Islom dinininng Movarounnahrga kirib kelishi Reja: Islom dini kirib kelguniga qadar O’rta Osiyodagi vaziyat

Diniy ta’lim tizimi. Musulmon dunyosida diniy ta’limning tashkil etilmagan shakli asosiy bo’lib, unda ustoz-shogird binomi muhim rol o’ynaydi. Maktab-madrasa tizimi vujudga kelishida metsenatlik (homiylik) hal qiluvchi omil bo’lib xizmat qildi. Davlatning yoki shahar boylarining homiyligi bu tizim bitiruvchilariga o’ziga xos ijtimoiy buyurtma vazifasini o’tar edi. Avvaliga ijtimoiy vazifa hisoblangan o’quv jarayonini tashkil etish ustidan nazorat etuvchi shayx al-islom mansabi ham ko’p o’tmay davlat e’tiborini o’ziga qaratdi. Natijada diniy ta’lim tizimini tashkil etish jamiyat hayotida strategik omillardan biriga aylandi. Kim bu jabha ustidan nazorat o’rnatib, uni boshqara olsa, u jamiyat rivojlanishi yo’nalishlarini belgilay boshladi.
O’rta Osiyodagi diniy ta’lim tizimi mazmunan ikki davrga bo’linishi mumkin: 1) Mo’g’ullar istilosidan avvalgi davr; 2) Mo’g’ullar istilosidan keyingi davr. Bu ikki davr darsliklar ro’yxati, ta’limning maqsadi, undagi o’qitish darajalariga qarab bir-biridan ancha farq qiladi. Temuriy Shohrux (1405-1447) davrida ikkinchi davr yangi diniy ta’lim tizimining tamal toshi qo’yildi. Mazkur tizim, ba’zi kichik tafsilotlarni hisobga olmaganda, to XX asr boshlarigacha o’zgarmay keldi. Uning negizini Movarounnahr va Huroson ulamolari yaratgan asar-darsliklar qurdi. Bu yerda Moturidiya-Ash’ariya kalomi qorishmasi, hanafiy fiqhi, ahl al-hadis to’plamlari, arab filologiyasi, mantiq bo’yicha darsliklar asosiy o’rinda turar edi.
Islohotlar. Yevropa madaniyatining nisbatan kech – XIX asr o’rtalarida O’rta Osiyoga kirib kelishi jamiyat hayotining turli jabhalarida, shu jumladan, din sohasida ham islohotlarning boshlanib ketishiga turtki bo’ldi. Usul-i jadid tarafdorlari diniy ta’lim tizimini tubdan o’zgartirish jamiyatni isloh qilishda hal qiluvchi omil bo’la oladi deb hisobladilar. Usul-i qadim tarafdorlari esa an’anachilik mavqeini egalladilar. Diniy ta’lim islohchilaridan kommunistlar darajasiga bo’lgan yo’lni bosib o’tgan jadidchilar dunyoviy ta’lim tizimini yaratishni diniy ta’lim tizimini batamom yo’q qilish orqali amalga oshirish amaliyotini ma’qulladilar. Bu esa o’sha paytda olib borilgan sekulyarizm (hayotning barcha jabhalarini din ta’siridan to’lig’icha tozalash) siyosatiga mos kelardi. Natijada islohchilik harakati din va din peshvolarini ta’qib etish siyosatiga aylanib ketdi. Qatag’on yillarida uch karra olib borilgan «katta tozalash»lar («chistka» – 1927, 1936-37, 1949 yillar) oqibatida ma’naviyat va ma’rifatga talafotlar yetkazildi.
Nazariy islom va xalq islomi. Mazkur xatti-harakatlar salbiy oqibatlaridan eng asosiysi – diniy madaniyatning nazariy qismi daf etilib, diniy hayot dinning quyi darajasi – xalq islomi bilan cheklanib qoldi. Natijada ma’naviy qashshoqlashish chuqurlashib, milliy madaniyat bir taraflama rivojlana boshlanadi. Diniy hayot oilaviy marosimlar (janoza, xudoyi), tabibchilik, folbinlik, muqaddas joylarga ziyorat (mushkil-kushod) kabi amallar chegaralandi. Oilalarda, hujralarda noqonuniy (illegal) xususiy diniy ta’lim berish kuchaydi. Tabiiyki, tez orada bu sohalardagi faoliyat nazorat qilib bo’lmaslik darajasiga yetdi. Ba’zi diniy faollar siyosiy muxolifat mavqeini egalladilar. Mayda tovar ishlab chiqarish (tomorqa, savdo-sotiq, mayda va o’rta biznes) kapitalistik rivojlanishning negizidir. Bu iqtisodiy muhitning mafkurasi aksar hollarda xalq islomidan ozuqa oladi. Mazkur ijtimoiy qatlamlarning kuchayishi yangi diniy ideologlarni maydonga olib chiqdi. Noto’liq, bir tomonlama bilim olgan, nazariy jihatdan zaif din peshvolari ikki yo’l o’rtasida turib qoldilar.