İsmayıl Qarayev a ş İ q L ə R
Yüklə 5,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
98 yırğalana-yırğalana aşağa enən xərəyi tutub saxlamağa çalışırdılar. ... Xərək də göyərtəyə çatdı, xəstələr də vertolyota qaldırıldı, iki gəminin ikisi də şimala üz tutdu – biri havada, digəri dənizdə. Qəzənfərin təbirincə onun gəlhagəli idi, bəxti tərəqqi edir, iqbalı onu bir gündə iki təsadüflə oğlanı qıza sevdirə bilən yüksəkliklər, üslünlüklər rəmzinə çevirirdi. Həmin gün «ovçuların» xilasından sonra Qəzənfəri lovğalandıran, ona öyünmək ixtiyarı verən ikinci bir hadisə baş verdi. Günorta vaxtı idi. Gəmi az dayanacaqdı. Təmizləyici nasos anbarların qalan azacıq yükü də sorub qovurdu. Anbarçı baş göyərtənin üzərində o yan-bu yana yüyürür, açarla arakəsmələri açıb uzaq anbarlardakı yükün qalığını yaxındakına – nasosun ağzına yığararaq istismar vaxtına qənaət etməyə, səfərə tez hazır olmağa çalışırdı. Qəzənfər növbədə idi. O qoluna növbətçi olduğunu göstərən qırmızı bağlamış, gəmidən körpüyə uzadılan trapın yanına nicat dairəsi, əleyhiqaz, ağırlıq kəndiri qoymuşdu. Özü də gah keçid körpüsünün, gah da orta tikintinin baş göyərtəyə düşən kölgələri altında dayanırdı. Ekipaj üzvlərinin çoxu şəhərə getmişdi. Gəmidə qalanlar isə kayutlara çəkilib yatır, yay günəşinin odlu nəfəsindən özlərini qoruyurdular. Göyərtədə Qəzənfərlə anbarçıdan başqa heç kim görünmürdü. Hərdən yükün boşaldılmasına nəzarət edən növbətçi şturman da «Burda mən də varam.» deyən hay-küylə özünü göstərib kayutuna çəkilərək rahatlığının qayğısına qalırdı. Dəniz lal idi. Ətrafda dərin bir sükut hökm sürürdü. Arabir körpüdəki matroslar budqasının telefonu zırınqıldayırdı. Başını çətir altında gizlədən ağ donlu, ağ ayaqqabılı, sarı saçlarını gödək kəsdirib burdurmuş qırmızıdodaq qızın körpüdən gəmiyə boylandığını sezən Qəzənfər kölgədən günə çıxaraq trapa sarı yeridi. – Kim lazımdır? Qız seyrək xırda dişlərini göstərib utanırmış kimi gözlərini yerə dikdi. – Əlisoltan. – O şəhərə çoxdan gedib. Qız nəzərlərini yerdən ayırıb düzəltmə qaşlarını qaldırdı: – Doğru deyirsən? Bəlkə o özü tapşırıb ki, məni 99 soruşan olsa belə deyin. – Nə etmək olar, gözəl qız – deyə Qəzənfər qızı ələ salmağa başladı. – Gərək özünü ona boş tanıtmayaydın. Elə eləyəydin ki, həmişə o səni axtarmalı olaydı. Əlisoltan indi kağızdan keçmiş güllədir, qayaya rast gələnəcən süzəcəkdir. Dərdin mənə məlumdur, amma nə edim?! İstəyirsən gəl onun kayutunda otur, gözlə, hayanda olsa beş, on dəqiqəyə qayıtmalıdır. O bəlkə sənin işlədiyin idarəyə, yaxud yaşadığın evə gedib? Ola bilər ki, sən bəri gəlmisən, o da o yana gedib. Belə hallar çox olur. Gəzməyə başlayandan sonra başınıza heç belə iş gəlibmi? Qız kobud, hiddətli bir səslə: – Yox! O məni aldatmayacağına söz vermişdi. – Haçan? Ürəyinin odunu söndürməmişdən qabaq, eləmi? Qız əllərilə üzünü örtdü, guya utanırdı. – Əlisoltan neçəncidir? Yəqin axırdan birinci yerdədir. Qız əllərini üzündən götürdü. Çirkin bir gülüşlə açılan dodaqlarını güclə bir-birinə qısıb seyrək dişlərinin üstünü örtdü. – O siyahıya yeni bir oyunçunun adının düşməsini arzulayırsanmı? Qız göz qapaqlarını endirdi. – Yaxşı, bəri gölgəyə gəl, günün altında durma, o gözəlliyin qədrini bil, heyifdir onu günəşdə yandırma. Qəzənfəri təklif və tərifinə inanan qız köhnə tanışlar kimi ərklə dilləndi: – Bir şeyin var, yeməyə? – Kefin nə istəsə düzəldərəm. Hər şey pulun başında deyilmi?! Qız körpüdən trapa adladı: – Kayutda təkcə olursan? – Əlbəttə, arxayın ol, mən elə əclaflardan deyiləm. Qəzənfər də trapın üstünə çıxdı. Qız elə bildi ki, Qəzənfər əlindən tutub onu ehtiramla gəmiyə gətirəcəkdir. Demə Qəzənfər qızın Əlisoltana olan etibarını sınaşdırırmış. Bayaqdan bəri təbəssümsüz bir söz danışmayan Qəzənfərin üzündən qasırğa keçmişdi. Qız Qəzənfərin üzünə baxanda aldandığını duyub səksəndi, geri dönməyə çalışdı, lakin qolaylandı. Qəzənfər əlini yetirməsəydi o gəmi ilə körpünün arasına yıxılacaqdı. Qəzənfər onun əlindən çıxıb qaçmağa üz qoyan qızın dalınca bir kəlmə də danışmadı. Qız elə bil əsirlikdən 100 qaçırdı. Qəzənfərin başı qıza qarışanda ambarçı qadın yükün miqdarını müəyyən etmək məqsədilə anbara lot sallamışdı. Lakin buna müvəffəq ola bilməmişdi. Anbarın içinə cuman lot öz ağarlığı və iti sürətilə kəndiri anbarçının əlindən çıxarmışdı. Kəndirin yarıdan çoxu qıvrılaraq yükün üzərinə sərələnmişdi. Anbarçı pillələrlə aşağa enmişdi ki, kəndirin ucunu ələ keçirib lotu çıxartsın və yükü yenidən ölçsün. Bu azacıq müddətdə xam neftin qazı təhlükəsizliyini unudan anbarçıya öz təsirini göstərməyə başlamışdı. Onun gözlərinin qabağını duman, yaş örtmüşdü. Gözlərinə heç bir şey görünməmişdi. O sanki dərin zülmət bir quyuya atılmışdı. Anbarçı belə bir çaşqınlıq içində əlləri və ayaqları ilə kor kimi pillələri axtarıb tapa-tapa yuxarı dırmanmağa çalışdı. Ancaq boğucu qaz bu bir neçə dəqiqə ərzində onu büsbütün sarsıtmışdı. Anbarçının qol-qılçalarında qüvvət qalmamışdı. O bağırıb növbətçini xəbərdar etmək, onu köməyə çağırmağa istədi. Lakin boğazı göynədi, boyun damarları şişib böyüdü, səsi çıxmadı. Anbarçının əlləri pillədən üzülüb yükün içinə yıxılanda Qəzənfər onun boğuq fəryadını eşitdi. O ora-bura vurnuxdu, o yan-bu yana yüyürdü, anbarçının ikinci fəryadını eşidib anbarın başına gəldi. Anbarçı dizdən aşağa olan yükün içində çapalayırdı. Qəzənfər cəld əlehqazı geyindi, ağırlıq ipini götürüb anbara endi. Kəndiri anbarçının belinə bağlayıb göyərtəyə çıxdı. Anbara düşərkən harayladığı şturmanla matrosun köməyilə onu bayıra dartdılar. Anbarçının paltarlarını soyundurub onu kölgəyə sürüdülər. Bir az bundan qabaq növbətçilərdən başqa qeyri sakinləri görünməyən gəminin göyərtəsi indi adamla dolmuşdu. Kimi təcili yardım çağırır, kimi anbarçının qollarını oynadıb, qabırğalarını sıxıb ona süni tənəffüs verir, kimi də isti su gətirib onun sifətinin neftini, çirkini yuyurdu. Anbarçının nəfəsi gedib-gəlsə də onun gözləri açılmırdı. Öyünmələrlə hərdən sinəsi qabarıb ovurdları şişsə də o qusa bilmirdi. Aliyə qatıq atılması gətirib ona içirmək istədi. – Sən üst-başını batırma, ver mən içirim – deyə Qəzənfər qazanı qamarlayıb onun əlindən aldı. – Cəhənnəm olsun paltar! – Aliyə Yüklə 5,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|