ƏlİKİn Ögdülmüşü Odğurmuşun yanm a İKİnci
gəz göndərm əsi.
İK İn c i K o n u şm an m b əyan ı.
Bəylər xidm ətinin qanun-qaydaları.
SaraydaKi qapıçılar ilə rəftar.
Evlənmə, oğul-qız tərbiyəsi necə olmalıdır.
Rəiyyətlər ilə rəftar.
Qonaqlığa
getm əK , getm əm əK
haqqmda.
Süfrə başmda ədəb qaydaları.
Yığmcağa də'vət qaydaları.
Fani aləmdən üz döndərib baqiliyə can atma.
QafillİKdən oyanmağm bəyanı.
Əİİk
Ögdülmüşü ziyarət üçün adam göndərir.
Odğurmuşun
Əİİk
hüzuruna gəlişi.
Odğurmuşun
Əİİk
bəyə öyüdü.
E1 abadanlığmm mənfəətləri.
Ögdülmüşün vaysmıb tövbəyə dayanışı.
Yaxşılığa yaxşılıq.
Odğurmuş xəstələnir. Ögdülmüşü çağırtdırır.
Odğurmuşun yuxu görməsi.
Ögdülmüşün qardaşına sarı getməsi.
Fani dünyaya vurulub yaşayışı zay etməK haqqmda,
Dövranm gəldi-gedərliyi, dostlarm vəfası.
MƏRHƏMƏTLİ, MEHRİBAN
TANRININ ADI İLƏ
Yüz min alqış sənə, ey pərvərdigar,
Vahid, ulu Tanrı, fənadan Kənar.
Sehrinlə yaratdm ənginlİKİəri
Ərzi, al günəşi, ayı, üİKəri.
Qadirsən, "01" dedin, oldu bu dünya,
Yer-göy, varlıq, hər şey
hÖKm ünlə
əhya,
Bütün
varlıqlarm dərdi var İKən,
Dərdsiz və şərİKSiz özünsən.
Ey qadir, ey azad, əbədi ustad,
Səndən özgəsinə yaraşmır bu ad.
BöyÜKİÜK, qadirlİK yalnız sənə xas,
Vahidsən, ölməzsən, mislin tapılmaz.
Varmı taym, mislin? Yox...
Yeganəsən. Əzəllər əzəli, sonsuzsan, əhsən.
Sığmır təsəvvürə yeganəliyin,
Hər kəsə pay verir azadəliyin.
Şəksİz yeganəsən, ey ölməz ata,
Nə
tə ftiş ə s ığ d ın , nə K ain a ta .
İç sirri, dış sirri göstərən
mayaK,
Gönlümə yaxm san, gözümdən uzaq.
Ay
və günəş K İm i iş ıq saçırsan,
Varmı varlığını dərK edən insan.
Şeyxlər yığm ı, vahidsən ey pir,
Özün yaratmısan, hər şey sənindir.
Hər şey gəldi-gedər... sənsə daim sağ,
Yaradan, yaşadan özünsən ancaq.
Hər bir yaranmışm yanmda şahid,
Özün şahidsizsən, ey ulu vahid.
Tanrınm oxşarı, tayı, misli yox,
Hansı idraK onu qavramış az-çox?
Nə gəzər, nə yatar... daim oyaqdır,
Misli, bənzəri yox... olmayacaqdır.
Nə sağda, nə solda, nə əvvəldədir,
Nə altda, nə üstdə... yersizmi o pir?
MəKanı yaratd ın ... öz məKanı yox,
Onsuz heç b ir Kəsin bir imKanı yox.
Ey hər sirrə yaxın, hər qəlbə əziz,
Surətlər, şəKİllər səndədi
şəksİz.
Sənin yaratdığın dağlar, dənizlər,
Ucalar,
çÖKƏKİər, çöllər
nə
qədər!..
Sənindir göy səma, min-min ay, üİKər,
Qaranlıq gecələr, aydın gündüzlər.
Uçanlar, gəzənlər, nəfəs alanlar,
Səndən ruzu tapıb oldu bərqərar.
Ərşdən başlamış nəm torpağacan,
Atam, sən vermisən hər canlıya can.
İm a n ı K am il t u t ,
ey
haqqa ta p a n ,
Bir olan Tanrıya elm ilə inan.
Sən soruşma onun necəliyini,
"Amin!" de, dərK elə incəliyini.
Hardadır, nə cürdür, sorma maraqla,
Yerdəmi, göydəmi, özünü saxla.
Əfv et suçlarımı, ey ucam-ulum,
Sən dərdsiz ağamsan, mən dərdli qulun,
Sənə sığınmışam, sənsən pənahım,
Darda əlimdən tu t, ey qibləgahım.
Yetirsin peyğəmbər mənə özünü,
Yapışsın qolumdan qiyamət günü.
Salam, dərd eşinə, yüz min salamlar,
Onlara həmişə məhəbbətim var.
Göstər qiyamətdə o paK üzləri,
Bizə yol göstərsin
müdrİK
sözləri.
Vəsfinə acizəm, ey canım-gözüm,
Həmdimi özün qıl, tÜKənir sözüm.
PEYĞƏMBƏR ƏLEYHİS SƏLAMIN
FƏZİLƏTLƏRİ
Tanrı elçisiydi həzrət peyğəmbər,
Xəlq içrə m ötəbər, KİşilİKdə ər.
Məş'ələ çevirdi zülmət gecəni,
Hüsnünün nuruna qərq etdi səni.
O xəbər gətirdi pərvərdigardan,
Doğru yola çıxdm , sən ey qəhrəman.
Ata-anasını fəda qıldı o,
Yalnız ümmət üçün açdı doğru yol.
Nə gündüzlər yedi, nə gecə yatdı.
T
ək
səni tanrıdan sordu, ucaltdı.
O sənin u ğ ru n d a çox çəKdi nalə,
Sən ona həmd qıl, səadət dilə.
Bütün qayğıları ümlmət üçündü,
Ümmətin uğrunda, məş'ələ döndü.
Atadan, anadan yaxm , mehriban,
Ümməti sorardı yalnız Tanrıdan.
O el səadəti, allah zəhməti,
Tanrı vergisiydi xülqü, xilqəti.
İpəK təbiətli, əliaçıq, m ərd,
Qılıqlı, mehriban həzrət Məhəmməd!
Hanı yerdə, göydə qədər əziz?
Tanrı qarşısında hörməti hədsiz,
Bütün başçılara bir göz işığı,
------
Bütün peyğəmbərlər ondan aşağı.
Mən onun yoluna
KÖnül
bağladım,
Qövmünü, hÖKmünü
bərK
qucaqladım.
Ozün e h tiy at tu t
m ən im KÖnlümü,
Onunla oyanım qiyamət günü,
İlahi, əlimdən özün yapış gəl,
Bədirlənmiş Ay təK gördüm üzünü.
PEYĞƏMBƏR SƏHABƏLƏRİNİN,
RİZVANALLAHİ ƏLEYHİM, FƏZLLƏRİ
Alqışa layiqdir onun dörd eşi -
Məsləhət məbədi, ülfət günəşi.
İkİ
qaynatası,
İkİ
damadı,
Xəlqin sevim lisi qolu, qanadı.
Hamıdan birinci öndəydi Atiq,
Gözü-Könlü doğru, Tanrıya sadiq,
Malım da, canım da qurbandır! -
dedi. Yalnız rəsuluna sevinc dilərdi.
Hələ xalq əsilli Faruq adlı ər -
Dilində yaşardı qəlbindəKİlər.
Xəlqə şəriəti nişan verərəK,
Qaldırdı pərdəni, göstərdi örnəK.
Sonra Osman gəldi, o ülvi xilqət,
Kişilər Kİşisi, əliaçıq, mərd.
Cüt qızmı verdi pvyğəmbər ona,
Osa canını da öz rəsuluna.
Hələ həzrət Əli -mərdlİK məşəli,
Əqlinə təslimdi qıhnclı əli.
Comərd, əliaçıq, himməti uca,
BilİKİi, tədbirli, gənc İKən qoca,
Dinin, şəriətin dayağıdılar,
Onlara zülm etdi Kafər o Kİ var.
Bu dörd eş mənimçin dörd mizac gibi,
Verdilər qəlbimi, diriliyimi.
Üzümü tutmuşam pərvərdigara,
Min salam yetirir məndən onlara.
Onlara səadət, sevlnc verim mən,
Qiyamət günündə tutun əlimdən.
Dostları ilə paylaş: |