Hyrje Ndryshimi i skenarit të ekonomisë botërore 2

4.2. Politika e Globalizimit nga Idetë

Sigurisht, në shumicën e industrive dhe vendeve, teknikat e referuara janë të lidhura me një paragjykim të fuqishëm të kursimit të punës. Pasi që ata e kursejnë shumë punën, punëtorët u kanë rezistuar atyre, dhe disa qeveri kombëtare u kanë rezistuar atyre për shkak të kostove të papunësisë në të dyja rastet. Por në fund, ata nuk patën sukses. Pse në Evropë, firmat dhe punëtorët nuk janë në gjendje ta mbrojnë veten nga këto teknika, dhe në këtë mënyrë të ruajnë kërkesën për punë, të mbajnë aksionet e pagave, dhe për të mbajtur produktivitetin në rritje? Me fjalë të tjera, pse institucionet kombëtare për prodhimin kombëtar nuk mbajnë personelin, paga, dhe nivelin e aftësive në një trajtë të ndryshme nga ajo e lidhur me të rejat teknologjike, produktivitetin, dhe normat e çmimeve në këtë pjesë të ekonomisë?

Unë do të argumentojë se në fund të viteve 1980, përfitimet e këtij procesi për konsumatorët filluan të qartësohen më vonë.

P.sh në Francë, të dyja Peugeot dhe Renault në mënyrë dramatike kanë rritur cilësinë e makinave të tyre, synimet e tyre, besueshmërinë e tyre, serinë e modeleve; ata ju janë përshtatur modeleve më shpejtë ndaj ndryshimeve të tregut nga fundi i viteve 1980; dhe çmimet reale kanë rënë kur janë rregulluar sipas cilësisë. Dëshmia është mjaft e qartë se çmimet e vërteta për shumë mallra dhe shërbime ndonjëherë në terma absolutë, nganjëherë në aspektin e rregullimit të cilësisë kanë rënë gjatë pesëmbëdhjetë viteve të fundit në SHBA dhe Evropën Perëndimore (Gordon 1990; Maddison 1990). Kjo, si në SHBA, ishte pika e vërtetë e pa kthim, kur konventat e cilësisë së produktit në mes të prodhuesve dhe konsumatorëve janë ndryshuar në mënyrë të pakthyeshme. Me fjalë të tjera, në industri të caktuara shkëmbimet e njohurive nga tregtia janë jo vetëm në mes të prodhuesve, por janë të ngulitura në sjelljen e konsumatorëve, ndërsa në sektorë me më pak tregti, përhapja e njohurive dhe praktikave të konsumit ndoshta vjen nëpërmjet mediave, udhëtimit, etj. Pritjet e konsumatorëve në lidhje me çmimet dhe cilësitë, seria e re e konventave që lidh konsumatorët dhe prodhuesit, e ka bërë shumë më të vështirë, nëse jo të pamundur, për një vend të caktuar për të përdorur strukturën e saj institucionale lokale (sidomos struktura e tij e tregut të punës) për të zbatuar normat teknike lokale, sidomos ato që do të përfshinin intensitet më të madh të punës, me pak diferencim të produktit, cilësi më të ulët, ose me çmime më të larta. Kjo ofron një pikënisje për të kuptuar përhapjen e teknikave të tilla, në atë prodhuesit në vende me ligje të forta të punës dhe të institucioneve , fillimisht mund të mos kenë për qëllim që të ballafaqohen kokë me kokë me ato forca të forta sociale. Ka të paktën tre elemente kryesore në rrugën e historisë së zbulimit në vende të ndryshme : përkushtimi i prodhuesve me teknikat e reja në marrëdhëniet me rregullat dhe institucionet e tregut të punës (të përmendur më sipër);shkalla te cilën ata e mbështetsin hapjen e tregut; dhe roli i shoqërisë së konsumit në formën e normave dhe konventave të konsumit. Dy të parët janë të terrenit pothuajse ekskluziv të letërsisë; kjo e fundit, unë dua të argumentoj, është një element jashtëzakonisht i rëndësishëm që mungon në histori dhe ka implikime të mëdha për ndryshimin bashkëkohorë ekonomik. Vini re se ky tregim i një procesi të globalizuar i ndryshimit teknologjik është i varur nga ato tregime të thëna shpesh për “praktikën e globalizuar më të mirë” përmes konkurrencës dhe përzgjedhjes. Kjo nuk është vetëm për konkurrencën e importit, sepse ajo më shumë reflektohet vetëm në mallra dhe shërbime të tregtueshme dhe të patregtueshëme si në tregti, dhe kjo ka të bëjë me mënyrën se konvergjenca e teknikave përmes akteve të shpërdarjes së ideve si një zëvendësim për përqendrim të vendndodhjes së peshores kontinentale botërore.

Llogaria këtu është rreth strategjive dhe politikave të cilat zhvillohen kundër një shkallë të gjerë të problemit të veprimit kolektiv, ndërveprimin konvencional në mes të prodhuesve dhe konsumatorëve. Në anën e prodhuesit, ekziston një endogjenizim i të mësuarit si një mënyrë për të kryesuar humbjen potenciale të pjesës së tregut; në anën e konsumatorit, ka një shpërdarje të llogaritjes, sjelljes së informatave ndërkombëtare dhe me vetëdijes krahasuese të konsumit;dhe të dyja bashkveprojnë në mënyrë reciprokisht mbështetëse. Ky bashkëveprim me vend dhe kohë të ndjeshme midis normave të prodhimit dhe normave të konsumit nuk është studiuar mirë, sipas njohurive të mia. Unë besoj se gjeografia e njohurive mban çelësin për shumë dimensione të 'tej-modernizuara' të garës ndonjëherë më furishëm për cilësin e produktit industrial, shumëllojshmërinë, shpejtësinë e përshtatjes, dhe lirimeve në fund të shekullit të njëzetë.

5. Analizimi i Ideve dhe Njohurive

Ne kemi zgjedhur me qëllim që t’i shmangemi fokusit të ekonomisë standarde në 'informacione' duke i’u referuar shkëmbimit global të ideve, edhe pse do të ketë disa zona në të cilat ekonomia e informacionit është e dobishme për hetimet e sotme. Kjo është për shkak se edhe pse transferimi i informacioni është gjithmonë i nevojshëm për shkëmbimin e njohurive, e kundërta nuk është gjithmonë e vërtetë. Kategoria e informacionit është shumë e përgjithshme për t’u marrë në bartjen e praktikave ekonomikisht të dobishme, rutinat, dhe konventat, të cilat janë janë përmbledhje komplekse dhe koherente të llojeve të ndryshme të informacionit. Si janë transferuar këto institucione? Ato duket se janë transferuar nga imitimi. Në shkencat shoqërore, një njësi e riprodhimit me imitim, një model i sjelljes apo ide ruhet në mendjen e njeriut dhe që pastaj transmetohet përmes kulturës (praktikave, gjuhës), është i njohur si një meme (rregull). Në teoritë e evolucionit kulturor, memes (rregullat) kanë efekte të vëzhgueshme fenotipike, në kuptimin që sjelljet e bazuara në to nxisin riprodhimin e tyre dhe dekurajojnë ato në kundërshtim me to. Memes (rregulla) mund të mendohet si njësi me të cilin modelet e koordinimit midis aktorëve janë të transmetueshme, të tilla që ata aktorë që nuk respektojnë modelin e koordinimit do të penalizohen. Kjo është mënyra se si efekti sistematik vjen përreth.

Memes (rregullat) , dhe praktikat e tyre përbërëse, rutinat, dhe konventat, nuk kanë një efekt shpjegues në sjelljen e tyre. Ata bashkëveprojnë me mjedisin dhe vetëm për aq sa ato janë të efektshme që të punojnë në mënyrë pragmatike. Ata i kufizojnë edhe sjelljet e drejtpërdrejta të cilat, në varësi të kushteve të tjera të mjedisit dhe rregullat ose memes të tjera, do të bëjnë të mundshme që lloje të caktuara të sjelljes do të miratohen mbi të tjerët. Për më tepër, në evolucionin social të cilit i referohemi këtu, nuk ka asgjë që siguron se memes të cilat janë të përzgjedhura janë në çdo mënyrë optimale, ideale, ose të mira në afat të gjatë.

6. Përfundim

Vendndodhja dhe tregtia duket se po mbështeten, dhe ndikohen shumë nga, shkëmbimet e diturisë. Njohuritë, në këtë kontekst, duhet të kuptohen jo si 'informacione', por si të institucionalizuara, të bazuara në praktikat sociale, konventat, dhe rregullat, apo memes (rregulla) , të cilat janë elementet thelbësore të koordinimit ekonomik në sektorët e ekonomisë. Duke kuptuar gjeografinë e dijes në sektorë të ndryshëm, bëhet e mundur për t’u interpretuar aspektet e jashtme të prekshme të lokacionit të globalizimit dhe tregtisë ndryshe, dhe në këtë aspekt, rëndësia e tyre dhe evolucioni i mundshëm shihen ndryshe nga shumica e analizave standarde. Shkëmbimet, njohuritë marrin shumë forma të ndryshme gjeografike. Në disa raste, ato janë me burim i njohurive shumë të lokalizuara , të cilat fillimisht gjenerojnë efekte të specializimit në vend. Në raste të tjera, nuk është ndërkombëtarizimi i dijes, dhe tendenca e tij për të bërë format e mundshme të caktuara të joterritorializimit nga njëra anë, dhe për zëvendësim për zhvendosje dhe specializim, në anën tjetër. Zhvillimi i kategorive më të mira për të analizuar këto forca të paprekshme në procesin e globalizimit do të përshtatet më mirë duke u bazuar në dije, kapitalizëm institucionalisht refleksiv dhe bashkëkohorë, sesa që janë mënyrat standarde të menduarit, me shëmbëlltyrat e tyre të kufizuara të një ekonomie ose si marrëdhëniet fizike input-output ose çmimet dhe sasitë. Flukset e njohurive mund të jenë po aq të rëndësishme.

Tema 3

Njohuritë, Globalizimi dhe Rajonet: Perspektiva e një Ekonomisti

David B. Audretsch


1. Hyrje

Në kapitullin hyrës të këtij vëllimi John H. Dunning ngre pesë çështje të rëndësishme që përfshijnë lidhjet mes gjeografisë së aktivitetit ekonomik dhe shfaqjes së ekonomisë të bazuar në dije.¹ Çështja e parë përfshin nivelin në të cilin aktiviteti për njësinë hapësinore për shqyrtimin e alokimit ndërkombëtar ekonomik është i lëvizshëm. Një përfundim i rëndësishëm i këtij kapitulli është që së bashku me një rëndësi në rritje të tregjeve globale ka ardhur edhe një rëndësi në rritje e komponentit lokal të aktivitetit ekonomik. Kjo është për shkak se globalizimi ka ndryshuar avantazhin krahasues të vendeve kryesore të industrializuara në njohuri të bazuara në veprimtari ekonomike, që është një fenomen lokal.

Çështja e dytë e ngritur nga Dunning përfshin se si , të dy makro dhe mikro rajonet janë ndikuar nga globalizimi. Ky kapitull tregon se mirëqenia e makro rajoneve ka përfituar nga aktivitetet e reja në mikro-nivele. Kjo ka të bëjë me çështjen e tretë, ku grupimet hapësinore janë vërejtur të jenë vendimtare për aktivitetet inovative. Një përfundim i rëndësishëm i këtij kapitulli është se inovacioni është kryesisht një aktivitet lokal.

Kjo çon në një numër njohurish rreth çështjes së tretë të Dunning, e cila lidh qarkullimin e investimeve të huaja direkte të globalizimit në një ekonomi të bazuar në njohuri. Në ekonominë e bazuar në njohuri, ekonomia e jashtme e FDI-së, qartë është duke u bërë një instrument kyç i tipit të kërkimeve të aseteve strategjike të përshkruara nga Dunning (2000). Korporatat hapin qendra në grupe të njohurive në vendet e huaja në përpjekje për të pasur qasje në ato njohuri dhe më pas, që ato të transferohen në vendin e origjinës.

Së fundi, çështja e fundit e ngritur nga Dunning përfshin implikime për politikën e qeverisë. Një implikim i rëndësishëm i këtij ndryshimi në këtë përparësi krahasuese është se më shumë nga prodhimi dhe komercializimi i njohurive të reja ekonomike janë më pak të lidhura me korporatat e shpenguara multinacionale dhe më të lidhura me grupe të teknologjisë së lartë inovative të grumbullimeve rajonale, të tilla si Silicon Valley, të Hulumtimit Trekëndësh, dhe Route 122. Vetëm disa vite më parë urtësia konvencionale parashikoi se globalizimi do të bëjë abdikimin e rajonit si një njësi të rëndësishme të analizës ekonomike. Por makthi i politikëbërjes rreth globit për të ‘’krijuar Luginën e ardhshme të Silikon Valley ‘’ zbulon rritjen e rëndësisë së afërsisë gjeografike dhe grumbullimit rajonal. Ky kapitull mbyllet duke identifikuar një numër nga politikat e qeverisë që po zbatohen për të gjeneruar njohuri të tilla të grupimeve. Këto politika, megjithatë, janë të lidhura me pushtetin vendor dhe përfshijnë një seri të re të instrumenteve të politikës që janë të orientuara drejt krijimit dhe komercializimit nga njohuritë e reja ekonomike. Në veçanti, rritja e rëndësisë së inovacionit ka shkaktuar një ndryshim themelor në politikën publike ndaj biznesit, larg nga politikat  që kufizojnë lirinë e firmave për të  kontraktuar dhe drejt një serie të re të politikave që mundësojnë implementimin  në nivelet rajonale dhe vendore.
2. Inovacionet dhe Përparësitë Krahasuese

Kur në vitin 1989, ra muri i Berlinit , shumë njerëz pritën nivele edhe më të mëdha të mirëqenies ekonomike që rezultuan nga reduktimi dramatik i barrës ekonomike në perëndim që janë imponuar nga katër dekadat e Luftës së Ftohtë. Kështu, papunësia e konsiderueshme dhe stagnimi i përgjithshëm ekonomik gjatë tetë viteve pasuese ka arritur si një goditje. Papunësia dhe rritja e ngadaltë janë problemet e dyfishta ekonomike që po përballej Evropa. Në vitin 1997 mbi 11 për qind të fuqisë punëtore në Bashkimin Evropian ishin të papunë, duke filluar nga 6.1 për qind në Britaninë e Madhe dhe 6,2 për qind në Holandë, për 13 për qind në Gjermani, 12,6 për qind në Francë, dhe mbi 20 për qind në Spanjë.²

Avantazhi krahasues tradicional i menduar mirë, dhe industritë e  moderuara të tilla si të përpunimit të metaleve, mjetet e makinave, dhe prodhimi i automobilave kanë  siguruar një motor për rritje, si punësim të lartë, dhe stabilitet ekonomik në gjithë në Evropën Perëndimore për shumicën e periudhës ekonomike të pas luftës. Ky Avantazh krahasues tradicional  ka humbur në vendet me kosto të lartë në Evropë dhe në Amerikën e Veriut në dekadën e fundit për dy arsye. E para ka të bëjë me globalizimin, ose ardhjen e konkurrencës nga ekonomitë jo vetëm në zhvillim në Azinë Jug lindore por edhe nga ekonomitë e transformuara  të Evropës Qendrore dhe të Europës Lindore. Faktori i dytë ka qenë revolucioni i kompjuterëve dhe i telekomunikacionit . Teknologjitë e reja të komunikimit kanë shkaktuar një revolucion të hapësirës virtuale në aspektin e gjeografisë së prodhimit. Sipas The Economist, "Vdekja e distancës si një përcaktues i kostos së komunikimit do të jetë  ndoshta forca e vetme ekonomike e formësimit të shoqërisë në gjysmën e parë të shekullit të ardhshëm’’.

Globalizimi ka shkaktuar një revolucion virtual hapësinor në aspektin e gjeografisë së prodhimit.³ Kostot (margjinale) të informacionit të transformuar në të gjithë hapësirën gjeografike, kanë qenë të dhënë për pothuajse asgjë. Ballafaquar me koston e ulët të konkurrencës në vende të huaja, prodhuesit në vendet me kosto të  lartë kanë tri opsione krahas të mos bërit asgjë dhe duke humbur pjesë të tregut global qa janë: (i) të reduktojnë pagat dhe kostot e tjera të prodhimit në mënyrë të mjaftueshme për të konkurruar me prodhuesit e jashtëm me kosto të ulët, (ii) pajisje zëvendësuese dhe teknologjia për punë për të rritur produktivitetin, dhe (iii) zhvendosja e prodhimit nga vendet me kosto të lartë- në vend me kosto të ulët.

Shumë nga firmat evropiane dhe amerikane që me sukses kanë ristrukturuar dhe drejtuar në dy alternativat e fundit. Zëvendësimi i kapitalit dhe teknologjia për punë, së bashku me zhvendosjen e prodhimit në vende me kosto të ulët  ka rezultuar në valët e zvogëlimit të korporatave në të gjithë Evropën dhe Amerikën e Veriut. Në të njëjtën kohë, ajo ka ruajtur përgjithësisht qëndrueshmërinë e shumë  korporatave të mëdha. Si rekord, nivelet e të dy indekseve evropiane dhe amerikane të aksioneve, tregojnë se kompanitë në pëgjithësi nuk kanë pësuar. Për shembull, në mes të vitit 1979 dhe 1995 më shumë se 43 milionë vende të punës  janë humbur në SHBA, si rezultat i zvogëlimit të korporatave.⁴ Kjo përfshin 24.800.000 vende pune me-jakë blu , dhe 18.700.000 vende pune me  jakë të bardhë. Në mënyrë të ngjashme, 500 korporatat më të mëdha amerikane të prodhimit kanë shkurtuar 4,7 milion vende pune në mes 1980 dhe 1993, apo një e katërta e forcës punëtore .⁵ Ndoshta më shqetësuese ka qenë, norma e zvogëlimit të korporatave që është rritur me kalimin e kohës në SHBA, madje edhe si shkalla e papunësisë ka rënë. Gjatë viteve 1980, rreth një në njëzetë e pesë punëtorë kanë  humbur vendin e punës. Në vitet 1990 kjo është rritur në një në njëzet punëtorë.

Kjo valë e zvogëlimit të korporatave ka shkaktuar klithmat e tradhtisë dhe mungesës së ndërgjegjes sociale nga ana e korporatave të  mëdha. Por  është gabim të fajësohen korporatat për këtë valë të zvogëlimit që kanë shkaktuar humbjet e vendeve të punës, dhe rritjen e papunësisë në shumë vende. Këto korporata janë thjesht duke u përpjekur për të mbijetuar në një ekonomi të konkurrentëve global që kanë qasje të inputeve të kostove të ulëta.

Pjesa më e madhe e debatit të politikave në përgjigje të forcave të dyfishta të revolucionit të telekomunikacionit dhe rritjes së  globalizimit ka të bëjë me ruajtjen ndërmjet pagave më të larta, por duke  vuajtur papunësi më të madhe kundrejt niveleve  më të larta të punësimit, por në kosto të normave të ulëta të pagave, megjithatë është, një alternativë. Ajo nuk kërkon sakrifikimin e pagave për të krijuar vende të reja të punës, dhe as nuk e bën atë të kërkojë më pak vende të punës për të mbajtur nivelet e pagave dhe rrjetin e sigurisë sociale. Kjo alternativë përfshin zhvendosjen e aktivitetit ekonomik nga industritë tradicionale ku vendet me kosto të lartë të Evropës dhe Amerikës së Veriut kanë humbur avantazhin krahasues dhe në ato industri ku avantazhi krahasues është i pajtueshëm me paga të larta dhe nivele të larta të punësimit, bazuar në njohuri të aktivitetit ekonomik.

Globalizimi i ka dhënë përparësi avantazhit krahasues në industrinë tradicionale të moderuar të tekonologjisë së papajtueshme me nivele të larta të pagave. Në të njëjtën kohë, zhvillimi i përparësive krahasuese që është në përputhje me nivelet e larta të pagave është i bazuar mbi aktivitetet  inovative. Për shembull, punësimi u rrit me 15 për qind në Silikon Valley në mes të vitit 1992 dhe 1996, edhe pse të ardhurat mesatare ishte  50 për qind më të mëdha se në pjesën tjetër të vendit.

Kërkesa globale për produkte të reja në industritë e bazuara në njohuri është i lartë dhe me rritje të shpejtë; ende numri i punëtorëve të cilët mund të kontribuojnë në prodhimin dhe komercializimin e njohurive të reja është i kufizuar në vetëm disa fusha në botë. Aktiviteti ekonomik në bazë të njohurive të reja gjeneron paga më të larta dhe mundësi më të mëdha punësimi që pasqyronë kërkesën shpërthyese për produkte dhe shërbime të reja dhe të përmirësuara. Ka shumë tregues që pasqyrojnë ndryshimin në përparësi krahasuese të vendeve me paga të larta ndaj rritjes së  rëndësisë së aktiviteteve inovative. Për shembull, Kortum dhe  Lerner (1997: 1) dokumentojnë një kërcim të paparë të patentës në SHBA, siç dëshmohet nga shpërthimi në aplikime për patentat e SHBA-së nga shpikësit amerikanë që nga viti 1985. Gjatë gjithë këtij shekulli, aplikacionet për patenta janë luhatur brenda një grupi në mes të 40.000 dhe 80.000 në vit. Në të kundërt, në vitin 1995 kishte mbi 120.000 aplikime për patenta. Në mënyrë të ngjashme, Berman, Bound, dhe  Machin (1997) kanë treguar se kërkesa për punëtorë  më pak të kualifikuar ka rënë në mënyrë dramatike gjatë Organizatës për Bashkëpunim Ekonomik dhe Zhvillim, ndërsa në të njëjtën kohë kërkesa për punëtorë të kualifikuar ka shpërthyer.
3 . Funksioni i Prodhimit të Njohurive

Pika e fillimit për shumicën teorive të  inovacionit është  firma. Në teoritë e tilla firmat janë ekzogjene dhe  performanca e tyre në gjenerimin e ndyshimit tekonologjik është endogjen (Arrow 1962). Për shembull, në modeli më i përhapur,i gjetur në literaturën e ndryshimit teknologjik,funksioni  i prodhimit të njohurive, formalizohet nga Zvi Griliches (1979), firmat ekzistojnë duke u zhvilluar nga jashtë dhe  pastaj përfshihen në ndjekje të njohurive të reja ekonomike si një input në procesin e gjeneruar të aktiviteteve  të reja. Inputi më vendimtar në njohjen e funksionit të prodhimit është ekonomia e re e njohurive. Njohuritë si një input në funksion të prodhimit, është qenësisht i ndryshëm nga inputet më tradicionale të punës, kapitalit dhe tokës. Përderisa vlera ekonomike e inputeve është relativisht e sigurt, njohuritë janë  thelbësisht të pasigurta dhe  vlera potenciale e tyre është asimetrike nëpër faktorë. ⁸ Më e rëndësishmja, megjithëse, edhe pse jo i vetmi burim i njohurive të reja, është konsideruar të jetë hulumtimi dhe  zhvillimi (R & D). Faktorë të tjerë kyç që gjenerojnë njohuri të reja ekonomike përfshijnë një shkallë të lartë të  kapitalit njerëzor, një forcë të kualifikuar të punës, dhe një prezencë të lartë të shkencëtarëve dhe inxhinierëve.

Ka dëshmi të konsiderueshme empirike të mbështetjes së modelit të funksionit të  prodhimit të njohurive. Kjo lidhje empirike ndërmjet inputeve dhe autputputeve inovative me sa duket bëhet më e fortë si njësi e vëzhgimit gjithnjë e grumbulluar. Për shembull, në njësi të vëzhgimit të vendeve, të marrëdhënia në mes të hulumtimit dhe zhvillimit dhe patentave është shumë i fortë. Vendet më inovative, të tilla si SHBA-ja, Japonia dhe Gjermania, po ashtu kanë tendencë për të ndërmarrë investime në hulumtim dhe zhvillim. Në të kundërt, aktiviteti i vogël i patentës është e lidhur me zhvillimin e vendeve, të cilat kanë shpenzime shumë të ulëta të hulumtimeve dhe zhvilimeve . Në mënyrë të ngjashme, lidhja ndërmjet hulumtimeve dhe zhvillimit dhe  prodhimi inovativ, i matur në drejtim të të dyja patentave apo produktit të ri inovativ është gjithashtu shumë e fortë kur njësia e vëzhgimit është industria. Industritë më të reja, të tilla si kompjuterët, instrumentet, dhe farmaceutikët gjithashtu priren të jenë me hulumtim dhe zhvillim më intensiv. Audretsch (1995) gjen një lidhje të thjeshtë ; Koeficienti i 0,74 në mes të hulumtimit dhe zhvillimit të inputeve dhe prodhimeve inovative në nivel katër-shifror standard të klasifikimit industrial të industrive.

Megjithatë, kur funksioni i prodhimit të njohurive është testuar per njesitë e vëzhgimit të firmës, lidhja midis inputeve të njohurive dhe të outputeve inovative bëhet ose i parëndësishëm dhe I dobët pozitiv në disa studime dhe madje edhe jo-ekzistente ose negative në të tjerat.Modeli i funksionit të prodhimit të njohurive bëhet veçanërisht e dobët kur firmat e vogla janë përfshirë në mostër. Kjo nuk është befasuese, pasi që hulumtimet dhe zhvillimet zyrtare  janë përqendruar ndër korporatat më të mëdha, por një seri e studimeve të (ACS dhe Audretsch 1990) kanë dokumentuar qartë se firmat e vogla llogarisin një pjesë të shpërpjesëtuar të produktit të ri inovativ duke i dhënë hulumitim dhe zhvillim të ulët të shpenzimeve.

4. Përhapja e Njohurive

Ndarja e funksionit të prodhimit të njohurive në nivel të firmës ngre pyetjen, Ku i marrin firmat inovative me hulumtim dhe zhvillim të vogël njohuritë e imputeve? Kjo pyetje bëhet veçanërisht e rëndësishme për firmat e vogla dhe të reja që ndërmarrin pak hulumtim dhe zhvillim për veten e tyre, por kontribuojnë në veprimtari të konsiderueshme inovative në industritë e reja në zhvillim si bioteknologjia dhe softuerët kompjuterik (Audretsch 1995). Një përgjigje që ka dalë kohët e fundit në literaturën e ekonomisë së firmave të palëve të treta ose institucioneve kërkimore, të tilla si universitetet. Njohuritë ekonomike mund të përhapen nga firma që zhvillojnë hulumtimet dhe zhvillimet e një universiteti (Baptista 1997).

Pse njohuritë duhet të përhapen nga burimi i origjinës? Të paktën dy kanale të mëdha ose mekanizma për përhapje të dijes janë identifikuar në literaturë. Të dyja këto mekanizma të përhapjes sillen rreth çështjes së faktorëve të mjedisit të njohurive të reja. Cohen dhe Levinthal (1989) sugjerojnë se firmat e zhvillojnë kapacitetin për të përshtatur teknologji të reja dhe ide të zhvilluara në firma të tjera dhe prandaj janë në gjendje të përvetësojnë disa nga kthimet që akumulohen në investime në njohuri të bëra jashtë.

Në të kundërt, Audretsch (1995) propozon zhvendosjen e njësive të vëzhgimit larg nga firmat ekzogjene të marra përsipër tek individët, si shkencëtarët, inxhinierët, apo punëtorët e dijes, pra agjentë të tjerë me dhunti të dijes së re ekonomike. Kur objektivi zhvendoset larg nga firma te individi si njësi relevante e vëzhgimit, çështja faktorëve të mjedisit mbetet, por pyetja bëhet ; ‘' Si munden agjentët ekonomikë me një aset të caktuar të njohurive të reja , të përshtasin më së miri , kthimin nga ajo njohuri’’ ? Nëse shkencëtarët ose inxhinierët mund të ndjekin idenë e re në kuadër të strukturës organizative të firmës duke zhvilluar njohuritë e përshtatshme rreth vlerës së pritur të atyre njohurive, ai nuk do të kishte arsye për ta lënë firmën. Në anën tjetër, nëse ai vendos një vlerë më të madhe në idetë e tij se sa të bëjë burokracinë e vendim marrjes së firmës në detyrë, ai mund të zgjedhë për të filluar një firmë të re për të përshtatur vlerën e diturisë së tij. Në metaforën e ofruar nga Albert Hirschman O. (1970), në qoftë se zëri dëshmon të jetë i paefektshëm brenda organizatave në detyrë, dhe besnikëria është mjaft e dobët, një punëtor i ditur mund të përdorë për të dalë nga firma apo universiti ku njohuria është krijuar në mënyrë për të formuar një kompani të re. Në këtë përhapje të drejtimit të njohurive të prodhimit janë ekzogjene dhe të mishëruar në një punëtor.Firma është krijuar në mënyrë endogjene në përpjekjet e punëtorit në përvetësimin vlerave të njohurive nëpërmjet veprimtarive inovative.