Sədərəyin Seyidlər ocağı
35
mətlərdən qat-qat üstündür. Allaha yaxın
insanlar mənəvi nemətlərdən daha çox ləzzət
alırlar. İzzət ağa yəqin bilirdi ki, onu da bilmək
lazımdır ki, Allah-təala öz yaratdığı bəndələrinə
qarşı çox mehribandır və onlarla mərhəmətli
rəftar edir. Çünki onun rəhməti hər şeyi əhatə
edir. O, öz bəndələrinə Peyğəmbərlər vasitəsi
ilə hətta Allahla necə danışmaq da öyrədir.
Namazda xəyalımız kənara uçarkən bu xəyalı
geri -özümüzə qaytaran da odur. Çünki
namazın özü mərifətin mərkəzidir. Zəhmət
çəkib qəflətdən qurtarıb Allaha qarşı diqqətli
olmaq üçün müxtəlif yollar var. Bu şərafətli
yollar insanı mərifətə, həqiqətin kəşfinə aparır.
Namazda müti (təslim) olmaq istəyiriksə, yenə
də sığınıb bizi qəflətdən oyatmağını istəyirik.
Qəlbimizi özünə qarşı müti et. Namazlarımızı
Sənə xuşi ilə ibadət edənlərin namazlarından
qərar ver. Bizləri bağışla və bizləri Muhəmməd
və Ali Muhəmmədin yolunda sabit qədəm et.
Səni and veririk on dörd Məhsuma ki, bizim
dualarımızı qəbul et. Amin!”
İzzət ağa 1976-cı ildə Sədərək kəndində
vəfat etmişdir. Allah rəhmət eləsin. İzzət
ağanın dörd oğlu, iki qızı olmuşdur. Böyük
oğlu Hidayət, Hüseyn, Səyyad və Yavər, qızları
Nənə və Gümüş. Hidayətin üç oğlu olmuşdur:
Baba, Həsən və Qamət. Mirhüseynin dörd
övladı olmuşdur. Böyük oğlu Rza, İlqar, Oqtay
Hacı Mirfazil
36
və Müşfiq. Səyyadın övladı olmamış və gənc
yaşlarında rəhmətə getmişdir. Yavərin isə iki
övladı olmuşdur: Dilavər və Əfqan. İzzət ağanın
qız nəvəsi Rəşid, Bayram və Elxan. İzzət ağanın
nəticələrindən Hidayət, Vüsal, Cavid, Tural,
İmran, Emil, İzzət, Səyyad, Elvin, Yasin, Orxan,
Elcan, və Mirşahin. Bu Kərbəlayi Mirbaba ağa
tərəfindən davam etdirilən nəsildir.
Sədərəyin Seyidlər ocağı
37
* * *
22
000-ci ilin mart ayı idi. Mən Həcc zi-
yarətindən qayıtdıqdan sonra Sədərəyə
get mişdim. Günorta vaxtı idi. Azan oxunurdu.
Mən məscidə getdim. Kənd camaatı, möminlər
səf-səf oturmuşdular. Hamı Molla Sadığı
gözləyirdi ki, namaza başlasın. Mən salam verib
arxa cərgədə oturmaq istədim. Rəhmətlik Molla
Sadıq bunu görüb mənə tərəf dönüb dedi: “Hacı,
Seyidin balası, sən gəl bura. Bura sənin yerindir”.
Əvvəla mən başa düşmədim və cavab verdim
ki, məscidin içinin nə fərqi var, ya orada namaz
qılmış, ya burada. Onsuz da biz hamımız Allahın
evindəyik. Ancaq Sadıq əmi mənim yanıma
gəldi və qolumdan tutub məni apardı mehrabın
sol tərəfindəki boş yerdə əyləşdirdi. Mən buna
görə çox utandım. Axı məsciddə ağsaqqallar
var idi. Özü də o ağsaqqallar ki, atam Mircalalın
dostları idi - Nəsib əmi, Bayram kişi, Qadir əmi
və s. Molla Sadıq namaza başladı, biz namazları
onunla bir yerdə qılıb qurtardıq. Sadıq əmi arif
insan idi. O, mənim utandığımı hiss etmişdi.
Namazı qurtarıb dua edirdik. Növbə gəldi ata-
oğul, yəni Kərbəlayi Mirkazım ağa və onun
oğlu Mirbaba haqqında ki, onların ruhuna
dualar dedilər. Yeri gəlmişkən deyim ki, bu gün
olduğu kimi, həmişə məsciddə onların ruhuna
hər namazdan sonra dualar oxunur. Sadıq əmi
Hacı Mirfazil
38
dedi ki: “Ay Seyidin oğlu, bilirsən səni niyə
orada oturtdum?”. Mən ona cavab verməmiş
özü sözünə davam etdi: - Ona görə ki, o vaxt
Sədərək kəndində taun xəstəliyi baş verəndə
məhz Kərbəlayi Mirkazım ağa həyətdə dua
oxuduqdan sonra məscidin içinə keçir və məhz
bu yerdə mehrabın önündə niyyət edib 2 rükət
hacət namazı qılıb, alnı səcdədə rəbbinə dua
edir: “Pərvərdigara, mən özümü və oğlumu o
məsum körpələrə və ağzı dualı ağbirçək analara
qurban deyirəm. Səni and verirəm ikimizin
arasında olan dostluğa, duamı qəbul etməyincə
səcdədən qalxmaram. İlahi, bu kənddən bu
bəlanı götür. Məni və oğlumu bu camaatın
yolunda öz dərgahına apar”. Kərbəlayi
Mirkazım ağanın duası çox uzun çəkir. Bunu
görən qardaşı Mirbağır ağa məscidə daxil
olub Mirkazım ağanı hələ də səcdədə görüb
təəccüblənir və yaxınlaşıb qardaşını qaldırmaq
istəyir. Ona toxunub hiss edir ki, qardaşı
çoxdan ruhunu canından çox sevdiyi Rəbbinə
təslim etmişdi. Mirkazım ağanı məscidin
eyvanına çıxarırlar. Ağsaqqallar belə məsləhət
edirlər ki, ağanı elə məscidin həyətində də dəfn
etsinlər. Ağa ölən sonuncu sədərəkli olur. Allah
sanki möcüzəsi ilə insanları böyük bir imtahan
sınağından çıxarırdı. Mirkazım ağanın ölümü
bu müqəddəs Seyid ocağının möcüzələrindən
biri və ən yadda qalanı idi. Çünki cəddi
Sədərəyin Seyidlər ocağı
39
İmam Hüseyn (ə.s.) öz şirin canını, övladlarını,
əhsabını, qardaşlarını sevdiyi Rəbbinə təslim
edərkən demişdi: “Əgər cəddim Məhəmmədin
dini mənim qanımla ayaqda qalacaqsa ey iti
qılınclar doğrayın məni”. Mirkazım ağa cəddini
getdiyi yolu anbaan izləyirdi. Onun üçün Rəbbinə
qovuşmaq daha şirin idi. Ağa İmam Hüseyn (ə.s.)
məktəbini öyrənib onun yaşam tərzini özünə
örnək seçmişdi. Onun duası bu yerdə qəbul olub.
İbadət təkcə ilahi məsuliyyətdən qurtarmaq
deyil. İbadət vasitəsi ilə ağıl yetkinləşir. İnsan
vücudunda qüvvələr tarazlanır. İbadət insan
ruhunu maddi bulaşıqlardan təmizləyir. Riyasız
yerinə yetirilən ibadət ən üstün ibadət sayılır.
İbadət sırf Allaha görə olduqda insanda təqva
sifəti yaranır”.
O vaxtdan bu günə kimi bu yerdə kənd
camaatından heç kəs namaz qılmır. Ehtiram
olaraq, bu yerdə ancaq Mirkazım ağanın oğlu
Mirağa ağa, ondan sonra Mirağanın oğlu
Miryaqub ağa, ondan sonra atan Mircalal,
ondan sonra Səttar ağa bu yerdə namaz qılıb.
Necə ki, cəddiniz İmam Baqir (ə.s.) buyurub
ki: “Allah yanında ən sevimli iş namazdır və
o, Peyğəmbərlərin insanlara son tövsiyəsidir”.
Bir sözlə, bu yerdə ancaq siz seyidlərə ehtiram
olaraq siz namaz qılırsınız, bu gün isə sənin
növbəndir. Bu ənənə bu gün də davam edir. Yenə
hər namazdan sonra ata-oğula, yəni Mirkazım
Dostları ilə paylaş: |