Almaz H
əsənqızı
28
FOLKLOR VƏ DİL
Dil insan h
əyatının ən vacib vasitələrindən biridir.
Onunla bağlı yüzillərdir tədqiqatlar aparılır, hələ bundan
sonra da aliml
ər Allahın insanlara bəxş etdiyi bu böyük
h
ədiyyə ilə bağlı araşdırmalarını davam etdirəcəklər. Məşhur
rus alimi Vladimir Nikolayeviç Toporov (1928-2005) “Mif,
ritual, simvol, obraz”
əsərində yazır: “... dildən kənarda ya-
ranan h
ər şey də ancaq dillə ifadə edilə bilir. Bu ehtimal di-
lin universal, daha d
əqiq, potensial-universal xarakterindən
v
ə sözün geniş mənasında onun vasitəçilik funksiyasından
ir
əli gəlir (ona görə realizə edilir) Dil özü ilə insanlar ara-
sında vasitəçilik edir, həmçinin insanlar öz aralarında dil
vasit
əsilə ünsiyyət saxlaya bilirlər. Beləliklə, insanla bağlı
dünyada n
ə varsa, hər şey yalnız dil vasitəsilə ifadə edilə
bil
ər”
31
.
Ümumiyyt
ələ, folklor və dili bir-birindən ayrı təsəvvür
etm
ək mümkün deyil. Dünya dövlətlərində folklor araş-
dırıcıları, bir çox hallarda, ilk olaraq qövmün dilinin
probleml
ərini öyrənməklə işə başlamışlar. “Lisanı tədqiq
edilm
əyən hər bir qövmün xəlqiyyatı da, şübhəsiz, tədqiq
edilm
əmiş nəzərilə baxıla bilər. Bundan dolayıdır ki, Avropa
lisan
ları tədqiqatında ən çox diqqət edilən xalq ədəbiyyatı
31
Владимир Николайевич
Топоров. Миф. Ритуал. Символ. Образ
(Исследования в области мифопоетического. Избранное), Москва:
Из-во “Прогресс”, “Культура”, 1995, с.7
Folklorşünaslığa giriş
29
m
əhsulu olmuşdur”
32
. M
əsələn, mifoloji məktəbin banilərin-
d
ən sayılan Yakob və Vilhelm Qrimm qardaşları həm də
alman dilinin
ən məşhur tədqiqatçılarından hesab edilirlər.
Onlar, bir t
ərəfdən, alman dilinin qrammatikasını tədqiq et-
miş, dünya leksiqrafiyasının bu gün də ən məşhur əsərlə-
rind
ən olan “Alman dilinin lüğəti”ni (“Deutsches Wörter-
buch”)
hazırlamış, digər tərəfdən, folklor mətnlərini toplayıb
üz
ərində tədqiqatlar aparmışlar.
Folklorun toplanması və tədqiqi ilə bağlı elmi müla-
hiz
ələr söyləyən ilk alimlərdən biri, məşhur “Xalqların nəğ-
m
ələrdəki səsləri” (“Stimmen der Völker in Liedern”) anto-
logiyasının müəllifi Johann Gotfrid Herder (1744-1803)
xalq yaradıcılığının öyrənilməsinin dilçilik üçün önəminə
diqq
ət yetirmişdir. Slavyan alimlərinin öz xalqının nəğmə-
l
ərini toplamamasını qınayan Herder yazırdı: “... onlar bu-
nunla biz
ə öz xalqının canlı qrammatikasını, ən yaxşı lüğə-
tini v
ə təbii tarixini verə bilərdilər”
33
.
Göründüyü kimi, folklor m
ətni həm xalq dilinin canlı
leksikası və qrammatikasnın, eyni zamanda, tarixinin əks
olunduğu əsas mənbə kimi dəyərləndirilir.
Uzun
əsrlər daim basqınlara, gah ərəb-fars, gah rus
ağalarının işğalına məruz qalan Azərbaycan türkləri öz
dill
ərini böyük çətinliklə qoruya bilmişlər. Hətta müasir
n
əsillər ən qədim dövr Azərbaycan ədəbi dilini məhz folklor
vasit
əsilə təsəvvür edə bilirlər. Belə ki, Azərbaycan dilində
ilk yazılı ədəbi dil nümunəsi hələ ki, on üçüncü əsrə aid olan
32
Ahmet Caferoğlu. Orhon abidelerinde atalar sözü, “Halk Bilgisi
Haberleri”, cilt I, İstanbul: 1 kanunisani 1930, yıl 1, sayı 3, s. 43
33
Etibar Talıblı. Folklorşünaslığın təşəkkülü haqqında, “Folklorşünas-
lıq məsələləri”, Bakı: VI buraxılış, 2007, s.24
Almaz H
əsənqızı
30
H
əsənoğlunun məşhur qəzəlidir. Lakin Azərbaycan ədəbi
dilinin tarixi “Kitabi-D
ədə Qorqud”un əlyazmasına uyğun
olaraq on birinci yüzillikd
ən hesablanmaqdadır. Başqa sözlə
des
ək, folklorşünaslığımız üçün çox mühüm olan “Dədə
Qorqud kitabı”nın əlyazması şəklində mövcudluğu dilimizin
ən qədim dövrdəki vəziyyətinin müəyyənləşdirilməsi baxı-
mından onu əvəzsiz bir mənbəyə çevirmişdir. Nəinki ən qə-
dim dövrl
ər üçün, hətta klassik ədəbiyyatın mövcud olduğu
zamanlarda dilçilikl
ə bağlı bir çox məsələlərin həllində folk-
lor
ən mühüm vasitə kimi çıxış etməkdədir, eyni fikri folk-
lor
la bağlı tədqiqatlarda dilçiliyin rolu haqqında söyləmək
mümkündür.
Klassik
ədəbiyyatdan fərqli olaraq, folkloru – ibtidai
z
ərbi-məsəllər, ata sözləri, mif və dastanları etnosun dilini
mühafiz
ə edən əsas vasitə kimi dəyərləndirən Ə.Cəfəroğlu
xalq yaradıcılığının heç bir çərçivə tanımadan sərbəst yaran-
dığına, yayıldığına diqqət yetirərək yazmışdır: “... xalq ədə-
biyyatında idareyi kəlam və lisan şəkilləri özünəməxsus
s
ərbəstliyilə hər bir növ süni müdaxilədən azaddır. Klassik
ədəbiyyatda isə, əksinə olaraq lisan tam bir çərçivə daxilində
istifad
ə edilmiş və ayrıca klassik ədəbiyyata daxil olan xalq
lisanı ünsürlərini də öz qaydalarına tabe etməyə çalışıl-
mışdır”
34
.
T
əbii ki, əsrlər boyunca Azərbaycanın müxtəlif haki-
miyy
ətlərin tərkibində olmaq məcburiyyətində qalması, xü-
sus
ən islam dininin qəbulundan sonra bir çox ərəb-fars söz-
l
ərinin ədəbi dilə daxil olması ilə nəticələndiyi kimi folklora
da t
əsirsiz ötüşmədi. Lakin bu əlaqə birtərəfli qalmadı, türk
34
Ahmet Caferoğlu. Orhon abidelerinde atalar sözü, “Halk Bilgisi Ha-
berleri”, cilt I, İstanbul: 1 kanunisani 1930, yıl 1, sayı 3, s.43
Dostları ilə paylaş: |