John Okada was born in Seattle, Washington on September 23, 1923. He was a first generation American, his parents having immigrated from Japan



Yüklə 16,04 Kb.
tarix22.01.2022
ölçüsü16,04 Kb.
#83060
sual 6 John Okada


John Okada was born in Seattle, Washington on September 23, 1923. He was a first generation American, his parents having immigrated from Japan. Okada’s father came to the United States in the 1910s from a small town in Japan; he was the owner of the Merchant’s Hotel in Pioneer Square, Seattle. Okada grew up in a racially mixed neighborhood and attended the local elementary and high school.

While he was attending the University of Washington, the Japanese attacked Pearl Harbor. Okada, like other ethnic Japanese, were interned under President Roosevelt’s executive order on February 19, 1942. The Okada family, like many others, were sent to Minidoka, Idaho. Once Japanese Americans were able to leave the internment camps, John Okada continued his education at Scottsbluff Junior College.



Vaşinqton Universitetində oxuyarkən yaponlar Pearl Harbora hücum etdilər. Okada, digər etnik yaponlar kimi, 19 fevral 1942 -ci ildə Prezident Ruzveltin əmri ilə internatlandı. Okada ailəsi, bir çoxları kimi, Aydaho ştatının Minidoka şəhərinə göndərildi. Yapon Amerikalılar internat düşərgələrini tərk edə bildikdən sonra John Okada təhsilini Scottsbluff Junior College -da davam etdirdi.

In 1943, a loyalty questionnaire was administered by the War Department to the internment camps. All males over the age of 17 were required to fill the questionnaire out. The two questions received the most attention because they were integral to the wartime recruitment of the nisei(nisey) (2nd generation Japanese Americans). The first asked if the reader was willing serve in the US Armed Forces. The second asked if the reader would swear allegiance to the United States and forswear allegiance to Japan and its emperor.



1943 -cü ildə Müharibə Departamenti tərəfindən həbs düşərgələrinə sadiqlik anketi tərtib edildi. 17 yaşından yuxarı bütün kişilər anketi doldurmalıdırlar. İki sual ən çox diqqəti cəlb etdi, çünki onlar müharibə vaxtı niseylərin (2 -ci nəsil Yapon Amerikalılar) işə qəbulunun ayrılmaz hissəsi idi. Birincisi, oxucunun ABŞ Silahlı Qüvvələrində xidmət etməyə hazır olub -olmadığını soruşdu. İkincisi, oxucunun ABŞ -a sadiq qalacağını və Yaponiyaya və imperatoruna sadiq qalacağını soruşdu.

Those who answered “yes” to the questions were drafted to fight in World War II in an all-Japanese American combat unit. Those who answered “no” to the questions would come to be called “no-no boys;” they would be imprisoned for disloyalty. This experience would become integral to Okada’s single published work, No-No Boy.



Suallara "bəli" cavabını verənlər İkinci Dünya Müharibəsində bütün Yapon Amerika döyüş hissələrində döyüşmək üçün tərtib edildi. Suallara "yox" cavabı verənlərə "yox-oğlan" deyəcəklər; sədaqətsizliyə görə həbs olunacaqlar. Bu təcrübə Okadanın "No-No Boy" adlı tək nəşr olunan əsərinin ayrılmaz bir hissəsi olacaq.

Okada volunteered to join the US Army Air Forces during World War II. He was discharged as a sergeant in 1946.

Okada returned to the University of Washington for his bachelor’s degree in English after his time in the Army. He continued on to Columbia University to earn a master’s degree in English in 1949. While in New York he met Dorothy Arakawa. The two of them would marry a year later in Seattle, on June 24, 1950. They would raise two children together.

Okada, Orduda olduğu müddətdən sonra ingilis dili üzrə bakalavr dərəcəsi almaq üçün Vaşinqton Universitetinə qayıtdı. 1949 -cu ildə İngilis dili üzrə magistr dərəcəsi almaq üçün Kolumbiya Universitetinə davam etdi. Nyu -Yorkda olarkən Dorothy Arakawa ilə tanış oldu. İkisi bir il sonra, 24 iyun 1950 -ci ildə Seattle'da evlənəcəklər. İki uşağı birlikdə böyütəcəklər.

Upon returning to Seattle, Okada attended the University of Washington again to receive his second bachelor’s degree in library science. In order to support his family, Okada began working as an assistant at the public library. He quit this job because he couldn’t devote enough time to writing; he only became a technical writer.



Seattle'a qayıtdıqdan sonra Okada kitabxana elmi üzrə ikinci bakalavr dərəcəsi almaq üçün yenidən Vaşinqton Universitetinə qatıldı. Ailəsini dolandırmaq üçün Okada xalq kitabxanasında köməkçi olaraq işə başladı. Yazmağa kifayət qədər vaxt ayıra bilmədiyi üçün bu işi tərk etdi; yalnız texniki yazıçı oldu.

Adjusting to life in the Midwest was difficult for the Okada family, since they felt excluded from the surrounding community. They decided to return to Seattle, and soon after moved to Southern California. Okada completed No-No Boy around this time, in 1955, it took two years for it to be published. The American public didn’t give it much attention, and the Japanese-American communities rejected the book because of the bitter memories of their internment during the second World War. This pushed his contribution to Asian-American literature unrecognized until after his death.

He took a job as a technical writer for Hughes Aircraft and later, Analog Technology while he was in Southern California. During this time John Okada was writing his second novel about the issei (first-generation Japanese immigrants).

Orta Qərbdə həyata uyğunlaşmaq Okada ailəsi üçün çətin idi, çünki ətrafdakı cəmiyyətdən kənarda qaldıqlarını hiss edirdilər. Seattle -a qayıtmaq qərarına gəldilər və qısa müddət sonra Cənubi Kaliforniyaya köçdülər. Okada No-No Boy-u bu vaxt, 1955-ci ildə nəşr etməsi iki il çəkdi. Amerika ictimaiyyəti buna çox əhəmiyyət vermədi və Yapon-Amerika icmaları İkinci Dünya Müharibəsi illərindəki həbsxanaların acı xatirələrinə görə kitabı rədd etdilər. Bu, onun ölümünə qədər tanınmayan Asiya-Amerika ədəbiyyatına verdiyi töhfəni itələdi.

Cənubi Kaliforniyada olarkən Hughes Aircraft və daha sonra Analog Technology üçün texniki yazıçı olaraq işə başladı. Bu müddət ərzində John Okada issei (birinci nəsil yapon mühacirlər) haqqında ikinci romanını yazırdı.

At forty-seven years old, John Okada died; he passed away February 20, 1971, in San Gabriel, California.

His second novel was nearly finished by the time of his death, but without offers for publication. Dorothy, Okada’s wife asked if the Japanese American Research Project at University of California, Los Angeles wanted them. They declined and so Mrs. Okada burned the documents and so his second novel was lost. It took until the mid-1970s that Asian American writers and scholars rediscovered his work and began to appreciate his literary and historical value of No-No Boy. It is considered among the most influential Japanese American works and Okada one of the more influential writers.

Qırx yeddi yaşında John Okada öldü; 20 fevral 1971 -ci ildə Kaliforniyanın San Gabriel şəhərində vəfat etdi.



İkinci romanı ölüm vaxtına yaxın demək olar ki, bitmişdi, ancaq nəşr üçün heç bir təklif verilməmişdi. Okadanın həyat yoldaşı Dorothy, Kaliforniya Universitetindəki Yapon Amerikalı Araşdırma Layihəsinin bunları istəyib -istəmədiyini soruşdu. Onlar imtina etdilər və beləliklə xanım Okada sənədləri yandırdı və ikinci romanı itdi. 1970-ci illərin ortalarına qədər Asiyalı Amerikalı yazıçılar və alimlər onun əsərlərini yenidən kəşf etdilər və "No-No Boy" ədəbi və tarixi dəyərini qiymətləndirməyə başladılar. Ən təsirli Yapon Amerika əsərlərindən biri sayılır və Okada daha təsirli yazıçılardan biridir.

In 2018, Frank Abe, Greg Robinson, and Floyd Cheung published John Okada: The Life and Rediscovered Writings of the Author of No-No Boy. This volume, which received an American Book Award in 2019, includes a substantial biography authored by Abe and based on interviews with Okada's family members and friends. The rediscovered works include a poem that Okada wrote during the night of the attack on Pearl Harbor entitled "I Must Be Strong," a play about the US occupation of Japan which was produced at the Tryout Theater in 1946, five short stories which were published in the Northwest Times in 1947, and two satirical essays about the military-industrial complex written during his stint as a technical writer at Hughes Aircraft Company between 1958 and 1961.



2018-ci ildə Frank Abe, Greg Robinson və Floyd Cheung John Okada: No-No Boy müəllifinin həyatı və yenidən kəşf edilmiş yazılarını nəşr etdilər. 2019 -cu ildə Amerika Kitab Mükafatı alan bu cild, Abenin müəllifi olduğu və Okadanın ailə üzvləri və dostları ilə müsahibələrə əsaslanan əhəmiyyətli bir tərcümeyi -halını əhatə edir. Yenidən kəşf edilən əsərlərə Okadanın 1946 -cı ildə Tryout Teatrında ABŞ -ın Yaponiya işğalından bəhs edən "Güclü Olmalıyam" adlı Pearl Harbora hücum gecəsi yazdığı bir şeiri, nəşr olunan beş qısa hekayəsi daxildir. 1947-ci ildə Northwest Times-da və Hughes Aircraft Company-də texniki yazıçı olaraq 1958-1961-ci illərdə hərbi sənaye kompleksi haqqında yazılmış iki satirik esse.

The main themes in No-No Boy are loyalty, generational conflict, and identity. Loyalty: Ichiro is asked to pledge his loyalty to the United States. Generational conflict: Ichiro's mother considers herself Japanese rather than American. She is proud of her son for refusing to fight.
Yüklə 16,04 Kb.

Dostları ilə paylaş:




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə