Kitab-ibrahim-esas Layout 1
Yüklə 4,35 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Qənirə Paşayeva bacın, millət vəkili SƏN GEDƏNDƏ GÖRÜŞMƏDİN... MƏN GƏLƏRƏM GÖRÜŞƏRİK...
- Nəcəf Nəcəfov, “Azərbaycan məktəbi” jurnalının baş redaktoru, AYB və AJB‑nin üzvü, əməkdar müəllim, dosent ÖMÜR VƏFA ETSƏYDİ
A Ğ L I N Z İ R V Ə S İ N D Ə S Ö N Ə N B İ R Ç I R A Q 15 Çox istədin, çox bağlandın, sən mənə Görünmədin bir an gəldi gün mənə, Necə getdin eləcə də dön yenə, Nə qədər var ürək canda, qayıt gəl. Sənsiz mən tək dərd görməyib kölə də, Arzu, ümid deyən qalıb tələdə. Sən yandırıb döndərirsən külə də, Çaylar daşıb, coşan anda, qayıt gəl. Ruhun hər an mənimlədir – bir yerdə Vallah, billah heç kəs dözməz bu dərdə Nədir axı aramızda bu pərdə?! Geciksən də, son gümanda, qayıt gəl. İmkan yoxsa son ünvanda gələrsən Namərd çoxdur, axı mərdsən, qayıt gəl Yandırırsan, öldürürsən, qayıt gəl Bil ki, mənə ağır dərdsən, qayıt gəl. Dağ başını duman alıb, çən alıb Buludxanın heyva kimi saralıb Kimlər gəlib, kimlər gedib, kim qalıb?! Həsrətimə inananda, qayıt gəl. A Ğ L I N Z İ R V Ə S İ N D Ə S Ö N Ə N B İ R Ç I R A Q 16 Qənirə Paşayeva bacın, millət vəkili SƏN GEDƏNDƏ GÖRÜŞMƏDİN... MƏN GƏLƏRƏM GÖRÜŞƏRİK... İbrahim Nizamioğlu!.. Gülərüzlülüyü, ciddiyyəti ilə harmoniya içində – “təkcan” olan bir yeni nəsil aydını, bir intellektual və bir dost‑qardaşdı o..! Məni onunla işgüzar, yaradıcı mühit tanış etmişdi və biz bu mühitdə bir‑birimizi yaxından tanıdıqca, ona sayğım gün‑ bəgün art dı. İbrahim işinin peşəkarı idi. İbrahim eşqli, ruhlu adam idi. Bilirsiz, peşəkarlıqla, sözün ən yaxşı anlamında hə‑ vəskarlığı – daha dəqiq desək, işinə həvəsli, eşqli yanaşmanı yanaşı sürdürmək heç də hər adama nəsib olmur. İbrahim çox işləyirdi – ona görə yox ki, işini yaxşı planlaş‑ dıra bilmirdi – ona görə ki, işini də, öz ailəsini də çox sevirdi... Və mən onun vəfatı xəbərini eşidərkən düşündüm ki, rəhmət‑ lik təhtəlşüurla ömrünün qısalığını duyur muş ca sına çox çalı‑ şırmış, sanki... – Gələcəyə işləyirmiş hər “bugün”ünü... İs tə yirmiş, ondan sonra ailəsi korluq çəkməsin!.. İbrahim mənimlə, demək olar, həmyaşıd idi – fəaliyyət, yaxud maraq sa həmiz də aşağı‑yuxarı yaxın sahələrdi: jurna‑ listlik, elmi araşdırma, bir sözlə, yazı‑pozu... və təndaş cəmiy‑ A Ğ L I N Z İ R V Ə S İ N D Ə S Ö N Ə N B İ R Ç I R A Q 17 yəti quruculuğu, ictimai fəallıq və s. Ancaq onu mənə ən doğma olan yönü YAXŞI İNSAN olması idi!.. Yuxarıda da vur‑ ğuladığım kimi, o öz sözünü gizlətmədən, öz səmimiyyəti və açıqsözlülüyü ilə hər cür sayğını, məhəbbəti haqq edirdi. Ona sayğı bəsləməmək, ona məhəbbətlə yanaşmamaq, sadəcə ola‑ raq, mümkün deyildi... İbrahim millətinə dərindən bağlı, döv‑ lətimizi canı qədər sevən, sevinci ilə sevinən, kədəri, acısı, ağrısı ilə ağrıyan dəyərli bir ziyalı idi. Ermənistanda qalan ta‑ rixi torpaqlarımız, oradakı tarixi, dini, mədəni abidələrimizin, qəbristanlıqlarımızın dağıdılması, Qarabağ ağrı‑acısı, köçkün‑ lərimizin bitməyən yurd həsrəti onu hər gün deyil, hər saat, hər dəqiqə düşündürərdi. Çox söhbətlər etmişdik bu barədə onunla. Torpaqlarımızın azad olunacağı günü və xəbəri səbir‑ sizliklə gözləyənlərdən biri idi və bu istiqamətdə əlindən gələn hər şeyi etməyə hazır bir ziyalı idi. Dediyimiz kimi, onu adətən gərgin işləyən görmüşdüm... Bununla belə ailəsi ilə yaxından tanış olduqca, bir həqiqət üzə çıxdı: o, ailəsinin qayğılarına, istək və arzu larına da sanki “vaxtı genişləndirərək” vaxt içində vaxt ayırırmış, vaxt kimi vaxt ayırırmış... * * * İbrahim! Dəyərli soydaşım! Yerin görünür! – Elə bilirsən, bu hər haqq dünyasında olana nəsib olan aqibətdir?.. Aqibətin xeyirdir, qardaş! Qardaş, ruhun şad olsun – qardaş ruhun..! Burda vidalaşmadan getdin, neynək, orda salama gələrsən... Görüşəcəyik! Mənə hər zaman bacı deyə müraciət edərdin. Bu kiçik yazını da elə bir bacı kimi yazdım. Nur içində yat, əziz qardaşımız. A Ğ L I N Z İ R V Ə S İ N D Ə S Ö N Ə N B İ R Ç I R A Q 18 Nəcəf Nəcəfov, “Azərbaycan məktəbi” jurnalının baş redaktoru, AYB və AJB‑nin üzvü, əməkdar müəllim, dosent ÖMÜR VƏFA ETSƏYDİ İ brahim müəllim ömrünün ən qaynar vaxtında həyatını dəyişdi. Onun bitib – tükənməyən arzuları ürəyində qaldı. O, yaxşı oğul, yaxşı qardaş, sədaqətli dost, gözəl ailə baş‑ çısı kimi tanınırdı. Xarizmatik xarakterinə görə, gənc yaşların‑ dan ağıllı, müdrik insanlarla əhatə olunmuşdu. Bəli, bəxti onda gətirmişdi ki, taleyinə yaxşı dostlar düşmüşdü. O, bütün mə‑ sələlərdə prof. Teymur Əhmədovla, prof. Buludxan Xəlilovla və digər dünyagörmüş dostları ilə məsləhətləşərdi. İbrahim qısa ömründə özünəməxsus həyat tərzi yaşamışdır. O böyüyüb, boya‑başa çatdığı ailəsinə, onun hər bir üzvünə həmişə diqqətli olmuşdur. Yaxın adamları çətinliklərlə üzlə‑ şəndə ən ağır yükü üzərinə məhz İbrahim götürərdi. Çox maraqlı keçmişi olan doğma Ağbaba torpağı onun üçün unudulmaz yurd yeri idi. Ağbabanın axar‑baxar tabloları, Ar‑ pagölü, Arpaçayı onun beynində yeniyetməlik illərinin xatirə‑ ləri kimi yaşayırdı. Bu təbiət gözəllikləri onun daima müşahidə etdiyi peyzajlar idi. Qış günlərində Ağbaba aşıqlarını dinləmək A Ğ L I N Z İ R V Ə S İ N D Ə S Ö N Ə N B İ R Ç I R A Q 19 də onun qəlbində coşqun həyat həvəsi oyatmışdı. Mənfur qon‑ şuların üzündən o yerlərdən ayrılandan sonra da bu canlı xa‑ tirələr onu rahat buraxmırdı. Türkiyə və Borçalı ilə sərhəddə yerləşən Ağbaba igid oğulları ilə də yadda qalmışdır. Ağbaba‑ nın hazırda elm, təhsil sahəsində çalışan ziyalıları da az deyil‑ dir. Ömür vəfa etsəydi bu barədə onun yazıları da olacaqdı. O, jurnalist qələmini bu yolda da sınamaq istəyirdi. Onun ilk ya‑ zıları da bu daxili narahatlıqların nəticəsi idi. İbrahim sadə və təvazökar insan, öz şərəfli peşəsi və həyat yolu ilə yaşıdlarına nümunə olan ziyalı idi. O həmişə özünü yaşlı adamlar kimi aparırdı. Bu da ondan irəli gəlirdi ki, o, adət‑ənənələrə hörmət edən bir ailə tərbiyəsi almışdı. Mən İbrahimə həmişə gələcəyi olan bir gənc kimi baxırdım. O, məndən 40 yaş cavan idi. Ona görə də mən onun atası Ni‑ zamini, qaynatası Yusif müəllimi, yaxın qohum dünya şöhrətli həkim‑cərrah Kamran Musayevi daha yaxşı tanıyırdım. Yusif müəllimlə nə az, nə çox 50 il dostluq etmişəm. Ən yadda qalan günlərim Yusif müəllimlə bağlıdır. Onunla Şamaxıda tanış olub, bir məktəbdə işləmişəm. Bu dostluğumuz onun son gü‑ nünə qədər davam etmişdir. Yusif müəllim Bakıda 36 nömrəli məktəbdə direktor işləyəndə mənim dörd övladım onun mək‑ təbində oxumuşdu. Uşaqlar öz müəllimlərinə çox böyük hör‑ mətlə yanaşırdılar. O bizə gələndə toy‑bayram olurdu. O şagirdlərini, şagirdləri də onu tərifləyirdi. O mənim sirdaşım olmuşdur. Bu münasibət qarşılıqlı idi. Yadımdadır, bir dəfə se‑ vinə‑sevinə mənə zəng elədi ki məni təbrik elə, qızım olubdur. Mən soruşdum ki, adını nə qoymaq istəyirsiniz. O cavab verdi ki, adını sən qoyacaqsan. Mən gözləmədən cavab verdim: El‑ narə! O zaman mənim balaca qızım Elnarənin 10 yaşı vardı. İndi o, pedaqogika üzrə fəlsəfə doktorudur. Yusif müəllim də ona riyaziyyatdan dərs demişdi. Ona dedim ki, qoy hərəmizin Yüklə 4,35 Mb. Dostları ilə paylaş:
|