70
Mədəniyyət.AZ / 9 • 2016
PORTRET
... Teatra, aktyor oyununa təzə aşiq olduğum vaxtlar idi...
Teatrda
böyüklər üçün tamaşalara da aparmırdılar məni ki, hələ balacasan,
başa düşməzsən, həm də teatrın qapısında duran əmilər, xala-
lar balacaları axşam seanslarına buraxmırlar. Bəlkə də bu mənim
ömrümdə eşitdiyim ilk paradoks, başa düşmədiyim birinci anlaşıl-
mazlıq idi. Axı həmin teatr tamaşaları, ya da yalnız “böyüklər üçün”
olan televiziya tamaşaları, bədii filmlər televizorda göstəriləndə ba-
xırdım, əsərdə söhbətin nədən getdiyini də başa düşürdüm... Amma
yenə də başa düşmədiklərim var idi. Məsələn, hələ ən məşhur akt-
yorları da səsindən tanıyacaq qədər “stajlı” tamaşaçı deyildim.
Gün o günlərdən idi ki, televizorda yenə də böyüklər üçün nəzərdə
tutulan tamaşaya baxdım. İştirakçıların sayı çox olmasa da, üçünün
adı yadımda qalıb. Müəllifin adından danışan
mərhum Əli Zeynalov,
Əminə Yusifqızı, bir də Rafael Dadaşov... Fransız əsəri idi. Müəllifi?!
Unutmuşam (bəlkə də indi o tamaşanı xatırlayan iki-üç nəfər ola, ya
da olmaya). Adı? – Yadımdadır: “Çəhrayı paltarlı gəlincik”.
... Həmin televiziya tamaşası ilə mən Əminə Yusifqızını özümçün
bir aktrisa kimi kəşf etdim və... itirdim.
Hələ Əminə xanımın illər öncə Gənc Tamaşaçılar Teatrında, son-
ra da Akademik Milli Dram Teatrında necə maraqlı rollar oynadığını
sonradan biləcəkdim, mən daha “stajlı” teatralların bu aktrisanın ifa-
sı barədə təəssüratlarını eşidəcəkdim, onun teatr yaradıcılığı barədə
yazıları oxuyacaqdım. Amma hələ uzun illər Əminə Yusifqızı mənim
üçün “Çəhrayı paltarlı gəlincik” tamaşasındakı aşiq olduğu əsilzadə
cavanla ailə qurmaq naminə sənətini qurban verən çılğın təbiətli
aktrisa rolunun ifaçısı kimi qalacaqdı...
İllər sonra Əminə xanımın yaradıcılığını öyrəndikcə, radiodan,
televiziyadan, xarici və yerli filmlərdə kadr arxasından eşidilən
bənzərsiz yumşaq səsinə heyran kəsildikcə yaradıcı potensialına
bələdçiliyim artırdı.
Sənət zövqü, teatr məhəbbəti son əlli
ildə formalaşan neçə nəsil
Əminə Yusifqızını bəzi filmlərdəki xırda, ya da orta həcmli (ekran
müddəti baxımından) rollarda gördü, bir də onun kadr arxasından
gələn, efirdən yayılan səsinin heyranı oldu. Azərbaycan kinomanı
neçə-neçə əcnəbi aktrisanı (bəzən elə özümüzünküləri də) Əminə
Yusifqızının səsi ilə qavrayıb ifasını bəyəndi.
Ölkədə, xüsusilə əyalətdə kənd klublarının planını artıqlama-
sı ilə dolduran hind filmlərinin Zinət Aman, Hema Malini və adını
bilmədiyim neçə-neçə sürməli, alnı xallı aktrisası da Azərbaycandakı
populyarlığına görə Əminə Yusifqızının səsinin rənginə, xarakteri
çatdırmaqda mahir səs çalarlarına borcludur.
Yüksək poeziyanı, qəzəliyyatı sevənlər gecələr
Azərbaycan radiosu ilə yayımlanan cəmi iyirmi dəqiqəlik
“Klassik irsimizdən” verilişinə çox zaman Əminə xanımın
səsinə, avazına görə qulaq asardılar. Azərbaycanın neçə
şairi oxucular arasında qazandıqları böyük populyarlığa
görə öz yaradıcılıq gecələrində, onlara həsr olunmuş
televiziya, radio verilişlərində Əminə xanımın qüsursuz
ifasına minnətdardır.
Çoxları
bilmir ki, səsini istədiyi obrazın ovqatına, düşüncəsinə
kökləməyi bacaran Əminə Yusifqızının ali sənət təhsili yoxdur. Yəni
əslində o buna cəhd edib. Orta məktəbi bitirib Kinematoqrafiya İns-
titutu arzusu ilə Moskvaya gedib, ixtisas imtahanında uğurlu çıxış
etsə də, qəbul olunmaq cəhdi uğurla nəticələnməyib. Bakıya qayıdıb
sənədlərini indiki Slavyan Universitetinə verib və tələbə adı qazanıb.
Əminə Yusifqızının böyük sənətə gəlişi istedadın bulaqla
müqayisəsi misalına ən uyğun illüstrasiya sayıla bilər. Birinci kurs-
da təhsil alan Əminənin tələbə gənclərin özfəaliyyət festivalında
çıxışı Gənc Tamaşaçılar Teatrının ozamankı baş rejissoru Zəfər
səsin
sahibi...
Əminə Yusifqızı - 80
Göyqurşağı rəngli
71
Mədəniyyət.AZ / 9 • 2016
Nemətovun necə xoşuna gəlirsə, rus dili müəllimliyi oxuyan qızı
teatra uşaq və yeniyetmə rollarını oynamağa çağırır. Beləcə, teatra
təzə nəfəs, fərqli tərz gəlir.
Əminə xanım orta təhsilini də, ali təhsilini də rus dilində alıb.
Hətta ilk səhnə təcrübəsi də rus dilində olub, sonradan Azərbaycan
dilində çıxış etməyə başlayıb.
Yəni onun bu qabiliyyətindən, fenome-
nal yaddaşından daha geniş istifadə etmək olardı… Əgər bədii qiraət
ustası Əminə Yusifqızının istedadlı aktrisadan müqayisəsiz dərəcədə
savadlı, dilçi-ədəbiyyatçıdan da qat-qat istedadlı olması nəzərə
alınsaydı, heç şəksiz ki, o, indiki postsovet məkanı boyda geniş bir
ərazidə Azərbaycan poeziyasının ən gözəl səfiri ola bilərdi!.. Amma
nə etməli, belə görünür ki, Əminə Yusifqızının sənət qismətində
Azərbaycan türkcəsini bilənlərin və sevənlərin ruhunun elçisi olmaq
varmış!..
Təəssüf ki, Əminə xanımın istər Gənc Tamaşaçılar Teatrında,
istərsə də Akademik Milli Dram Teatrında çıxış etdiyi tamaşaların
lent yazısı yoxdur. Bəlkə də var, sadəcə, arxivlərin qapağı
illərlə
açılmayan qutularında qıvrılıb yatdığından onları bizə göstərən tapıl-
mır. Odur ki aktrisanın teatr səhnəsində canlandırdığı Qulu, Səbirə,
Humay, Ülkər, Əliman, Sevər kimi obrazlar barədə nəsə öyrənmək
üçün gərək həmin illərin qəzetlərini vərəqləyib xəsis teatrşünas ya-
zılarını gözdən keçirəsən.
Yaxşı ki, filmlər var!.. Əminə Yusifqızının filmoqrafiyasına nəzər
salanda anlayırsan ki, kino rejissorlarımızın dinləyicilərdən heç fərqi
yoxmuş. Onlar da aktrisanın səsinin vurğunu olublar. Təkəmseyrək
hallarda Əminə xanıma təklif edilən və onun məharətlə yaratdığı
rollara diqqətlə baxanda adama elə gəlir ki, hazırlıq prosesində san-
ki rolların hamısı paylanıb, amma xarakterik və qəliz qadın roluna
dəvət edilən aktrisalar ümidi doğrultmadığından seçim Əminə Yu-
sifqızının üzərində dayanıb. Məncə, “Tənha narın nağılı”nda da belə
olub, “Qətl günü”ndə də, hələ desəniz, adını
çəkmədiyimiz başqa
filmlərdə də…
Əminə xanım müsahibə verməyi o qədər də xoşlamır.
Amma elə çox nadir rast gəldiyimiz müsahibəsində
də teatrdan niyə getdiyindən, fi
lmlərdə nəyə
görə az çəkildiyindən, bəlkə də sınaq çəkilişində
iştirakı, təsdiqləndiyi, amma çəkilmədiyi bir rolun
səsləndirməsinə dəvət alanda nələr hiss etdiyini heç
açıqlamaz. Özündən, həyatında rastlaşdığı olaylardan
danışmağı da sevməz. Bəlkə də öz hisslərini, bizə
demək istədiklərini ifa etdiyi şeirlərə köçürdüyündən
susmağı sevir, öz yaşantılarını göyqurşağı
kimi rəngli
səsinin çalarları ilə çatdırmağı gərək bilir.
Sanballı yaşındadır Əminə xanım. Ömrün müdriklik çağını yaşa-
yır: səhnəyə çıxmasa da, yeni filmlərə çəkilməsə də, dublyajdan yo-
rulsa da, səsi yenə qulaqlarımızdadır… Radionun, televiziyanın qızıl
fondunda, çox sevdiyimiz, seyrindən doymadığımız filmlərdədir.
… Yəqin ki, Xalq artisti, “Şöhrət” ordenli aktrisa, bədii qiraət us-
tası Əminə xanımla şəxsən görüşsəydim, üzbəüz söhbətləşsəydim,
bu yazı tamam başqa cür olacaqdı.
Ola bilsin ki, Əminə xanım bəzi
suallara cavab vermək istəməyəcəkdi, uşaq yaddaşımda ilişib qal-
mış müəllifini unutduğum “Çəhrayı paltarlı gəlincik” teletamaşa-
sında adını bilmədiyim rolunun adını da xatırlamayacaqdı. Amma
müsahibəmiz başa çatanda ona deyəcəkdim ki, Əminə xanım,
mənə elə gəlirdi siz həmin tamaşada həyat və sənət sevgisi ara-
sında çırpınan aktrisa rolunda özünüzü oynamışdınız. Bəlkə də bu
cümlədən sonra müsahibəmiz təzədən başlayacaqdı, söhbətimiz
fərqli bir məcraya – öz sənətini çox sevən iki nəfərin elə ana-bala
dərdləşməsinə yönələcəkdi…
İndiliksə yazı bu yerdəcə bitir. Əminə Yusifqızının yuvarlaq doğum
gününə bir ithaf, onun adına bağlanan bir gözəlləmə kimi...
Gülcahan Mirməmməd
“Musiqi müəllimi” filmi