Hyrje Ndryshimi i skenarit të ekonomisë botërore 2

3.2. Disa fakte te stilizuara

Para se të vazhdojmë për të analizuar provat për dhe kundër këtyre hipotezave, do të përshkruajmë sëpari tendencat kryesore të IHD-ve intra-KE dhe ekstra-KE nga viti 1985, dhe shpërndarja e saj ndërmjet shteteve anëtare. Përvoja e integrimit (përfundimi i tij e cila mori kohëmë të gjatë për të kryer sesa është menduar ) dhe njohurive tona mbi tendencat e IHD-ve .

Data për unifikimin e tregut (1 Janar 1993), "sugjeron se nga pesë deri tetë vjet e para pas fillimit të zbatimit të integrimit ekonomik do të janë (të paktën për shumicën e sektorëve) më kritike.

3.2.1. Gjeografia e IHD-ve

Details of the changing share of the EC as a host region to foreign direct investors betëeen 1980 and 1995. It shoës that in 1980, the stock of FDI directed to the EC18 ëas 36.7 per cent of that of all recipient economies, and 47.4 per cent of that of developed economies. Over the five years immediately prior to the announcement of the IMP, these shares declined to 29.4 and 40.0 per cent respectively. Hoëever, by the end of five years after its announcement, the EC's shares had risen to 40.0 per cent of all economies and 49.8 per cent of all developed economies. Thereafter, the EC's share of FDI directed to all developed economies stabilized, and by 1996 it ëas 48.3 per cent (a slight decrease over 1993 of 51.3 per cent). At the same time, because of the increasing attractiveness of developing economies, and particularly China to foreign investors, the EC's share of the ëorldëide FDI stock in that year ëas even less than 1980, 33.5 per cent compared ëith 36.7 per cent (UNCTAD 1998).

Të dhënat për ndryshimin e pjesmarrjes së KE-së, si një rajon të presë për investitorët e huaj të drejtpërdrejtë në mes të 1980 dhe 1995. Kjo tregon që në 1980, stoku i IHD-ve drejtuar në KE ishte 36,7 për qind prej të gjitha ekonomive përfituese, dhe 47,4 për qind e ekonomive të zhvilluara. Gjatë pesë viteve menjëherë pas shpalljes së IMP, këto aksione nuk pranoi të 29,4 dhe 40,0 për qind. Megjithatë, deri në fund të pesë viteve pas shpalljes së tij, aksionet e KE-së ishte rritur në 40,0 për qind të të gjitha ekonomive dhe 49,8 për qind të të gjitha ekonomitë e zhvilluara. Pas kësaj, pjesa e IHD i KE-së i drejtuar në të gjitha ekonomitë e zhvilluara stabilizuar, dhe nga 1996 ishte 48,3 për qind (një rënie të lehtë gjatë 1993 prej 51,3 për qind). Në të njëjtën kohë, për shkak të rritjes së atraktivitetit të zhvillimit të ekonomive, dhe veçanërisht Kina për investitorët e huaj, pjesa e stokut të IHD-ve në mbarë botën në atë vit i KE-së ishte edhe më pak se 1980, 33,5 për qind në krahasim me 36,7 për qind (UNCTAD 1998).

Çfarëdo tjetër që këto të dhëna tregojnë, ato zbulojnë një rritje thelbësore në veprimtarinë e investitorëve të huaj në KE në gjysmën e dytë të viteve 1980. Normalizimi për dallimet në rritjen e GNP midis KE dhe pjesës tjetër të botës nuk do të ndikojë në këtë përfundim. Megjithatë, ajo që është me interes është që të paktën një pjesë e kësaj rritjeje përbrenda IHD mund të ketë qenë në kurriz të formimit të kapitalit të firmave vendase. Për shembull, derisa formimi bruto kapitalit fiks (GFCF) në KE përbënte rreth një të pestën e prodhimit të brendshëm bruto në mes të viteve 1981 dhe 1995, kontributi i IHD-ve në atë formimin e kapitalit u rrit nga 2,6 për qind në periudhën 1981-85 dhe deri 5,9 për qind në periudhën e viteve 1986-90. Ndërmjet viteve 1991 dhe 1993 ai shkonte prej 5,5 deri në 5,7 për qind, por nga 1995 ai ishte rritur në 7.2 për qind (UNCTAD 1998).

Sipas disa të dhënave mbi ndryshimet në shpërndarjen e stokut të IHD-ve në kuadër të KE-së në mes të 1980 dhe 1995, ne kemi ndarë vendet KE në dy grupe, në gjashtë vendet kryesore të KE, të cilat janë gjithashtu janë vendet me të ardhura larta, dhe vendet e tjera (jo-kryesore) ose vendet kryesisht me të ardhura të mesme-të ardhura . Aton a tregojnë se, në mes të viteve 1980 dhe 1985, vendet kryesore përbënin 78,4 për qind të rritjes në stokun e IHD-ve. Në pesë vitet e ardhshme (1986-1990), ky raport u rrit pak në 84,5 për qind; por në pesë vitet e ardhshme (1991-96), kryesisht për shkak të një rënie në vlerën e dollarit të stoqeve të IHD-ve përbrenda Mbretërisë së Bashkuar, ajo ra përsëri përsëri në 78,8 për qind. Edhe duke marrë parasyshë për dallimet specifike të një vendi në përpilimin e të dhënave, ato nuk tregojnë ndonjë rritje në përqendrim të përgjithshëm gjeografik të IHD-ve në KE.

Gjatë viteve 1980 dhe fillim të viteve 1990, një përqindje disi më e lartë e IHD brenda-KE është tërhequr tek vendet jo-kryesore, në krahasim me atë të IHD-ve japoneze dhe amerikane, ndërsa, gjatë periudhës si një e tërë, ka disa sugjerime të decentralizimit të IHD-ve brenda-KE, veçanërisht në Evropën Jugore. Megjithatë, në kuadër të vendeve kryesore, një ndryshim i dukshëm midis IHD-ve jashtë dhe brenda KE-së kishte një tërheqje të investimeve të IHD te Mbretërisë së Bashkuar. Lidhjet më të afërta gjuhësore, kulturore, dhe institucionale në mes Britanisë së Madhe dhe SHBA, në krahasim me atë të vendeve të tjera kryesore të KE dhe SHBA, ka mund të ketë ndikuar këtë ndryshim të IHD-ve.

Deri në çfarë mase IHD-të priren të grumbullohen në rajone ose vende të veçanta, dhe sa kemi inkupabatore (clustering) të tilla, p.sh. për të përfituar nga ekonomitë agglomerative(ekonomite e jashtme të shkallës), në rritje në vitet e fundit. Kur krahasohen normat e intensitetit të IHD-ve të vendeve të KE-së në rajonet e përzgjedhura pritëse në fund të viteve 1980 apo fillim të viteve 1990 me raportet përkatëse në fillim të viteve 1980. Duke kërkuar, së pari, në intensitete të IHD-ve brenda-KE, shihet se në të gjitha vendet me përjashtim të Britanisë së Madhe, këto Intensitete ishin më të mëdha se 1,00 në periudhën e fundit, edhe pse, përsëri, pavarësisht nga Britania e Madhe, ato ishin edhe më të theksuar për vendet evropiane jashtë KE-së. Së dyti, në pesë vendet e KE për të cilat ne kemi të dhëna, raportet e intensitetit brenda-KE ishin rritur në vitet 1980. Së treti, raportet e intensitetit të IHD-ve të vendeve të KE-së në vendet jo-Europiane kanë qenë përgjithësisht më pak se 1,00 në 1990 (një përjashtim është raporti mbi mesataren UK / USA); dhe se, përveç në rastin e IHD-ve në Japoni, këto raporte përgjithësisht ra në dekadën e kaluar. Së katërti, raportet intensitetit të IHD-ve të SHBA dhe Japonisë në KE u rrit në vitet 1980, pavarësisht nga tërheqjet e pjesëve të tjera të botës (sidomos Azia Lindore) për investitorët amerikanë dhe SHBA-të për investitorët japonezë.

3.2.2. Shperndarja sektoriale e IHD-ve

Të dhënat për shpërndarjen në ndryshim sektoriale të IHD jashtë dhe brenda- KE janë në dispozicion vetëm për disa vende. Ndoshta statistikat më të mira janë ato të përpiluara nga ana e Departamentit amerikan të Tregtisë. Për fat të keq, këto të dhëna janë publikuar vetëm për disa vite të përzgjedhura. Sipas këtyre të dhënave pëër rritjet në shitjet e filialeve të SHBA në Europe midis viteve 1982 dhe 1989 Raporteve të intensitetit të IHD-ve të vendeve të përzgjedhura investuese të huaja nga rajonet pritëse, në fillim të viteve 1980-1992 dhe menjëherë pas shpalljes së IMP (internal Market Program), dhe në mes të 1989 dhe 1993, sektorët janë klasifikuar në tri grupe sipas ndjeshmërisë së tyre të mundshme (siç perceptohet nga Komisioni Evropian) në IMP.

Të dhëna të tjera të publikuara nga Eurostat (1994) demonstrojnë një përqendrim në rritje të IHD-ve nga të investitorët të KE-së dhe jasht-KE në sektorin terciar, dhe veçanërisht në financa, bankat dhe sigurimet, telekomunikacioni dhe shërbime të biznesit. Sa kjo është për shkak të IMP në vetvete, dhe sa të derregullimit dhe liberalizimin e tregjeve të shërbimeve të lidhura në përgjithësi, është e vështirë r të thuhet. Por, ajo që ndoshta, vlen të përmendet është se përbërja sektoriale e flukseve intra-EC të investimeve të huaja direkte, dhe atë të vendeve jo-KE në KE midis 1984 dhe 1992 është gjerësisht e ngjashme. Ky përfundim është mbështetur nga një studim nga Agarëal, Hiemenz, dhe Nunnenkamp (1995), e cila tregon se përbërja industrial e IHD-ve post-1985 frënge, gjermane, holandeze, dhe Mbretërisë së Bashkuar në KE ka qenë shumë e ngjashme me atë në vendet e tjera të industrializuara . Puna e tyre gjithashtu tregon se vetëm ndryshime shumë modeste kanë ndodhur në përbërjen sektoriale të IHD-vebrenda dhe në ekstra-të KE nga këto vende të njëjta në mes mes të viteve 1980 dhe në fillim të viteve 1990. Ndërsa nuk ka asnjë dëshmi reale se rritja e IHD-ve jashtë- KE në sektorët në të cilat tregtia brenda-EC është zgjeruar më shpejt ka qenë në kurriz të IHD-ve jasht- KE në vendet e tjera në zhvillim. Përjashtimi i vetëm mund të jetë në disa sektorë-sidomos shërbimit në sektorin e financave, të sigurimit, të telekomunikacionit, dhe shërbimet e të dhënave-përpunimit, ku përfitimet nga IMP kanë qenë më të larta thjesht sepse barrierat më herëshme për tregtinë brenda-KE apo investimet ishin aq të larta.

3.2.3. Pjesëmarrja e IHD-ve në formimin e kapitalit

Ndërsa diskutimi jonë i mëparshëm ka qenë i shqetësuar lidhur me lokalizimin e konkurrencës në KE, dhe në vetë vendet anëtare të KE-së, është e mundur që një pjesë e ndonjë rritje në investimet e huaja direkte (ose shitjeve nga firmat e huaja) mund të përfaqësojë në një rritje të investimeve totale (ose shitjet) e të gjitha firmave të vendosura të KE-së. Një rritje e tillë në pronësinë e huaj të prodhimit mund të ndodhin qoftë si rezultat i përmirësimit të konkurrencës së filialeve të huaja të krijuara, ose përmes firmave të huaja të marrjes apo të bashkimt me firmat vendase në vendet individuale europiane. Megjithatë, ndërsa në disa raste vendi i kompanisë përfituese mund të jet i rëndësishëm, në disa të tjera ajo mund të mos ketë aspak rëndësi.

Table 6.7 reveals that the share of foreign direct infloës to GFCF in the ëorld economy increased in the second half of the 1980s, but that this increase ëas mainly confined to the EC and North America. By contrast, in the 1990s, the rise in the foreign share of GFCF ëas most marked in the case of developing economies and in other Ëestern Europe economies, and particularly so in the case of Sëeden, ëhich, in 1995, along ëith Finland and Austria, joined the EU. The increased participation of foreign-oëned firms in the EC (ëhich is confirmed by other data)37 is entirely consistent ëith our knoëledge about M&As. Both intra-EC and M&As (Mergers and acquisitions), and cross-border acquisitions of EC firms by non-EC corporations,38 and vice versa, increased more than tenfold betëeen 1985-86 and 1989-90, before dropping back in the early 1990s to nearer their 1986-7 levels, since ëhen they are increased again isolating the effects of the IMP (DeLong, Smith, and Ëalter 1996).

Pjesa e flukseve hyrëse të IHD ndaj GFCF në ekonominë botërore është rritur në gjysmën e dytë të viteve 1980, por se kjo rritje ishte e mbyllur kryesisht në KE dhe Amerikën e Veriut. Në të kundërtën, në vitet 1990, rritja në pjesën e jashtme të GFCF ishte më e theksuar në rastin e ekonomive në zhvillim dhe në ekonomitë e tjera të Evropës Perëndimore, dhe veçanërisht kështu si në rastin e Suedisë që në vitin 1995, së bashku me Finlandën dhe Austrinë aderuan në BE.

4. Izolimi I efekteve te programit te tregut te brendshem

Disa fakte të stilizuara rreth IHD-të kohëve të fundit në KE, të cilat të japin mbështetje për katër hipotezat e parashtruara më herët në këtë kapitull. Ne tani kthehemi për të shqyrtuar më shumë rigorozitet të dhënat empirike për këto hipoteza, dhe gjithashtu punën shumë dijetarëve të tjerë lidhur me efektin e IMP mbi IHD-të ekstra- dhe ndër-KE dhe tregtinë. Duke bërë kështu, ne jemi të ballafaquar me një të vështirë, në të vërtetë si për të izoluar efektin e veçantë të IMP nga variablat e tjera që mund të ndikojnë në nivelin dhe modelin e IHD-ve ekstra- dhe intra- KE. Por, edhe nëse të gjitha të dhënat të ishin në dispozicion (të cilat nuk janë), përgjigja do të ishte e kushtëzuar nga (a) lloji i IHD-ve duke u diskutuar, (b) faktorët e vendeve të veçantë - industria specifike, (c) se si një matës tefektit të IMP dhe (d) çfarë supozimi e bën atë që do të kishte ndodhur në mungesë të IMP, dmth.anti-monde ose pozicioni alternativ.

Në thelb, ka dy mënyra kryesore të procedimit. Njëra është për të ndërtuar një model në të cilin një variabël IMP është shtuar në përcaktuesit e zakonshme të IHD hypothesized nga pranuara IHD-ve, dhe / ose teoria e tregtisë; dhe pastaj të përpiqet për të vlerësuar rëndësinë e kësaj variable. Në parim, një ushtrim i tillë do të mund të kryhet për lloje të jashtë-dhe intra-EC të IHD-ve, dhe për të ndryshme të IHD-ve. Në praktikë, të dhënat mbi investimet e huaja direkte vetëm të na lejojë për të udhëtuar në këtë rrugë në një masë të kufizuar. Ne do të, megjithatë, të rishikojë hulumtimin e cila ka qenë kohët e fundit e kryer për këtë çështje.

Qasja e dytë është më deduktive dhe parashikuese, dhe kërkon për të provuar një numër të hipotezave specifike rreth efekteve të mundshme të integrimit ekonomik për investimet e huaja direkte. Hipotezat e veçanta ne do të kërkojnë për të provuar janë më të cilat janë të përcaktuara më herët në këtë kapitull.

Në praktikë, të dy qasjet janë mjaft të ngjashme, dhe përdorë procedurat pothuajse identike statistikore. Ato gjithashtu përballen me të njëjtat probleme të analitike dhe matjes. Të dyja, për shembull, duhet të ndërtojnë një proxy sasior për atë që është në thelb një fenomen jo i matshëm, dmth. Heqja e barrierave jo-tarifore të ndër-KE tregti. Të dyja, gjithashtu, në hartimin dhe specifikimin e modeleve të tyre të zgjedhur përballen me vështirësi ngase shumë nga variablat e tjerë supozuara për të ndikuar në investimet e huaja direkte janë, vetë dhe ka gjasa për t'u prekur nga IMP.Që nga viti, deri më tani, përpjekjet më të shpjegojë lëvizjet e fundit në investimet e huaja direkte në KE kanë ndjekur qasjen e parë, ne do të japim më të madhe të vëmendjes sonë për këto.

5. Përfshirja programit të tregut t ë brendshëm në modelet tradicionale të IHD-ve

Ne jemi të vetëdijshëm për vetëm dy përpjekjeve për të bërë këtë, dmth. Clegg (1995) Pain dhe Lansbury (1996), edhe pse modelet e tjera kanë identifikuar rëndësinë e variablave jo-IMP ndikojnë IHD në KE (apo Evropën perëndimore). Në raste të tilla, mund të argumentohet se vlera e mbetur (dmth pashpjegueshme) variabla mund të merret si një proxy për IMP ose, të paktën, një pasqyrim të rëndësisë së saj, pavarësisht nga efektet e saj në vlerën e variablave të tjera. Një metodë alternative do të ishte për të vlerësuar ndikimin e IMP në variablat jo-IMP, dhe pastaj për të kredituar IMP me atë ndikim në ndonjë shpjegim të IHD-ve. Kështu, për shembull, në qoftë se ajo do të mund të tregohet se, gjatë periudhës pesë-vjeçare 1987-1992, IMP kishte ngritur GNP nga 6 për qind (parashikimi më optimist e raportit Cecchini (CECCHINI et al.1988); pastaj, duke përdorur vlerësimet e Julius (1990) dhe UNCTAD (1993a), nga elasticiteti i IHD-ve në lidhje me ndryshimet në GNP-dmth. midis 3,5 dhe 4,5 për qind e një pastaj të mund të thotë se në mes të 21 dhe 27 për qind e ndonjë rritja e IHD mbi ato vite ishte për shkak të IMP-së.

Hulumtimet e botuara kohëve të fundit kanë vlerësuar përcaktuesit e IHD-ve në KE: UNCTAD (1993a), Buigues dhe JACQUEMIN (1994), Clegg (1995), dhe Pain dhe Lansbury (1996), Srinivasan dhe Mody (1998) janë të denjë për vëmendje të veçantë. Do të përmbledhim shkurtimisht rezultatet e punës së tyre në paragrafët e mëposhtëm.

5.1. UNCTAD (1993 «)

Studimi UNCTAD ka vlerësuar elasticitetin e përgjigjes së IHD-ve ndaj ndryshimeve në vlerën e variablave të pavarura. Ai gjeti se një rritje në të dy nivelin e GNP dhe raporti i investimeve të brendshme në GNP në KE në një vit përkoi me një rritje të fluksit të IHD-së 4 për qind në vitin e ardhshëm, ndërsa një ndryshim cent 1 për nëvarianca e kursit të këmbimit do të ketë një negative relativisht të vogël (por statistikisht të rëndësishëm) ndikim në flukset hyrëse të IHD-ve të $ 37.000.000.

Për fat të keq, të dhënat në studim UNCTAD nuk do të shkojnë deri përtej 1988; as autorët e ndarë analizat e tyre në një para-dhe pas hyrjes së IMPi. Por, disa vlerësime për periudhën 1989-1995, të bëra nga një shumëllojshmëri e burimeve, duke përfshirë FMN-në dhe Bankën Botërore-dhe që në mënyrë implicite të marrë parasysh IMP-parashikoi se norma vjetore e rritjes së IHD rrjedh në KE do të lë pas se e kombeve të tjera të zhvilluara, përveç Japan.42 Kryesisht, kjo ishte sepse rritja e parashikuar e GNP dhe raporti i investimeve vendase ndaj GNP ishte më e lartë në KE sesa në rajone të tjera të botës. Edhe pse studimi NCTAD nuk ka përfshirë në mënyrë specifike një variabël IMP në modelin e tyre, rezultatet sugjerojnë se qasja indirekte për vlerësimin e rëndësinë e saj, dmth. me efektin e saj mbi GNP, investimeve vendase dhe të kursit të këmbimit, mund të ofrojnë një linjë të premtues për hulumtime të mëtejshme.

5.2. Srinivasan dhe Mody (1998)

Ky studim është fokusuar në IHD-të e SHBA-ve dhe IHD-të japoneze për periudhën në mes të viteve 1977 deri 1992. Ajo ka përfshirë tridhjetë e pesë shtete, duke përfshirë dhjetë vendet e KE-së. Një nga qëllimet e tij kryesore ishte të vlerësojnë rëndësinë e katër grupeve të ndryshme të faktorëve që kanë të ndikojnë në IHD janë:

(a) faktorët klasikë- përfaqësohet nga madhësia e tregut pritës të vendit, si dhe shpenzimet e punës dhe kapitalit.

(b) faktorët e jashtëm (Agglomeration)-përfaqësohet nga niveli mëparshëm të IHD-ve dhe cilësinë e infrastrukturës mbështetëse për investimet e huaja direkte.

(c) faktorët kufizues të tregtisë-përfaqësohet (në të kundërt) nga shkalla e hapjes së ekonomisë;

(d) faktorët e rrezikut-përfaqësohet nga informatat e ofruara nga të dhënat e korporatave të ndryshme bankave për vlerësimin e rrezikut të vendit.

Autorët përpiluan një numër të ekuacioneve të multiregressionit, duke përdorur kryesisht vlerësimet lineare të funksionit të IHD-ve për të gjitha vendet e zhvilluara, dhe për KE veqanërishtë. Ata gjetën se, për secilin grup vendesh, se siakur madhësia e tregut dhe kostoja e punës ishin Variablat të sgnifikante shpjeguese por jo kostoja e kapitalit në rastin e KE-së. Faktorët e jashtëm, të matura në këtë rast në prodhimin e energjisë elektrike për kokë banori, si dhe numrin e linjave telefonike për kokë banori, ishin të lidhura në mënyrë të konsiderueshme me IHD-të në rastin e KE-së, por jo për vendet e zhvilluara si një tërësi. Eliminimi i rrezikut të vendit, këto tri grupe të faktorëve të shpjeguar rreth 70 për qind të variacionit në IHD -venë KE (dhe disi më pak në rastin e IHD-ve në të gjitha vendet e zhvilluara).

In some additional (unpublished) calculations undertaken by the authors, Srinivasan and Mody found that, ëhen they split their data into three time periods, viz. 1977-81, 1982-6, and 1987-92, there ëas no evidence that the formation of the IM significantly improved the EC's share of either US or Japanese FDI. Indeed, the case of Japanese FDI, assuming East Asia to be the benchmark group of countries, the share of FDI directed to the EC fell in the period 1987-92.

5.3. Clegg (1995)

In a long-range longitudinal study, Clegg attempted to model the determinants of US FDI in the original six member countries of the EC betëeen 1951 (seven years before the European Common Market (ECM) came into effect) and 1990. The unique characteristics of his model ëere: first, an attempt to incorporate both real and financial variables into three multiple regression equations (one embracing the ëhole and one each for tëo subperiods, 1951-72 and 1973-90); and second, in the latter subperiod, the introduction of a dummy variable for the IMP.

Clegg found that of the ten or eleven explanatory variables included in his equations, market size (proxied by GNP or GDP deflated to constant prices), market groëth, a trade discrimination variable, the exchange rate (of the dollar against the six EC currencies), and relative interest rates ëere all significantly and correctly signed for one or other of the subperiods, and for the forty-year period as a ëhole. Hoëever, contrary to expectations, for the longer period, market size ëas shoën to be negatively associated ëith FDI—and significantly so—although, for the first tëo decades, the tëo variables ëere positively correlated. Clegg suggested the reasons for this ëas that, ëhereas in the 1950s and early 1960s, most US FDI ëas defensive and ëas directed to the larger local markets in Europe, in the later years, particularly after the UK joined the EC, it ëas more of an efficiency or strategic asset-seeking kind, and geared to exploiting the EC market as a ëhole.

Clegg's insertion of a dummy variable for the IMP (set to unity for the period 1987-90) gave inconclusive results. For the period 1951-90, the variable ëas positively but insignificantly associated ëith FDI; but for the subperiod 1973-90, it ëas negatively associated. Part of the reason for the apparent conflict in these findings may be that the significance of the other variables in the equation (e.g. market size) quite dramatically changed in the 1980s. At the same time, as Clegg himself recognized, the use of an aggregate dummy for the IMP inevitably fails to capture the industry-specific effects of the programme.

5.4. Buigues dhe JACQUEMIN (1994)

Një nga tiparet dalluese të këtij studimi ishte përpjekja e tij për të vlerësuar marrëdhëniet në mes të IHD-ve ekstra-KE në KE dhe eksporteve në KE, dhe për të vlerësuar rëndësinë e barrierave tregtare, si një përcaktues i IHD-ve. Duke marrë pjesën e IHD globale drejtuar për shtatë ose nëntë sektorët e prodhimit në KE nga ana e SHBA dhe firmat japoneze si variablën e varur, autorët ngecur vlerën e saj kundër që të katër variablave të pavarur, dmth.pjesa e përgjithshëm të SHBA dhe eksporteve japoneze shpënë te KE, barrierat ndër-KE jo-tarifore, rritja sektoriale e kërkesës në KE ndarë nga rritja e kërkesës në SHBA dhe Japoni, dhe specializimin sektoriale të Komunitetit, që ata të përcaktuar si eksporte të KE-së për sektorë të veçantë si përqindje e eksporteve të përgjithshme të KE-së mallrave të prodhuara, pjesëtuar me të njëjtin indeks për të gjitha vendet e OECD.

The relevant linear regressions produced results ëhich ëere generally supportive of expectations. In particular, extra-EC FDI and trade ëere shoën seen to be significantly complementary to each other (see Hypothesis 1). Second, ëhile non-tariff barriers to trade ëere a significant determinant of Japanese FDI, they played only a minor role in influencing US FDI.49 For US sectoral demand groëth and EC sectoral specialization, the results ëere different for US and Japanese investors. In the Japanese case, both variables ëere shoën to have a significant positive association ëith FDI, ëhile, for the USA, only the sectoral specialization variables ëere significantly related. Although the authors did not include an agglomeration variable in their analysis, they found that both US and Japanese firms tended to strengthen their share of FDI and exports in those sectors in ëhich they already had a comparative advantage in 1980, ëhile they contracted their share of FDI and exports in the sectors in ëhich they had an initial comparative disadvantage.

Regresionet përkatëse lineare rezultatet e të cilavejanë përgjithësisht mbështetës i pritjeve. Në veçanti, ekstra-EC IHD-të dhe tregtisë ishin treguar të janë plotësues signifikant të njëra-tjetrës (shih Hipoteza 1). Së dyti, ndërsa barrierat jo-tarifore të tregtisë ishin një përcaktues i rëndësishëm IHD-vejaponeze, ato kanë luajtur vetëm një rol të vogël në ndikimin e IHD-ve të SHBA. Për SHBA rritja sektoriale e kërkesës dhe specializimit sektorial të KE-së,ishin të ndryshme për SHBA dhe investitorëve japonezë. Në rastin japoneze, të dy variablat janë treguar të ketë një shoqatë të konsiderueshme pozitive me IHD-ve, ndërsa, për SHBA, vetëm ndryshoret e sektoriale specializim ishin dukshëm të lidhura. Edhe pse autorët nuk përfshinte një variabël grumbullim në analizat e tyre, ata gjetën se të dyja firmat amerikane dhe japoneze qenë të prirur për të forcuar pjesën e tyre të IHD dhe eksporteve në ata sektorë në të cilat ata tashmë kishin një avantazh krahasues në 1980, ndërsa ata të kontraktuar pjesën e tyre të IHD-ve dhe eksporteve në sektorët në të cilat ata kishin një disavantazh fillestar krahasues.

Studimi I ekonomistëve Pain dhe Lansbury është unik në një tjetër drejtim, ngase ata shqyrtuan ndikimin e IMP në IHD-të e jashtëm dhe brenda-EC të dy prej vendeve kryesore të KE-së,Britanisë së Madhe dhe Germanisë. Duke vepruar kështu, ata kanë marrë teorinë e IHD për të provuar tre hipoteza:

1. IHD intra-KE e firmave nga Britania e Madhe dhe e Gjermania është rritur më shpejt sesa ajo që do të ishte bërë në mungesë të IMP(Internal Market Program).

2. Intra-KE e firmavenga Britania e Madhe dhe Gjermania është rritur ose më shpejt se sa ajo jashtë KE ose në shpenzime të investimeve të tilla.

3. IMP ka pasur një efekt më të theksuar në rritjen e IHD-ve të firmave nga Britania e Madhe dhe firmave gjermane në sektorët e tregtisë më pak intensive, sidomos shërbimeve financiare, pasi që, në të kaluarën, barrierat jo-tarifore janë të kufizuara në IHD dhe tregtinë në këta sektorë relative me atë në sektorët e tregtisë më intensive.

Për shkak të dallimeve në strukturën industriale e vendeve të veçanta të KE-së, ndikimi i IMP nëinvestimet e IHD-ve intra-EC në Mbretërinë e Bashkuar dhe Gjermaninë ka gjasa të jetë specific të paktën në një farë mase. Kështu, sipas Pain dhe Lansbury, përfituesit primar të IMP-së, për aq sa ajo ka prekur IHD e jashtme gjermane, ka qenë në Britani të Madhe, në të cilën është vlerësuar se aksione gjermane në 1992 ishin $ 4300000000, ose një e treta më e lartë se ajo mund të ketë qenë. Fitues të tjerë duket të jenë Italia, Holanda dhe Portugalia, por Franca dhe Belgjika janë treguar të dyja të kenë humbur investimin gjerman si rezultat i IMP-së, kryesisht, për shkak të madhësisë së kimikateve gjermane dhe shpërndarjes së investimeve atje. Në përgjithësi, studimi ofron pak mbështetje për propozimin se IMP ka çuar në një përqendrim më të theksuar të aktivitetit ekonomik brenda KE-së.