8
I BÖLÜM
TV-NİN ÖZƏLLİKLƏRİ /
KİNO + RADİO = TELEVİZİYA?
Fərqlərdən
biri kimi kinoda hərəkətin, televiziyada isə
sözün, danışığın aparıcı rol oynaması da vurğulanır.
Bununla yanaşı,televiziyanın özəllikləri sırasında
sinkretikliyin, hadisənin baş verdiyi andaca auditori-
yaya çatdırılması və bu kommunikasiya vasitəsinin
daha üstün kütləviliyə malik olması ön plana çəkilir.
“Televiziya tamaşaçısı ilə olay arasında ən kəsə yoldur”
ifadəsi də məhz bu fikirdən doğur.
Qeyd etdiyimiz kimi, bu iki kəşfin - kino və radionun
vəhdətindən yaranmalı olan “sehrli qutu”nun araya-
ərsəyə gəlməsi bir nəfər və bir məkanla bağlı olmayıb.
Həm eyni, həm də ayrı-ayrı zamanlarda müxtəlif
ölkələrdə paralel şəkildə alimlər bu ideya üzərində çox
vaxt da kollektiv şəkildə işləyiblər. Az qala, dünyanın
səmtini dəyişən, bir mövzu ətrafına,
bir ünvana
bircə anın içində yüz milyonlarla insanın diqqətini
yönəltməyi bacaran, gündəmin hədəfini təyin etmək
gücündə olan bu “sehrli qutu”nun mahiyyəti, əslində,
olduqca sadədir.
Qədim yunancadan (tele-uzaq) və latıncadan (visio-
gör) götürülmüş televisio – televiziya - uzaqgörmə
səsin və hərəkət edən təsvirin müəyyən məsafəyə
ötürülməsi və qəbulu üçün rabitə sistemidir. İlk
televiziya sistemləri mexaniki idi və yalnız təsviri
göstərirdi.
Təsvirin məsafəyə ötürülməsi ideyası alman mühəndisi
Paul Nipkova məxsusdur. İlk dəfə Nibkov bu ideyanın
mümkünlüyünü nəzəri olaraq irəli sürüb və 1866-cı
ildə ideyasını patentləşdirib. Lakin o vaxt insanların
düşüncə səviyyəsi belə bir ideyanın
qəbuluna hələ tam
hazır deyildi. 1873-cü ildə Smit tərəfindən icad edilən
fotoeffekt televiziyanın kəşfi yolunda növbəti uğurlu
addım oldu. Bu kəşfdən ruhlanan Nipkov ideyasını
gerçəyə çevirmək üçün daha bir addım atdı. O, 1884-
cü ildə skanlaşdırılan diski ixtira etdi. 1906-cı ildə M.
Dikman, K.Ferdinanda və Q.Olage təsvirin ötürülməsi
üçün Braunun kəşf etdiyi enerji mərkəzini – ekranı
təkmilləşdirdilər.
Əksər mənbələrdə elektron televizor patentinin
məhz Boris Rozinqə məxsus olduğu qeyd olunur. İlk
hərəkətsiz təsvir yayımı məhz 1911-ci ildə bu alimin
adı ilə bağlansa da, əsas ixtiraçı kimi şotland mühəndis
Con Logi Berd göstərilir. Bu isə təsadüfi deyildi. Lap
uşaq yaşlarında evlərinin arxasında
neftlə işləyən
generator quraşdıraraq Şotlandiyanın Helesburq
şəhərində gecə işığı yanan ilk evin sakini məhz Berd
olmuşdu.
1898-ci ildə anadan olan gələcək ixtiraçı 12 yaşında
ikən evdə balaca bir “telefon stansiyası” qurmuşdu
ki, bu da ona evdən kənarda dostlarıyla telefonla
danışmaq imkanı verirdi. Berdin növbəti fantaziyası,
axır ki, ilk televizorun gerçək simasını müəyyən etdi:
1925-ci ildə o, biskvit qutusu ilə ikinci bir karton qu-
tunu adi tikiş iynəsi ilə birləşdirib, içərisinə avadanlığını
yerləşdirdi və uzaq məsafəyə ötürülən sifət
görünüşünü “tutmağı” bacardı. Gənc ixtiraçı, beləliklə,
1925-ci il iyunun 25-də bu kəşfini patentləşdirdi.
Qutusuna “televizor” adını
qoymaqla, əslində, Berd
tarixdə öz yerini bir qədər də möhkəmləndirdi.
1929-cu ildə o, ilk televiziya stansiyasını qurdu.
Eyni zamanda BBC ilə razılaşma əsasında
televiziya
verilişlərinin hazırlanmasına start verdi. Tezliklə tel-
eviziya bütün dünyaya yayıldı.
Bu qutunun Azərbaycana çatmağına, təbii ki, hələ çox
vardı. İngiltərədə 1937-ci ildə elektron şüa borulu
televizorun kəşfi mexaniki televizoru üstələdi və
istehsal sürətli inkişafa başladı. BBC 1936-1939-cu
illərdə yayımlarını vaxtaşırı davam etdirirdi. ABŞ bu
texniki nailiyyətə 1939-cu ildən qapı etdirirdi. 50-ci
illərdə, demək olar ki, əksər amerikalı artıq televiziya
tamaşaçısı idi.
Beləliklə, İkinci Dünya Savaşından
sonra ABŞ və Qərbi Avropa ölkələrində televiziya
erası başlandı. Dünyanın ən güclü ikinci ölkəsi sayılan
SSRİ (keçmiş Sovetlər Birliyi) isə bu texniki nailiyyəti
1931-ci il aprelin 30-da Moskvada gerçəkləşdirilən ilk
sınaq verilişində tətbiq etdi. Həmin ilin oktyabrından
vaxtaşırı verilişlərin yayımına da start verildi.
9
TV-NİN ÖZƏLLİKLƏRİ /
“GÖSTƏRİR BAKI”
I BÖLÜM
“GÖSTƏRİR BAKI”
Mütəxəssislərin hesablamalarına görə, İkinci Dünya
Savaşı baş verməsəydi, Azərbaycanda artıq 40-
cı illərin sonlarında televiziya yayımının təşəkkülü
reallaşa bilərdi. Bir qədər gec olsa da, zaman öz sözünü
dedi. 1954-cü il sentyabrın 2-də Bakı televiziya
studiyasının təməl daşı qoyuldu. Studiya ilyarıma
tikildi və beləliklə, 1956-cı il fevralın 14-ü Azərbaycan
televiziyasının yaranma tarixinə çevrildi. İlk veriliş
günü ekranda əvvəlcə sınaq cədvəli göstərildi,
sonra o vaxt çox gənc olan gözəl aktrisamız Nəcibə
Məlikova kadrda görünərək: “Diqqət! Göstərir Bakı”,
- dedi və Azərbaycanda aramsız yayımın başlanması
münasibətilə tamaşaçıları təbrik etdi. Bunun necə bir
şərəfli tarixi an olduğunu Nəcibə xanım illər sonra
mətbuata verdiyi müsahibələrində xatırlayacaqdı.
İnsanların dünyagörüşündə, təsəvvüründə yeni bir
mərhələnin ilk siması
kimi əbədiləşmək, “televiziya”
müjdəsini gətirən qaranquş olmaq hər kəsə nəsib olan
şans deyil.
Nəcibə xanımın tarixi təbrikindən sonra kibrit qu-
tusundan bir az böyük olan ekranda “Bəxtiyar” filmi
yayımlandı. Milli televiziya tariximizin ilk günündə
kamera arxasında Sərvər Quliyev, rejissor pultu
arxasında Kamil Rüstəmbəyov olub. Bu, Güney Qafqaz
və Orta Asiya Respublikaları arasında ilk televiziya
studiyası idi.
Bütövlükdə götürsək, Azərbaycanda teleyayım bir
çox ölkələrlə müqayisədə daha tez yaranıb (məsələn,
Türkiyədən 12 il öncə). Maraqlı faktdır ki,
həmin gün
teleqüllənin inşası hələ tamamlanmamışdı, ona görə də
14 fevral 1956-cı ildə yayım 44 metrlik neft buruğuna
bağlanmış studiya ötürücüsü ilə başladı. Məhz bu
səbəbdən ilk teletamaşaçılar həmin gün “Bəxtiyar”
filmini, unudulmaz sənətkarımız Rəşid Behbudovu,
sadəcə, seyr etmiş, dinləyə bilməmişdilər. Film səssiz
yayımlanmışdı. O gündən milli televiziyamız 2 saat
olmaqla, həftədə iki dəfə tamaşaçılarla görüşə gəldi.
Bir ildən sonra hündürlüyü 180
metr olan teleqüllə işə başladı.
Bununla da yayımın keyfiyyəti
və həftəlik efir müddəti artdı:
70-ci illərdən 10, daha sonra 18
saat, 2005-ci
ildənsə fasiləsiz
yayıma keçildi.
Azərbaycan tamaşaçısının
ekrandan gördüyü ilk sima –
aktrisa Nəcibə Məlikova.