Almaz H
əsənqızı
70
modernizm üslubunda yazılan əsərlərdə folklordan istifa-
d
ənin yeni forması meydana çıxmışdır. Daha doğrusu, folk-
lordan götürül
ən motivlər müasir dövrə, onun xarakterik xü-
susiyy
ətlərinə köçürülərək, tam fərqli bir şəkildə bədii
əsərlərin mövzusuna çevrilməkdədir. Məsələn, Anar “Ağ
qoç, qara qoç”
əsərində “Məlikməmməd” nağılından mə-
har
ətlə bəhrələnmişdir və yazıçının qaldırdığı məsələləri,
çatdırmaq istədiyi informasiya yükünü daha dərindən
anlamaq üçün h
əmin folklor örnəyi ilə tanışlıq, fikrimizcə,
vacibdir.
Əsərin adı da nağıl motivindən götürülmüşdür.
İlqar Fəhminin “Çənlibel tülküsü” əsəri mövzusunu “Ko-
roğlu” dastanından götürsə də, tam fərqli bir üslubda müasir
probleml
ərin həlli istiqamətində yazılmışdır. K.Abdullanın
“Ya
rımçıq əlyazma” əsəri “Kitabi-Dədə Qorqud” üzərində
qurulsa da, mövzu f
ərqli müstəvidə qələmə alınmışdır və s.
Yazılı ədəbiyyat hər nə qədər folkorla bağlı olsa da,
onlar öz üslubuna, ifad
ə formasına, qəlib və modellərinə
gör
ə bir-birindən fərqlənir:
– H
ər şeydən əvvəl, illərin sınağından çıxaraq xalqın
yaddaşında əbədi yaşayan folklor mətnləri həm onu söy-
l
əyənləri, həm də dinləyənləri öz çazibəsində saxlamaqda
davam edir.
–
Folklor, yazılı ədəbiyyatdan fərqli olaraq, bütün za-
man
larda (keçmişdə, indi, gələcəkdə) təkrar-təkrar ifa edil-
diyi üçün canlıdır, əbədidir.
– Folklor el
ə yazılı ədəbiyyatın da təməlini, özülünü
t
əşkil edir. Daha dəqiq desək, yazılı ədəbiyyatda qoyulan
probleml
ər birbaşa folklordan süzülərək gəlir.
– El
ə bir yazılı ədəbiyyat nümunəsi tapmaq olmaz ki,
Folklorşünaslığa giriş
71
onun t
ərkibinə folklor (inanc, ovsun, ata sözləri, zərbi-məsəl
v
ə s.) örnəkləri daxil edilməsin.
– Folklor bütövlükd
ə aid olduğu xalqın, yazılı
ədəbiyyat örnəyi isə daha çox onun müəllifinin simasını əks
etdirir.
Almaz H
əsənqızı
72
FOLKLOR VƏ MUSİQİ
M
əlumdur ki, qədim türklər çox zəngin musiqi kül-
türün
ə malik olmuşlar, hələ 981-ci ildə Uyğur elinə gələn
Çin elçisi Vanq Yen Te burada at üz
ərində musiqi ilə qarşı-
landığını öz səyahətnaməsində qeyd etmişdir
63
.
Əhməd Cəfəroğlu “Cahan ədəbiyyatında türk qopuzu”
t
ədqiqatında onların musiqiləri barədə məlumat vermiş, hətta
bir miniatür
ə əsasən qədim dövrlərdə uyğur türklərinin
müxt
əlif musiqi alətlərinin və orkestrinin olması qənaətini
d
ə qeyd etmişdir.
Bir çox t
ədqiqatçılar folklor kimi musiqinin də
insanlığın tarixilə eyni vaxtda yarandığını söyləməkdədirlər.
M.H.Türk
əqul: “Musiqinin mənşəyi, heç şübhəsiz ki, bəşər
tarixi il
ə başlar. İnsanlar vəhşi halda yaşarkən belə musiqiyə
ehtiyac duy
muşlar, ibtidai şəkildə də olsa, musiqiyə sahib
olmuşlar”– yazaraq, belə bir nəticəyə gəlmişdir ki, musiqinin
y
aşı bəşəriyyətin yaranması ilə ölçülməlidir, o, insanlıq
tarixind
ə tanrılara tapınma, dua zamanı meydana gəlmişdir
v
ə bu sənəti iki qismə ayırmaq mümkündür: “Birincisi, tövr,
y
əni rəqs sənətidir ki, nəşənin ifadəsidir. İkincisi, səsli söz
s
ənətidir ki, duadan doğmuşdur. Bəzən bu ikisi birləşərək
63
Şinasi Tekin. Vanq Yen Tenin seyahetnamesinde anlatdıkları.
Hayat. Tarih, İstanbul: 1968, № 8, s. 76
Folklorşünaslığa giriş
73
bütün dinl
ərdə istifadə olunmuşdur”
64
. Bel
əliklə, müəllif
h
əm rəqslərin, həm də nəğmələrin yaranma tarixini araş-
dırmağa çalışmış, fikrini dəqiqləşdirmək üçün müxtəlif əsa-
tirl
ərdən örnəklər vermişdir. Burada maraqlı cəhət odur ki,
musiqinin yaranma tarixi mü
əyyənləşdirilən zaman miflər,
əfsanələr əsas mənbələrdən biri kimi tədqiqatçıya yardım
e
tmişdir.
M
əlumdur ki, folklorun ən geniş yayılan janrlarından
biri xalq mahnılarıdır. Onlar həm folklorşünaslığın, həm də
musiqi
araşdırıcılarının tədqiqat obyektlərindən biridir. Xalq
mahnılarında onu yaradan xalqın tarixi, coğrafiyası, geyim,
kulinariya v
ə s. mədəniyyəti ilə yanaşı musiqi zövqü də öz
əksini tapmış olur. Bəzən mahnının bir misrasının verdiyi
informasiya cild-
cild kitablardan alınan məlumatdan daha
sanballı olur.
Bir fakta n
əzər salaq. Məhəmməd Əmin Rəsulzadə
1928-ci ild
ə İstanbulda çap etdirdiyi “Qafqazya türkləri” adlı
tarixi-siyasi t
ədqiqatının “Tarixə bir baxış” adlı ilk bölü-
münd
ə “Kitabi-Dədə Qorqud” dastanlarının mötəbər tədqi-
qatçılarından olan Mehmet Fuad Köprülüzadə tərəfindən
ir
əli sürülən eposun “mövzu etibarı ilə Azərbaycan sahəsinə
aid olması” fikrinin düzgünlüyünü sübut etmək üçün şifahi
ədəbiyyatın bu gün də azərbaycanlılar arasında yayılmış olan
bir növün
ə – xalq mahnılarına diqqət yetirməyi lazım
bilmişdir. Belə ki, eposun “Qambürənin oğlu Bamsı Beyrək
boyu”nun q
əhrəmanını xatırladan M.Ə.Rəsulzadə yazmışdır:
“D
ədə Qorqud” qəhrəmanlarından birisinin eşqinin dərə-
c
əsini göstərmək üçün sevdiyi qıza “bir öpüb üç diş-
64
Mustafa Hakk
ı Türkekul. Azerbaycan musikisi, “Azerbaycan”,
Ankara: 1953, sayı 5, s.11
Dostları ilə paylaş: |