77
görmə siniri məməciyində durğunluq aşkar edilir. Qanda azot qalığı normal
olduğundan bu uremiyaya yalançı uremiya deyilir.
Xəstəliyin tipik gedişi zamanı kliniki mənzərəsində bir sıra
sindromları aydın ayırd etmək olur: sidik, ödem, hematurik, ürək-damar,
beyin sindromaları, qanda olan dəyişiliklər və s. Aparıcı sindromlardan
hansı birinin üstünlük təşkil etməsindən asılı olaraq xəstəliyin 4 forması
qeyd edilir:
1.Nefritik sindrom – çox tez-tez, təqribən 60% hallarda rast gəlinir. Bu
forma kəskin başlanması, əsas simptomlarının aydın təzahürü və gedişinin
tsiklikliyi ilə xarakterizə olunur. Klinikasında aparıcı simptom müxtəlif
dərcədə hematuriya şəklində sidik simptomudur ki, bu da bəzən
proteinuriyasız, bəzən isə zəif proteinuriya 1 q/sut-qədər ilə birgə müşahidə
edilə bilər. Xarakterik olaraq arterial təzyiqin yüksəlməsi, bir neçə gündən
10-14 günə qədər qeyd edilir. Artıq 2-3 həftədən sonra xəstənin vəziyyəti
yaxşılaşır və 1,5-2 ay ərzində xəstə sağalır. Proqnozu yaxşıdır. Sağalma
80% halda qeyd edilir.
2. Nefrotik sindrom – əsasən erkən və məktəbəqədər dövrdə, daha çox
oğlan uşaqlarında rast gəlinir. Xarakterik əlamətləri – massiv ödemlər,
assit, hidrotoraks, hətta anasarkaya qədər, massiv proteinuriya – sutka
ərzində 3q-dan çox zülalın itkisi, hipoproteinuriya və disproteinemiya
(albuminlərin, immunoqlobulinlərin hesabına zülalların azalması və hapto-
qlobinlərin, α
2
-makroqlobinlərin, β-lipoproteidlərin hesabına artması
α
2
-
qlobulinlərin artması (şəkil 7,8,9)
78
Şəkil 7. Nefrotik sindrom zamanı ayaqların ödemi və sifətin şişkinliyi
Şəlik 8. Assit
79
Şəlik 9. Cinsiyyət üzvlərinin (qız) və xayaların (öğlan) ödemi
Nefrotik sindromun ağır gedişi zamanı uroproteinoqrammada
qlobulin fraksiayaları çoxalır ki, bu da qeyri-selektiv proteinuriyanın
inkişafına səbəb olur. Hiperlipidemiya və hiperxolesterinemiya nefrotik
sindromun daimi əlamətlərindən sayılır.
Bəzi hallarda hətta proteinuriyanın olmasına baxmayaraq ödemlər
yaranmır, lakin zülal və lipid metabolizmində əsas dəyişiliklər qeyd edilir.
Bununla əlaqədar olaraq nefrotik sindromun “tam” və “natamam”
(ödemsiz) variantları ayırd edilir. Bu variantlar heç də stabil qalmır və
xəstəlik inkişaf etdikcə, “natamam” forma “tam” nefrotik sindroma çevrilə
bilər. Hal-hazırda nefrotik sindrom müalicəyə tabe olur, remissiya əldə
etmək olur, residivlərə meyllik müşahidə edilir. Nefrotik hiperlipidemiya
çox zaman zərdab lipidlərinin tərkib dəyişiklikləri ilə müşayiət olunur,
lakin ümumi xolesterinin qanda artması daha əhəmiyyətli sayılır. Heç də
təsadüfi deyil ki, məhz hiperxolesterinemiya nefrotik sindromun
sipmtomlarından biri sayılır. Nefrotik hiperxolesterinemiyanın patogenezi
hələ sona qədər araşdırıılmayıb, lakin onun yaranma mexanizminin ayrı-
ayrı mərhələri haqda müəyyən məlumatlar vardır. Bunlardan biri kimi
hipoalbuminemiya nəzəriyyəsini göstərmək olar ki, bu zaman qaraciyərdə
həm zülal, həm də xolesterin sintezi stimullaşır. Sonradan bu zülallar
sidiklə xaric olur, lakin hiperxolesterinemiya saxlanılır.
3.Hipertoniya və hematuriaya ilə gedən nefrotik sindrom – bu forma üçün
qeyri-selektiv proteinuriyalı nefrotik sindrom, hipertoniyasız və ya onunla
80
müştərək hematuriya, həmçinin mülayim anemiya, böyrək funksiyalarının
məhdudlaşması (yumaqcıq filtrasiyası və kanalcıq reabsorbsiyası) və s.
xarakterikdir ki, butün bunlar xəstəliyin başlanğıcın mərhələrində rast gəlir.
Bu forma müalicəyə çox çətin tabe olur və dərin morfoloji dəyişiliklərlə
əlaqədar, tezliklə, xroniki qlomerulonefritə keçir.
4
. İzolə olunan sidik sindromu (İOSS) – Əgər qlomerulonefrit xəstəliyi yalnız
sidik sindromu ilə müşahidə edilirsə, onda bu müalicə həkimi üçün çətinliklər
yarada bilər. Belə ki, xəstəliyin bu forması tədricən (silinmiş) başlamaqla özünü
minimal ekstrarenal simptomların olması (sifətin pastozluğu və ya heç bir
simptom olmadan) ilə göstərir. Bu zaman xəstəliyin yeganə əlaməti kimi sidik
simptomokompleksi mülayim proteinuriya, müxtəlif dərəcəli hematuriya,
uroleykoqrammada limfositlərin üstünlüyü ilə gedən leykosituriya, silindriya)
qeyd edilir. Ekstrarenal əlamətlər – ödem, arterial hipertoniya müşahidə olunmur.
Qlomerulonefritin monosimptom variantı bəzən təsadüfən kəskin respirator
xəstəlik fonunda, izolə olunmuş böyrək sindromu şəklində diqqəti cəlb edə bilər.
Çox zaman isə bu variant xroniki böyrək çatmamazlığının inkişafı zamanı aşkar
oluna bilər. Ona görə də ədəbiyyatda daha az qeyd edilən bu formanın üzərində
geniş dayanmağı vacib sayırıq. Müşahidələr göstərir ki, son zamanlar uşaqlar
arasında KRVİ-nın artması ilə əlaqədar böyrək və sidik yolları tərəfdən tez-tez
tranzitor patologiya şəklində fəsadlar qeyd edilir. Belə fəsadlardan biri də izolə
olunmuş sidik sindromu ilə gedən kəskin qlomerulonefritdir. Digər tərəfdən isə
uşaq əhalisi arasında sensibilizasiyanın artması da sidik sistemi tərəfdən allergik
reaksiyaların artmasına gətirib çıxarır. İOSS-nun ən çox rast gəlinən komponenti
hematuriya sayılır ki, bu da bir çox uronefroloji xəstəliklər zamanı müşahidə edilə
bilər. Buna görə nefroloqun başlıca məqsədi bu xəstəliklərin diferensial
diaqnozunu aparmaqdır. İOSS-nun diferensial sxemi aşağıda verilmişdir (sxem
4). Nefroloji stasionarın verdiyi statistik məlumata əsasən xəstəliyin bu forması
ümumi xəstələrin 70-75%-ni təşkil edir. Respublika Klinik Uroloji xəstəxananın
1994-1998-ci illər üçün verdiyi göstəricilərə görə isə 1 yaşdan 15 yaşa qədər 819
xəstə uşaqda hematurik sindrom qeyd edilmişdir. Onların əksər hissəsini oğlanlar
– 60% təşkil edirdi. İOSS ilə müşahidə olunan QN xəstələrin 290-da qeydə
Dostları ilə paylaş: |