Jurnal2017-12. 02. indd
Yüklə 221,52 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Keyt Di Kamillo Yeddinci hisssə
- Rus dilindən çevirdi: Sevinc Nuruqızı
16 O özü-özünü əmin etdi ki, Abilin mütləq gəlib onu tapacaq. Sadəcə, səbrlə gözləməlidir. Abilinin məktəbdən gəlməyini necə gözləyir- di, bax elə. Özümü elə göstərməliyəm ki, Misir küçlərindən birindəki evdə, pəncərənin önündə oturub gözlərimi saata zilləmişəm – kiçik əqrəb üçə yaxınlaşır, böyük isə on ikiyə. Heyif ki, mənim saatım yoxdur və vaxtın necə ötdüyünə nəzarət edə bilmirəm. Əslində, bu o qədər də vacib deyil. Əsas odur ki, Abilin gələcək, özü də çox yaxın günlərin birində.
Saatlar, günlər, həftələr, aylar ötürdü. Abilin isə gəlmirdi ki, gəlmirdi. Və işsiz-gücsüz Edvard da düşünürdü. O, ulduzlar haqqında düşünür və elə fərz edirdi ki, ul- duzları öz yataq otağının pəncərəsindən seyr edir. Maraqlıdır, onlar necə də parlaq işıq saçır. Görəsən, Dovøan Edvardın qeyri-adi sÿyahÿti
Keyt Di Kamillo Yeddinci hisssə 17 onlar kimin üçün belə parıldayırlar. Heç vaxt ulduzlardan belə uzaq olmamışdı. Onun düşündükləri sırasında cadugər qadının donuza çevirdiyi şahzadə də vardı. Bax elə buradaca Edvard Peleqrinanı xatırla- dı. Hətta ona elə gəldi ki, başına gələnlərdə Peleqrinanın da günahı böyükdür. Elə bil onu okeanın dibinə oğlanlar deyil, Peleqrina tullamışdı. Peleqrina öz danışdığı nağıldakı cadugərə bənzəyirdi. Bənzəmək nədir, o elə əməlli-başlı cadugərdir ki, durub. Edvardı donuza çevirə bilmədisə də, amma necə lazımdır cəzalandırdı. Tufan Edvardın okean dibində olduğu iki yüz doxsan yeddinci gündə başladı. Tufa- nın qaldırdığı vəhşi dalğalar onu yerindən tərpətdi, saman çöpü kimi çalxaladı, yellədi, suyun altına-üstünə çırpdı. – Kömək ediiiiiin! O bir dəfə suyun lap üst qatına sıçradı. Bu çox ani oldu, amma buna baxmayaraq, Ed- vardın boynuna-boğa- zına hava dəydi, qulaq- larına küləyin uğultusu gəldi. Və Edvard macal tapıb onu düşündü ki, nə qədər tufan, qasırğa olsa belə, hava sudan qat-qat yaxşıdır. Qəfildən hava sakitləşdi. Küləyin səsi kəsildi. Və Edvard hiss etdi ki, yavaş-yavaş suyun dibinə gedir. – Kömək ediiiiiin! Kömək ediiiiiin! Mən yenidən suyun dibinə düşmək istəmirəm. Nə olar, kimsə mənə kömək etsin! Amma o get-gedə daha dərinə düşürdü. Qəfildən çox böyük balıqçı toru dovşanı caynağına keçirdi və onu çəkib suyun üzünə çıxartmağa başladı. Tor qalxdıqca qalxdı və qəflətən Edvardın gözləri gün işığından qamaşdı. O havaya qalxdı və torun içindəki balıqlarla birlikdə göyərtəyə endi. – Aaaa... Bu nədir belə? Baxın... – hansısa bir səs dedi. – Hmm... Maraqlıdır. Balıq deyil, – deyə başqa biri dilləndi. Edvard günəşə elə yadırğamışdı ki, ətraf- da heç nəyi görmürdü. Təsvirlər tədricən aydınlaşdı. Gözünə əvvəlcə insanların bə- dənləri göründü, xeyli sonra sifətləri ayırd edə bildi. Və başa düşdü ki, göyərtədə iki nəfər var – cavan və qoca. – Deyəsən oyuncaqdır, – ağsaçlı qoca dedi. O Edvardın qabaq pəncələrindən tutub qal- dırdı. Diqqətlə baxdı. – Düz tapmışıq, dovşan- dır. Bax, bığları da var, bu da qulaqları. Əsil dovşan qulağı... Dimdik... Daha doğrusu, bir vaxtlar yəqin ki, dik dayanıb. – Hə, qulaqları uzundur. – Aparım bunu evə. Verim Nelliyə. Qoy əl gəzdirsin, yusun təmiz- ləsin, qaydaya salsın əynini-başını. Sonra bağışlayarıq hansısa bir uşağa. Qoca Edvardı üzü dənizə oturtdu ki, o mavi sulara baxa bilsin. Edvard isə dənizdən elə bezmişdi ki, heç ona gözünün ucuyla belə baxmaq istəmirdi. da otur, – qoca dedi. Onlar yavaş-yavaş sahilə yaxınlaşırdılar. Edvar hiss edirdi ki, günəş artıq onu quru- dur, xəfif külək qulaqlarında qalan tükləri titrədir və qəfildən hansısa bir hiss qəlbini doldurdu, çox qəribə, əsrarəngiz bir sevinc.. O xoşbəxt idi. Yaşadığı üçün… Bunu qoca balıqçı hiss etdi. – Sən bu şələqulağa bax... görünür ki, çox xoşbəxtdir, düzdür? – Düz tapmısız, – oğlan dilləndi. Edvard Tüleyn o qədər xoşbəxt idi ki, yanındakıların onun qulaqları haqda dedik- lərini heç vecinə də almadı. Ardı var... Rus dilindən çevirdi: Sevinc Nuruqızı Göy qurşağı 18 200
ildən artıq bir müd- dətdir ki alpaka insan övladı ilə çiyin-çiyinə ya- şayır. Qədim inklər bizim eradan təxminən 500 il əvvəldən alpakanı əhliləşdirmişlər. Məqsəd onun ətindən, südündən və yunundan istifadə etmək olmuşdur. Hətta alpakanın peyini də inklərin yurd yerlərini qızdırmaq məqsədilə istifadə edilmişdir. Alpaka “inklərin qızılı” adını təsadüfən almamışdır. Qədim hind- lilər də alpakaları eyni məhəbbətlə sevmişlər. Alpaka yunu yunlar şahıdır, desəm, yəqin ki, etiraz edən olmaz. Qoyun yunundan yüngül, dəvə yunundan isti və rəngarəng... Təsadüfən demədim rəngarəng sözünü. Alpaka yununun 24 rəng çaları var. Qədim inklərdə Alpaka yunundan hazırlanmış geyimi yalnız hökm- darlar geyinərdi. Alpaka yunu bədəni qaşındırmır, ona rahatlıq verir. Bu yundan hazırlanmış geyimdə olan insan ətirdən istifadə etməsə də olar. Çünki yunun ən bahalı fransız ətirlərindən də gözəl ətri var. Ay yazıq alpaka... İşə bir bax. Sən demə, onun qabaq dişləri heç olmayıb. Anadangəlmə. Qidanı dodaqları ilə götürüb, ovurdlarına ötürür. Və çeynə- Alpaka
Yüklə 221,52 Kb. Dostları ilə paylaş:
|