MTD
www.mtddergisi.com
ULUSLARARASI HAKEMLİ TASARIM VE MİMARLIK DERGİSİ
Ocak / Şubat / Mart / Nisan 2017 Sayı: 10 Kış - İlkbahar
INTERNATIONALREFEREEDJOURNAL OF DESIGNANDARCHITECTURE
January / February / March / April 2017 Issue: 10 Winter – Spring
ID:143 K:236
ISSN Print: 2148-8142 Online: 2148-4880
(ISO 18001-OH-0090-13001706 / ISO 14001-EM-0090-13001706 / ISO 9001-QM-0090-13001706 / ISO 10002-CM-0090-13001706)
(Marka Patent No / Trademark)
(2015/04018 – 2015/GE/17595)
156
ULUSLARARASI HAKEMLİ
TASARIM MİMARLIK DERGİSİ
INTERNATIONAL
REFEREED
JOURNAL
OF DESIGN AND ARCHITECTURE
PRINT ISSN: 2148-8142 - ONLINE ISSN: 2148-4880
Şekil 3. Marc QUINN, Oto-Portre/Self,
Sanatçının Kendi Kanı, Çelik, Perkspleks,
Dondurucu, 208x63x63 cm, 2001
Quinn, 1999’da açtığı “Aklın Uykusu” ser-
gisinde, başlangıç olarak kendisine Goya’nın
‘The Sleep of Reason Produces Monsters’
(Aklın Uykusu Canavarlar Üretir) başlıklı
gravüründen esinlenilerek yapmıştır. Serginin
en ilgi çekici eserlerinden biri olan
Self ise,
izleyicinin tahammüllerini zorlayan bir iş ol-
muştur. Ölüm ve ölümsüzlük sanatçıların sık
sık ele aldığı temaların başında yer alırken,
izleyiciler ilk “memento mori”leriden bu ana
gelen temsillerle karşı karşıya kalmışlardır.
BULGULAR
Postmodern sanatçılar, modern sanatçılardan
farklı olarak, sonuçları belirsiz de olsa sim-
yasal deneylerle ilgilenmezler –sanat eser-
lerinin simyasal mucizeler yaratabileceğine
inanamayacak kadar hayal kırıklığı yaşamış-
lardır; kendilerini popülerleştirecek bir izle-
yici kitlesine sahip olmakla ve sanatçı olarak
hak ettiklerine inandıkları üne ve karizmaya
kavuşmakla ilgilenirler. Ne var ki, kendi-
lerini izleyici kitlesinin gündelik arzularını
(eğlencenin tanımlarından biri) yansıtan eğ-
lendiriciler olarak gördükleri ana, varoluş
nedenlerini de kaybetmişlerdir; böylece kit-
lelerle birlikte eğlenen ünlüler haline gelir-
ler- gündelik gerçekliğin kalıntılarını arıtarak
yüksek sanatın altınına dönüştürmeye çalışan
münzevi simyacılar değillerdir artık. Gerçek
yaratıcılık için gerekli olan içsel yalnızlıkla-
rını –gerçek gizli atölyeyi- terk ettikleri an,
belirsiz, rastgele bir izleyici kitlesinin rek-
lamcısı haline dönüştüler. İzleyicileri gibi
geleneklerine bağlı, sıradan insanlar oldular.
Geleneklere boyun eğmeyen yaratıcılıklarıy-
la kendi başlarına kazanamadılar kimlikleri-
ni- yöneldikleri kitleden aldılar. Postmodern
dönemde amaç avangard sanatçı olmak değil,
medya sanatçısı olmaktır- yani günümüzde
medyanın önünde olan, ama medyanın çabu-
cak yetişip geçici bir toplumsal olgu haline
dönüştürdüğü sanatçı. Postmodern medya sa-
natçısı modern sanatın simyasal deneylerini