Almaz H
əsənqızı
144
v
ə imamların adı, sonra ümumiyyətlə ölülərin və ən sonda
varissiz öl
ən adamların adı zikr edilir. Pişi yağda qızardılmış
bör
əkdir.
2. S
əməni. Hər hansı bir səbəblə nəzir edilən bir ye-
m
ək növüdür.Yaşıl buğda tas üzərində əzildikdən sonra
isladılır və yaxşıca sıxılır. Bundan hasil olan suya un qatılır,
ocağa qoyub bişirirlər. İçinə fındıq, qoz atılır.
S
əməni bişdikdən sonra qazan qapağının üzərinə içə-
risind
ə un olan bir qab qoyulur. Üstünə ayrıca bəyaz və incə
bir bez g
ərilir. Bir-iki saat sonra unun üzərində beş barmaq
izi hasil olur. Bu beş barmaq izi peyğəmbərin qızı Həzrəti
Fatim
ənin, yəni Həzrəti Əlinin arvadının barmaq izləridir.
Eyni iki saat
ərzində qazanın ətrafında şamlar yandırılır.
Eyni şamlar səməni bişdiyi zaman yanmaqda davam edər.
Bir gec
ə keçdikdən sonra səməni qonum-qonşuya paylanır.
3. F
əsəli. Bu yemək də rəqayib ayında hazırlanır. Bir
neç
ə qat xəmirdən hazırlanan çörək və yaxud börəkdir.
İçərisinə yağdan başqa bir şey qoyulmaz.
4. Qızılca çıxaran uşaq üçün şorbaya bənzər, ətdən,
düyüd
ən, noxuddan və sairədən bişirilən şilə adlı yemək
hazırlanır və qonşulara paylanır.
5. Qoot (qovut) –
Un halına gətirilmiş quru buğda ilə
şəkər, gül suyu, yaxud bəkməz qarışdırılır və xəmir halına
g
ətirilir. Yuvarlaq, yaxud dürmək (yəni yumurta) şəklində
sıxışdırılaraq, qonum-qonşuya, hər hansı bir cəbəblə deyil-
miş nəzir olaraq paylanır. Bu yemək kiçik çillədə, yəni qışın
son
əlli günlərində hazırlandığından ancaq bu zaman üçün
n
əzir edilir”.
Az
ərbaycanda son illərə qədər nəzirlər haqqında bir
t
ədqiqat olmadığı üçün Ə.Cəfəroğlunun hələ 1939-cu ildə
n
əşr etdirdiyi bu tədqiqatı mühüm əhəmiyyət kəsb edir.
Folklorşünaslığa giriş
145
Dig
ər tərəfdən son illərdə artıq kəndlərdə də bəzi qədim
yem
əklərin (təbii ki, bişirilməsi xeyli vaxt və zəhmət hesa-
bına başa gələn) yavaş-yavaş unudulması belə tədqiqatların
d
əyərini daha da artırmaqdadır.
B
əzi atalar sözləri yeməklərlə bağlı yaranmışdır. Mə-
s
ələn, “Halva-halva deməklə ağız şirin olmaz”, “Yeməmisən
qaz
ətini, görməmisən ləzzətini”, “Alışmısan dolmaya, bəlkə
bir gün olmaya” v
ə s.
Bir faktı da xatırlatmaq yerinə düşər. Azərbaycan türk-
l
ərinin özünəməxsus süfrə duaları mövcud olmuşdur. Son il-
l
ərə qədər diqqətdən kənar qaldığı üçün bu dualar da unu-
dulmaq üzr
ədir. Bəzi türk (məsələn, Türkmənistanda) döv-
l
ətlərində müasir dövrümüzdə də verilən ziyafətlərdə ana
dilind
ə süfrə duaları oxunur, bu ənənə Azərbaycanda yox-
dur.
Ordubadda h
ər gün yeməkdən sonra oxunan dualardan
birini örn
ək olaraq göstərək:
Allah, şükür,
Art
ır, üzmə,
Nam
ərdə möhtac eləmə.
Qazananlarımızı saxla,
Yey
ənlərimizi saxla.
Biz yedik, doyduq.
Ac olanları sən doyuzdur.
Möhtac olanlara köm
ək et.
Ya R
əbb, nəzərindən geri qoyma.
Fikrimizc
ə, yeməkdən əvvəl də xüsusi dualar oxun-
muşdur. Belə duaların digər bölgələrdə də oxunduğuna şüb-
h
ə yoxdur. Onların mövcudluğu folklor və kulinariyanın nə
Almaz H
əsənqızı
146
q
ədər bir-birilə sıx bağlı olduğunu bir daha sübut etmək-
d
ədir.
Bu m
əsələ folklorşünaslarla yanaşı, kulinariya elmi və
onun n
əzəri problemlərilə bağlı tədqiqat aparanların diqqə-
tind
ə olmalıdır. Hətta bəzi qədim yeməkləri bərpa edib ya-
şadan yeməkxanalarda həm əski ənənələrin yaşadılması,
h
əm də müştərinin cəlb edilməsi baxımından belə duaların
s
əsləndirilməsinin vacib olduğunu düşünürük.
Folklorşünaslığa giriş
147
MƏRASİM FOLKLORU
Əvvəlki fəsillərdə qeyd etdiyimiz kimi, mərasimlərin
öyr
ənilməsi həm folklorşünaslığın, həm də etnoqrafiyanın
t
ədqiqat sahəsinə daxil edilməkdədir. Əlbəttə, yuxarıda de-
yil
ənləri yenidən təkrarlamadan, bu məsələyə bir də qayıt-
maq lazım gəlir.
Ümumiyy
ətlə, mərasimlərin folklor hadisəsi olması
m
əsələsi şübhə doğurmur, bir sıra qədim janrların məhz mü-
əyyən adət-ənənələrlə bağlı yaranması da bunu sübut etmək-
d
ədir. Bundan əlavə, mərasimlər, uşaq oyunları, tamaşalar
v
ə s. ilə miflər, nağıllar, dastanlar, atalar sözləri. lətifələr
aras
ında aparılan müqayisələr onların arasındakı uyğunluğu
ortaya qoymaqdadır.
Bel
ə tədqiqatlardan birinin müəllifi Alan Dandesdir.
Onun “
Oyunların morfologiyası haqqında: qeyri-verbal
folklorun strukturunun t
ədqiqi” adlı məqaləsində nağıllarla
uşaq oyunları arasında müqayisələr aparılmışdır. Əvvəla,
qeyd ed
ək ki, müəllif şifahi söz sənətini “verbal”, oyunlar,
m
ərasimlər və s. “qeyri-verbal” formalar adlandırmaqdadır.
M
əhz folklorun iki fərqli forması arasında aparılan müqaysə
v
ə müəllifin gəldiyi qənaətlər xalq yaradıcılığını hərtərəfli
öyr
ənilməsi baxımından əhəmiyyət kəsb edir. Belə ki, sovet
hakimiyy
əti illərindən başlayaraq, hələ bu gün də məra-
siml
ərin etnoqrafiyanın tədqiq problemi kimi öyrənilməsinə
bu m
əqalə tutarlı bir cavab ola bilər. Alan Dandes özü bu
Dostları ilə paylaş: |