Kazakistan’in değİŞen etnik yapisi die veränderte ethnische Struktur Kasachstans



Yüklə 142,02 Kb.
Pdf görüntüsü
tarix23.01.2018
ölçüsü142,02 Kb.
#22326


 

Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 



Fırat University Journal of Social Science  

Cilt: 10 Sayı: 2, Sayfa: 001-015, ELAZIĞ-2001

 

 

KAZAKİSTAN’IN DEĞİŞEN ETNİK YAPISI 



Die veränderte ethnische Struktur Kasachstans

 

 

 



Ali YİĞİT

*

 

 

 



 

Özet 

Bu yazıda, Ruslar tarafından işgal edilmeden önce, geniş bozkırlarda hayvancılıkla uğraşan 

Kazak Türklerinin; otlaklarının ellerinden alınıp, tarıma açılması ve buralara Rus göçmenlerin 

yerleştirilmesiyle bozulan sosyo-ekonomik düzenleri sunucunda, kendi ülkelerinde azınlık 

durumuna düşmelerinin ve tekrar çoğunluğu oluşturmalarının hikayesi ele alınmaktadır. Ayrıca 

Kazakistan’da etnik nüfusun bölgesel dağılışı ve Kazakistan dışında yaşayan Kazak Türkleri 

hakkında da bilgi verilmektedir. 

Anahtar Kelimeler: Kazak, Kazaklar, Kazakistan 

 

Zusammenfassung 

In dieser Studie wird die Geschichte des Minderheitswerdens der sich vor der russischen 

Besetzung in breiten Steppen mit Viehhaltung beschäftigenden Kasach-Türken in ihrem eigenen 

Land nach ihren verdorbenen sozioökonomischen Ordnung durch Besetzung und Entnahme ihrer 

Weiden und deren Zuteilung dem Ackerbau und den russischen Umsiedlern von Russen und die 

Wiederbildung ihrer eigenen Mehrheit behandelt. Ferner werden auch Kenntnisse über die 

regionale Verteilung der ethnischen Bevölkerung und über Kasach-Türken, die außer Kasachstans 

leben, gegeben. 

Schlüsselwörter: Kasach, Kasachen, kasachisch, Kasachstan,  

                                                      

*

) F.Ü.Fen-Edb.Fak.Coğrafya Bölümü-ELAZIĞ, ayigit@firat.edu.tr 




F.Ü.Sosyal Bilimler Dergisi 2000 10 (2)

 

1. GİRİŞ 

Orta Asya'nın geniş bozkırları ile eski Türk anayurdu Altaylara kadar uzanan geniş 

bir saha (2.717.300 km

2

) üzerine kurulmuş olan Kazakistan, batıdan doğuya doğru  İdil 



(Volga) nehrinin aşağı mecrası ve Hazar Denizi'nin kuzey kıyılarından Doğu Türkistan'a 

kadar 2.500 km. uzunluğunda ve kuzeyden güneye doğru yaklaşık 1700 km. 

genişliğindedir. Doğu ve güneydoğusundaki dağlık alan bir tarafa bırakılacak olursa, 

büyük kısmı ova ve platolardan meydana gelen Kazakistan'ın Asya kıtasının orta 

kısmında yer alması nedeniyle iklimi, genellikle çok kurak ve şiddetli karasal bir özellik 

taşır. Kuzeyden güneye doğru kuraklığın artması, toprak ve bitki örtüsünde gözle görünür 

bir şekilde farklılık oluşturur. Kuzeyde kara topraklar (çernozem) üzerinde adalar halinde 

sıralanan küçük orman ve ağaçlıklar ile kaplı bozkır sahası, güneye doğru gittikçe bir çöl 

manzarasına dönüşür. 

ALTAY CUM.

HAKAS CUM.

KIRGIZİSTAN

 D O 

Ğ

 U   T Ü R K 

İ S T A N

0            200

Km

RUSYA

Kıpçak Gölü

K

Zoysan Gölü

Kökçetau

Balkaş Gölü

Semey

Povlador

petropovlask

Öskeman

Taldı-Kurgan

Cezgazkan

Kızılorda

Lepsa

İrti

ş

ASTANA

Karagendi

Çu

Karatal

İli

Sir  Derya

Sar

ısu



ım

N

A

T

S

A

Z

A

K

Çimkent

Cambul

TÜRKMENİSTAN

AZERBEYCAN

Volga

BAŞKURTİSTAN

ÖZBEKİSTAN

Kostanay

Turgay

Boykonur

Aktöbe

Ural

Atırau

Mangislak

Aral Gölü

K

İ

Tobol

Emba

Ural

RUSYA

Petropavlovsk

Pavlodar

ALMATI

Karaganda

 

Şekil: 1 Kazakistan 



Hayvan beslemek için uygun olan bu geniş saha ve otlaklar yüzünden çıkan iç ve 

dış kavgalar, Kazak Türklerinin iktisadi ve sosyal hayatlarını daima derin bir şekilde 

etkilemiştir. Rusların Kazak bozkırlarını işgal etmeye başlamaları ve buralara çok sayıda 

Rus köylüsünü yerleştirmeleri, Kazak Türklerinin iktisadi ve sosyal hayatlarını altüst 

etmiş ve Kazak Türkleri kendi topraklarında azınlık durumuna düşmüştür. Kazak 




Kazakistan’ın Değişen Etnik Yapısı 

Türkleri'nin azınlığa düşmelerinin en önemli nedenlerinden biri de kolhozlaşmanın sebep 

olduğu göç ve ölüm ile Rusların buraya gayri hukukî olarak Rus göçmeni iskân etmeleri 

ve Kazakistan'ı diğer milletler için sürgün yeri olarak kullanmalarıdır. Ayrıca, 

Sovyetlerin, Semipalatinsk (Semey) bölgesinde kurduğu üste yapılan nükleer denemeler, 

o bölge merkez olmak üzere geniş bir sahada insan sağlığına büyük zarar vermiştir. Bir 

taraftan bu nükleer denemeler, diğer taraftan rejimin getirdiği alkolizm, Kazak 

Türklerinde nüfusun sıhhatli bir şekilde çoğalmasına engel olmuştur. Son zamanlarda 

durumlarında nispi bir düzelme görülen Kazak Türklerinin durumu ülkelerinin 

bağımsızlığı ile birlikte hızla düzelmeye başlamış ve kendi öz vatanlarında yeniden 

çoğunluğu sağlayabilmişlerdir. Kazak Türklerinin azınlık durumuna düşmeleri ve tekrar 

çoğunluğu oluşturabilmelerinin nedenlerini ele almadan önce Kazak Türklerinin 

tarihinden kısaca bahsedeceğiz. 

1.1 Kazakların Tarih Sahnesine Çıkışı  

Hür, serbest, bekar, mert, yiğit ve cesur gibi anlamlara gelen Kazak kelimesi, 

XV.yy.da geniş bozkırlarda göçebe yaşayan Türk kavimlerinin kalıntılarının bir araya 

gelmesiyle, Sibir kavimleri ve Moğolların da bir kısmını içine alarak oluşmuş bir Türk 

kavminin ismidir (DEVLET-1993,306). Ancak Kazaklar kendilerinin Alaş~Alaç adlı bir 

atadan türediklerine inanırlar (Kazakistan Ülke Rap.,11). Kazakların tarih sahnesinde rol 

oynamaya başlamaları Özbek Hanları devrine rastlamaktadır. Ebu’l-Hayr Han’ın (1412-

1468) idaresi altında bulunan Özbek boyları arasında çıkan sürtüşmeler yüzünden bir 

kısmı Cuci Han (ölm.1227) sülalesinden Barak Han’ın (1425-1427) oğulları Kirey ile 

Canı Bek idaresinde doğuya doğru göç ederek yerleşmişlerdir (Kazakistan Ülke Rap.,11). 

İşte hükümdara baş kaldıran, kendi başına buyruk hareket eden bu topluluklara Kazak adı 

verilmiştir. Daha sonra bunları diğer boylar takip etmiş ve Kazak Türk birliği büyük bir 

kitle haline gelmiştir. Tüm Kazakların Canı Bek’in oğlu Kasım Han’ın idarisinde 

birleşmesiyle büyük Kazak birliği oluşmuş ve bu birlik Kasım Han’ın torunu Tekvel Han 

zamanına kadar sürmüştür. XVIII.yy.da bağımsızlıklarının teminatı olan birlik sarsılmış 

ve Kazak halkı Ulu (büyük) Cüz (=yüz); Orta Cüz; Kiçik (küçük) Cüz gibi birbirinden 

ayrı üç parçaya ayrılmıştır. Her bir Kazak Cüz’ünün kendi bağımsızlığı uğruna gayret ve 

çabalarına rağmen birbirlerinden ayrılmaları ve parçalanmaları Kazak topluluğunun siyasi 

kaderi üzerinde çok kötü bir etki yapmıştır (CAFEROĞLU-1983,32). Kendi aralarındaki 

anlaşmazlıklar ve iç savaşlar Kazak kavminin birliğini tehdit ettiği gibi, Rus ordusunun 

Orta Asya’yı işgalini de kolaylaştırmış ve Kazak topluluklarının tek tek Rus hakimiyetine 

girmelerine neden olmuştur.  

3

 



F.Ü.Sosyal Bilimler Dergisi 2000 10 (2)

 

1.2. Kazak Topraklarının Ruslar Tarafından İşgali 

XVIII.yy.ın ikinci yarısından itibaren baskı altında tuttukları Kazak topraklarını 

1820-1850 yılları arasında peyderpey işgal etmeye başlayan Ruslar, 1853'de Akmescit'i 

(Kızıl Orda), ertesi yıl Verni (Alma-Ata)'yi ele geçirmiş ve Kazak topraklarını Uralsk, 

Turgay, Akmolinsk ve Semipalatinsk adlarında 4 eyalete bölmüşlerdir (SARAY-1993). 

1867’de yapılan bir idari düzenleme ile bugünkü Kazakistan toprakları Orenburg Genel 

Valiliği ile Türkistan Genel Valiliği arasında ikiye bölünmüş; fakat birçok problemin 

yaşanması nedeniyle, nerdeyse her yıl yeni bir idari düzenleme yapmalarına rağmen 

sorunlar bitmemiş ve nihayet 1886’da tüm Kazakistan toprakları, Türkistan bölgesinin 

idari statüsüne dahil edilmiştir. Ancak 1891’de yeniden değiştirilerek Ural, Turgay, 

Akmolinsk, Semireç ve Semipalatinsk eyaletleri Stepnoi Krayı (Bozkır Arazisi) olarak bir 

araya getirilmişlerdir. 1,85 milyon km

2

‘lik bir alanı kaplayan bu idari yapı 1926’ya kadar 



varlığını korumuştur. Bu tarihte yapılan idari düzenlemede Stepnoi Krayı Türkistan 

arazisinin kuzeyi ile birleştirilerek merkezi Orenburg olan ve 2,74 milyon km

büyüklüğünde Kazakistan özerk cumhuriyeti kurulmuştur. Yanlışlıkla Kırgız adı verilen 



bu cumhuriyetin içinde bugünkü Karakalpak ÖC. ile Kırgızistan da özerk cumhuriyet 

olarak yer alıyordu. 1936'da gerçekleştirilen idarî düzenlemeyle Kazak Özerk SSC'i, 

Kazak SSC'ne dönüştürülmüş, Karakalpakistan Özbekistan’a bağlanmış Kırgızistan’a da 

“ittifak cumhuriyet” statüsü tanınmıştır. 1936’daki düzenlemeden sonra Kazakistan 

bugünkü alan (2.717.300 km

2

) ve idari yapısına kavuşmuş ve Sovyetler dağılana kadar bu 



yapısını korumuştur. Ülke 16 Aralık 1992'de bağımsızlığını kazanarak Kazakistan 

Cumhuriyeti adını almıştır. 



2 KAZAKLARIN AZINLIĞA DÜŞMELERİNE NEDEN OLAN FAKTÖRLER 

2.1 Kazakistan’a Rus Çiftçilerin Yerleştirilmesi (Kolonileşme) 

Ruslar Kazakistan’ı  işgal ettikten sonra bu topraklara tamamen sahip olabilmek 

için her yolu denemişlerdir. 1869’daki ayaklanmayı bastıran Rus askerleri 71.000 aileye 

ait yüz binlerce hayvanı öldürerek Kazakları açlığa mahkum etmişlerdir. 1889’da 

çıkarılan toprak kanunu ile Rus köylülere istedikleri bölgelerde yerleşme ve toprak sahibi 

olma hakkı verilmiş, 1891’de bu kanuna yeni bir madde eklenerek, Rus yetkililerin 

istediği gibi topraklarını  işlemeyen Kazakların topraklarına el konulması 

yasallaştırılmıştır. Bu ve benzeri kanunlar ve keyfi uygulamalar sonucu yaklaşık 20 yılda 

1,5 milyon Rus köylüsü Kazakistan’ın geniş bozkırlarına yerleştirilmiştir.  

Rusya’da yapılan ilk tam sayım olan 1897 sayımı sonuçlarına göre, bugünkü 

Kazakistan’ın büyük bir kısmını (1.850.000 km

2

) oluşturan Stepnoi Kray(Bozkır 






Kazakistan’ın Değişen Etnik Yapısı 

Arazisi)’ının 2.465.000 olan nüfusunun % 20’sini (493.000) ve Çarlık döneminin son 

sayımı olan 1911 sayımında 3.835.000 olan Bozkır Arazisi nüfusunun % 40’ını 

(1.544.000) Ruslar oluşturuyordu. Bu iki sayım arasında Rus nüfusun yıllık artış hızı % 

15 olmuştur. Buna karşılık 1897’de 1.973.000 olan Kazak nüfus 1911’de 2.291.000’e 

yükselmiştir ki bu yıllık % 1’lik bir nüfus artışı demektir. Bu durum Rus nüfusun 

artışındaki göçmenlerin payının büyüklüğünü net bir şekilde göstermektedir (CAROE-

1967). 


XX.yüzyılın başında Kazaklar arasında milliyetçilik hareketleri gelişmeye 

başlamış, 1916'da Kazakların Rus ordusuna alınmasına karşı başlatılan ayaklanma 

bastırılmış ve Rus ordusunun katliamından kurtulan 300.000 kadar Kazak Çin’e sığınmak 

zorunda kalmıştır. 1917 Bolşevik ihtilalinde Kazaklar Ruslardan tam özerklik istemişler 

ve aynı  yıl Alaş Orda olarak bilinen milliyetçi Kazak hükümeti kurulmuştur. Bu kez 

1919-20 yıllarında Kızıl Ordu Kazakistan'ı işgal etmiş, fakat o yıllarda yaşanan ağır kış 

şartları nedeniyle büyük bir hayvan zayiatı veren Kazaklar, Ruslarla mücadele etmek bir 

yana canlarının derdine düşmüşlerdir. Bu ekonomik kriz ve olaylar sırasında değişik 

kaynaklarda 700 bin ila 1 milyon arasında Kazak nüfusun öldüğü kaydedilmektedir 

(OLCOTT-1987). 

Tablo 1: Sayım yıllarına göre Kazakistan’daki Slav ve Kazak nüfusun miktar (000) ve oranları  

Sayım Yılı  1926 % 1939 % 1959 % 1970 % 1979 % 1989 % 1999 % 

Kazak 


3.628 58,5  3.090 50,3  2.787 30,0  4.112 32,0  5.289 36,1  6.497 40,1  7.985 53,5 

Rus vd Slavla

2.165  34,9  2.877  46,8  4.830  52,0 6.438 

50,1 7.070 

48,2 7.116 43,9  5.139 34,4 

Diğer 


405 6,5  179 2,9  1.678 

18,0  2.300 17,9 2.296 

15,7 2.586 

16,0 1.829 

12,1 

TOPLAM 6.198  



6.146  

9.295  


12.850   

14.655  16.199  14.953 

Kaynak: Goskomstat-1926/1999 

0

1.000



2.000

3.000


4.000

5.000


6.000

7.000


8.000

1926


1939

1959


1970

1979


1989

1999


Kişi (000)

Kazak


Slav

Diğer


 

Şekil 2: Sayım Yıllarına göre Kazak ve Slav nüfus Oranı 

5

 



F.Ü.Sosyal Bilimler Dergisi 2000 10 (2)

 

Böylece, bir taraftan Rus kolonilerinin artması, diğer yandan Kazakların göçebe 



hayattan yerleşik hayata geçmek için zorlanması ve yaşanan açlık ile zor şartlar nedeniyle 

bir çok Kazak nüfusun ölmesi, Kazakistan’ın nüfus yapısını epey değiştirmiştir. Fakat 

bütün bunlara rağmen 1926’da yapılan nüfus sayımında o zamanki Kazakistan’ın 

(Karakalpakistan da Kazakistan’a dahil) nüfusunun % 58,5’ini (3.628.000) Kazaklar 

oluşturuyordu. Bu değerleri bugünkü Kazakistan topraklarına göre düzenlediğimizde 

(3.373.212) bu oran % 61,3’e çıkmaktadır (Tablo:1). 



2.2. Kolhozlaşma  

Kazak Türkleri'nin azınlığa düşmelerinin en büyük sebeplerinden biri de, 1926-

1941 yılları arasında kolhozlaşmanın sebep olduğu göç ve ölüm ile Rusların buraya gayri 

hukukî olarak Rus göçmeni iskân etmeleridir. Bilhassa ikinci beş yıllık plan devresinde 

(1928-1932) uygulanan katı kolhozlaşma (collectivization) politikası sayesinde Kazak 

halkın % 70’i kolhozlara yerleştirilmiş, halkın elindeki mallar alınıp, topraklar 

devletleştirilmiştir. Göçebeler zorla yerleşik hayata geçirilmiş ve şehirlerde yaşamaya 

zorlanmışlardır. Karşı koyanlar milliyetçilikle ve rejim düşmanı olmakla suçlanarak idam 

edilmiştir.  

Gerçekten ikinci beş yıllık planın hedefi; tarımın kollektifleştirilmesi, göçebeliğin 

ortadan kaldırılması ve süratle bir şehir proletaryası yaratılması idi. Bu amaca ulaşılmış 

ve Sovyetler Birliğinde 1,5 milyon kişi tarımdan uzaklaştırılarak sanayi işçisi yapılmıştır 

(CAROE-1967). Ancak bu sanıldığı gibi sıradan bir plan uygulaması değil, tam bir 

katliam  şeklinde gerçekleştirilmiştir. Yerleşik bölgelerde zengin olanların topraklarını 

alıp, topraksızlara dağıtmak kolaydı; ancak bozkırda otlakların ve sürülerin dağıtılması 

öyle kolay olmamıştır. Nitekim Ruslar toprakları dağıtma yoluna değil, göçebeleri, 

hayvanları ile birlikte ortadan kaldırma yoluna gitmişlerdir. Bu dönemde 2 milyon Kazak 

nüfusun öldürülmüş olduğu sanılmaktadır. Bunu resmi istatistikler de doğrulamaktadır. 

1926’da 3.628.000’i Kazakistan’da olmak üzere tüm Sovyetler Birliğinde 3.968.000 

Kazak nüfus görülürken bu değerin 1939 sayımında 3.099.000’e indiğini görüyoruz. Yani 

iki sayım dönemi arasında (13 yıl) 869 bin kişi azalmıştır. 13 yılda Türklerde ortalama 

yıllık nüfus artış hızı olarak kabul edilen % 0,22‘lik artış oranı ile nüfusun 4,7 milyona 

ulaşması gerekirdi. Yani artması gereken 1,08 milyon nüfus ile azalan nüfusu 

topladığımızda 2 milyon Kazak nüfusun katledildiği sonucuna ulaşırız. 

Bu dönemde yalnız insanlar değil hayvanları da katledilmiştir. 1928’den 1934’e 

kadar geçen 6 yıl içinde sığırların % 73’ü, koyunların % 87’si ve atların % 83’ü telef 




Kazakistan’ın Değişen Etnik Yapısı 

olmuştur. Her şey olup bittiğinde bozkırda kalan tek şey, ataları yarım asır önce 

Kazakistan’a sokulmuş Rusların oluşturdukları tek tük köyler olmuştur (CAROE-1967). 

2.3. Kazakistan’ın Sürgün Yeri Olarak Kullanılması 

II. Dünya Savaşı  sırasında Sovyetlerin önemli maden ocakları ve sanayi tesisleri 

Alman işgalinde kalınca maden ihtiyacını karşılamak için Kazakistan madenleri 

kullanılmıştır. Bu madenlerde çalıştırılmak üzere Rusya’nın değişik bölgelerinden

bilhassa işgale uğrayan Avrupa topraklarından Kazakistan’a işçiler gönderilmiştir. Ayrıca 

Alman işgaline uğrayan bölgelerdeki halk da Kazakistan’da barındırılmıştır. Savaş 

sonrası bu işçi ve mültecilerin önemli bir kısmı yurtlarına dönmüş olmalarına rağmen bir 

kısmı Kazakistan’dan ayrılmamıştır. Ayrıca Kazakistan’dan II. Dünya Savaşına katılan 

1,2 milyon kişiden 410 bini cephelerde kalmıştır (ASRC-1999). Böylece nüfusta 

Kazaklar aleyhine başlayan dengesizlik, savaş sonrası gerçekleşen sürgünlerle daha da 

artmıştır.  

Kazakistan'ı diğer milletler için sürgün yeri olarak kullanan Ruslar ilk olarak 

1937’de Uzakdoğu’da yaşayan Korelileri casusluk yaptıkları bahanesiyle topyekun Orta 

Asya’ya sürmüşlerdir. Daha sonra 1940’da Ukrayna ve Beyaz Rusya’da yaşayan 

Polonyalıları aynı bahanelerle sürmüşler, 1941’de Volga Alman cumhuriyeti 

lağvedilerek, bu cumhuriyetteki ve Rusya’nın diğer bölgelerindeki Almanlar ve 1942’de 

St.Petersburg çevresindeki Finliler Orta Asya’ya topyekûn sürülmüşlerdir. II. Dünya 

savaşının sonuna doğru (1943-1944) Almanlarla işbirliği yaptıkları gerekçesiyle 

Kırım’dan Tatarlar, Grekler, Ermeniler; Kuzey Kafkasya’dan Karaçaylar, Balkarlar, 

Çeçenler,  İnguşlar, Kabardaylar; Gürcistan’dan casusluk suçlamasıyla Meshet Türkleri, 

Azeriler, Hemşinliler, Kürtler ve Kalmuk cumhuriyetinden Kalmuklar Orta Asya’ya 

özellikle Özbekistan ve Kazakistan’a sürülmüşlerdir. Resmi kayıtlara göre 1949 yılına 

kadar Orta Asya’ya sürgün edilen kişi sayısı 2.300.233’dür (DEVLET-1993,142). Ancak 

iddialara göre bu sayının çok üzerinde kişi sürgün edilmiştir. Bu sürgün edilen nüfusun 

aşağı yukarı yarısı Kazakistan’a yerleştirilmiştir. Nitekim 1939 sayımında Kazak, Rus ve 

Ukraynalılar ile % 2 civarındaki Özbek nüfus dışındaki toplulukların hepsinin oranı % 1’i 

dahi bulmazken 1959’da Slav ve Kazak olmayan nüfusun oranı % 20’ye yaklaşmıştır. 

Aslında istatistiklere yansıyandan çok fazla nüfus Kazakistan’a ve diğer Orta Asya 

cumhuriyetlerine sürülmüştür. Bunların önemli bir kısmı Stalin’in ölümünden sonra 

Kruşçev tarafından 1957’de affedildiği için yurtlarına döndüklerinden, 1959 sayımına 

ancak arta kalan ve yurtlarına dönmelerine izin verilmeyen nüfus yansımıştır. 

 

7



 


F.Ü.Sosyal Bilimler Dergisi 2000 10 (2)

 

2.4. Bakir Topraklar Projesi  

Ruslar Kazakistan’ı işgal etmeden önce, akarsu boylarında ziraatla geçinen çok az 

bir bölümü dışında hayvancılıkla geçinen Kazak Türkleri, kış mevsimini Aral-Hazar 

çukurluğu ve Kazakistan vadilerindeki pınar başlarında geçirmekte, bozkırların yeşerip, 

sıcakların dayanılmaz hal aldığı mayıstan itibaren 1500 km. ötedeki Kazakistan eşiğinin 

yüksek kesimlerine göç etmekte idiler (YÜCEL-1987). Ruslar Kazakistan topraklarını 

işgal ettikten sonra, bu geniş bozkırlara gözlerini dikmişler, buraları tarım alanları haline 

getirmeye gayret sarf etmişlerdir. Ancak bütün çabalarına rağmen Kazakların otlak olarak 

kullandıkları bu bozkırlarda tarım topraklarının miktarını 1917’ye kadar 4,5 milyon 

hektara, 1953’e kadar da 9,2 milyon hektara çıkarabilmişlerdi ve bu toprakları da 

genellikle Rus göçmenler işlemekteydi.  İşte bir hayvancılık ülkesi olan Kazakistan’da 

Kruşçev’in 1954-1959 yılları arasında uyguladığı “Bakir Topraklar” (= Tselinniy Kray) 

projesi ile ülkenin kuzeyinde 25,5 milyon hektar toprağın tarıma açılması ile hayvancılık 

ülkesi olan Kazakistan bir tarım ülkesi durumuna gelmiştir.  

Bakir Topraklar Projesini gerçekleştirebilmek için bu bölgeye 600 bin Rus çiftçisi 

ile 6 bin asker daha yerleştirilmiştir. Böylece 1960’lara gelindiğinde Kazaklar kendi 

yurtlarında nüfusun % 30’unu oluşturmakta ve % 50’yi geçen Slav nüfus karşısında 

azınlık durumuna düşmüşlerdi. Bu arada Bakir toprakların merkezi durumuna getirilen 

tarihi Kazak şehri Akmolla’nın adı Tselinograd olarak değiştirilmiştir. Bugün bu şehrin 

adı Astana olarak değiştirilerek Kazakistan’ın başşehri yapılmıştır. 

3. KAZAKLARIN TEKRAR ÇOĞUNLUĞU OLUŞTURMALARI 

1960’dan sonra Kazakların durumu nispeten düzelmeye başlamıştır. 1956’da 

Kazakistan’ın başına getirilen Dinmuhammed Kunayev zamanında (1956-1986) Kazak 

Türkleri yavaş yavaş toparlanmaya başlamışlardır. Nitekim 1959’da % 30 olan Kazak 

nüfus oranı 1970’de % 32’ye 1979’da % 36’ya ve nihayet Sovyet döneminin son sayımı 

olan 1989’da % 40’a ulaşabilmiştir. 1990’da Sovyetlerin dağılıp Kazakistan’ın 

bağımsızlığına kavuşması ile Kazakistan’da nüfusun etnik yapısı  hızlı bir şekilde 

değişmeye başlamış ve 70 yıl aradan sonra Kazaklar yeniden kendi ülkelerinde mutlak 

çoğunluğu oluşturmaya başlamışlardır. Bu son değişim, tıpkı Rusların çoğunluğu elde 

etmelerinde olduğu gibi yine göçlerle olmuştur. Fakat bu sefer göçler tersine dönmüş, 

Kazakistan’dan Rusya’ya doğru yön değiştirmiştir. Kazakistan bağısızlığını kazandıktan 

sonraki 7 yıl içinde Kazakistan’dan göç eden Rus miktarı 1.650.000’i bulmuştur (Tablo: 

2). Bu arada 40 bin kadar Rusya’dan, 60 bin kadar da Moğolistan’dan ve ayrıca diğer eski 

Sovyet cumhuriyetleri ile Doğu Türkistan’dan Kazakistan’a göç eden Kazakların sayısı 




Kazakistan’ın Değişen Etnik Yapısı 

100 bini geçmiştir. Bunlar genellikle Rus nüfusun çoğunlukta olduğu ülkenin kuzey 

kesimlerine yerleştirilmişlerdir. Böylece Kazakistan’dan önemli miktarda Rus ve diğer 

Slav toplulukları ile Alman nüfus ayrılırken, küçümsenmeyecek miktarda da Kazak 

nüfusun ülkeye gelmesi ile ülkedeki Kazak nüfus oranı 1999 sayımında % 53,4’e 

yükselmiştir.  

Tablo 2: Kazakistan’dan göç eden Rus nüfus miktarı  

Yıl Nüfus 

1993 170.000 

1994  

283.000 


1995 162.000 

1996 121.000 

1997  

175.000 


1998 280.000 

1999  


450.000 

Toplam 1.641.000 

Kaynak: IOM 

3.1. Günümüzde Kazakistan Nüfusunun Etnik Yapısı 

1999'da yapılan nüfus sayımına göre Kazakistan Cumhuriyeti'nin nüfusu 

14.952.420’dir. 1989 nüfus sayımına göre ülkede Kazakların oranı % 40,1, Rusların oranı 

ise % 37,4 idi (Tablo: 3). Ancak 1999 yılı istatistiklerine göre, Kazak Türklerinin oranı % 

53,4'e yükselmiş, Ruslar ise % 30'a, Almanların oranı % 2,4'e, Ukraynalıların oranı da % 

3,7'e gerilemiştir. Bu son durumda göçlerin payı büyüktür.  

Tablo 3: Kazakistan'ın etnik yapısı. 

Topluluk 

1979 



1989 



1999 

Kazak 


5.289.400 

36,0 


6.496.900 

40,1 


7.985.000 

53,4 


Rus 

5.991.200 

40,8 

6.062.000 



37,4 

4.479.600 

30,0 

Ukraynalı 



898.000 

6,1 


875.700 

5,4 


547.100 

3,7 


Özbek 

263.300 


1,8 

331.000 


2,0 

370.700 


2,5 

Alman 


900.200 

6,1 


946.900 

5,8 


353.400 

2,4 


Tatar 

312.600 


2,1 

320.700 


2,0 

249.000 


1,7 

Uygur 


147.900 

1,0 


181.500 

1,1 


210.300 

1,4 


Belarus 

181.500 


1,2 

177.900 


1,1 

111.900 


0,7 

Koreli 


92.000 

0,6 


100.700 

0,6 


99.700 

0,7 


Azeri 

73.300 


0,5 

89.000 


0,5 

78.300 


0,5 

Polonyalı 

61.100 

0,4 


59.400 

0,4 


47.300 

0,3 


Meshet Türkü 

25.800 


0,2 

49.300 


0,3 

-* 



Dungan 

22.000 


0,1 

30.000 


0,2 

36.900 


0,2 

Çeçen 


38.300 

0,3 


49.100 

0,3 


31.800 

0,2 


Tacik 

19.000 


0,1 

25.300 


0,2 

25.700 


0,2 

Başkurt 


32.900 

0,2 


40.900 

0,3 


23.200 

0,2 


Moldavyalı 

30.000 


0,2 

32.400 


0,2 

19.500 


0,1 

İnguş 


15.000 

0,1 


19.500 

0,1 


16.900 

0,1 


Mordva 

34.000 


0,2 

29.200 


0,2 

16.100 


0,1 

Ermeni 


14.000 

0,1 


18.500 

0,1 


14.800 

0,1 


Grek 

49.900 


0,3 

46.300 


0,3 

12.700 


0,1 

Kırgız 


9.400 

0,1 


13.700 

0,1 


10.900 

0,1 


Çuvaş 

22.000 


0,1 

10.200 


0,1 

6.900 


0,0 

Türkmen 


2.300 

0,0 


3.700 

0,0 


1.700 

0,0 


Diğer 

159.200 


1,1 

189.300 


1,2 

203.700 


1,4 

Toplam 


14.684.300 

100,0  16.199.100 

100,0 

14.953.100 



100,0 

*) 1999 sayımında Meshet Türklerinin Nüfusu verilmemiştir. Ancak bazı kaynaklarda 52 bin kadar olduğu 

kaydedilmektedir. Kaynak

: http://www.kazstat.asdc.kz/

 

9

 




F.Ü.Sosyal Bilimler Dergisi 2000 10 (2)

 

Ayrıca Kazakistan'da nüfusun % 60'ı  şehirlerde, % 40'ı da kırsal kesimde 



yaşamaktadır. % 48'i erkek, % 52'si kadın olan nüfusun yarısına yakını 25 yaşın altındaki 

gençlerden oluşmaktadır.  



4. KAZAKİSTAN’DA ETNİK NÜFUSUN BÖLGESEL DAĞILIŞI  

Daha önce 19 eyalete ayrılmış olana Kazakistan’da yapılana son düzenlemeler ile 

Taldı-Kurgan Almatı ile, Turgay Kostanay ile, Cezkazgan Karaganda ile, Semiplatinsk 

Doğu Kazakistan ile ve Kökçetau Kuzey Kazakistan ile birleştirilerek 14 eyalete 

indirilmiştir. Ayrıca Almatı ile Astana özerk şehir statüsündedir. Kızıl-Orda bölgesi 

içinde yer alan Baykonur şehri Rusya’ya ait olduğundan özel bir statüsü vardır (Tablo: 4).  

Tablo 4: Kazakistan'ın idarî bölünüşü 

Eyalet Adı Merkezi 

Alan 

(km


2

) 



1989 Nüfusu 

1999 Nüfusu 

Akmola ASTANA 

124.600 

1.064.406 

835.661 

Aktöbe Aktöbe 

289.700 

732.653 


682.793 

Almatı Almatı 232.200 

1.642.917 

1.559.522 

Atırau Atırau 112.000 

424.708 


439.900 

Batı Kazakistan 

Ural 

151.200 


629.494 

617.624 


Cambul Cambul 

144.600 


1.038.667 

983.935 


Doğu Kazakistan 

Öskeman 


276.900 

1.767.225 

1.530.792 

Güney Kazakistan 

Çimkent 116.300 

1.823.528 

1.976.689 

Karaganda Karaganda 398.800 

1.745.448 

1.411.401 

Kızıl-Orda Kızıl-Orda 228.100 

574.464 


596.344 

Kostanay Kostanay 226.500 

1.223.844 

1.019.560 

Kuzey Kazakistan 

Petropavlovsk 

122.400 

912.065 


725.932 

Mangıstau Aktau  166.500 

324.243 

316.847 


Pavlodar Pavlodar 127.500 

942.313 


806.034 

Astana Şehri  

 

281.252 


319.318 

Almatı Şehri  

 

1.071.927 



1.130.068 

TOPLAM  


2.717.300 

16.199.154 

14.952.420 

 

Kazakistan'da nüfusla ilgili bir diğer problem de bazı bölgelerde Kazak nüfusun 



azınlığa düşmesidir. Gerçekten, Kazakistan'ın kuzey bölgelerinde Slav ve Alman nüfus, 

çoğunluğu oluşturmaktadır. Urallardan Aral gölüne ve oradan Balkaş gölüne çizilecek bir 

hattın doğusunda ve kuzeyinde Kazak nüfusun oranı % 25'in altına düşerken, Slav ve 

Alman nüfusun oranı % 70'in üstüne çıkmaktaydı (BAINBRIDGE-1990). Bu yüzden 

zaman zaman Rusya bu bölgede hak iddia etmektedir. Bu nedenle Kazakistan meclisi 

ülkenin başşehrini Astana'ya taşımıştır. Bugün durum nispeten düzelmiştir. Ancak hala bu 

bölgede Kazak nüfusun oranı % 30-40 arasındadır (Tablo:5, Şekil:3-4). 

 

10 




Kazakistan’ın Değişen Etnik Yapısı 

 

1989

 

% 25   30   40   50  70 + 



 

Şekil:3 Eyaletlere göre Kazak nüfusun oranı (%) 1989 

 

 

 



 

% 25   30   40   50  70 + 



1999

 

 



Şekil:4 Eyaletlere göre Kazak nüfusun oranı (%) 1999 

 

 



11

 



F.Ü.Sosyal Bilimler Dergisi 2000 10 (2)

 

Tablo 5: Kazak nüfusun idari birimlere göre dağılışı 



Eyalet Adı l989 

nüfusu 

%’si  l999 nüfusu 

%’si 

Akmola 


266,831 25.1 

312,868 37.4 

Aktöbe 

407,222 55.6 



482,467 70.7 

Almatı 


741,737 45.1 

927,192 59.5 

Atırau 

338,998 79.8 



391,545 89.0 

Batı 


Kazakistan 

351,123 55.8 

399,931 64.8 

Cambul 


507,302 48.8 

644,951 65.5 

Doğu 

Kazakistan 



687,879 38.9 

742,215 48.5 

Güney Kazakistan 

1,017,470 55.8  1,336,533 67.6 

Karaganda 

449,837 25.8 

530,469 37.6 

Kızıl-Orda 

504,126 87.8 

561,942 94.2 

Kostanay 

279,787 22.9 

316,636 31.1 

Kuzey 


Kazakistan 

206,060 22.6 

213,901 29.5 

Mangıstau 

165,043 50.9 

249,284 78.7 

Pavlodar 

268,512 28.5 

307,870 38.2 

Astana Şehri 

49,798 17.7 

131,208 41.1 

Almatı Şehri 

255,133 23.8 

435,070 38.5 

TOPLAM 


6,496,858 40.1  7,984,082 53.4 

Kaynak:


 http://www.kazstat.asdc.kz/ 

 

5. KAZAKİSTAN DIŞINDA YAŞAYAN KAZAKLAR  

Kazakistan dışında en çok Kazak nüfus Doğu Türkistan’da bulunur. Doğu 

Türkistan’da Kazaklar Tanrı Dağları ile Altay Dağları arasında yer alan Çungarya 

havzasında genellikle göçebe olarak yaşarlar. Doğu Türkistan’ın İli vilayeti ile Mori ve 

Barkol ilçeleri özerk Kazak bölgesidir. İli ve diğer Çungarya vilayetlerinde (Altay, 

Çöçek, Urumçi ve Kumul) çok sayıda Kazak nüfus bulunmaktadır (YİĞİT-2000). 1994 

nüfus sayımına göre Doğu Türkistan’daki Kazakların miktarı 1.193.723 kişidir. Çinin 

diğer kesimlerindeki Kazaklarla birlikte tüm Çin’de 1,2 milyonu geçmektedir (Tablo:6).  

Tablo 6: Dünyada Kazak nüfusun miktar ve oranları  



Ülke Nüfus* 

Kazakistan  

8.000,000 

72,7 


Çin  

1.200.000 

10,9 

Özbekistan  



900.000 

8,2 


Rusya  

600.000 


5,5 

Moğolistan  

140.000 

1,3 


Türkmenistan  

90.000 


0,8 

Kırgızistan  

40.000 

0,4 


Tacikistan  

10.000 


0,1 

Ukrayna  

8.000 

0,1 


Afganistan  

5.000 


0,0 

Iran  


3.000 

0,0 


Türkiye  

600 


0,0 

Diğer 3.400 

0,0 

TOPLAM  


11.000.000 

100 


*Değerler 2000 yılı itibariyle tahminidir. 

Kaynak: http://www.kazakinfo.com/Kazaks.shtml 

12 



Kazakistan’ın Değişen Etnik Yapısı 

Kazakların yaşadığı bir diğer ülke de Moğolistan’dır. Moğolistan'da toplam sayıları 

120 bin kadar olan Kazaklar, kuzeybatı Moğolistan'da Hovd Nehri havzasında ve Bayan-

Ölgiy vilayetinde yaşarlar. Bu vilayetin nüfusunun (96.200) % 70'ini Kazaklar oluşturur 

(YİĞİT-2000). Ancak Kazakistan’ın bağımsızlığını elde etmesinden sonra 

Moğolistan’daki Kazakların bir kısmı Kazakistan’a göç etmişlerdir. 

Özbekistan’da yaşayan 900.000 kadar Kazak nüfusun yaklaşık yarısı, 1926’ya 

kadar Kazakistan’a bağlı olan Özerk Karakalpakistan Cumhuriyetinde bulunmaktadır. 

Rusya Federasyonunda yaşayan 600.000 kadar Kazak’ın yarıya yakını da önceden 

Kazakistan sınırları içinde olan hatta bir ara Kazakistan’ın başşehri olan Orenburg eyaleti 

ile Astrakhan eyaletinde yer alır. Kazak nüfusun 1/3’ü de Omsk, Saratov, Volgograd, 

Kurgan ve Altay Krayı gibi Kazakistan ile sınırı olan eyaletlerde bulunmaktadırlar 

(Tablo:7). 

Tablo 7: Rusya Federasyonundaki Kazak Nüfus(1989) 



İdari Birim 

Nüfus 

Kazak Nüfustaki  

oranı (% ) 

İdari Birimdeki 

oranı (% ) 

Astrakhan 126.500 

19, 



12,8 



Orenburg 111.500 

17,5 


5,2 

Omsk 75.000 

11,8 

3,5 


Saratov 73.400 

11,5 


2,8 

Volgograd 41.500 

6,5 

1,6 


Altay Krayı 21.700 

3,4 


0,8 

Kurgan 15.800 

2,5 

1,5 


Altay Cum. 

10.700 


1,7 

5,6 


Moskova 8.200 

1,3 


0,1 

Saint Petersburg 

6.300 

1,0 


0,1 

Kalmuk Cum. 

6.300 

1,0 


2,0 

Irkutsk 2.900 

0,5 

0,1 


Habarov 2.500 

0,4 


0,2 

Çita 1.800 

0,3 

0,2 


Diğer Yerler 

131.800 


20,7 

TOPLAM 635.900 



100 

0,4 


Kaynak: NUPI-Centre for Russian Studies 

 

6. SONUÇ 

Kazakların nispeten rahat bir hayat sürdükleri 1979-1999 yılları arasındaki son 20 

yılda yıllık nüfus artış hızı % 0,21 olarak gerçekleşmiştir. Bu oranı 1926 nüfus sayımını 

esas alarak projeksiyon yaparsak bugün 16 milyondan fazla Kazak nüfus olması 

gerekirdi. Fakat sadece 8 milyon Kazak nüfus olduğu göz önüne alınırsa basit bir hesapla 

bu toplumun en az yarısının katledilmiş olduğu görülür. Bu katliamın en büyük bölümü 

halkın kolhozlara doldurulduğu ve göçebeliğin ortadan kaldırıldığı ikinci beş yıllık plan 

devresinde (1928-1932) gerçekleştirilmiştir. Bu dönemde iki milyondan fazla Kazak 

nüfus katledilmiştir. Daha sonra, bilhassa II. Dünya savaşı yıllarında ve Bakir Topraklar 

13

 



F.Ü.Sosyal Bilimler Dergisi 2000 10 (2)

 

projesinin uygulanması döneminde bir milyon Kazak hayatını kaybetmiştir. Buna 1916 



isyanı, 1920 Kızıl Ordu işgali ve 1921-1922 şiddetli kış ve açlık nedeniyle ölen bir 

milyondan fazla Kazak nüfusu da eklersek, sadece 1910-1960 arasındaki 50 yıllık 

dönemde 4 milyon Kazak nüfusu kaybı olduğu ortaya çıkar.  İşte bu katliamlardan her 

nasılsa kurtulabilen 3 milyon Kazaktan 1960-2000 arasındaki 40 yılda bugünkü 8 milyon 

Kazak türemiştir. 

Bu arada 1850-1900 arasında 500 bin, 1900-1910 arasında bir milyon ve 1920-

1926 arasında 650 bin kadar olmak üzere 75 yılda Rus ve diğer Slav topluluklarından 

2.150.000 nüfus Kazakistan’a yerleştirilmiştir. Daha sonra Bakir Topraklar Projesi ile 

650 bin kadar Slav nüfus daha Kazakistan’a yerleştirilmiştir. Böylece çeşitli nedenlerle 

Kazakistan’a yerleştirilmiş olan Rus ve diğer Slav topluluklarından olan nüfusun miktarı 

3 milyonu bulmuştur. Bu nüfusun artması ile oluşan Kazakistan’daki Slav nüfus miktarı 

1960’da 5 milyonu, 1990’da ise 7 milyonu geçmekte idi. Ancak son 6-7 yıl içinde 

Kazakistan’dan yaklaşık 2 milyon Slav nüfus göç ettiğinden, bugün Kazakistan’da hala 5 

milyon kadar Slav yaşamaktadır. 

Kazak ve Slav olmayan nüfusun oranı 1939’da % 3’ü dahi bulmaz iken, II. Dünya 

savaşı öncesinde ve sonrasında gerçekleşen sürgünler sonucunda 1959’da % 18’i 

bulmuştur. Aslında bu yıllarda Kazakistan’a sürgüne gönderilen nüfusun miktarı 2 

milyonu bulmakta idi. Ancak Stalin’in ölümünden sonra 1957’de Kruşçev tarafından 

bunların bir kısmı affedildiğinden yurtlarına dönmüşler, 1959 sayımına yansıyan 1,7 

milyon nüfus, bunlardan geriye kalanları göstermektedir. Sürgüne maruz kalmış bu 

insanlar buldukları ilk fırsatta ülkelerine döndüklerinden bunların miktarı zamanla artsa 

da oranları yavaş yavaş düşmüş ve 1999 sayımında % 12’ye gerilemiştir. 

Kısacası yaklaşık yüz yıldan bu yana büyük çalkantılar yaşayan Kazakistan 

nüfusunun etnik yapısı henüz yeni dengelenmektedir. Yapılan hesaplamalara göre 2025 

yılında ülkede Kazak nüfus oranı % 75’e yükselirken Slav nüfusun oranı da % 10’un 

altına düşecektir. Belki o zaman Kazaklar kendi ülkelerinde gerçekten çoğunluğu 

oluşturduklarını ve bu ülkenin ebediyen kendi yurtları olarak kalacağına inanacaklardır. 

14 



Kazakistan’ın Değişen Etnik Yapısı 

KAYNAKLAR

 

BAINBRIDGE,M.1990, The Turkic Peoples of The World, London. 

CAFEROĞLU,A.1983, Türk Kavimleri, TKAE yayını No:52, Ankara. 

CAROE,O.1967, Soviet Empire, The Turks of Central Asia and Stalinism.London 

DEVLET,N.1993, Çağdaş Türkîler; Doğuştan Günümüze Büyük İslam Tarihi, Ek cilt, Çağ yay. 

Temel Eserler Serisi: 1/Ek, İstanbul. 



DOĞANAY,H.1995, XXI. Yüzyıla Girerken Türk Dünyası, Ata.Üni. yay. No:793, Erzurum 

DÖNMEZ,Y.1973, Türk Dünyasının Beşeri ve İktisadi Coğrafyası, İ.Ü.Coğr.Enst. Yay:74, İst. 

HOSTLER,C.W.1959, Türken und Sowjets, Alfred Metzner Verlag. Berlin. 

JOPP,W.1969, Sowjetunion, Mayers Bibliographisches Institut, Mannheim. 

OLCOTT,M.B.1987, The Kazakhs, Stanford University.  

ÖZEY,R.1996, Tabiatı, İnsanı ve İktisadı ile Türk Dünyası,  Öz Eğit. Yay:11, İstanbul. 

SARAY,M.1993, Kazak Türkleri Tarihi, Yeni Türk Cumhuriyetleri Tarihi Serisi: 2, İstanbul. 

YİĞİT,A.2000, Türk Ülkeleri ve Türklerin Yaşadıkları Bölgelerin Coğrafyası, Geliştirilmiş 2. 

Baskı, TİSAV yay.2, Elazığ. ISBN:975-96067-0-4 



YÜCEL,T.1987, Batı Türkistan Coğrafyasına Toplu Bakış, Türk Kültürü;294, s.615-624, 

Raporlar-İstatistikler 

ASRC: By Analysis and Strategic Research Center of the Administration of the President of the 

Republic of Kazakhstan.: http://www.president.kz/ 



Goskomstat: Main Regional the State Committee of the Russian Federation on Statistics: 

http://www.gks.ru/ 



IOM: International Organization for Migration: http://www.iom.int/defaultmigrationweb.asp 

Kazakistan Ülke Raporu, TİKA yayınları No: 30, Ankara,1996. ISBN:975-7307-34-3 

NUPI: Norsk Utenriikspolitisk Institutt-Centre for Russian Studies Norveç: 

http://www.nupi.no/russland/datebase/start.htm 



The Agency on Statistics of the Republic of Kazakhstan: http://www.kazstat.asdc.kz/ 

 

15



 

Yüklə 142,02 Kb.

Dostları ilə paylaş:




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə