22
baxımdan da insan bir məxluq kimi təbiətdən tam şəkildə öz-
özünə aydın olan nəticə deyil. İnsanın tam sirri onun özündən
kənar makro dünya üçün tam bəllidir. Bu baxımdan da insan
təbiəti və kainatı dərk etməklə, bu kimi varlıqları özünə
düşüncə obyekti etməklə, özünü kənardan dərk edə bilər.
Digər tərəfdən, insanlar əlaqələr və münasibətlər fonunda bir-
birilərini dərk etmək iqtidarında olurlar.
Adi bir fikir adamı olaraq məndə kainatla bağlı dualistik
baxış var. Bu da şübhələrdən, qəti əminliyin, aydınlığın
olmamasından irəli gəlir. Çünki hər bir şəxs kimi mən də çox
məlumatlı deyiləm. Dərinə düşünmək elə şübhələri yaradır,
çünki sistem düşüncə ilə bir qədər açılır və mənalar çoxbucaqlı
olur. Dərinə düşüncə sayəsində müəyyən bir məkanda
elementlər aydınlaşır. Aydınlaşma sayəsində bəlli olanlar öz
arxasınca digər bəlli olanları ayırd edir. Bu ayırdetmələr
sayəsində insanlarda şübhələr meydana gəlir. Şübhələrin
miqyası düşüncələrin açılması ilə artır. Bu artım həm də
əminliyi
və qəti düşüncələri, mütləq əminlikləri çoxaldır.
Kainatın
(həm
də
tərkibindəki
qalaktikaların-bərk
materiyaların-ulduzların) əbədi olması, daxilində təkamülü,
yəni yeni təzahürləri, dəyişiklikləri əks etdirən vəziyyətlərin
mövcud olmaması, - bir tərəfdən, dəyişikliklərin olması, bu
baxımdan yeni ulduz və planetlərin zaman-zaman yaranması və
yoxa çıxması isə digər tərəfdən,
dualistik baxışları yaradır.
Belə suallar daima düşündürücü olur: doğrudanmı yeni
ulduzlar doğulur, ya da ümumiyyətlə, kainatda generasiya
prosesləri baş vermir.
İnsan üçün kainat çox mürəkkəbdir, ona görə ki, kainat
müstəvisi geniş həcmdə, aralı məsafədə insandan həm də çox
uzaqdadır. Ancaq bu o demək deyil ki, insan kainatdan
kənardadır. Əksinə, kainatın özündədir. İnsanın duyğu
orqanları kainatın insan üçün uzaq olan məsafəsini tam tuta
bilmir. Bu baxımdan da kainatı dərk etməyin ən məqbul yolu
insanın öz daxilini açmasından ibarətdir. Ona görə ki, daxildə
23
modelləşmiş,
ümumiləşmiş
məlumatlar
mövcuddur.
Formulaların
açılması
gərəkdir.
Obrazlanma
kifayət
olmadığından mütləq universal və məxsusi həqiqətə geniş
miqyasda gedib çatmaq mümkün olmur. Belə deyək ki, kainat
o
qədər sonsuzdur ki, onun artması, genişlənməsi yoxdur. Yəni,
sərhədləri yoxdur. Varsa, o sərhədlərdən sonra nə var?-sualı
ortaya çıxır. Bu aspektdə bütün proseslər sadəcə olaraq bu
sonsuzluq daxilində baş verir. Qalaktikaları kainat özü yaradır
(əgər tarix varsa). Sonsuz məkan onsuz da hədlərsizdir,
genişlənmir. Kainat sonrası (kainat kənar) fikir ola bilməz,
qalaktikalar onun daxilindədir. Dəyişiklik, təkamül prosesləri
bu sonsuzluğun daxilində baş verir. Belə güman edək ki,
qalaktikalarda dəyişmələr olur, yeni ulduzlar yaranır, planetlər
yaranır, kometalar, asteroidlər, qaz dumanları və digər kainat
cisimləri, obyektləri, element birləşmələri, bərk materiyalar
ortaya çıxır. Bu cisimlər öz mənşəyini elə kainatdan götürür.
Kainatdakı zəruri dəyişikliklər fonunda bu kimi gerçəkliklər
meydana gəlir. Kainatın daxili qanunauyğunluğu elə onun
özündən meydana gəlir. Bütün proseslər də nizamasalmanın
əsasını təşkil edir.
Qeyd: belə bir fikir də bildirək ki, kainatda makro
dəyişiklik baş vermir. Heç bir ulduz, planet yaranmır.
Ulduzların və planetlərin tarixi yoxdur. Sadəcə olaraq
qanunauyğun yerdəyişmələr edirlər. Tarixi, yaranış
ardıcıllığını biz insanlar düşünürük, daha doğrusu
uydururuq; çünki mikro aləmdə dəyişikliklərə məruz
qalırıq. Doğulma və ölüm proseslərinin şahidi oluruq. Eləcə
də təbiətə mikro təsirlər edirik və əldə olunan məhsulları
makro zamanın axarına buraxırıq, daxilinə qatırıq. Bu
baxımdan da zaman elə bizim özümüz üçündür.
Zamansızlıq prinsiplərindən irəli gələrək hesab edə bilərik
ki, Günəşin və planetlərin yaranış tarixi yoxdur. Başlanğıc
yoxdur, son da ola bilməz. Onu da demək olar ki,
planetlərsiz Günəş fəaliyyətini təmin edə bilməz. Günəşin
24
özü
mövcud
ola
bilməz.
Çünki,
planetlərin
mövcudluğundan və hərəkətindən Günəş öz mövcudluğunu
təmin edir. Belə olan halda yaranış tarixi şübhə altına
alınır.
Kainat müstəvisinin daxilən dəyişikliyə məruz qalması və
nahamarlıqların yaranması mümkündür. Lakin bu prosesləri
daha çox sistemli və təkrarlanan hesab etmək olar. Məsələn,
belə güman edə bilərik ki, Günəş və planetlər arasında əlaqələr
sadəcə
olaraq
təkrarlanmadan,
bir-birini
təkrarlayan
hadisələrdən, proseslərdən, görüntülərdən ibarətdir. Burada
isə Yer kürəsinin təkamülü haqqında bir qədər şübhələr
mövcuddur. Kainat “boşluğu” (kainat müstəvisini təşkil edən
elementlər) dəyişikliyin, yaranmanın əsasını, mənbəyini təşkil
edir. Qəbul edək ki, bütün cisimlər ancaq fərqli formadırlar.
Məzmun köklü baxımdan eynidir. Ona görə ki, mənbə, yəni
kainat eynidir.
Ulduzlar, qaz dumanları, planetlər, digər
bərk cisimlər formasını dəyişərək kainat fəzasına çevrilə
bilərlər. Bu, ehtimallara çox söykənən bir fikirdir. Həqiqət və
mütləq də odur ki, sadalanan materiya aləmi elə kainatdan,
onun efirindən mənbəyini götürür.
Belə qəbul edək ki, kainat müstəvisi onun bərk materiyaları
üçün başlanğıcdır. Əsas bazadır. Bu baxımdan da kainat
obyektlərinin yaranması haqqında fərziyyələr (ehtimallar,
təxminlər, gümanlar) həqiqətə uyğun ola bilər. Lakin tarixi
demək çətindir. Tarixi ayırd edən modellər də subyektiv və
yarımçıq ola bilər. Hər bir sistemin tarazlı olması prinsipi bir
istiqamətdə onu deməyə əsas verir ki, sistemdə sadəcə olaraq
tarazlığı saxlamaq üçün element ötürmələri baş verir. Cisimlər
və fəza (kainat fəzası) bir-birinə elementlər ötürürlər. Burada
fəza ötürücü funksiyanı yerinə yetirir. Həmçinin özünə daxil
edir və özündən buraxır. Bu baxımdan da hər bir yaranışın
mənbəyi kainatın bərk cisimlər olmayan fəzasıdır. Çünki,
görünən də elə həmin fəzadır. Makro (ölçüsüz) kainat əsas
mənbədir və hər bir kosmik fəza əməliyyatı onun
daxilində baş