15
elde ediyorlardı. Devletin nüfusunun yaklaşık üçyüz bine vardığı
bilinmektedir. Davan Devletinin halkı doğu İran dilini konuşuyordu.
Ülkede yetmiş kadar büyük ve küçük şehir vardı. Devlet merkezi Erşi
kenti idi. Devletin doğu sınırı Yu şehri ile sınırdaştı. Arkeologlar Yu
şehrinin kalıntılarını günümüzdeki Kırgızistan’daki Özgön şehrinin
kuzey kesiminde bulmuşlardır. Davan Devleti ipek yolu üzerinde
bulunduğundan bu devlette Çin ipekleri ve sikkeleri kullanılmakta
olduğu biliniyor.
Daha sonraki dönemlerde Davan Devleti ile ilgili kayıtlara
rastlanmıyor. Arkeologlar, M.S. 1.ve 5.yüzyıllar arasında Davan
devletinin gelişerek ilerleme kaydettiği ve ülkede yeni şehir ve köylerin
oluştuğunu altın, cıva, firuze ve diğer madenlerin işletmeciliğinin
geliştiği sonucuna varmışlardır. Fergana vadisinin dağlık bölgelerinde
tarımın yanı sıra hayvancılıkla uğraşan boylarda bulunuyordu. 5.
yüzyılda Davan ülkesi “Eftalitler” (Ak Hunlar) Devletine, 6. yüzyılda ise
Göktürk devletine katılmıştır.
12
G. Kangüy Devleti
Bu devlet, M.Ö. 3. ve M.S. 5. yüzyıllar arasında Sır-ı Derya’nın
(Seyhun) orta kesimi bölgesinde yaşadı. Devletin ismi “Kangı” boyunun
adından türemiştir. Devletin sınırları Sır-ı Derya’dan Talas vadisine ve
Çüy’e kadar uzanıyordu. Kangüy devletinin sınırları günümüzdeki
Kazakistan, Özbekistan ve Kırgızistan’ı kapsıyordu. Çin tarihçisi
Sımasıyan Kangüy’lerin göçebe olduğunu kaydetmektedir. Arkeologlar
Kangüy boyunun ziraatle uğraştığını belirtiyorlar. Kangüy’ler kentlerde
ve köylerde yerleşikti. Şehirleri tepelerde savunmaya elverişli sağlam
surlarla çevrelenmişti. Bu duvarların önünde büyük çukurlar
bulunuyordu. Şehirlerin içinde de kaleler vardı. Evleri çamur sıva ile
12
V. Ploskih, Bizdin Kırgızistan, Bişkek, 2004, s.56
16
yapılıyordu. Kalede Devlet başkanı ve ileri gelen ihtiyarlar oturmakta idi.
Ülkede en zengin ve nüfuzlu kişiler Aksakallar meclisinde yer almakta
idi. Bu Aksakallar Orta Asya Devletlerinde de olduğu gibi önemli
kararlar alınmasında etkin oluyorlardı. Kangüy Devletinde iki merkez
vardı. Bityam ve Fanmey şehirleri merkez konumunda idi. M.Ö.6.
yüzyılda Kangüy devleti diğer Orta Asya devletleri gibi Perslerle ve
M.Ö. 4.yüzyılda İskender’in ordusu ile savaşmıştı. Kangüy’ler M.Ö.
1.yüzyılda Hunların yardımı ile Vu Sun’ları ortadan kaldırmışlardı. Orta
Asya’nın güneyinde kurulan Kuşan Devleti ile dostluk ilişkileri
geliştirmiş olan Kangüy Devletini, 5.yüzyılın sonlarında Eftalitler
egemenlikleri altına almışlardır. Daha sonra Kangüy toprakları Göktürk
Kağanlığının sınırları içinde kalmıştır.
13
13
V. Ploskih, a.g.e., s. 57-60
17
II. ORTA ÇAĞ VE CENGİZ HAN DÖNEMİNDE KIRGIZLAR
A. ORTA ÇAĞDA KIRGIZLAR VE KIRGIZİSTAN
1. Göktürk Kağanlığı Dönemi
6. yüzyılın ortasında Orta Asya’da Kırgız tarihinde önemli yer
tutan Göktürk Kağanlığı kuruldu. Türk kelimesine esasen ilk defa Çin
kayıtlarında rastlanmaktadır. Kelime güçlü, sağlam anlamına
gelmektedir. 5. yüzyılın ortasında Türkler Juan Juan’lara tabi olarak
yaşıyorlardı.
Altay
yöresinde
Türkler
demir
işletmeciliğini
geliştirtmişlerdi. Juan Juan’lara vergilerini demir vererek ödüyorlardı.
Türk Kağanı Bumin 546 yılında Tele boylarını yenerek onların oturduğu
Cungarya bölgesini kendi topraklarına katmıştır. Bunu takiben güçlenen
Türkler 552 yılında Juan Juan’ları yenmişlerdir. Bumın Juan Juan
Hükümdarının kullandığı İlig Kağan unvanını almış ve Orhun nehrini
ülkesinin merkezi haline getirmiştir. Bumın 553 yılında ölmüş ve yerine
oğlu Muhan Kağan geçmiştir.
Türklerin Altay’daki mekanı ise Bumin’ın kardeşi İstemi’nin
idaresi altında kalmıştır. İstemi, Bumin’ın ölümünden önce Yedi Su,
Merkezi Tanrı Dağ ve Batı Tanrı Dağı yöresini ülkeye katmıştır. İlig
Kagan Muhan Güney Sibirya ve Kuzey Çin topraklarını ele geçirmek
amacı ile faal olmuştur. İstemi ise Orta Asya ve Kazakistan yönünde
genişlemek istiyordu.
Beşinci yüzyılda Orta Asya’da egemen olan Eftalitler’e Sasani
İran önemli vergiler ödemekte idi. İran bu ağır vergi yükünden kurtulmak
için İstemi ile ittifak arıyordu. İran’ın politikası sonucunda İstemi 555
yılında İran Şahı Hosrov Anuşirvan ile ittifak anlaşması yapmıştır.
563 – 567 yılları arasında, batıdan İran ordusu kuzeyden Türk
ordusu Eftalitler’e baskı yapmışlardır. Süregelen savaşlar sonucunda
18
Eftalitler ortadan kalkmıştır. Eftalitler’e karşı kazanılan zafer üzerine
İstemi Yabgu unvanını aldı.
Eftalitlerin ortadan kalkmasından sonra İran ile Göktürk
Kağanlığı arasında Büyük İpek Yolu üzerinde kaçınılmaz bir rekabet
başlamıştı. Bu çerçevede İran’ın parçalanmasını isteyen Sogudlular
İstemi Han’a yaklaşmışlardır. Sogud Reisi Maniyah İstemi Yabgu’ya,
İran’ın tarihi düşmanı olan Bizans ile ilişki geliştirmesini telkin etmiştir.
Bizans İmparatoru ikinci Justinyen’in 568 yılında Maniyah’ın
başkanlığındaki Türk heyetini kabul etmiş olduğu bilinmektedir. Bunu
takiben Justinyen’in elçisi olarak Ordu Komutanı Zemarh Başkanlığında
bir Bizans heyeti Talas ve Çüy üzerinden Doğu Tanrı dağlarındaki
Akdağ mevkiindeki İstemi Kağan’ın merkezinde kabul edilmiştir.
Böylece iki devlet arasında yapılan ittifak uyarınca Türk ordusu İran’a
girmiştir.
İstemi Han 575 yılında ölmüştür. Ancak Türkler İran ordusunu
hezimete uğrattıktan sonra 576 yılında Karadeniz kıyısındaki Bizans
topraklarına fethetmiştir. Bir süre sonra Göktürk Kağanı Taspar’ın
ölümünü takiben Göktürk Kağanlığında taht kavgası başlamıştır. Bu
mücadele sonucunda 587 yılında Göktürk tahtına İstemi Han’ın mirasçısı
olan Tardu Böke Kağan çıkmıştır. Tardu Böke Kağan’ın ölümünden
sonra 603 yılında Göktürk Kağanlığı Batı ve Doğu olarak ikiye
ayrılmıştır
.
14
7.yüzyılın başında Batı Göktürk Kağanlığı On Ok Eli adını
taşıyordu. On Ok Eli ismini alan Kağanlık Doğu Türkistan, Orta Asya,
Aşağı İdil ve Kuzey Kafkasya bölgelerini kapsıyordu. Devletin yönetim
merkezi Talas vadisindeydi. Daha sonra Çüy vadisi devlet merkezi haline
gelmiştir. 618 yılından itibaren Çüy vadisindeki Suyab devlet merkezi
14
İstoriya Kirgizskoy SSR, I, s. 220-226
Dostları ilə paylaş: |