M ə h ə m m ə d t a ğ I s I d q I 0 MƏHƏMMƏd tagi

«TƏRCÜMAN»  QƏZETİNİN  ONUNCU 
İLDÖNÜMÜ  MÜNASİBƏTİLƏ  TƏBRİK
K önül  q afil  deyil b u  nem ətin  şÜKrü  sənasından, 
D ilim  
saKİn 
deyil bu  m ətləbin  x ey rü   duasxndan.
G ecə-^ n d ü z səvadi -   «Tərcüman»  mənzuri-didəmdir, 
Savadi-çəşm   n u r  alm ış  acından,  həm   q arasın d an .
Cəridə b ir  K İtabi-m ərifətdir  əh li-irfan ə,
X üsusən  «Tərcüman»  m əşh u r  olubdur ib tid asın d an .
Y etişdim   arzum a,  «Tərcüman»  on yaşa y etd i,
A çıldı  qönçeyi-qəlbim   onun  nəşvü  nüm asın d an .
Nə  m ü d d ətd ir  açıbdır  səfheyi-afaqa övraqın, 
M ü n ə w ə r  oldu  çox  y erlər  onun n u r i  ziyasından.
E d ib d ir  müİKİ-Qafqazı  m ü n ə w ə r  ru zi-rö v şən   təK, 
O lubdur  rə f  zü lm at cəhalət in cilasın d an .
Nə  qədri  m übtəla b aşlar,  nə  qədri  y u x u lu   gözlər, 
O yandı  xabi-qəflətdən  onun  siy ətü   sədasından.
C ənabi-naşirə  çox  m üddət  öm r istərəm   həqdən, 
Cənabi-həqq  onu  h ifz  eyləsin  h ə r b ir bəlasından.
T əm ənnasına  daim   nayil  olsun,  K am yab  olsun, 
X əyalı  cilvələnsin,  x ey ir g ö rsü n   m üddəasından.
Qələm  alsın  ələ,  m eydana qoysun  cüm lə 
əfKarm, 
S əfaiənsin 
KÖnüllər 
KÖnlünün 
zövqü  səfasından.
Ü m um un  nəfinə bu babda b ir babi-elm   açm ış,
H am ı 
K əsb i-K a m a l  e y lə r   d ə v a m ın d a n ,  b ə ğ a s ın d a n .
H əm iyyətdən  qəza xəyyati  əndam ına  don biçm iş, 
V əfa rəsm in   edər  təlim   xalqa  öz  vəfasından.
Ola  h ə r  Kimsədə  m əğbulü  nam əğbul  b ir  h alət,
G örər 
ƏKSin 
onun 
ayineyi-surətnüm asından.

---

GərəK  in sa n   olan  aləmdə  insaniyyət  a x ta rsın ,
Vəli 
h ə r   K İm sə y ə   b a x s a n ,  d e y ə r   ö z   m a c ə r a s ın d a n
D ilü  can  ilə  Sidqi  «Tərcüm an»a baxdı b ir  m üddət, 
B ehəm dulla,  q u rta rd ı  aləm in  çunü  çərasm dan.

---

M Ü SƏ V V İR   P A Ş A N IN   ZİFAF  GECƏSİNƏ 
MADDEYİ-TARİX
Nə  y ax şı bəzm i-vəfadır,  m əqami b eh cətd ir,
Nə  tü fr ə   eyşi-səfadır,  zəm an i-işrətd ir. 
D ə rsi-sü ru r  açılıb,  m əclisi-m əsərrətdir, 
B usati-toy   döşənib,  m əhfili-m əhəbbətdir. 
Əcəb-əcəb,  b u   nə  xoşvəqt  tü rfə   h a lə td ir.
Dolub  ürəKİərə  əndazəsiz  n işa t,  s ü ru r, 
S ü ru ri-işrə tlə   didələr olub  p ü rn u r,
G əlibdi  m ətləb  ələ,  cabəca  olub  m ənzur,
H əzar  şÜKr  Kİ,  yox  zərrə  qədri  nəqsü  qüsur. 
TəbarəKulla,  əcəb  m əclisi-bəşaşətdir.
Gözüm  bu  m əclisdə b ir  diqqətlə  eylə  nəzər, 
N əfəs-nəfəs  deyəsən bəs,  əsə  nəsim i-səhər. 
M əşam i-canə  y etər  ətri-m üşK ,  həm   ənvər,
G ül 
üzlü  tazə  cavanlar  m isali-şir-şəKər, 
Y etibdi b ir-b irə, 
hingam i-üns, 
ü lfə td ir.
Əgər bu 
m əclisə 
baxsa 
fələK 
də,  şəm sü  qəm ər, 
G örər bu  m əclis  onun  asim anm a bənzər, 
B ənzər  nöqlü  şəKər  m isli-əncüm ü  əx tər,
S itarə 
təK 
düzülüb  gün  Kİmi  y a n ar 
şəm lər. 
Şəhabü b ərğ i  çirağandan  ib a rə td ir.
Bu  y e r  göyə,  y eri v a r,  eyləsə  tə fa x ü r  əgər, 
M əgər  о  m ü ştə ri və  zöhrəsinə  fə x r  eylər, 
B atdıbdı  şəm s,  g irib d ir  səhabə  qürsi-qəm ər, 
Bu yerdə,  b u   gecə b ir  ay və  g ü n  vüsalə  y etər. 
O dur  Kİ,  ay və  g ü n ü n   gizlədib  x əcalətdir.
G ətir b u  bəzm i-nişatə piyalə,  ey  saqi,
P iyalə  dağı  m əni  etd i  lalə,  ey  saqi,
M əgər  salıbdı  səni  özgə  halə,  ey  saqi? 
X ü m ard an   ayılıb  lam əhalə,  ey  saqi,
Əlim  t u t  b ir  ayaq ilə,  ...  bu  nə  q əflətd ir?
A yağa  d u r 
k
İ, 
bizim  eyş  amadə,
O lubdu bəzm i-m ey  am adə,  v erg ilən  badə,

---

Nə badə  rən g i  s a lır  ləli-dilbəri  yadə,
Bu  toy 
m ü b arəK  
o lu r  növ əru s  dam adə. 
T əğafül  etm ə,  g ö tü r badə,  v ə q ti-fü rsə td ir.
B ü llü r  sağərə  doldur  şərabi-g ülrəng i, 
G ötürm ə  x a tirə   Cəmşidi,  ya 
k
İ 
N üşəngi. 
A land a m ü trib   əlinə  neyü  dəf,  çəngi, 
M üğənni b aşlasın   ahəng-  özü  ilə  səhəngi.
K i  h ə r  tərən n ü m i  ərbabi-zövqə  q ü w ə td ir .
M üğənniya,  sən  ta rı,  g ö tü r  ələ  ta rı,
Çala  о  ta r la  övsafi-zülfi-dildarı.
Nə  zü lf  tərən n ü m ü n ü n   eyni 
KÖnül 
x irid a rı, 
H ər  aşiqi  Ki,  olubdur  onun  g irifta rı,
Ö zünü  qeyddən  azad  edib  səlam ətdir.
C ənabi-şahbazla bu  evin  ola  abad, 
M ü s ə w irin   də  səninlə  həm işə  olsun  şad.
Bu  m isrən   nə  m ünasib  deyibdi b ir  u sta d , 
«Xoş  ə st  u   pesər  ra   pədər 
Konəd 
dam ad». 
H əqiqətən,  bu  Özü b ir böyÜK  səad ətd ir.
İlah i,  bu  toyu  elə 
mübarəKÜ 
m əsud, 
Behəqqi-şahi-təbarəK  M əhəm m ədü  M ahm ud, 
Bu  dudm anə  fərəc babına  aç,  ey  m əbud, 
Cənabi-Şahbaz  ağanı  Cəmşid e t,  xoşnud, 
V ücudu  əhli-vəfa içrə  çox  qənim ətdir.
H əzar 
şÜKr  KÖnül 
dərdü  qəm dən  oldu  rəh a, 
G ö tü rd ü   m üjdə  vəsli bəriyə badi-səba.
Bu  izdivac  ilah i,  görüm   mübarəK  ola,
Bu  toyda  Sidqi b u   ta rix i elədi  inşa.
(Edə  z ə fa fi-m ü sə w ə r  m əqam i-behcətdir).
Əbcəd  hesabı  ilə  m üəyyən  olunan  ta rix : 
Edə-20 
Məqam  -181
Zəfaf  -   168 
B ehcətdir  -  612
M ü s ə w ə r -   336 
1319

---