desək, həm fars, həm də Azərbaycan folk-
loru qonşuluq yox, daha dərin bir münasibətdə, iç-içə yaşa-
maqda olan iki f
ərqli mədəniyyətin təsirilə meydana çıx-
maqdadır. Bu halda ədəbiyyatların bir-birinə etdiyi təsir
daha güclü olur. Bu h
əm yazılı, həm şifahi ədəbiyyatda özü-
nü göst
ərən amillərdəndir. Məsələn, fars ədəbiyyatının bö-
yük klassiki Firdovsi “
Şahnamə”ni yazarkən türk əfsanə-
l
ərindən də istifadə etmişdir. Təbii ki, Azərbaycan folk-
loruna v
ə musiqisinə də uzun illər yaxın münasibətdə olduğu
fars m
ədəniyyətinin təsiri olmuşdur. Bu qarşılıqlı mədəni
t
əsir ayrıca bir tədqiqat mövzusudur, xüsusən İran ərazi-
sind
ə otuz beş milyondan çox Azərbaycan türkünün yaşa-
dığını və onların belə bir tədqiqat aparma imkanlarının yox
d
ərəcəsində olduğunu nəzərə alsaq, mənzərə tam aydın gö-
rün
əcəkdir.
M
əlumdur ki, ayrı-ayrı xalqların folklor yaradıcılı-
ğında, xüsusən irihəcmli əsərlərdə – nağıl və ya dastanlarda
oxşar süjet və ya motivlərə təsadüf edilir. Qohum etnosların
şifahi yaradıcılığında oxşarlıq onların bir ana xəttə bağlılığı
il
ə, həmçinin dil yaxınlığı ilə izah edilir. Lakin bəzən qohum
olmayan xalqların folklorunda da inanılmaz dərəcədə yaxın
süjetl
ərə, bəzən tamamilə eyni motivlərə rast gəlinir. Bu
m
əsələ məşhur rus folklorşünası Sergey Yuryeviç Neklyu-
dovun diqq
ətini cəlb etmiş və o, rus, monqol, tayvan abori-
genl
əri, Çin və s. xalqların nağılları arasında müqayisə apa-
raraq, “Niy
ə nağıllar eynidir?” (“Почему сказки одинако-
Almaz H
əsənqızı
54
вые
?”
)
adlı məqaləsində düşündürücü qənaətlər irəli sür-
müşdür:
“Bel
əliklə, nə dil qohumluğu, nə də mədəni diffu-
ziya il
ə izah edilməyən, lakin təəccüb ediləcək qədər eyni
mifoloji –
folklor uyğunluğu mövcuddur. Məhz onları ti-
poloji, daha doğrusu, mədəni inkişafın hansısa ümumi qa-
nunları ilə yaranan və mədəniyyətin universal qanunları əsa-
sında qurulan mətnlər adlandırmaq qəbul edilib. Onlar struk-
tur c
əhətdən olduğu kimi məzmun dərəcəsinə də görə eyni
n
əticəyə gətirib çıxarır: söhbət, bir tərəfdən, konstruksiya
oxşarlığından, ümumi plandan, məzmunun özü və ya fraq-
mentl
ərindən, digər tərəfdən, semantik uyğunluqdan, müx-
t
əlif tematik elementlərin geniş yayılmasından gedir”
53
.
Göründüyü kimi, söhb
ət yalnız strukturun deyil, həm
d
ə məzmunun heyrət ediləcək qədər oxşarlığından gedir.
Bel
əliklə, Azərbaycan folkloru dünya folklorşünaslığı
kontekstind
ə, yəni qohum və ya qonşu olmayan mədəniy-
y
ətlərin yaratdıqları ilə də müqayisə edilməidir. Sovet
hakimiyy
əti illərində belə tədqiqatların aparılması qeyri-
mümkün olduğundan yalnız mühacirətdə müəyyən qədər
müqayis
ələrə təsadüf etmək mümkündür ki, bu da çox azdır.
Bel
ə müqayisələrin bir neçəsinə diqqət yetirək.
M.B.M
əmmədzadə “Millətlərin oyanmasında dastan-
lar” m
əqaləsində (6 aprel 1928-ci ildə Azəri Türk Gənclər
Birliyind
əki eyniadlı məruzəsi öz aktuallığını qoruduğu üçün
52 il sonra – 1970-ci ild
ə Ankarada “Azərbaycan” dərgi-
sind
ə çap edilmişdir) Avropada hələ XIX yüzildə milli
intibah dövrünü yaşayan almanların inkişaf yolunu nəzərdən
53
Сергей Неклюдов. Почему сказки одинаковые? // Живая старина,
Москвa: 2004, №1(41),с.7-10
Dostları ilə paylaş: |