İsmayıl Qarayev a ş İ q L ə R
Yüklə 5,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
14 saxlayıb içəriyə qulaq asmış, qorxudan, təlaşdan şiddətlə çırpınan ürəyinin döyüntülərindən başqa bir səs eşitməmişdi. O qapıları bir-bir açıb içəri baxmaq istəmiş, lakin utanmışdı. Aliyə qapını döyüb matrosların birindən Qəzənfərin yaşadığı kayutu xəbər ala bilərdi. Ancaq ilk gündən gəmidə Qəzənfər axtaran qızın haqqında cürbə-cür dedi-qodular uydurulacağından qorxmuşdu. O qəzetə büküb bir banka qatıq gətirmişdi. Qatığı atılama qayırıb «zəhərlənən» Qəzənfərə içirəcəkdi. Aliyə kurilkadan çıxan Qəzənfərlə qarşılaşarkən sevindi. O, Qəzənfəri ayaq üstə görəcəyini güman etməmişdi. Aliyə elə fikirləşmişdi ki, Qəzənfər indi öldüm-öldümdədir. Qəzənfəri sancılanan, öyüyən, qusan vəziyyətdə təsəvvür edən qızın sıxıntıdan qurtarması onun canına can, qanına qan gətirdi. Aliyənin ürəyi də, qəlbi də fərəhlə, sevincə darlıq elədi. – Çox şükür. Qəzənfər onun kimə, nəyə dua elədiyini başa düşmədi. Elə bildi ki, kurilkadan qəfildən çıxması Aliyəni səksəndirmişdir. – Qorxdunuz? – Xeyir. – Bəs... Qəzənfər nəsə demək istədi, lakin bacarmadı. O əlbəttə təəssüflənəcəkdi: «Sizin gəldiyinizi bilsəydim səslənə-səslənə çıxardım.» – deyəcəkdi. Qəzənfərin nəzərləri Aliyəni səmavi gözlərindən onun allanmış yanaqlarında, düymə dodaqlarında, döyüntülü sinəsində dolanıb ayaqlarına sürüşdü. Aliyənin balaca ağ ayaqları üstü deşik-deşik sadə yay ayaqqabısının içində gizlənmişdi. O xələtini soyunub biçimli çəhrayı donunu geyinmişdi. Bu don onun mütənasib bədəninin qabarıq cizgilərini elə bir yaraşığa salmışdı ki, elə bil yüzlərlə sənətkarın birgə səyi sayəsində yaradılmış, «Bütün gözəlliklərin fövqündə duran qadın gözəlliyi – bakirə qız şəkli» idi. – İndi necəsiniz, yaxşısınızmı? Aliyənin səsi Qəzənfərin pərəstişkar nəzərlərini ayaqlarından ayırıb yuxarı qaldırdı. Qapının dalında durub onların danışıqlarını dinləyən Əmir qəzəblə deyinirdi: «Salondan iki saat bundan qabaq çıxmışıq hal-əhval tuturlar. Bircə gün bir-birini görməsələr lap qucaqlaşıb öpüşər, camaatdan da utanmazlar. Qızların bəzisinin heç bircə belə də 15 ağlı yoxdur. Oğlandan sevirəm, sözünü eşidən kimi bilmirlər o məhəbbətə özlərini necə qurban versinlər. Kapitan Təyyar demişkən zəruri ehtiyac ödənilənədək ömrü olan o məhəbbətin haqqında qətiyyən fikirləşmirlər. Aliyə görəsən, niyə götür-qoy eləyə bilmir? O gərək öz-özünü düşünüb deyə ki, ey mənim yatmış ağlım hardasan, səhər məni görən oğlanın günorta eşq elan etməsi inandırıcıdırmı? Aliyə də Qəzənfər ağılda imiş. Aliyəyə yazığım gəlir, həyatı puç olacaq, gərək onu başa salam ki... Nə dərdimə qalıb, özgənin namusunu çəkən olmuşam!? Yox, evlərini tanısaydım Bakıya gələndə qardaşına deyərdim ki, bacın yolunu azmağa başlayıb, ona ağıl ver. Qardaşı soruşsa: nə eləyir? Cavabım nə olar? Aliyədə günah yoxdur, təqsirin çoxu Qəzənfərdədir. Məni yandırıb-yaxan onun kəmhövsələ olmasıdır. Səbrini basmır ki, görək qız özünü necə aparır, ağıldan, kamaldan, evdarlıqdan-zaddan nəyi var, nəyi yox. Atalar demişkən, əslində olan özünü dırnaqda göstərəcək.» Əmir mülahizələrini öz-özünə söyləyəndə qapının çölündə üz-üzə dayanan Qəzənfər gözlənilməz sualdan çaşmış, bunun dostluğa, yaxud sevildiyinə bir işarəmi olduğunu ayırd edə bilməmişdi, fikir-zikir etmiş, düşünüb-daşınmış, bunu aydınlaşdırmaqda aciz qalmışdı. – Yaxşıyam, sağ olun. Siz necəsiniz , babətsinizmi? – İndi mən də yaxşıyam. Amma bayax... Sizə qatıq gətirmişəm, özünüzü... mçsəniz pis olmaz. Qəzənfər yenə də üzdən getdi, dərinə enə bilmədi. Qəzənfərə elə gəldi ki, Aliyə ona pay gətirmişdir. O heç düşünməmişdi ki, hansı qız özgə bir şeylə də yox, qatıq payı ilə bir gündə ikicə dəfə gördüyü oğlanın yanına gələr! Onların arasında dostluq söhbəti olmuşdumu? Onlar bir- birinin baxışını tutmuşdumu, bir-birinin gözlərində qərq olmuşdumu? – Payınız çox olsun! – deyə Qəzənfər əlini sinəsinə qoyub bədənini qabağa əyərək Aliyənin hörmətini minnətdar qəlbilə qəbul etdi. – İnciməyin, mən qatıq yeyən deyiləm. Amma onu ki, siz gətirmisiniz, zəhər də olsa içərəm. Əmir, isti hava dəyəndə ağrıları artan yanıq yaralarından yatan xəstə kimi darıxdı. Kürəklərini göynədən sızıltı yandırıcı giziltilə bütün 16 bədənini dolandı. Alnına istilik gəldi. Boynunun dalı alışıb yanası oldu. Sanki orada ocaq qalanmışdı. «Qəzənfərə pay gətirib.» – deyə kinayə ilə Aliyəni yamsıladı – İndi mən də yaxşıyam. Amma bayax...» Əmir heyfini ovuşdurduğu əllərindən aldı:» Bu nə sarsaq qız imiş ə! Tək bircə günün içində qızla oğlanın belə tez dostlaşması kimin ağlına batar. Atalar doğru deyib: ağıl camaldan azar.» Əmir öz-özünü deyinə-deyinə karidora çıxanda Qəzənfər qatıq bankasını Aliyədən almış, qızarıb pörtmüş üzündəki minnətdarlıq ifadələrini eynilə saxlayaraq qıza baxırdı. – Siz də burdaymışsınız? Əmir Aliyəyə baxıb zorla gülümsədi. – Bəli, papiros çəkirdim. – Papiros çəkirsiniz? – ıh. Aliyə Qəzənfərin qarşısından çəkilib Əmirin önünə gəldi. – Çoxdan çəkirsiniz? Əmir ona qarşı yeriyən baharın füsünkar və əzəmətindən, təravət və gözəlliyindən özünü itirdi. – Xeyli... Beş ildir. – Canınıza yazığınız gəlmir? Tərgidə bilmirsiniz? – Tərgitmək asandır, ancaq... – Çətindir? Əmir kəkələdi: – Elə bir çətinliyi yoxdur. Amma... mən... – İradəsizlər həmişə... Əmir, Aliyə ilə onun arasına soxulmağa çalışan, nəsə deyib qızı buradan uzaqlaşdırmağ istəyən Qəzənfərə qəzəblə baxsa da nifrətini dəf edib gülümsədi. – Həkim məsləhət görüb. – Xəstəliyiniz var? – Xeyir. Qəzənfər gülə-gülə söhbətə qarışdı: – Yalan deyir, var. Aliyə təəccübləndi: – Nə xəstəliyidir? Qəzənfər hırıldayıb ağzını Aliyənin qulağına tutdu: – Köklük. Əmir utandığından tərlədi. Qəzənfər istehzalı izahında davam etdi. Bir ay çəkməyəndə bilirsiniz kimə oxşayır? O qədər kökəlir ki, qarnı... Arxadan gələn Təyyar deyinə-deyinə özünü onlara yetirməsəydi Əmir, Qəzənfərə acıqlanacaqdı. Bu xalasının toyu olmuşlar hələ yatmayıb? Ə pəhləvanlar niyə yatmamısınız? İndi ki, yuxunuz gəlmir, sizə iş tapacam. Aliyə bacım şama nə hazırlayacaqsınız? – Nə desəniz. – Birinci düyü supu. İkincisi nə olsun? Kartof qızartması ilə aranız necədir? – Lap yaxşı. – Dayan, dayan. – Yüklə 5,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|