MÜHƏNDİS QRAFİKASI KAFEDRASI:
80
illik şərəfli yolun tarixi
63
Turan xanımın cavabı isə belə oldu: « Mənim bu institutdan başqa heç
nəyim, bu kollektivdən savayı heç kimim yoxdur. Mən hamıya öz dərin
minnətdarlığımı bildirirəm».
2001-ci dərs ilinin sonunda Turan xanım mənə yaxınlaşaraq dedi: «İbrahim
müəllim, mən səndən və bütün kollektivdən həmişə hörmət görmüşəm. Lakin artıq
yaşlaşmışam və hiss edirəm ki, getməliyəm. Sən məni dilə tutma, ərizəmə qol çək
gedim. Söz verirəm kafedraya gəlib-gedəcəyəm».
Ərizəsini stolumun üstünə qoyub ağır addımlarla otağımdan çıxdı. Mən hiss
etdim ki, onun qərarı qətidir. Buna baxmayaraq bir neçə gün onun ərizəsinə qol
çəkmədim. Hər gün dərsə gələndə o mənə baxanda gözlərində: «Məni incitmə, qoy
gedim» ifadəsini oxuyurdum.
2001/2002-ci tədris ilindən Turan xanım artıq təqaüdə çıxmışdı. Yaxın rəfi-
qələri olan Məleykə xanım və Nailə ilə tez-tez zəngləşirdilər. Söz verdiyi kimi ka-
fedraya da gəlirdi. Bəzən həyat yoldaşı Tücarla birlikdə gəlirdilər. O, çox səmimi,
dərin təfəkkürə malik, alicənab hərbçi idi. Onların «torpağı bir yerdən götürülmüş-
dü». Qəlbləri kimi adları da uyğun idi — Turan və Tücar. Onlar bir-birini çox sevir-
dilər. Məleykə xanım bu sevginin bir epizodundan danışmağı Turan xanımdan xa-
hiş edəndə o, tərəddüd edərək susurdu, sonra gülərək söyləyirdi ki, Moskvadan
Aviasiya institutunda ixtisasartırma kurslarını bitirib geri döndükdə, evimizin
böyük otağının divarında mənim böyüdülmüş şəkilimin asıldığını gördüm. «Ay
Tücar, bu nədir belə? Cavan uşaqsan məgər?» — deyə ondan soruşanda mənim
üçün çox darıxdığını və bu səbəbdən şəklimi gözləri önündə asdırdığını dedi.
Məleykə xanım zarafata salıb: «Turan müəllimə, deyəsən Tücar sizi çox
sevir» — deyəndə o, ürəkdən güldü. Biz hər ikimiz bir-birimizi çox sevirik — dedi.
Çox şərəfli və mənalı həyat yolu keçmiş, peşəkar müəllim, elmli, bilikli
ziyalı, sevilib seçilən, nüfuzlu nur-ziya sahibi Turan xanım haqqında çox yazmaq
olar, lakin onun təvazökarlığını gözümün qabağına gətirəndə elə bilirəm ki,-
«Bəsdir, bilirsən ki, tərifdən xoşum gəlmir» deyəcək.
Allah sənə rəhmət eləsin, Turan xanım!
İbrahim Həbibov
64
«TƏRSİMİ HƏNDƏSƏ» FƏNNİNİ MƏNƏ SEVDİRƏN MÜƏLLİMİM
Əyyubova Raisə Osman qızı
1968-ci ildə M.Əzizbəyov adına Azərbaycan
Neft və Kimya institutuna daxil oldum. Sentyar
ayının 1-ni səbirsizliklə gözləyirdim. Bu institutun
qapısından keçmək, auditoriyalarında oturmaq,
müəllimlərin dərslərinə qulaq asmaq və onlara cavab
vermək istəyim digər arzularıma gün-gündən üstün
gəlirdi. İlk dərsimiz «Tərsimi həndəsə» dərsi idi.
İndiki kimi yadımdadır, dərsimiz 508 saylı
auditoriyadaydı.
Tələbələrin bir-birini tanımaması, eləcə də institutun bizə tanış olmayan
aurası hər birimizdə dərin bir sıxıntı yaratmışdı.
Zəng vurulan kimi auditoriyaya bir xanım müəllimə daxil oldu. Özünü
təqdim edərək dedi: «Mənim adım Raisə xanım, soyadım isə Əyyubovadır. İlk
gündən sizləri xəbərdar etmək istəyirəm — “Tərsimi həndəsə” fənni üç günə, üç
həftəyə öyrənilən dərs deyildir. Siz bu fənni məktəbdə keçməmisiniz, odur ki,
diqqətli olunuz. Fənni mənimlə paralel öyrənsəniz, nə isə alınacaq, əks halda heç
nə alınmayacaq».
Sentyabr ayının istisi və Raisə müəllimənin bu sözləri daxilimdə bir ağırlıq,
diskomfort yaratdı. Tənəffüsdə ona yaxınlaşıb soruşdum: «Müəllimə, mən
mühəndis olmaq istəyirəm, bunun üçün ilkin olaraq Sizin fənni yaxşı mənimsəmək
lazımdır. Mən isə burada böyük çətinliklər görürəm. Nə etməliyəm»?
Raisə xanım diqqətlə məni dinləyərək, iti baxışları ilə gözümə baxaraq dedi:
«Sən ürəkli oğlana oxşayırsan. Mühazirələrimi tam yaz, evdə təkrarla və iki-üç
dərsdən sonra mənə yaxınlaşarsan, onda bir qərara gələrik». Üstümdən elə bil
böyük bir dağ götürüldü. Raisə xanımın köməkliyi ilə bu fənni elə öyrənmişdim ki,
MÜHƏNDİS QRAFİKASI KAFEDRASI:
80
illik şərəfli yolun tarixi
65
25 il ötdükdən sonra mən «Mühəndis qrafikası» kafedrasında işləməyə başlayanda
o biliklər hələ də yadımda idi.
Raisə xanım 11 fevral 1924-cü ildə Azərbaycanın Qazax şəhərində anadan
olmuşdur. Onun atası Əyyubov Osman Mustafa oğlı 1920-ci ildən Kommunist
partiyasının üzvü olmuş və məsul vəzifələrdə çalışmışdır. Anası Pəri Kazım qızı
isə Bakı şəhərindəki uşaq bağçalarının birində müdir olmuşdur.
Raisə xanımın qardaşı Fuad ixtisasca yol inşaat mühəndisi idi. O,
Azərbaycan dəmiryolu idarəsində layihə bürosunda çalışmışdır.
R.O.Əyyubova 1932-ci ildə Bakı şəhəri 1 saylı orta məktəbin birinci sinfinə
getmiş və oranı 1942-ci ildə bitirmişdir. 1943-cü ildə M.Əzizbəyov adına
Azərbaycan Sənaye institutuna daxil olmuşdur. Həmin illərdə “Neft-mexanika”
fakultəsinin tərkibində «Avtomobil və avtomobil təsərrüfatı» ixtisası üzrə
mütəxəssis hazırlığı aparılırdı. Raisə xanım öz gələcək həyatını bu ixtisasla
bağlamaq istəyərək bu sənəti seçmişdi.
1948-ci ildə İnstitutu bitirərək təyinat üzrə Azərbaycan avtomobil nəqliyyatı
nazirliyində fəaliyyətə başlayır. Qısa bir müddətdə onun təşkilatçılıq qabiliyyəti,
ictimai fəaliyyəti nəzərə alınaraq Raisə xanımın Bakı şəhər Sovetinə deputatlığa
namizədliyi təklif olunur. Üç çağırış Əyyubova R.O. bu şərəfli adı müvəffəqiyyətlə
daşıyır.
1952-ci ildə müsabiqə yolu ilə Raisə xanım «Tərsimi həndəsə» kafedrası
üzrə vakant assistent vəzifəsinə seçilir və onun bundan sonrakı həyatı bu kafedra
ilə bağlı olur. 1959-cu ildə Raisə xanım kafedranın baş müəllimi vəzifəsinə seçilir.
1963-cü ildə Raisə xanım Vladimir Filipoviç Puzırevski ilə ailə həyatı
qurmuşdur. Onların bir övladı — Eldar ixtisasca həkimdir.
1984-cü ildə Raisə xanım təqaüdə cıxmaq arzusu ilə institutun rəhbərliyinə
müraciət etdikdə, ona kafedra ilə əlaqələrinin saxlanması təklif olunur.
1984-1988-ci illər arasında Raisə xanım kafedrada əvəzçi müəllim qismində
fəaliyyətini davam etdirir.
Yuxarıda etdiyim qeydlər şəxsiyyətin formal tərəfini göstərdiyindən, anket
xarakteri daşıdığından bu yerdə dayanmaq və Raisə xanımın insani keyfiyyətləri
haqda danışmaq istəyirəm.
Dostları ilə paylaş: |