neft və qazın, dəmir filizinin, qızıl və almazların və s. mövcudluğu bu təbii
sərvətlərə malik olan ölkələrin danılmaz «təbii» üstünlükləridir. Limanlara
(xüsusilə də donmayan dənizlərdə və okeanlarda), rahat körfəzlərə yaxınlıq
ümumdünya ticarətində mütləq üstünlük elementləri yaradan «təbii» üstünlüklər
kateqoriyasmdandır. Bunlar, sadəcə olaraq, «üstünlük» deyil, bacarıqla istifadə
olunduğu təqdirdə inkişafın şərtləri və resurslarıdır.
Smitə görə, ölkə elm və texnikanın nailiyyətlərindən yararlanmaqla,
istehsalları öz ərazisində uğurla yerləşdirirsə, qazanılmış üstünliikbrə müvəffəq
ola bilər. Smitin bu ideyasının düzgünlüyünün müasir dövrdə sübutu kimi,
Yaponiyanın idxal olunan xammal hesabına işləyib, dünya bazarlarına yüksək
keyfiyyətli polad məmulatları ixrac edən poladəritmə zavodları nümunə göstərilə
bilər. Şübhəsiz ki, ölkənin xarici ticarətində onun ərazisinin ölçüləri, təhsilin və
mədəniyyətin səviyyəsi, istehsal miqyası effekti, nəqliyyat xərcləri kimi amillər
böyük əhəmiyyətə malikdir. Smit bütün bunları ticarətin tam azadlığı, dövlət
tərəfindən müdaxilənin olmadığı halda, xarici ticarətdə təmin edilən mütləq
üstünlüklər hesab edirdi. Smitin nəzəri mühakimələri ölkədə tam sərbəst
hərəkətin təmin olunduğu halda istehsal amillərinin onun mütləq üstünlük
qazandığı (aldığı) rayonlarına doğru istiqamətlənəcəyi barədə müddəaya
əsaslanırdı. Rayonlar «doyduqdan» və bərabərləşdikdən sonra bu cür yerdəyişmə
gəlir vermir.
Nisbi (müqayisəli) üstünlüklər nəzəriyyəsi yaxud Rikardonım biramilli
modeli. A.Smitin xarici ticarət mexanizmində mütləq üstünlüklər nəzəriyyəsi
D.Rikardo tərəfindən əhəmiyyətli dərəcədə inkişaf etdirilmiş və tamamlanmışdır.
Özünün əsas əsəri olan «Siyasi iqtisadın və vergiqoymanm əsasları»nda (1817)
Rikardo xarici ticarətdə nisbi üstünlüklər nəzəriyyəsini işləyib hazırlamışdır. O,
ölkədə istehsal olunan iki əmtəə vahidinin onların istehsalına sərf edilmiş iş vaxtı
ilə ifadə olunan daxili bazar qiymətlərinin sadəcə müqayisəsindən ibarət olan
alternativ qiymətlər yaxud əvəzedilmə xərcləri anlayışından istifadə etmişdir. Bu
nəzəriyyənin mahiyyəti Rikardonun əmək məhsuldarlığı amilinə
Smitin «mütləq
üstünlüklərindən» asılı olmayaraq, ölkənin istehsal edə biləcəyi bütün əmtəələrlə
ticarəti faydalı edən yeganə şərt kimi yanaşmasından ibarətdir.
Xarici ticarətin nisbi yaxud müqayisəli üstünlüklər nəzəriyyəsi Rikardo
tərəfindən inkişaf etdirilmiş əmək dəyəri nəzəriyyəsinə əsaslanır. Ölkə müəyyən
əmtəənin istehsalı üzrə ixtisaslaşamaqla yüksək səmərəyə və
136
məhsuldarlığa (başqa ölkələrlə müqayisədə məhsul vahidinin istehsalına az xərc
çəkirsə) nail olursa, həmin əmtəələrlə dünya bazarlarında ticarətdən
faydalanacaqdır. Beləliklə, Rikardonun modelində həlledici məqam ölkənin
dünya bazarına çıxması üçün məhsuldarlığın (istehsal olunan əmtəə vahidinə sərf
edilən əmək) əsas amil olmasıdır. Öz nəzəriyyəsinin müddəalarım inkişaf
etdirərkən, Rikardo nümunə qismində İngiltərə və Portuqaliyanı, onun təsviri
üçün əmtəə kimi isə çaxırı və mahudu göstərsə də, onun düsturu istənilən əmtəəyə
tətbiq edilmək üçün yararlıdır.
Sonradan bu nəzəriyyə xarici ticarət mexanizmində Rikardonun biramilli
modeli kimi məşhurlaşmışdır. Əslində, Rikardo beynəlxalq əmək bölgüsünün
Smit tərəfindən dolayısı ilə formalaşdırılmış əsas prinsipini inkişaf etdirmişdir.
Nisbi üstünlüklər nəzəriyyəsi xarici iqtisadi əlaqələri elmi əsasda qurmaq, xarici
ticarət praktikasında məhdudlaşdırmalarm (proteksionizmin) zərərini sübut
etmək imkanı yaradır. Rikardo 1815-ci ildə Napoleonun məğlubiyyətindən sonra
Böyük Britaniyada qəbul olunmuş, torpaq aristokratiyası üçün xeyirli, sənaye
aristokratiyasına isə zərər yetirən çörək qanunlarının əleyhinə çıxış edirdi. Amma
Rikardo öz mülahizələrini iqtisadi nəzəriyyə mövqelərindən ifadə edərək, ticarət
azadlığının Böyük Britaniyanın maraqları üçün faydalı olduğunu sübut edirdi. İlk
dəfə olaraq, iqtisadi nəzəriyyədən siyasət aləti kimi istifadə edilirdi.
istehsal amillərinin nisbəti nəzəriyyəsi: Hekşer-Olin modeli. Smit və
Rikardonun mütləq və nisbi üstünlüklər nəzəriyyələrində azad bazarın istehsal
amillərini öz ölkəsinin sahibkarlarının daha səmərəli üsulla buraxa biləcəyi
əmtəələrə yönəldəcəyi və onlan rentabelsiz istehsallardan imtinaya məcbur
edəcəyi barədə tezis qəbul olunur. Ölkələrin mütləq və nisbi üstünlüklərə malik
olan istehsallar üzrə ixtisaslaşma yolu ilə məhsul buraxılışı həcmini artırmasının
mümkünlüyünü sübut etsələr də, bu alimlər həmin üstünlüklərm hansı əmtəələr
hesabına təmin olunacağını
izah etməmişlər. D.Rikardodan 125 il sonra iki İsveç
iqtisadçısı, Eli Hekşer və Bertil Olin istehsal amillərinin nisbəti nəzəriyyəsini
işləyib hazırlamışlar. Bu nəzəriyyənin əsasında ayrı-ayrı ölkələrdə əməyin payı
ilə torpağın yaxud kapitalın payı arasındakı fərqlərin istehsal amillərinin
dəyərindəki fərqlərlə izah olunması ideyası durur. Beləliklə, nisbi qiymətlərdə
fərqlərin mövcudluğu ölkələrin istehsal amilləri ilə müxtəlif dərəcədə təmin
olunması ilə şərtləndirilir. Alimlər belə bir mülahizəyə istinad edirdilər ki, əmək
resursları torpaq və kapitalla müqayisədə artıq olarsa.
137