gümüşü işıq moruq rəngli dumana çevrildi - o
dumana ki, qürub çağı günbəzləri,
Florensiyanın qalalarını bürüyür və tamaşası
ürəyi məstedici sevinclə doldurur. İblisin mənə
rəhmi gəldi, qəlbimə toxtaqlıq verərək tam
ciddiyyətlə, səmimi şəkildə danışmağa başladı.
Belə ki, azacıq da olsa sakitləşib göstərdiyi
alicənablığa görə minnətdarlıq etdim.
Cavabında dedi: - Xoş sözləriniz hədər getmədi.
Lütfkarlığınıza eyni addım atmaqla qarşılıq
verirəm. Bilirsiniz, uzun əsrlər boyu yazıq,
bədbəxt insan nəsli içərisində yeganə şəxssiniz
ki, necə bir qiymətli xammaldan hazırlandığımı
dərk edirsiniz. Təvazökarlıqla gözlərimi aşağı
dikdim, ancaq içimdə tərifin verdiyi həzzdən
dərimə sığmırdım.
- Bəli, siz, ilk olaraq anladınız, İblis davam
edirdi. Bütün orta əsrlər ərzində mən xristian
qəlblərini ağla sığmayan qiymətə alırdım. Bir
Dostları ilə paylaş: 
