çevrilməsinin ticarətin dünya miqyasında məhdudlaşması ilə nəticələnə
biləcəyindədir. Hər bir ölkə qalan dünyanın hesabına daha yüksək məşğulluq
səviyyəsinə nail olmağa çalışacaqdır. İdxalı ixtisar etməklə, hökumətlər qarşılıqlı
əlaqədə olan məsələləri, o cümlədən ölkədə məşğulluq səviyyəsini yüksəltmək
məqsədi güdür. Amma eyni zamanda həmin iş yerlərinin sayı dünyanın başqa
ölkələrində azalır. Onlar da, öz növbəsində, buna həmin ölkədən idxalın
azaldılınası ilə cavab verir və orada istehsalın həcmi aşağı düşməyə başlayır.
Beləliklə, son nəticədə məşğulluq səviyyəsi məsələsində heç bir tərəf qalib
gəlməsə də, ümumdünya ticarətinə ciddi zərbə vurula bilər. Buradan belə nəticə
çıxarılır ki, dünyada növbəti iqtisadi tənəzzül baş verdikdə, hər bir ölkənin
«məşğulluğu xaricdən oğurlamağa» cəhd etmək siyasəti deyil, qarşılıqlı faydalı,
açıq ticarət siyasəti həyata keçirilməlidir! Lakin məhz iqtisadi çətinliklər
şəraitində hökumətlərin qarşılıqlı fayda verən ticarət siyasəti üzrə uzlaşdırılmış
və açıq addımlar atılınası barədə razılıq əldə etmələri xüsusilə mürəkkəbləşir.
Xarici ticarət və ölkələrin dünya bazarından asılılığı. Ölkələrin iqtisadi
asılılığı, müstəqilliyi və qarşılıqlı asılılığı problemləri bəşəriyyətin iqtisadi
tarixini daim müşayiət etmişdir. 1960-1970-ci illərdə, inkişaf etmiş və inkişaf
etməkdə olan ölkələr arasında münasibətlərin xüsusilə kəskinləşdiyi dövrdə
əslində qeyri-adekvat tərəfdaşlar - bir tərəfdən, sənayeləşmiş, digər tərəfdən isə,
inkişaf etməkdə olan ölkələr arasında ticarətin xarakteri ilə bağlı olan
fundamental bazaya istinad edən bu problem ətrafında mübahisələr yeni qüvvə ilə
alovlandı. 1990-cı illərdə əvvəlki onilliklər ərzində qarşılıqlı ticarət
münasibətlərinin artıq ənənəyə çevrilmiş bu sxemi də mürəkkəbləşdi: sənaye
ölkələri qrupu ilə qarşıdurma təşkil edən inkişaf etməkdə olan ölkələr qrupuna,
demək olar ki, eyni iqtisadi struktura malik, keçmiş sosializm sisteminin sənayesi
dağılmış ölkələri bazasında yaranan yeni bir qrupun qoşulması nəticəsində bir
növ üçbucaq meydana çıxdı. Bu, ümumdünya ticarətinin təşəkkül tapmaqda olan
mexanizmini son dərəcədə mürəkkəbləşdirdi, bir sıra hallarda orada yaranmış
əlaqələri, o cümlədən uzunmüddətli münasibətləri deformasiyaya uğratdı.
Burada aşağıdakı xüsusiyyətlərin qeyd olunması zəruridir':
Birinci xüsusiyyət
inkişaf etmiş və göstərilən iki qrupdan olan ölkələrin
xarici ticarətində köklü fərq kimi, ixrac edilən malların tərkibinin sayca
*
* Fisher C. Economy / C.Fİsher, C.Dorybus, P.Shmalenz. M. 1997.
P. 537.
157
məhdud olmasındadır: inkişaf etməkdə olan ölkələr təbii məhsullar və xammal,
yeni kapitalist ölkələri isə xammal və sadə məmulatlar, məhdud sayda maşın-
texnika məhsulları (silah barədə danışıldıqda, bu mallar Rusiya və Ukraynanın
sənayesi dağılmış iqtisadi mühitindən istisnadır) təklif edirlər.
İkinci xüsusiyyət inkişaf etməkdə olan və yeni kapitalist ölkələrinin dünya
bazarlarından güelü asılılığıdır. Nisbətən zəif inkişaf etmiş iqtisadi sistemlərin
incə cəhəti onların xarici ticarətinin əsasən xammal ixracına istiqamətlənərək,
hazır məhsullar istehsal edən sahələrdən, demək olar ki, təcrid olunmuş halda
fəaliyyət göstərməsidir. Bu sektordan gələn valyuta mədaxilləri hesabına həm
bütövlükdə iqtisadi sistem, həm də muzdlu işçi qüvvəsinin əsas hissəsinin son
dərəcə aşağı olan əmək haqqının səvİ5^əsi saxlanılır.
Malların və xidmətlərin ixracı və idxalı baxımından iqtisadi artım tipi.
Xarici ticarətin istiqamətlənməsi xarakterinə görə iqtisadi artımın aşağıdakı
tipləri fərqləndirilir:
•
istehsal imkanlarını ixrac olunan mal istiqamətində qeyri-bərabər tərzdə
genişləndirən ixracyönümlü artım;
•
istehsalın ölkəyə gətirilən malların idxalının əvəzləndirilməsinə
yönəlmiş artımı.
Müəyyən vaxt silsiləsində aparılan təhlil göstərir ki, ixracyönümlü artım
iqtisadiyyatı inkişaf edən ölkələrin ticarət şəraitini pisləşdirir. İdxalın əvəz
olunmasına yönəlmiş artım iqtisadiyyatı inkişaf edən ölkələrin ticarət şəraitini
yaxşılaşdırır.
İxrac sahələrinin genişlənməsinin ticarət şəraitini həddən böyük miqyasda
pisləşdinnəsi nəticəsində maddi rifahın yüksəlməsi ilə onların artımı arasında
əlaqənin kəsildiyi vəziyyətin yaranması da mümkündür. Belə vəziyyət iqtisadi
ədəbiyyatdan müflisləşdirici artım hadisəsi kimi məlumdur (1992- 1999-cu
illərdə Rusiyadakı vəziyyət, habelə 2001-2008-ci illərdə sel kimi axıb gələn neft
dollarları şəraitində artım buna nümunədir).
Müstəqillik, asılılıq və qarşılıqlı asılılıq konsepsiyaları. Bu konsepsiyalar
ümumdünya ticarətinin stmkturunu və ölkələrin ticarət siyasətini izah etməyə
imkan verir. Müstəqillik halında ölkə malların, xidmətlərin yaxud
texnologiyaların başqa dövlətlərdən alınmasından asılı deyil. Qarşılıqlı asılılıq
onların müdafiəsizlik dərəcəsinin aşağı salınması fonnalarından biri kimi
nəzərdən keçirilir. Buna misal olaraq, çox zaman iqtisadiyyatları bir-birindən
158
3äiksək dərəcədə qarşılıqlı asılı olan Almaniya və Fransanı göstərirlər. Bu asılılıq
o dərəcədədir ki, onlardan birinin müəyyən sahədə, məsələn, ticarətdə digərinin
maraqlarına toxunması, həmin andaca buna təşəbbüs göstərən ölkəyə qarşı
adekvat zərər vurulması ilə nəticələnə bilən addımların atılmasına səbəb olacaq.
Buna görə də onların bir-birinə qarşı məhdudi)^ətlər tətbiq etməsi ehtimalı,
demək olar ki, yoxdur.
«Asılılıq» anlayışı, ümumi iqtisadi və texniki geriliyi, xammal və aqrar
sahələrin üstünlük təşkil etməsi nəzərə alınaraq, adətən inkişaf etməkdə olan
ölkələrə şamil edilir. Amma burada inkişaf etməkdə olan ölkələrin çoxunun
məhdud sayda ixrac malları yönümündə ixtisaslaşması və öz ixracını az sayda
ölkələrə göndərməsinə kifayət qədər diqqət yetirilmir. Eyni zamanda inkişaf
etmiş ölkə olan Kanada öz ixracının yarısından çoxunu yalnız bir ölkəyə, ABŞ- a
göndərir və buna görə də orada baş verən enmələr və böhranlar dərhal sinxron
surətdə Kanadanın iqtisadiyyatında, ilk növbədə, onun ixracyönümlü sahələrində
əks olunur. Bütövlükdə isə, bu münasibətlər inkişaf etməkdə olan ölkələrin
əlaqələrinə aid olunur. Aşağıda bu cür asılılıq barədə məlumatlar verilir (cədvəl
6.2).
Cədvəl 6.2
İnkişaf etməkdə olan ölkələrin bir tərəfdaşdan asılılığı*,
1995-2000-ci illər
ölkə
İxrac bazarı
İnkişaf etməkdə olan ölkənin payı,
%
Bruney
Yaponiya
52
Mərkəzi Afrika Respublikası
Fransa
38
Mavriki
Böyük Britaniya
40
Meksika
ABŞ
60
Somali
Səudiyyə Ərəbistanı
85
Kot-d'İvuar
Fransa
57
* Yearboook of International Statistics. UN Departments of International Economic and
Social Affairs, 1996; 2009; Survey of Current Business, 2009. P. 119.
1950-1980-Cİ illərdən fərqli olaraq, hazırda yalnız bir-iki növ ticarət
məhsulundan asılı olan ölkələrin sayı azdır. Amma ticarətinin əsas hissəsi cəmi
2-5 dövlətin payına düşən inkişaf etməkdə olan ölkələrin sayı çoxdur və onların
həmin dövlətlərdə işgüzarlığın inkişaf mərhələsindən asılılığı güclüdür. Görünür
ki, bir neçə on il əvvəl inkişaf etməkdə olan ölkələrin iqtisadi artımını
159
Dostları ilə paylaş: |