girləyirdi. Kəsəmənli bu yaşlı və gözəl müəllimin nə üçün çöllərə düşdüyünü tam
aydınlığı ilə anlaya bilmirdi. Qəzada qaçaqların sayı çoxalırdı. Belə getsə,
kəndlərdə hörmətli adam qalmayacaq, hamısı meşələrə, dağlara çəkiləcəkdi.
Kəsəmənli qərara almışdı ki, Halay bəyi üzə çıxartsın. Elə bu məqsədlə də yaylağa
qalxırdı. Yollar qorxulu idi. Kəsəmənli öz dəstəsi ilə meşənin xəlvəti cığırları ilə
irəliləyirdi. Yaylağa qalxdıqca hava təmizlənir və adam nəfəs almaqdan
doymurdu. O, əvvəllər el yaylağa köçəndə dağa qalxar və ellə birlikdə arana
dönərdi. Amma neçə il idi ki, bu tərəflərə ayaq basa bilmirdi. Meşə qurtardı.
Yaylağın çəmənliyi, güllü-çiçəkli yamacları göründü. Dəyələr Noylu bulağın
üstünə səpələnmişdi. Lap kənarda balaca bir alaçıq var idi.
Kəsəmənli bu çadırın Halay bəyin olduğunu zənn etdi və atın başını qanırıb o
tərəfə sürdü. Hardansa qayaların dibindən çıxan tüfəngli adamlar onların yolunu
kəsdilər. Çaxmaqlar şaqqıldadı.
-
Kimsiniz, hara gedirsiniz?
Kəsəmənli cilovu çəkib atı saxladı.
-
Halay bəyi görmək istəyirik.
-
Halay bəy kimdir, a kişi?
-
Sizin başçınız. Ona
deyin ki, Kəsəmənli səni görmək istəyir.
Qaçaqlar özlərini bilməməzliyə vursalar da, Halay bəyin yanına getdilər və
Kəsəmənlinin onu görmək istədiyini söylədilər.
Halay bəy tüfəng qucağında mütəkkəyə söykənərək mürgüləyirdi. Ona soyuq
dəymişdi. İxtiyar çağında dağda, dərədə dolaşa bilmirdi. Kəsəmənlinin adını
eşidəndə ayağa durdu və üzünü keşikçilərə tutdu.
-
Buraxın gəlsin!
Kəsəmənlini dəyənin yanına gətirdilər. Atının cilovunu tutdular. Kabı kişi içəri
girdi. Dəyənin ortasında ayaq üstdə duran Halay bəy ilə qucaqlaşdılar. Bir xeyli
beləcə dayandılar.
Halay bəyin göstərişi ilə qaçaqlar balaca süfrə açdılar, ortalığa çay-çörək qoydular.
Kəsəmənli Halay bəyin solmuş bənizinə, qırxılmamış üzünə baxdı və astadan
downloaded from KitabYurdu.org