və onun şaxələnmə proseslərini ləngidən bu asılılıq, ticarət strategiyaları işlənib
hazırlanarkən amil kimi nəzərə alınmışdır. Buna görə də onlar inkişaf etməkdə
olan ölkələrin klassik mallardan, məsələn, yalnız xammal və tropik bitkilərin
ixracından asılılığını azaltmaq üçün vəziyyəti dəyişdirməyə çalışırdı. Bu
məqsədlə inkişaf etməkdə olan ölkələr hazır məhsulların istehsalının, o cümlədən
ixracının genişləndirilməsinə səylər göstərirdi. İnkişaf etməkdə olan ölkələrin
özünəməxsus
üç
ticarət
strategiyası
məhz
bu
nöqteyi-nəzərdən
müəyyənləşdirilmiş və bunların hər birinə ölkələr qrupları daxil olmuşdur.
Birinci qrnpım ölkələri
inkişaf etmiş ölkələrə yaxınlaşır və bura Honkonq,
Sinqapur, Tayvan, Cənubi Koreya, İsrail kimi dövlətlər daxildir. Bu ölkələrin
hamısında təbii resurslar kasaddır və buna görə də onlar öz səylərini
əməktutumlu son məhsulun ixracı üzərində cəmləşdirməyə məcburdur. Onlar
hələ 1960-1970-ci illərdə dünya bazarlarına kifayət qədər mürəkkəb məmulatlar
ixrac etməyə başlamış və Qərb ölkələri ilə müvəffəqi}^ətlə, o cümlədən işçilərin
əmək haqlarının aşağı olması sayəsində rəqabət apara bilmişlər. Portuqaliya və
Yunanıstan kimi dövlətlər isə artıq 1970-ci illərin sonunda inkişaf etmiş ölkələr
qrupuna daxil olmuşdur.
İkinci qrupun ölkələri - Argentina, Braziliya, Meksika və Türkiyə (inkişaf
etməkdə olan ölkələrin orta kapitalist yetkinliyi ölkələri ilə həmsərhəd «yuxarı»
qrupu); bunlar emal olunaraq hazır məmulata çevrilmək üçün xammala və
kifayət qədər tutumlu daxili bazara malikdirlər. Sonuncu məqam öz növbəsində
onlara irimiqyaslı istehsalı təşkil etməyə imkan yaradırdı. Bu strategiyanın
sayəsində həmin ölkələr həm istehsal təyinatlı və aralıq məhsulların ixracında,
həm də istehlak bazarlarında, o cümlədən tikintidə müəyyən nailiyyətlər əldə
etmişdir.
Ölkələrin üçüncü qrupuna,
adətən, sürətli inkişafla fərqlənən Hindistanı
və Misiri aid edirlər. Onlar standartlaşdırılmış aralıq məhsulların (toxuculuq
malları, məişət texnikasının lisenziyalaşdırılmış növləri, tikinti məmulatları və
s.) ixrac üçün buraxılışını təşkil etmişlər. Son illərdə burada autsorsinq
müvəffəqiyyətlə inkişaf etməyə başlamışdır.
Yuxarıda göstərilən hər üç strategiyanı birlikdə tətbiq edən Çin xüsusi halı
təmsil edir.
İxrac imkanları. Firmalar,
bir qayda olaraq, cari
və uzunmüddətli dövrdə
daxili tələbatın zəifliyi yaxud başqa səbəblərdən təyinatı üzrə istifadə edilməyən
istehsal güclərinə, məsələn, təbii resurslar ehtiyatlarına, müəyyən
160
məhsulun buraxılması üçün təyin olunmuş və başqa malların istehsalında tətbiq
edilə bilməyən istehsal güclərinə və s. malik olur.
Şirkətlər məhsul buraxılışını iki dəfə artırdıqda öz xərclərini 20-30%
azalda bilər. Buna görə də müasir şəraitdə şirkətlər, xüsusilə də iri şirkətlər
məhsul istehsalının artırılması üzrə əməliyyatlarını planlaşdırarkən, yalnız
ölkədaxili dəyişikliklərlə məhdudlaşmayaraq, onların bazarlarını qlobal
mövqedən müəyyənləşdirir.
İxrac üçün istehsal şirkətlərin mənfəətliliyinin artırılması amili kimi.
Müəyyən şəraitdə istehsalçı firma öz məhsullarını xarici bazarlarda evdəki ilə
müqayisədə daha böyük fayda ilə sata bilər. Bu, müxtəlif səbəblər, o cümlədən
əmtəənin xaricdə başqa həyat dövründə olması ilə əlaqədar olaraq, ölkə daxilində
və xarici ölkədəki rəqabət mühitinin müxtəlifliyi ilə bağlı ola bilər. Nəticədə ölkə
daxilində yetkinlik mərhələsi malın daxili qiymətinin ucuzlaşmasına, eyni
zamanda xaricdə artım mərhələsində olması isə qiymət probleminin aradan
qaldırılmasına gətirib çıxara bilər. Mənfəətlilik, həmçinin, ölkədə və xaricdə
dövlət tənzimlənməsinin müxtəlifliyi (gəlirlərə vergi qoyulması, qiymətlərin,
tariflərin, rüsumların tənzimlənməsi və s.) nəticəsində də arta bilər.
Risklərin bölüşdürülməsi. İstehsalçı fınna öz mallarının satışını bir ölkə
bazarının hüdudlarından kənara çıxartdıqda, eyni malın həyat dövrünün
mərhələləri ilə ölkələrin işgüzar fəallıq mərhələlərinin fazalarının müxtəlif
olması səbəbindən tələbatın tərəddüdü minimum səviyyəyə enir. İxrac vasitəsilə
riskin aşağı salınmasının başqa istiqaməti istehlakçılar dairəsinin
genişləndirilməsidir ki, bu halda ölkə daxilində müştərilərin bir hissəsinin
itirilməsi kompensasiya olunur.
İdxal imkanları. Şirkətlər öz istehsal müəssisələrində istifadə etmək üçün
daha ucuz, keyfiyyətli xammal və materiallar, hazır və komplektləşdirici
məmulatlar axtardıqlarına görə xarici ticarətdə iştirak üçün siqnal (impuls) təkcə
ixracatçıdan deyil, həmçinin, idxalçıdan da daxil ola bilər. Başqa halda fınna
özünün əmtəə qrupunun çeşidini artırmaq məqsədilə başqa ölkələrdə istehsal
olunmuş yeni mallar axtarır və bu, ona təklifi artırmağa, idxala isə ticarət-bölgü
şəbəkəsinin izafi güclərindən yararlanmaq imkanı verir.
Xammalın, materialların və komplektləşdirici məmulatların beynəlxalq
göndərişləri istehsal xərclərini azaltmağa yaxud hazır məhsulların keyfiyyətini
yüksəltməyə imkan yaratdıqda isə onları alan fınna idxal edilən mallarla
161