İstanbul üNİversitesi



Yüklə 14,12 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə9/63
tarix19.07.2018
ölçüsü14,12 Mb.
#56886
1   ...   5   6   7   8   9   10   11   12   ...   63

 


________________________________________________________ART-SANAT 2014/1______________________________________________________ 
 
 
 
BRONZ ÇAĞINDAN ERKEN ORTA ÇAĞA ORTA ASYA 
TAPINAKLARI 
İBRAHİM ÇEŞMELİ 
Doç. Dr. İstanbul Üniversitesi  
Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü  
Türk Sanatı Tarihi Anabilim Dalı 
ibrahimces@gmail.com 
ÖZET 
Hazar  Denizi’nden  Issık  Göl’e,  Aral  Gölü’nden Hindikuş  Dağları’na  uzanan  Orta  Asya, 
İslamiyet  öncesinde  farklı  inançların  kesiştiği  kültürel  yapısı  çeşitlilik  gösteren  bir 
coğrafyaydı.  Başta  Zerdüştlük  olmak  üzere  Hellen,  Budizm,  Hinduizm,  Hristiyanlık, 
Maniheizm
  ve  Şamanizm  gibi  inançların  görüldüğü  Orta  Asya’da  farklı  inançlara  ait 
tapınaklar  inşa  edilmiştir.  Bronz  Devrinden  Erken  Orta  Çağa  Orta  Asya’daki 
tapınaklar  farklı  ritüel  gereksinimler,  yerel  ve  yabancı  mimari  gelenekler  sebebiyle 
plan açısından değişik tipolojik özellikler göstermişlerdir.  
Anahtar Kelimeler:
 Orta Asya, Tapınak, Arkeoloji, Zerdüştlük, Budizm. 
TEMPLES OF CENTRAL ASIA FROM THE BRONZE AGE 
TO THE EARLY MIDDLE AGES  
ABSTRACT 
Central Asia, extending from the Caspian Sea to the Issyk Lake and from the Aral Lake 
to the Hindu Kush Mountains, was a geographical region that indicates the diversity of 
cultural  structure  at  the  intersection  of  different  religions  before  Islam.  Temples 
belonged  to  different  religions,  were  constructed  in  Central  Asia  that  was  seen 
religions  such  as  Zoroastrianism,  Hellene,  Buddhism,  Hinduism,  Christianity, 
Manichaeism  and  Shamanism.  Because  of  different  ritual  requirements,  local  and 
foreign  architectural  traditions,  the  temples  of  Central  Asia  displayed  different 
typological features from the Bronze Age to the Early Middle Ages. 
Keywords: 
Central Asia, Temple, Archaeology, Zoroastrianism, Buddhism. 
 
 
 
 


________________________________________________________ART-SANAT 2014/1______________________________________________________ 
 
20 
 
Tarihi  kaynaklardan  ve  arkeolojik  verilerden  anlaşıldığı  üzere  İslamiyet 
öncesinde  Orta  Asya’da  farklı  inançların  yaşadığı  anlaşılmaktadır.  Orta  Asya’nın 
yerel  inançları  yanında  İran,  Mezopotamya,  Hindistan,  Anadolu  ve  Yunanistan  gibi 
coğrafyalardan  gelen  inançlar  da  etkili  olmuş  kimi  zaman  yerel  inançlarla 
kaynaşmıştır.  İran’la  birlikte  Orta  Asya’da  köklü  bir  geçmişi  olan  ateş  kültü  ve  bu 
kültün  sonrasında  merkezini  oluşturacağı  Zerdüştlük,  İslamiyet  öncesi  boyunca 
bölgenin etkin inanç sistemlerinden biri olmuştu. Batıdan gelen Hellenizmle beraber 
yeni  bir  kültürle  tanışan  bölgede,  Hellen  inancı  uzunca  bir  süre  yaşadı.  Bir  süre 
sonra  Hindistan’la  siyasi  ve  kültürel  bağlılığa  giren  Orta  Asya’da,  güneyden  gelen 
Budizm  ve  Hinduizm  inançları  benimsendi.  Batıdan  gelen  ikinci  bir  dalga  da 
Hristiyanlıktı.  Özellikle İslamiyet’ten  önce  Orta  Asya’da  Süryani  Hıristiyanlığı  etkili 
oldu.  Bu  inançların  dışında,  bazı  ilahlara  bağlı  kültler  de  bölgedeki  halk  üzerinde 
etkili olmuş, Mithra, Anahita, Nana, Şiva (=Vayu ‘Veşparkar’) ve Zurvan (=Brahma) 
gibi  ilahların  öne  çıktığı  son  derece  etkili  kültler  Orta  Asya’da  hayat  bulmuştur. 
Özellikle  yerleşik  kültürler  üzerinde  etkisi  olan  bu  inançların  dışında  göçebeler 
üzerinde ise Şamanizm inancının derin etkileri olmuştur. 
Arkeolojik  verilerden  Orta  Asya’da  ilk  tapınaklar,  Bronz  Çağı’nda  2.  binden 
kalmıştır.  Bu  tapınakların  kalıntıları,  Margiana  (Güney  Türkmenistan)  ve  Kuzey 
Baktriana  (Güney  Özbekistan)  bölgelerinden  günümüze  ulaşmıştır.  M.Ö.  2.  binde 
Orta Asya’da Hint-İranlı toplulukların hakimiyeti görüldü. Bu toplulukların bir kısmı 
göçebe  iken  bir  kısmı  da  yerleşik  hayata  geçmişti.  Bu  dönem  de  Orta  Asya’da 
özellikle  ateş  ve  haoma-saoma  (kutsal  bitki,  içki  ve  ilah)  kültü  ön  plana  çıktı.  Bu 
kültler sonrasında, muhtemelen M.Ö. 1000 civarında ortaya çıkmış olan Zerdüştlük 
inancının (Boyce 1975: 3) bir parçası haline geldi. 
Gonur Tepe (M.Ö. 2. binin ilk yarısı) (Fig. 1.1), Togolok 1 (M.Ö. 2. binin ortası) 
(Fig. 1.2) ve Togolok 21 (M.Ö. 2. binin ikinci yarısı) (Fig. 1.3) isimli Margiana’da M.Ö. 
2. binden kalmış olan bu tapınakların (Sarianidi 1994: 388-397) mimari anlayışları 
birbirlerine  yakınlık  gösterirdi.  Genel  hatlarıyla,  bir  yerleşimin  içinde  bir  tepe 
üzerine kurulmuş olan dörtgen planlı tapınakların merkezine doğru, dört bir yandan 
açıklığı  olan  dörtgen  planlı  bir  avlu  bulunurdu.  Avlunun  etrafını  da  ritüel  amaçlı 
koridorlar çevirmekteydi. Çevre koridorlu avlu mekanı, ateş ayinleri için kullanılırdı 
ve kutsal sayılan küller burada korunurdu. İkincil mekanlar, bu avlunun çevresinde 
yer alırdı. Bu mekanlar arasında, duvarları ve tabanları alçıyla kaplı özel mekanlar, 
ateş  ayinlerinde  kullanılan  hoama  (soama)  içkisinin  yapıldığı  ve  bu  içkinin 
hazırlanmasında  kullanılan  bitkilerin  (ephedra,  kenevir…)  saklandığı  mekanlar  ile 
ateş altarlarının yer aldığı mekanlar bulunurdu. Genellikle tapınaklar, dört ana yöne 
bakardı  ve  girişleri  de  kuzey  yönünde  yer  alırdı.  Tapınaklar,  genellikle  dairesel 
kulelerle tahkim edilmiş güçlü duvarlarla çevrilmişti.  
M.Ö.  2.  binin  ikinci  yarısında,  Baktriana  bölgesinde  de  ateş  kültü  ile  ilgili 
tapınaklar  bulunurdu.  Genel  mimari  anlayış  açısından,  Margiana  tapınakları  ile 
paralellikleri bulunsa da, Baktriana tapınakları mimari kompozisyon açısından farklı 
özelliklere sahipti. Kuzey Baktriana bölgesinde M.Ö. 2. binin ikinci yarısından kalmış 


Yüklə 14,12 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   5   6   7   8   9   10   11   12   ...   63




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə