Kabinet kan werkzoekenden kansen bieden



Yüklə 13,46 Kb.
Pdf görüntüsü
tarix07.11.2018
ölçüsü13,46 Kb.
#78973


Kabinet kan werkzoekenden kansen bieden 

 

Het regeerakkoord belooft meer werk voor mensen met slechte kansen op werk. Eén 

regeling voor de onderkant van de arbeidsmarkt die een bevrijding kan betekenen voor 

een grote groep mensen die nu noodgedwongen werkloos thuis zit. Kabinet en parlement 

kunnen er voor zorgen dat gemeenten meer mensen kunnen laten werken naar vermogen. 

Maar of gemeenten die verwachtingen kunnen waarmaken, hangt af van de concrete 

invulling door het kabinet. 

 

In het regeerakkoord kondigt het kabinet een ongehoorde korting op het participatiebudget aan. 



Van dat budget, dat bedoeld is voor scholing, begeleiding naar en op het werk en subsidies voor 

werkgevers, blijft nog maar eenderde over aan het einde van de kabinetsperiode. En ook de 

sociale werkvoorziening, het minimabeleid en de schuldhulpverlening krijgen er van langs. 

Gemeenten kunnen daardoor veel minder betekenen voor hun kwetsbare burgers. 

 

Een hervorming van het stelsel is bittere noodzaak om mensen in het geweld van alle 



bezuinigingen nog enig perspectief te bieden op werk. De aankondiging dat het kabinet toe wil 

naar ‘één regeling voor de onderkant van de arbeidsmarkt, die de Wwb, Wajong en de Wsw 

hervormt’ biedt daarvoor hoop. En net zoals het kabinet willen gemeenten de regeling gebruiken 

om ‘meer mensen te laten participeren, budgetten gerichter en effectiever in te zetten en kosten 

te besparen.’ Gemeenten kijken dus gespannen uit naar de brief die Staatssecretaris De Krom 

daarover naar de Kamer zal sturen. 

 

Werken naar vermogen… 

‘Eén regeling voor de onderkant van de arbeidsmarkt’ kan een regelrechte revolutie betekenen. 

Tenminste, als daarin de vraag centraal staat wat mensen nog wél kunnen. De vraag hoe we 

mensen kunnen helpen hun inkomen zelf te verdienen. En is dat inkomen minder dan het 

minimumloon? Dan vult de overheid het zelfverdiende inkomen aan.  

 

Op die manier breek je de arbeidsmarkt open voor mensen die nu werkloos thuis zitten omdat zij 



door een medische of sociale handicap in een lager tempo of op een lager niveau werken en het 

minimumloon voor een werkgever niet terug kunnen verdienen. ‘Werken naar vermogen’ was het 

recept van de commissie van oud-minister Bert de Vries. Hij adviseerde de regering over de 

toekomst van de SW-bedrijven. Maar hij kwam met een recept om talloze mensen aan werk te 

helpen. 

 

Door de WWB, WSW en Wajong samen te voegen los je ook het probleem van de versnippering 



op. De bestaande regelingen richten zich allemaal op mensen met een grote afstand tot de 

arbeidsmarkt, met voor een groot deel vergelijkbare problemen. Maar werkgevers en 

werkzoekenden zien door de bomen het bos niet meer omdat de loketten, voorwaarden en 

mogelijkheden per regeling aanzienlijk verschillen. Eén regeling die ‘Werken naar vermogen’ voor 

meer werkzoekenden mogelijk maakt, lost dat probleem op en helpt zo veel meer mensen aan 

werk, collega’s, eigenwaarde en een zelfverdiend loon. 

 

… vergt de juiste uitwerking 

De gedachte is voortreffelijk. De concrete uitwerking lastig. Gemeenten en Sociale 

Werkvoorziening willen graag samen met het kabinet op zoek naar een formule die voor alle 

betrokkenen loont. Want het moet lonen voor mensen om te gaan werken naar vermogen. Het 

moet lonen voor werkgevers om mensen in dienst te nemen voor wat ze waard zijn. En het moet 

lonen voor de overheid die minder aan uitkeringen betaalt en meer belastingen en premies 

ontvangt.  

 

Gemeenten willen de nieuwe regeling laten slagen en meer mensen aan werk te helpen. Maar 



één regeling is iets anders dan weer een regeling erbij. Het vraagt om voldoende middelen, 

ontschotting van regelingen en de bereidheid van het Rijk om de bestaande regelingen op te 




schonen. En het vergt een heldere toedeling van taken en verantwoordelijkheden onder de juiste 

condities.  

 

De Wet werk en bijstand, ingevoerd in 2004, werd het succesverhaal van staatssecretaris Mark 



Rutte. Hij zag in dat het voor gemeenten financieel aantrekkelijk moet zijn om zo veel mogelijk 

mensen uit de bijstand te helpen. Hij gaf ze veel vrijheid om dat doel te bereiken. En hij 

weerstond de Haagse neiging om de verantwoordelijkheid van gemeenten dicht te regelen.  

 

Vriend en vijand zijn het er over eens dat de decentralisatie een groot waagstuk was voor Rijk en 



gemeenten, maar dat het een succes werd doordat gemeenten werden gestimuleerd met de 

juiste prikkels, voldoende budget en veel vrijheid.  

 

Een zelfde succes gunnen wij staatssecretaris De Krom en alle mensen die vandaag de dag zijn 



aangewezen op een uitkering. Het regeerakkoord geeft De Krom de ruimte voor één goede 

regeling die gemeenten in staat stelt om mensen te laten werken naar vermogen. Ook als ze zelf 

het minimumloon niet kunnen verdienen. Wij roepen hem daarom op deze ruimte te benutten en 

met ons te komen tot een goede concrete uitwerking van één regeling. In het belang van 

iedereen die beter af is met werk dan een uitkering. 

 

Marco Florijn 



 wethouder gemeente Leeuwarden en  

voorzitter van de VNG-commissie Werk en Inkomen 

Andrée van Es en Henk Kool,   wethouders van resp. de gemeenten Amsterdam en Den Haag 

namens de G4 

Myra Koomen,  

wethouder gemeente Enschede en bestuurlijk trekker G32 

Rene Paas,  

voorzitter Divosa 

Joan M. Leemhuis-Stout,  

voorzitter Cedris  

 

 



Yüklə 13,46 Kb.

Dostları ilə paylaş:




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə