adını almışdır. İlkin dövrlərdə əhali ənənəvi yaşayış yerlərindən səbəblər
kompleksinin təsiri altında köçürdü və bu zaman təbii-iqlim şəraiti həlledici rol
oynayırdı. Bir qədər sonra ara verməyən müharibələr dövrü başlandı və əsir
götürülənlərin qul kimi satılmaq üçün qaliblərə verilməsi mükafatlandınnanm
əsas fonnasına çevrildi. Sonra demoqrafik və iqtisadi, Ən yeni tarixdə isə daha
çox iqtisadi səbəblər əsas rol oynamağa başladı. İki Dünya müharibəsi arasında
olan, on milyonlarla adamın bir ölkədən başqa ölkəyə köçürülmüş olduğu
1914-1918-ci və 1939-1945-ci illər bu qaydadan istisnalıq təşkil etsə də, bu cür
yerdəyişmələrin nəticəsi «böyük köç» dövründə baş verən hadisələrdən zəif
təəssürat bağışlamamışdır. XX əsrin sonunda tez-tez baş verən regional
münaqişələr nəticəsində iş axtarılması ilə əlaqədar olmayan (bu məsələ bir qədər
gec, sağ-salamat qaldığına əmin olmuş qaçqın sığınacaq və qida axtarmağa
başladıqda meydana çıxır) regional-beynəlxalq məcburi miqrasiya yaranmışdır.
Vyetnam, Kamboca, Çili, Kuba, Haiti, Yunanıstan (1950-1970-ci illərdə «qara
polkovniklərin» çevrilişindən sonra) qaçqınlarını, habelə faşist senator Makkarti
dövründə ABŞ ziyalılarını buna nümunə göstənnək olar - onların hamısı vətəni
təqib və repressiyalar üzündən tərk etməyə məcbur olmuşdur. 1960-1990-cı
illərdə Afrika və Latın Amerikasında baş verən hərbi münaqişələr milyonlarla
qaçqının meydana çıxmasına səbəb olurdu. Keçmiş Yuqoslaviyadakı etnik
müharibə, sonra isə NATO-nun hərbi qüvvələri tərəfindən Serbiyanın
bombardmanı milyonlarla insanın böyük faciəsinə çevrilmiş, yüz minlərlə adam
öz vətənindən qaçmağa məcbur olmuşdu.
SSRİ-nin ərazisində hərbi əməliyyatlara çevrilən lokal münaqişələr
(Özbəkistan, Qazaxıstan, Baltikyanı ölkələr, Moldova, Cənubi Osetiya,
İnquşetiya və Şimali Osetiya, Abxaziya, nəhayət. Çeçenistan) meşə yanğını kimi
yayılmağa başladı. Hərbi münaqişələr və SSRİ-nin dağılması 10 milyona yaxın
adamın qaçqına çevrilməsinin birbaşa səbəbidir.
NATO-nun Liviyada keçirdiyi əməliyyatlar qaçqınların yeni axınını
yaratmışdır.
Qeyd edək ki, müharibədən sonrakı dövrdə əmək resurslarının beynəlxalq
miqrasiyasının əsasını təkcə göstərdiyimiz hərbi-siyasi deyil, başlıca olaraq
iqtisadi səbəblər təşkil edir. Əmək resurslarının miqrasiyası həm resipiyent, həm
də donor-ölkələrdə böyük dəyişikliklərə səbəb olmuşdur. Dəyişikliklər
çoxcəhətli xarakter daşıdığına görə iqtisadçıların, sosioloqların, demoqrafların və
s. diqqətini cəlb edir.
319
Şəkil 13.1. Əhali miqrasiyasının strukturu
Beynəlxalq miqrasiya bütün ölkələr, xalqlar və qitələr üçün aktual
məsələyə çevrilmişdir. BMT miqrasiya təzahürünü «insanların yaşayış yerini 12
aydan çox müddətə tərk etməklə, milli sərhədlərdən kənara çıxmaqla istənilən
yerdəyişməsi» kimi təfsir edir. BMT-nin rəsmi məlumatlarına görə, 1994-cü ildə
qaçqınların sayı 24 milyon nəfərdən çox olmuşdur (1980-ci ildə - 10 milyon
nəfərdən az). 2010-cu ildə dünya üzrə miqrantların sayı 214 milyon nəfərə yaxın
olmuşdur və buna görə də XX əsrin «qaçqınlar əsri» adlandırılması təsadüf
deyil.
inkişaf etməkdə olan ölkələrdən immiqrantlar. İşsizlik, həyat
səviyyəsinin aşağı olması, yoxsulluqdan can qurtannaq cəhdləri inkişaf etməkdə
olan ölkələrdən inkişaf etmiş ölkələrə immiqrasiyanın əsas səbəbləridir.
Əhalinin mütəhərrikliyinin aydın ifadə olunmuş iqtisadi səbəbləri ilə yanaşı,
yaşayış yerinin müəyyən müddətə dəyişilməsinə yaxud həmişəlik tərk
olunmasına təsir göstərən siyasi, sosial və demoqrafik amillər də baş qaldırır və
güclənirdi. İnkişaf etməkdə olan ölkələrdə onların təsir dərəcəsi
320
müxtəlif olsa da, çox vaxt həlledici rol oynayırdı.
Əhalinin mütəhərrikliyinin onun sıxlığından daha çox, var-dövlət
baxımından qütbləşmə və inkişaf etməkdə olan ölkələrin sakinlərinin sürətlə
çoxalması ilə əlaqələndirmək lazımdır. Asiya və Afrikanın, nisbətən az isə Latın
Amerikasının yoxsul ölkələrinin ümumi cəhəti əhalinin sürətlə çoxalmasıdır və
bu, onların həyatının bütün sahələrinə təsir göstərir. Məlumdur ki, 1950-1995-ci
illərdə Asiyanın əhalisi 1,8 milyard nəfər, yəni inkişaf etmiş ölkələrini indiki
əhalisinin ümumi sayından çox kəmiyyət qədər artmışdır.
Demoqrafik partlayış nəticəsində Asiya və Afrikanın demək olar ki, bütün
ölkələrində əhalinin sıxlığı artmış, ən vacibi isə bir kəndli ailəsinə düşən
becərilən torpaqların ölçüləri ixtisar olunmuşdur. Məsələn, Hindistanda 1950-
1995-ci illərdə torpaq sahələrinin ölçüsü 3 dəfə, Pakistanda isə müstəqillik elan
olunduqdan sonrakı dövrdə 2,7 dəfə azalmışdır; Türkiyədə 1950-ci ildə kənd
əhalisinin hər nəfərinə 0,7 hektar becərilən sahə, 1960-cı ildə əvvəllər istifadə
olunmayan torpaqların mənimsənilməsi nəticəsində isə 0,8 hektar düşmüş,
sonradan bu göstərici mütəmadi azalaraq, 1995-ci ildə 0,4 hektara düşmüşdür.
Əhalinin artımı ilə bərabər, ərzağa, mənzilə, becərilən torpaqlara, su
təchizatına, enerji güclərinə, habelə iş yerlərinə tələbat da çoxalırdı. Əhalinin
bunlarla təmin olunmasının obyektiv imkanları isə tükənir. Bütün bunlar
ölkələrin əhalisinin sürətlə artmasının yoxsul dövlətlərdə emiqrasiyanm ən vacib
səbəblərindən biri olması barədə fikir söyləməyə əsas verir. Əmək resurslarının
beynəlxalq hərəkətinin səbəbləri və nəticələri birmənalı deyil, bunlar
mütəxəssislər tərəfindən hər bir ölkə (ölkələr qrupu) üzrə daim tədqiq olunur.
Yoxsulluq əmək miqrasiyasının əsas səbəbidir. Əmək miqrasiyasının əsas
səbəbi (sadaladığımız başqa tərkib hissələrinin mühümlüyü nəzərə alınmaqla)
insana (və təbii ki, onun ailəsinə) layiqli həyat sürmək imkanı verən iş
axtarılmasıdır. İnkişaf etmiş ölkələrdə mütəxəssislər arasında bir ölkədən
başqasına, məsələn. Böyük Britaniyadan ABŞ-a, Kanadaya, Avstraliyaya yaxud
əksinə köçməklə, şəraiti, ölkəni, iş yerini dəyişməyə müəyyən meyil vardır.
Lakin çox vacib sosial-iqtisadi və beynəlxalq hadisə kimi, müasir əmək
miqrasiyasının əsasını bu səbəblər təşkil etmir. Bu təzahürün təməlində iqtisadi
cəhətdən zəif, işsizlik səviyyəsinin yüksək, iş tapıldıqda belə, pis şəraitinə yaxud
məvacibin az olmasına görə insanı çox vaxt qane etməyən ölkələrdə mövcud,
onlara xas olan yoxsulluq
durur.
Buna görə də müasir əmək miqrasiyasının yaranmasının
əsas mənbəyi
321