Hacı Mirfazil
62
sadəcə sürücüyəm. Ağa evdəkilərə deyir
ki, sürücünün yaralarını sarısınlar. Ağa
sürücüdən soruşur: “Nə baş verib? Bir danış
görüm nə olub?”. Sürücü dilə gəlib deyir: “Ağa,
kəndin çıxacağında maşının təkərləri partladı
və maşın yolun kənarındakı dərəyə düşdü və
içindəkilər öldülər. Mən maşından çıxıb yolun
kənarında qalmışdım, kəndə gələn bir maşın
məni xilas etdi. Sürücüdən xahiş etdim ki, məni
sizin evinizə gətirsin ki, sizdən halallıq alım”.
Ağa yerindən durub sürücüyə yaxınlaşdı və
dedi: “Mən bilirdim ki, sənin bu işdə günahın
yoxdur. Ona görə də Allah səni bu bəladan
saxlayıb”. Ağa sürücünü həmin gün evində
qonaq saxlayıb, onunla xeyli söhbət edir.
Ağa sürücüyə deyir ki, mənim cəddim İmam
Baqir (ə.s) möminin və kafirin niyyəti, əməlləri
barədə belə buyurur: “Mömin şəxsin niyyəti
yerinə yetirdiyi əməllərdən çox yaxşıdır, bu
cəhətdən ki, imkanı, şəriəti yoxdur ki, nəzərdə
tutduğu niyyətlərini yerinə yetirsin. Lakin
kafirin niyyəti həyata keçirdiyi bəd əməllərdən
də çox pisdir, qorxuludur bu cəhətdən ki,
imkanı, şəraiti yoxdur ki, nəzərdə tutduğu bəd
niyyətlərini həyata keçirsin”. Miryaqub ağa
belə misallar çəkib sürücüyə haqqı, ədaləti başa
salırdı. Səhəri günü sürücünü yola salanda
onun üzündən görünürdü ki, ağanın söhbətləri
ona çox yaxşı təsir bağışlayıb.
Sədərəyin Seyidlər ocağı
63
Kənd sakini olan Abbas kişinin də qəlbində
bir arzu var idi. Abbas kişinin 4 qız övladı
var idi. O, həmişə oğlan övladı arzu edirmiş.
Günlərin bir günü o, gəlib ağanın onun üçün
dua etməyini xahiş edir. Miryaqub ağa Abbas
kişinin xahişini qəbul edir və ona deyir get evinə
Allah-Kərimdir. Bu dəfəki övladın oğlan olar,
inşallah. Adını da Abutalıb qoyarsan. Həqiqətən
də Abbas kişinin oğlan övladı olur, adını da
Abutalıb qoyurlar. İndi Hacı Abutalıb Miryaqub
ağanın ehtiramını saxlayan insanlardandır. Belə
oxşar hadisələr Miryaqub ağanın həyatında çox
olmuşdur. Bir nəfər kasıb adam da övladı olsun
deyə ağaya öz qoruğundan yonca nəzir demiş və
övladı olmuşdur. Miryaqub ağa gətirilən yonca
bağlarını mal-heyvanı olanlara paylamışdır.
“Səxavət kərəm səciyyəsindən doğur və
cəmiyyətdə fərdlər arasında məhəbbəti bərqərar
edir. Səxavətli şəxsin hər hansısa bir eybi olsa
xalq onu sevməkdə davam edir”. Sədərək kənd
sakini olan Qazıyev Şamil kişinin dilindən
deyilən sözlərdir. Hal-hazırda Şamil kişi
Sədərəkdə yaşayır. Deyir ki, mən ömrüm boyu
sürücü işləmişəm. O vaxt hələ erməni-müsəlman
davası yox idi. 1987-ci ilin əvvəlləri idi. Mən
Gəncə şəhərindən Sədərəyə yük gətirirdim. Ağır
yük maşını sürürdüm. Axşam saat 5-6 olardı
ki, Gəncə şəhərindən yükü vurub yola çıxdım.
Hava həm soyuq, həm də dumanlı idi. Maşını
Hacı Mirfazil
64
işə salanda dedim ki: “Təvəkkül Allaha, gecəyə
düşəcəyik” və qəlbimdən keçdi ki: “Ya Kərbəlayi
Miryaqub ağanın cəddi mənə kömək ol, evimə
sağ-salamat çatım, nəzir edirəm ki, kəndə
çatanda ağanın ruhuna Yasin oxutduracağam”
- bunu deyib yola düşdüm. Gəlib Qazax
rayonunu keçəndə hava lap qaralmışdı. Ondan
sonra yolun ən çətin hissəsi, Dilican aşırımları
idi. Hava dumanlı olduğundan mən maşını
çox diqqətlə idarə etməyə çalışırdım. Birdən
heç özüm də bilmədən maşın yoldan çıxdı.
Az qalırdı ki, maşın dərəyə düşsün. Özümdən
asılı olmayaraq çox qorxdum və dedim ki:
“Ya Kərbəlayi Miryaqub ağanın cəddi mənə
kömək ol”. Bunu demişdim ki, necə oldusa
sanki bir əl maşını götürüb düz yolun ortasına
qoydu. Nəhayət, Allaha şükürlər olsun ki,
sağ-salamat gəlib kəndə çatdım. Artıq səhər
saat təxminən 11-12 olardı. Mən maşının
yükünü boşaltmamış düz kəndin mərkəzinə
sürdüm ki, həm bir stəkan çay içim, həm də
ki, görüm mollalardan kim var, ağanın ruhuna
Yasin oxutdurum. Maşını körpünün yanında
saxlayıb yerə düşdüm, çayxanaya girdim. Bu
an Miryaqub ağanın oğlu Müzəffər ağa məni
görüb dedi: “Şamil, çox şükür ki, sağ-salamat
gəlibsən. Mən bu gecə yuxumda görmüşəm ki,
sən çətin dağ yolları keçirsən. Ağam Miryaqub
da sənə öz əlləri ilə kömək edir və deyir ki,
Sədərəyin Seyidlər ocağı
65
Şamilə deyərsən ki, mənə Yasin oxutdursun
Molla Sadığa”. Mən bir daha təəccübləndim. Axı
mən bu barədə heç kəsə heç nə deməmişdim. Bir
də necə ola bilər ki, mən kəndə indi çatmışam.
Mənim başıma gələn bu əhvalatı çayxanadakı
camaata danışdım. Onlarla bir yerdə Miryaqub
ağanın ruhuna salavat dedik.
Allahı tanımaq və qeyb aləminə iman gətirib
axirətə yəqinlə inanan şəxslər haqqında Allah-
təala müqəddəs kitabında belə buyurur: “O
kişilər ki, qeyb aləminə inanıb namaz qılır və
onlara verdiyimiz ruzidən infaq edir axirətə də
şəksiz inanırlar” (Bəqərə surəsi, 3-4-cü ayə).
Miryaqub ağa xalq arasında çox gözəl rəftarı
ilə seçildiyi kimi, həmişə başqalarından xüsusilə
öz əxlaqı ilə seçilirdi. Həzrəti Əli (ə.s) buyurur:
“Həyanın zirvəsi insanın özü-özündən həya
etməsidir”.
Ağanın
ən böyük və yadda qalan
kəramətlərindən biri də bu idi ki, ağa öz zəvvar
dostları ilə Kərbəla ziyarətindən qayıdırdı. Bu
səfər Miryaqub ağanın sonuncu səfəri imiş. Bu
hadisəni bir neçə adam söyləyib. Bunlardan biri
Hacı Abdullanın atası Kərbəlayi Salman kişi
deyirdi ki: “Biz Kərbəlanı ziyarət edib, bütün
hazırlıqları görüb vətənə qayıdırdıq. Demək olar
ki, 40-50 km yol gəlmişdik. Hamılıqla qərara
aldıq ki, çadırları quraq, istirahət edək. Bizimlə
birlikdə qonşu kəndlərdən və Şərurdan zəvvarlar
Dostları ilə paylaş: |