Ligjërata master 2012-2013 syllabusi 2012-2013


Cooperation in regulation (Bashkëpunim në rregullore)



Yüklə 0,59 Mb.
səhifə3/16
tarix17.09.2018
ölçüsü0,59 Mb.
#68776
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   16

4. Cooperation in regulation (Bashkëpunim në rregullore). Regulators should be able to share both public and nonpublic information with domestic and foreign counterparts (Rregullatorët duhet të jenë në gjendje për të ndarë me homologët vendas dhe të huaj, informimin publik dhe jopublik]

Listen


Read phonetically

 

Dictionary - View detailed dictionary



5. Issuers (Emitentët). Issuers should provide full, timely, and accurate disclosure of financial results and other information to investors and observe high accounting and auditing standards [Emitentët duhet të sigurojnë qasje të plotë, me kohë dhe të saktë në rezultatet financiare dhe informacione të tjera për investitorët dhe të respektojnë standardet më të larta të kontabilitetit dhe të auditimit]

6. Collective investment schemes (CIS)(Skemat e investimeve kolektive). Regulators should set standards for these increasingly popular schemes--notably their legal form and structure, disclosure, and asset valuation practices [Rregullatorët duhet të vendosin standarde për këto skema gjithnjë e më popullore - sidomos rreth formës dhe strukturës së tyre ligjore, zbulimit dhe praktikave të vlerësimit të aseteve]

7. Market intermediaries (Ndërmjetësit e tregut) . Regulators should set minimum entry standards as well as capital and other prudential requirements for intermediaries and establish procedures for dealing with their failure. [Rregullatorët duhet të caktojnë standardet minimale, si dhe hyrjen e kapitalit dhe kërkesat e tjera të kujdesshme për ndërmjetësues dhe të vendosë procedura për trajtimin e dështimeve të tyre.]

8. Secondary market (Tregu sekondar). Trading systems and securities exchanges require effective regulation and oversight, and trading activities should be transparent. [Sistemet e tregtimit dhe bursat kërkojnë rregullim dhe mbikëqyrje efektive, dhe aktivitetet tregtare duhet të jenë transparente.]

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++The New York Times



Europe’s Piecemeal Failure

By ALISTAIR DARLING

December 5, 2010

More than anything, the problems in the euro zone have exposed the monetary union’s basic fault line. The euro zone shares a common currency, but the political and economic union that underpins it has a limited ability to resolve disagreements among member states and to take decisive steps to resolve difficulties.

The result is a political crisis alongside the economic one: commentators speak as if the only options are complete political union or the breakup of the euro zone. But the first will not happen, while the second would create many more painful and destabilizing problems. Instead, just as with the banking crisis, Europe must construct a firewall to stop the crisis from spreading.

This will involve two sets of steps. First, action is needed now to provide stability. To that end, the European Central Bank needs to make a firm commitment to buying government bonds from at-risk countries. That’s what it did during the Greek crisis, where its resolve played a key role in returning investor confidence to the bond market. Since then, however, it has sent out increasingly mixed signals about whether it would do so in the future (although last week it did step up its bond purchases, to some effect).

Më shumë se çdo gjë, problemet në zonën e euros kanë ekspozuar bazë linjë bashkimin monetar është faji. Aksionet e zonës euro një monedhë të përbashkët, por bashkimi politik dhe ekonomik që mbështet ai ka një mundësi të kufizuar për të zgjidhur mosmarrëveshjet midis vendeve anëtare dhe të marrin hapa vendimtarë për zgjidhjen e vështirësive.
Rezultati është një krizë politike së bashku me një ekonomik: komentatorët flasin sikur opsionet e vetme janë bashkim të plotë politik ose shpërbërjes së zonën e euros. Por e para nuk do të ndodhë, ndërsa e dyta do të krijonte probleme shumë më të dhimbshme dhe destabilizuese. Në vend të kësaj, ashtu si me krizën bankare, Evropa duhet të ndërtojë një firewall për të ndaluar përhapjen e krizës.
Kjo do të përfshijë dy grupe të hapa. Së pari, veprim është e nevojshme tani për të siguruar stabilitet. Për këtë qëllim, Banka Qendrore Evropiane duhet të bëjë një angazhim të fortë për të blerë bono qeveritare nga vendet në rrezik. Kjo është ajo që e bëri gjatë krizës së greke, ku zgjidhjen e saj ka luajtur një rol të rëndësishëm në kthimin e besimit të investitorëve në tregun e bonove. Që atëherë, megjithatë, ai ka dërguar sinjale të përziera gjithnjë nëse do ta bëjë këtë në të ardhmen (edhe pse javën e kaluar ajo u hap deri blerjet e bonove të saj, për të një efekt).
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++Listen
Capital formation2

Formësimi I kapitalit
Capital formation is a term used in national accounts statistics and macroeconomics. It basically refers to the net additions to the (physical) capital stock in an accounting period, or, to the value of the increase of the capital stock; though it may occasionally also refer to the total stock of capital formed. Thus, in UNSNA, capital formation 0 fixed capital investment, the increase in the value of inventories held, plus (net) lending to foreign countries, during an accounting period. Capital is said to be "formed" when savings are used for investment purposes, often investment in production.

[Formësimi i kapitalit është një term i përdorur në statistikat e llogarive kombëtare dhe në makroekonomi. Ajo i referohet kryesisht shtesave neto të stoqeve (fizike) të kapitalit, në një periudhë kontabël, ose, vlerës së rritjes së stoqeve të kapitalit; edhe pse, herë pas here, ky mund t'i referohet edhe stokut të kapitalit të formësuar.

Kështu, në UNSNA, formësimi i kapitalit është i barabartë me investimet fikse kapitale, rritjen e vlerës së inventarëve të mbajtur, plus kreditimi (neto) i vendeve të huaja, gjatë një periudhe kontabël.

Kapitali është thënë se do të jetë i "formësuar" kur kursimet janë të përdorura për qëllime të investimeve, zakonisht për investime në prodhim.]


Types of Capital Formation

Llojet e formësimit të kapitalit


  • Savings drives (transmisionet e kursimeve)

  • Setting up financial institutions (ngritja e institucioneve financiare)

  • Fiscal measures (masat fiskale)

  • Public Borrowings (huatë publike)

  • Development of capital market (zhvillimi i tregut të kapitalit)

  • Privatization of financial institutions (privatizimi i institucioneve financiare)

  • Development of secondary financial markets (zhvillimi i tregjeve financiare sekondare)


Gross and net capital formation

(Formësimi bruto dhe neto i kapitalit)


Capital formation can be valued gross (without deductions for depreciation) or net (adjusted for depreciation write-offs).

[Formësimi i kapitalit mund të vlerësohet në vlerën bruto (pa zbritje të amortizimin) ose neto (e përshtatur me vlerën e zbritshme të amortizimit)].

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Frederic S. Mishkin, The Economics of Money, Banking, and Financial Markets, Columbia University, Seventh Edition, 2004.
The basic function of financial markets
An important trend in recent years is the growing internationalization of financial markets. Eurobonds, which are denominated in a currency other than that of the country in which they are sold, are now the dominant security in the international bond market and have surpassed U.S. corporate bonds as a source of new funds. Eurodollars, which are U.S. dollars deposited in foreign banks, are an important source of funds for American banks.

[Një trend i rëndësishëm, në vitet e fundit, është ndërkombëtarizimi në rritje i tregjeve financiare. Euroobligacionet (Eurobonds), të cilat janë të shprehura në një valutë tjetër nga ajo e vendit në të cilin ato janë të shitura, tani janë letrat me vlerë dominuese në tregun ndërkombëtar të obligacioneve, ndërsa kanë tejkaluar obligacionet e korporatave amerikane, si një burim i fondeve të reja. Eurodollarët (Eurodollars), që janë dollarë amerikanë të depozituar në bankat e huaja, janë një burim i rëndësishëm i fondeve për banka t amerikane].
The basic function of financial markets is to channel funds from savers who have an excess of funds to spenders who have a shortage of funds. Financial markets can do this either through direct finance, in which borrowers borrow funds directly from lenders by selling them securities, or through indirect finance, which involves a financial intermediary that stands between the lender-savers and the borrower-spenders and helps transfer funds from one to the other. This channeling of funds improves the economic welfare of everyone in the society, because it allows funds to move from people who have no productive investment opportunities to those who have such opportunities, thereby contributing to increased efficiency in the economy. In addition, channeling of funds directly benefits consumers by allowing them to make purchases when they need them most.

[Funksioni themelor i tregjeve financiare është kanalizimi i fondeve nga kursimtarët që kanë tepricë të fondeve drejt shpenzuesve të cilët kanë mungesë të fondeve.

Tregjet financiare mund ta bëjnë këtë ose nëpërmjet financimit të drejtpërdrejtë, në të cilin huamarrësit marrin fonde direkt nga huadhënësit, përmes shitjes atyre të letrave me vlerë, ose me anë të financimit të tërthortë, i cili përfshin ndërmjetës financiarë të cilët qëndrojnë në mes të kursimtarëve-huadhënës dhe huamarrësve-shpenzues, duke ndihmuar në transferin e fondeve midis njëri-tjetrit.

Kjo bartje e fondeve përmirëson mirëqenien ekonomike të të gjithëve në shoqëri, sepse kjo ua mundëson për t’i lëvizur fondet nga njerëz që nuk kanë mundësi të investimeve produktive tek ata që kanë mundësi të tilla, duke kontribuar, kështu, në rritjen e efikasitetit në ekonomi.



Përveç kësaj, nga drejtimi i fondeve, dobi të drejtpërdrejtë kanë konsumatorët, duke i lejuar ata të bëjnë blerje, kur ata kanë nevojë më së shumti për to.]
The government regulates financial markets and financial intermediaries for two main reasons: to increase the information available to investors, and to ensure the soundness of the financial system. Regulations include: requiring disclosure of information to the public, restrictions on who can set up a financial intermediary, restrictions on what assets financial intermediaries can hold, the provision of deposit insurance, reserve requirements, and the setting of maximum interest rates that can be paid on checking accounts and savings deposits.
Qeveria, tregjet financiare dhe ndërmjetësit financiarë, i rregullon për dy arsye kryesore:

  • për rritjen e informacionit në dispozicion të investitorëve, dhe

  • për të siguruar qëndrueshmërinë e sistemit financiar.

Rregullacionet (ligjore) përfshijnë:

    • kërkesën për zbulimin e informacionit për publikun,

    • kufizimet se kush mund të krijojë një ndërmjetës financiar,

    • kufizime mbi atë se çfarë pasurie mund të mbajnë ndërmjetësit financiarë,

    • provizionin e depozitit të sigurimit,

    • kërkesat për rezervë, dhe

    • vendosjen e normave maksimale të interesit që mund të paguhen në llogaritë rrjedhëse dhe në depozita të kursimit.


Patterns of financing corporations differ across countries, but one key fact emerges: studies of the major developed countries, including the United States, Canada, Great Britain, Japan, Italy, Germany, and France, show that when businesses go looking for funds to finance their activities, they usually obtain them indirectly through financial intermediaries and not directly from securities markets. Even in the United States and Canada, which have the most developed securities markets in the world, loans from financial intermediaries are far more important for corporate finance than securities markets are. The countries that have made the least use of securities markets are Germany and Japan; in these two countries, financing from financial intermediaries has been almost ten times greater than that from securities markets.
[Modelet e financimit të korporatave ndryshojnë në të gjithë vendet, por një fakt kyç shquhet: studimet e vendeve të mëdha të zhvilluara, përfshirë Shtetet e Bashkuara, Kanadaja, Britania e Madhe, Japonia, Italia, Gjermania dhe Franca, tregojnë se kur bizneset shkojnë në kërkim të fondeve për financimin e aktiviteteve të tyre, ato zakonisht i marrin ato (fondet) në mënyrë indirekte, nëpërmjet ndërmjetësve financiarë dhe jo drejtpërdrejt nga tregjet e letrave me vlerë. Madje, edhe në Shtetet e Bashkuara dhe në Kanada, të cilat kanë tregjet më të zhvilluar të letrave me vlerë në botë, huatë nga ndërmjetësit financiarë janë shumë më të rëndësishme për financimin e korporatave se sa që janë tregjet e letrave me vlerë. Vendet që kanë bërë më së paku për të përdorur tregjet e letrave me vlerë janë Gjermania dhe Japonia; në këto dy vende, financimi nga ndërmjetësit financiarë ka qenë pothuajse dhjetë herë më i madh se që ka qenë nga tregjet e letrave me vlerë].
Although the dominance of financial intermediaries over securities markets is clear in all countries, the relative importance of bond versus stock markets differs widely across countries. In the United States, the bond market is far more important as a source of corporate finance: On average, the amount of new financing raised using bonds is ten times the amount using stocks. By contrast, countries such as France and Italy make use of equities markets more than the bond market to raise capital.
[Edhe pse dominimi i ndërmjetësve financiarë kundrejt tregjeve të letrave me vlerë është i qartë në të gjitha vendet, rëndësia relative e obligacioneve kundrejt tregjeve të aksioneve ndryshon gjerësisht nëpër vende. Në Shtetet e Bashkuara, tregu i obligacioneve është shumë më i rëndësishëm si burim i financave korporative: mesatarisht, shuma e shtuar e financimeve të reja duke përdorur obligacionet është dhjetë herë më shumë se sa shuma e financimeve me aksione. Në të kundërtën, vendet e tilla si Franca dhe Italia, i përdorin tregjet e aksioneve më shumë se tregun e obligacioneve për të rritur kapitalin].

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

http://financialedge.investopedia.com/financial-edge/0510/Greece-The-Worst-Case-Scenario.aspx
Greece: The Worst-Case Scenario
May 7, 2010, by Stephen Simpson
While there has been a great deal of attention paid over the last few months to the nascent recovery in the United States, the ongoing Greek sovereign debt crisis in Europe is a reminder that there are often long-tail effects to recessions and global economic shake-ups.
[Ndonëse ka patur një marrëveshje të madhe të vëmendjes gjatë disa muajve të fundit për rimëkëmbjen që po lind në Shtetet e Bashkuara, kriza greke e borxhit publik që po vazhdon në Evropë është një përkujtues se ekzistojnë shpeshherë efekte afatgjata të recesionit dhe tronditjeve në rritje të ekonomisë globale].

How Did This Happen?

What has happened is the result of a long series of bad decisions. The establishment of the euro effectively gave Greece access to a huge amount of relatively cheap debt, but Greek officials did not put the proceeds of this debt to good use. Since the euro came into existence, Greece's ratio of debt to GDP has stayed above 100% and the country ran persistent deficits in excess of 10% of GDP. Ultimately, when investors (and, belatedly, the ratings agencies) realized that the emperor had no clothes, rates on Greek debt began to creep up, and matters culminated in the S&P downgrade of Greek debt to "junk" status on April 27 of 2010.

What will happen next will not be pretty. A bailout package will give Greece up to 110 billion euros in total. That is intended to buy Greece time to get their house in order, but that means a tremendous austerity program - including major cuts in public wages and pensions and a host of new taxes. 

Si ndodhi kjo?

Ajo që ka ndodhur është rezultat i një serie të gjatë të vendimeve të këqija. Establishmenti vendimmarrës i eurozonës në mënyrë efektive i ka dhënë Greqisë qasje në shuma të mëdha të borxhit relativisht të lirë, por zyrtarët grekë nuk i kanë vënë në përdorim të mirë të ardhurat nga ky borxh. Që nga koha kur ekziston euro, raporti i borxhit të Greqisë ndaj BPB-së ka qëndruar mbi 100% dhe vendi u zhyt në deficite të vazhdueshme, më shumë se 10% të BPB-së. Në fund të fundit, kur investitorët (dhe, me vonesë, agjencitë e rangimit) e kuptuan se ‘perandori nuk kishte rroba’, normat në borxhin grek filluan të lëvizin ngadalë lart, dhe çështjet e arritën kulmin në degradimin e S&P të borxhit grek në statusin "junk" (të lodhur, me më pak vlerë), më 27 prill të vitit 2010.]

Çfarë do të ndodhë më pas nuk do të jetë goxha e lehtë. Një paketë shpëtimi do t’i japë Greqisë deri në 110 miliardë euro gjithsej. Kjo ka për qëllim që Greqia ta blejë kohën deri sa ta rregullojë shtëpinë e saj, por që do të thotë një program të madh të rreptë - duke përfshirë shkurtime të mëdha në paga dhe pensione publike dhe një mori të tatimeve të reja.]



Can Countries Go Bankrupt?

Sovereign nations like Greece cannot go bankrupt. What happens instead is a process called sovereign default whereby a nation renegotiates the terms of the debt (including the interest rate, the length of the loan, the schedule of repayments, etc.) and/or replaces it with new debt. This process generally leaves the original creditors with about 25-50% of the amount they originally loaned. 

Greece is not the first country to contemplate default; there were a reathtaking number of sovereign defaults across the world in the 1980s. More recently, we saw Russia default on its internal debt (GKOs) in 1998 and Argentina default on its external debt in 2002. In most cases, the causes were similar - too much debt relative to GDP, debt spent on nonproductive assets (or outright stolen through corruption) and persistently high deficits as a percentage of GDP. (For more, see Government Bailouts Around The World.)

A ka mundësi të falimentimit të shteteve?

Shtetet sovrane, sic eshte Greqia, nuk mund të falimentojnë. Çfarë ndodh në vend të kësaj është një proces i quajtur ‘sovereign default’ (mosplotësim i zotimeve të sovranit), ku një shtet i rinegocion kushtet e borxhit (duke përfshirë normën e interesit, gjatësinë e kredisë, orarin e pagesave, etj,) dhe/ose e zëvendëson atë me borxh të ri. Ky proces në përgjithësi miratohet nga kreditorët me rreth 25-50% të shumës që ata fillimisht kanë huazuar.

Greqia nuk është vendi i parë që është zhytur në vështirësi të tilla; ka pasur një numër që të lë pa frymë i dështimeve në plotësimin e zotimeve të borxhit shtetëror në të gjithë botën, në vitet 1980. Kohët e fundit, ne pamë mospagimin e borxhit të brendshëm të Rusinë, në 1998, dhe mospagimin e borxhit të jashtëm të Argjentinës në vitin 2002. Në shumicën e rasteve, shkaqet ishin të ngjashme - shumë borxh në raport me BPB, borxhi i shpenzuar në asete joproduktive (ose i vjedhur nëpërmjet korrupsionit të hapur) dhe deficite vazhdimisht të larta si përqindje në BPB.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



financialedge.investopedia.com

EU Economics? It's All Greek To Me!
by Jonas Elmerraji

March 22, 2010

The debt crisis unfolding in Greece has caught investors' attention all over the world – that's obvious. But what's less clear is what caused Greece's present predicament and how it could eventually affect investors here in the U.S. and in other EU nations. Here's a look at how the fallout from Greece's sovereign debt crisis could impact portfolios on Wall Street and Main Street.

Kriza e borxhit e shfaqur në Greqi ka kapur vëmendjen e investitorëve në gjithë botën - kjo është e qartë. Por, ajo që është më pak e qartë është se çfarë e shkaktoi këto vështirësi të pranishme në Greqi dhe se si ato mund të ndikojnë përfundimisht në investitorët këtu në SHBA dhe në vendet e BE. Këtu ka një pikëvështrim se si pasojat nga kriza e borxhit sovran të Greqisë mund të ndikojnë në portofolet në Wall Street dhe Main Street.



A Sticky Situation (Një situatë ngjitëse)

First, it's important to understand how the EU's sovereign debt crisis started, and which countries could be next in line with a crisis of their own. The main contributor to Greece's financial straits shouldn't be all that unfamiliar to scores of Americans who hit tough times in 2008. After all, it's the same problem - spending. Like consumers who became overleveraged and spent more than they took home, Greece undertook a policy of deficit spending to support its vast social programs. These programs, like ours here at home, ballooned out of control as the economy soured.

Së pari, është e rëndësishme për të kuptuar se si ka filluar kriza e borxhit shtetëror të BE-së dhe cilat vende mund të jetë në radhë që të kenë krizat e tyre. Kontribuesi kryesor për vështirësitë ekonomike të Greqisë nuk duhet të jetë, mbi të gjitha, i panjohur për amerikanët të cilët kaluan kohë të vështira në 2008. Në fund të fundit, ky është i njëjti problem - shpenzimet. Sikurse konsumatorët që u mbingarkuan dhe shpenzuan më shumë se që fituan (sollën të ardhura në shtëpi), Greqia ndërmori një politikë të shpenzimeve të deficitit në mbështetje të programeve të mëdha sociale. Këto programe, sikurse këtu tek ne në shtëpi, kanë dalë jashtë kontrollit, kur ekonomia është përkeqësuar.

To finance its overspending, the Greek government borrowed, issuing debt at an increasing rate. But borrowing only lasts for so long. As lawmakers in Athens increased the country's debt load, anxious investors effectively increased the cost of borrowing for Greece by widening bond yield spreads and increasing the risk premium for credit default swaps on Greek debt.

Për të financuar shpenzimin e saj të tepërt, qeveria greke ka huazuar duke emituar borxh me një normë rritëse. Por huamarrja s’zgjat për shumë kohë të gjatë. Ashtu siç ligjvënësit në Athinë e rritën ngarkesën e borxhit të vendit, investitorët e shqetësuar në mënyrë efektive e rritën koston e huamarrjes për Greqinë duke zgjeruar përhapjen e dhënies së obligacioneve dhe duke rritur primin e rrezikut për Svopet e moskthimit të kredive në borxhin grek.

Put more simply, as Greece continued to borrow at high levels, the cost of borrowing money increased too, making each dollar Greece borrowed cost more in interest than the last. But the consequences for increased borrowing are bigger than Greece itself. Because Greece is part of the European Union – and shares much of its economy with the other 26 member states – the risks of economic collapse in Greece could well reverberate throughout the Eurozone. (For more, see When did the Euro debut?)

E thënë më thjesht, meqë Greqia vazhdon të marrë hua në nivele të larta, kostoja e huamarrjes është rritur gjithashtu, duke bërë që çdo dollar i borxhit grek të kushtojë më shumë në interes se borxhi i fundit. Por pasojat për huamarrje të shtuar janë më të mëdha se Greqia vetë. Meqenëse Greqia është pjesë e Bashkimit Evropian - dhe ekonominë e tyre e ndajnë me 26 shtetet tjera anëtare - rreziku i kolapsit ekonomik në Greqi do të mund të kumbonte përgjatë Eurozonës.

That risk of one state affecting the entire Euro system has been a concern of the EU from its early days. As a result, the union passed the Stability and Growth Pact, which puts a ceiling on debt at 60% of GDP and deficit spending at 3% of GDP. Unfortunately for the EU, those restrictions have been difficult to enforce, leading to a situation where a handful of countries are in violation of at least one of those restrictions (Greece is in violation of both).

Se rreziku i një shteti për të prekur të gjithë Euro-sistemin ka qenë një shqetësim i BE-së që nga ditët e para të tij. Si rezultat, Unioni ka miratuar Paktin e Stabilitetit dhe të Rritjes (Stability and Growth Pact), i cili e vendos një tavan për borxhin në 60% të BPB-së dhe për shpenzime të deficitit në 3% të BPB-së. Për fat të keq të BE-së, këto kufizime kanë qenë të vështira për t’u zbatuar, duke çuar në një situatë ku një pjesë e vogël e vendeve janë në shkelje të të paktën njërës nga këto kufizime (Greqia është në shkelje të të dyja).


Yüklə 0,59 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   16




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə