M ə h ə m m ə d t a ğ I s I d q I 0 MƏHƏMMƏd tagi

KƏBLƏ  N ƏSİR
(m ə n z u m   heKayat)
Ey  u şaq lar,  tu tu n  yerinizdə  m əqam, 
O tu ru n  bircə  saKİtü  aram .
G ö tü rü n  b ir  qələm,  açın  d əftər,
M ən  deyim ,  siz  yazm ,  edin  əzbər.
Nəql  edim   bircə  m ü x təsər  qissə, 
Tapasız  siz  о  qissədən  hissə.
V ar  id i  Isfah an d a b ir  dəllaK,
ZirəKÜ  c istü  
çabÜKÜ 
са1ак.
Ö zünün ismi-paKİ  Kəblə  N əsir, 
A ta sın ın   adı id i  u s ta  Əm ir.
V ar id i b ir  də b ir  qara  ulağı,
О  u lağ ın   u z u n  id i  qulağı.
Q uyruğu  qısa,  qıçları  nazİK,
N o x tası  para-para,  un b uzu   dİK.
B u rn u m u n   ü s tü   y ara,  b u rn u   c ın q , 
P a lan ı 
K öh n ə, 
qoşqunu  y ırtıq .
V ar 
i d i   b ir   d ə  b ir  
a rıq  
K e ç isi,
Nə  m ələrdi,  nə  də  çıx ard ı  səsi.
B uynuzu  əyrij  həm   ayağı  topal, 
TÜKİəri b ir  qarış,  u zu n   saqqal.
Başı-boynu  q o tu r,  beli y ara,
G özləri  sarı,  d işləri  qara.
B ir  g ü n ü   xoş  havada Kəlbə  N əsir,
Eylədi  öz  y an ın d a b ir  tədbir.
tstə d i b ir  səyahətə  getsin,
Qəlbini  qüssədən  xilas  etsin.

---

Həm   dolansın  çəm ənlərin için i, 
Həm   o ta rsm   ulağı,  həm  
Keçini.
Eşşəyi  m indi,  b ir yavaş  sü rd ü , 
Y eridi  eşşəyi, 
Keçi 
d u rd u .
K eçini  istə d i  qabağa  sala,
EşşəK  ilə  özü  dalıda qala.
G ördü 
gəlm ir  Keçi, 
d a h d a   qalır, 
Gəh  g ed ir,  gəh  d u ru r,  gəhi  y ıx ıh r
K eçinin  boynuna  asıb b ir  zəng,- 
E şşəyin  q u y ru ğ u n a bağladı  tən g .
Zəngdən  gəlsə  g ər  q ulağına  səs, 
K eçini  bəs  oğurlam az  heç 
kəs
.
Eşşəyi  m indi  x ü rrə m ü   xəndan, 
N azla bağa  səm t  oldu  rəvan.
B ir  qədər  g etd i bu  səyaq ilə,
Bu  cəlal  ilə,  təm təraq  ilə.
N agəhan  çıxdı  üç  n əfər  əyyar, 
B ir-birilə  bu  növ  qoydu  qərar:
Ə w əlim ci  oğurlasın 
Keçini, 
İKİmcisi  piyada qoysun  onu
Ü çüm üncü 
dedi: 
-  B u lar  asan,
Mən  libasın  alıb,  edim   ü ry an .
Əhdü  peym anı  e td ilə r  möhKəm, 
Ə w əlim ci  qabağa  qoydu  qədəm.
Y eriyib  ta  yavaş-yavaş  səngin, 
K eçinin boynunun  açıb  zəngin.
Əlbəəl  zəngi  ol  səadətm ənd, 
E şşəyin  q u y ru ğ u n a eylədi bənd.

---

K eçini  q u rd   Kİmi  alıb  getdi,
Göz  önündən  uzaqlaşıb itd i.
0   tərəfd ən   çıxıb 
İKİmci 
h ərif,
B ir baxib  güldü ,  söylədi:  -  А  zərif.
Eşşəyi  etm isən  cəfəng  nə  üçün?
Boynu boş,  q u y ru ğ u n d a  zəng  nə  üçün?
D alına döndü,  baxdı Kəlbə  N əsir, 
H aləti  tap d ı  ol  zam an  təğ y ir.
Əl-ayaq  titrə y ib ,  qaçıb  rəngi,
Keçi  gördü  gedib,  qalıb  zəngi.
S inəsin 
çaK 
edib,  açıb başın,
Gəldi  fəryada, 
tÖKdü 
göz  yaşın.
Dedi:  -  Ey qıçları  top allı 
Keçiml 
M əməsi ballı,  b u rn u   x allı  Keçim!
Nə  o lu r,  bircə  də  görüm   ü zü n ü , 
Y apışıb buynuzun,  öpüm   gözünü.
0   h ə rif 
söylədi  Kİ,  ey  dəllaKİ 
Eyləmə  öz-özün bu  qədər 
həlaK.
K işisən,  v a r əgər  sənin  h ü n ə rin , 
K eçinin  m ən v erirəm   sənə  xəbərin.
Mən  gəlird im  
b u  
KÜçədən  əlan, 
A p a rırd ı 
K e ç in i  b ir  
oğlan.
Eşşəyi b u ra d a  gözlərəm ,  sən  get, 
K eçini  al  g ə tir,  m u rad in a yet.
Eşidib  bu  sözü  о biçarə,
T apşırıb  eşşəyi  о  dindarə.
Ç aparaq yollanıb,  ayaq  g ö tü rd ü , 
K eçinin  rəd d in i  tu tu b   getdi.

---

Eşşəyi  m indi  g etd i  ol  əyyar,
T u td u   yoldaşm m  y an m d a  q ərar.
G ethaget,  g etd i,  gəzdi  Kəlbə  N əsir, 
N eyləsin binəva, 
ürəK  tələsir.
K eçidən  tapm adı  n işn ü   xəbər, 
E şşəyindən  də  gördü  yoxdur  əsər.
A ğladı,  gəldi  dadü  fəryadə,
H an ı b ir  Kəs,  y etişsin   im dadə?
V ar  id i  ol  yavuqda bircə  quyu,
Həm  b ir  az  v a r id i  dibində  suyu.
Q uyunun b aşın ı  üçüm üncü  h ə rif, 
K əsibən  d u rm u şd u   zarü   zəif.
E yləyirdi  fəğan,  naləvü dad,
Az  qalıb  aləm i  edə bərbad.
Y etişib 
yanına  onun  dəllaK,
Dedi:  Ey b əx ti  qara,  sinəsi  дак!
E yləyiblər  qəmə  d üçar  m əni,
H ansı  d ərd ü  bəla tu tu b d u   səni?
Eşşəyim , 
həm  Keçim 
gedib  əldən,
Sən  nə  üçün  düşm üsən belə  dildən?
Mən 
gərəK 
nalə 
eyləyim  hər  dəm, 
Sənə 
Kİ, 
üz 
çevirm əyibdir  qəm.
Dedi:  -  B illah,  m ənim   qəm im   çoxdur, 
A hü  zarım   da  səndən  a rtıq d ır.
B ircə  sandıq içi  zərü  zivər,
Ləlü  y a ğ u t,  həm   d ü rrü   gövhər.
A p arırd ım  xəzineyi-şahə,
Mən  yıxıldım ,  о  d ü şd ü  bu  çahə.

---

E tgilən  sən bu barədə  qeyrət, 
ÇəKİlginən  b ir  neçə  nəfəs  zəhm ət.
Ç ıx an b , 
eylə 
şadm an 
məni, 
Özümə 
eyləyim   şərİK  səni.
B ir  nəfəs  fİKrə  g etd i  Kəlbə  N əsir, 
G ördü v a rd ır b u  işdə  xeyri-Kəsir.
K eçinin,  eşşəyin  pulu  d u ru lu r, 
B irə beş  də hələ  ziyadə  qalır.
Ф
Soyunub  p a lta rın ı  sü rətlə, 
T a p şın b   ol  h ərifə  rəğbətlə.
Q uyuya  dam ıb,  suya b atd ı, 
G ötürüb  p a lta rın  h ə rif  getdi.
S andığı  a x ta n r d ı  diqqətlə, 
Ş adü-xürrəm , 
Kamali-behcətlə.
C üstəcu  qıldı,  gəzdi b ir  saat,
Çox  əziyyət  çəKİb,  görüb  zəhm ət.
Gəlmədi 
bəsKİ 
heç  şey əlinə, 
Y orulub,  əllərin  v u ru b   belinə.
B aşını  qaldırıb,  d ü zəltd i belin, 
Q uyunun  başına u z a td ı  əlin.
ÇünKİ  qalm ışdı binəva  tən h a,
О  h ə rifi b u  növ  qıldı  səda;
Q uyunu  lap  dolanm ışam  başa-baş, 
B u rd a  sandıqça yoxdur,  a qardaş!
Nə  qədər b u rd a   d ursam   a rtıq d ır, 
Səsinə  g ö rd ü   səs  v erən yoxdur.
B ildi  əyyar  işləyib  işin i,
Q ırxıb,  islatm am ış  onun başını.

---