Almaz H
əsənqızı
230
maq m
əqsədilə durğu işarələri dəqiqliklə qoyulmalıdır. Mə-
s
ələn:
Əzizim baxtı yarım,
Baxtımın taxtı yarım.
Üzünd
ə göz izi var,
S
ənə kim baxdı, yarım? –
bayatısı bircə hərfi dəyişmək və vergül itirməklə, məzmu-
nunda d
əyişmə baş verir:
Əzizim, baxdı yarım,
Baxtımın taxtı yarım.
Üzünd
ə göz izi var,
S
ənə kim baxdı yarım?
Birinci variantda “baxtı yarım”, yəni “yarımçıq bəxti
olan”
(başqa sözlə, bəxtsiz) mənası da anlamaq mümkündür.
İkinci variantda “baxdı yarım” sözlər olduğu kimi anlaşılır,
bu da m
əna itkisinə gətirir. Yalnız vergülün işlənməməsi
tam f
ərqli bir mənanın yaranmasına gətirib çıxarır. “Sənə
kim b
axdı yarım” ifadəsi məcazi mənada “yarımçıq – kəm
baxmaq” kimi düşünülə bilər.
Başqa bir örnəyə diqqət yetirək :
Əzizinəm, oyan, gül,
O yan bülbül, o yan gül.
Könül f
əğan eyləyir,
N
ə yatmısan, oyan, gül, –
Folklorşünaslığa giriş
231
b
ayatısının yazılışında kiçik bir düzəliş etsək, məzmun da
əvvəlkindən xeyli fərqlənəcəkdir:
Əzizinəm, oyan, gül,
Oyan, bülbül, oyan, gül,
Könül f
əğan eyləyir,
N
ə yatmısan oyan, gül.
“o yan bülbül, o yan gül” deyil
əndə bir tərəfdə gül, digərində
bülbül olduğu nəzərdə tutulur. Bu variant xalqın dildən necə
inc
əliklə istifadə etdiyinin göstəricisidir, daha mükəmməldir.
Dig
ər variantdakı “oyan, bülbül, oyan, gül” ifadəsi iki cür
anlaşıla bilər. Birinci halda həm bülbül, həm də gül oyan-
mağa səslənilir. Bu daha məntiqi düşüncədir. Amma digər
bir halda,
bülbülü oyanıb, gülməyə çağırmaq kimi də düşü-
nül
ə bilər, lakin bayatının ümumi məzmununa görə bu ağ-
labatan deyil. Bu fikirl
ər dördüncü misra haqqında da deyilə
bil
ər.
Maraqlı bir atalar sözü haqqında da bu fikirləri demək
olar. “Düz adam düz d
ə qalar” və “Düz adam düzdə qalar”
ifad
ələrini müqayisə etsək, tam fərqli bir mənzərənin şahidi
olarıq. “Də” hissəciyinin ədat və ya şəkilçi kimi yazıya
alınması fikrin tam şəkildə dəyişməsilə nəticələnir. Birinci
halda (“Düz adam düz d
ə qalar”) müsbət bir keyfiyyətin
daimi olmasına inamla söylənmiş bir ifadədir və fikrimizcə,
el
ə bu şəkildə də yazıya alınsa, daha ağlabatan olar. İkinci
halda (“Düz adam düzd
ə qalar”) ifadə artıq doğru olmağın
insana ziyan g
ətirəcəyinə işarə edir və bu şəkildə yalnız
mü
əyyən uğursuzluq və s. məqamlarda işlənə bilər.
Bel
əliklə, xalq öz dilindən, sözlərin məcaziləşməsin-
d
ən, eyni səs tərkibinin müxtəlif şəkildə anlaşılması, başqa
Almaz H
əsənqızı
232
sözl
ə, omonimləşmədən çox məharətlə istifadə edərək az
sözl
ə daha geniş fikirləri ifadə etməyə nail olmuşdur. Bu
m
əsələdə, təbii ki, illərin sınağı, ağızdan ağıza söylənərək
sözl
ərin cilalanması da mühüm rol oynamışdır. Bu haqqında
b
əhs edilən örnəklərdə açıq şəkildə görünməkdədir.
Folklor materiallarını toplayanlar yalnız xalqın dilin-
d
ən deyilən bu nadir söz incilərini daha çox məsuliyyətlə
dinl
əmək və əslinə müvafiq yazıya köçürmək qalır. Təbii ki,
bu örn
əklərin bütün variantları dəyərlidir, lakin söyləyicinin
dediyinin daha düzgün yazıya alınması vacib şərtlərdəndir.
İqnats Kunoş folklor materiallarının toplanmasının xal-
qa yalnız xidmət deyil, bir namus borcu olduğunu
bildirm
əkdədir: “Xalq beytləri, xalqın lirik şeiri olduqları
kimi, nağıllar da (epik-dastani) növündən olub bir-birini
tamamlar v
ə bütünləşir. Bu səbəblərə görə dünyadakı hər
mill
ətin özünə aid folklorunu toplaması və yayınlaması mil-
liyy
ət namusuna və borcuna aid bir müqəddəs vəzifədir”
176
.
Son dövrl
ərdə texnikanın sürətli inkişafı, müxtəlif
s
əsyazma, video aparatlar folklor mənlərinin yazıya alın-
masında müəyyən çətinliklərin aradan qalxmasına gətirib
çıxarmışdır. Lakin texniki inkişafın folklora başqa təsirləri
d
ə müşahidə edilməkdədir. Bununla bağlı məşhur rus
fo
lklorşünası, professor Sergey Neklyudov (Сергей Не-
клюдов) özünün “Folklor və onun tədqiqi: iyirminci əsr”
(“Фольклор и его исследования: век двадцатый”) adlı
m
əqaləsində yazır: “Folklor mətni şifahi ənənədən kitaba və
kitabdan –
şifahi ifaya keçir, bəzən bir neçə dəfə öz olduğu
yeri
əvəz edərək, hətta bu zaman etnik dil sərhədlərini
176
İgnacz Kunos. Türk halk edebiyatı, İstanbul: Kervan kitabçılık, 1978, s. 113
Folklorşünaslığa giriş
233
adlamış olur (Bax: Məsələn: Rüstəm haqqında süjet/Erus-
lan). M
əhz bu cəhət “klassik” folkoru arxaikdən fərqləndirir.
M
əhz kitab – yazılmadan sonra /tərcümələr /əlavələr / söy-
l
əmələr – indi necə deyirlər, folklor süjetinin “qloballaş-
ması”nın ilkin vasitəsinə – onu öz doğulduğu lokal ənənə-
l
ərindən çox-çox uzaqlarda yayılması vasitəsinə çevirir”
177
.
Bu problem bütün xalqların həyatında artıq baş ver-
m
əkdədir. Azərbaycan folkloru da informasiya və texnikanın
müasir inkişaf mərhələsində müəyyən mənada uduzur və
b
əzi mühüm məsələlərin təcili həllini tələb edir. M.Ka-
zımoğlu bu barədə yazır: “Toplama işinin təxirəsalın-
mazlığının məlum və məşhur başqa bir səbəbini də gös-
t
ərmək olar: çağdaş informasiya bolluğu şəraitində şifahi söz
s
ənətinin meydanı daralır. Layla və oxşamaya, yanıltmac və
tapmacaya,
nağıl və dastana... marağın azalması, peşəkar
söyl
əyicilərin çox çətinliklə tapılması məhz meydanın
daralmasına, folklor od-alovunun səngiməsinə dəlalət edən
faktlardır”
178
.
Sadalanan s
əbəblər folklora diqqətin artırılmasını tələb
edir. Bundan
əlavə, bəzi məqamlar da vardır ki, materiallar
toplanark
ən onlar da nəzərə alınmalıdır. Məsələn, C.Hacı-
b
əylinin Parisdə 1933-cü ildə nəşr etdirdiyi “Qarabağın
dialekt v
ə folkloru (Qafqaz Azərbaycanı)” əsərində “Oxşat-
malar” (“gözümün işığı”, “şirinim”, “umudum”, “ceyranım”
v
ə s.) , “Xasiyyətlər” (“maymax”, “dəliso”, “ürəyi yuxa”,
177
Сергей Юрьевич Неклюдов. Фольклор и его исследования: век
двадцатый //Экология культуры, Архангельск, 2006: №2 (39),
с.123
178
Muxtar Kazımoğlu (İmanov). Folklor həm keçmiş, həm də bu
gündür. M
əqalələr. Bakı: Elm və təhsil, 2014,s.85
Dostları ilə paylaş: |