M ə h ə m m ə d t a ğ I s I d q I 0 MƏHƏMMƏd tagi

Q uyudan  çıxdı u r ü   həm  ü ry a n , 
D olanırdı  m ətəlü  heyran.
G örüb  h ə r  Kİmsəni  ed ird i  fə ra r, 
Heç  b ir yerdə  tu tm a y ırd ı  q ərar.
A tılırd ı,  d ü şü rd ü ,  ləhləyirdi, 
Y eriy ird i,  gəhi  im əhləyirdi.
B irisi  söylədi 
Kİ, 
ey bədbəxt!
Bu  nə  təşv işd ir,  tu tu b   səni  səxt?
K im   salıb d ır bu  iz tira b a   səni?
Gəl  xəbərdar  qıl b u   halə  m əni.
Dedi  DəllaK,  m öhnətim   çoxdur,
Nə  deyim , 
çünK İ 
söz  y eri yoxdur.
İ ttif a q  e td i üç  n əfər  əyyar,
M əni b u   növ e td ilə r  naçar.
K eçim i  ə w ə lim c isi  aldı, 
MərKəbimdən İKİmcisi  saldı.
Ü çüm cüsü  salıb  siyəh  çalə, 
E dirəm   in d i  dəmbədəm  nalə.
ÇünKİ  məcmu  libasım ı  götü rd ü, 
Q uyudan  mən  çıxınca о  getdi.
Q alm ışam  in d i belə  sərg ərdan , 
E dirəm   ahü  naləvü  əfqan.
tn d i qorxum  b u d u r  о  üç  əyyar, 
Ö züm ü də  gəlib  oğurlayalar.
*  *  *
Ey u şaq lar,  bu  qissə  oldu tam am , 
tn d i  m ənasm a edin iqdam .
Nə  ü çü n   qaldı о 
Kİşi 
naçar? 
K im dir  aya  görəK  о  üç  əyyar?

---

N ədir  eşşəK,  n əd ir 
Keçi, 
nədi  çah? 
İn d i  m ən  eyləyim  sizi  agah.
K eçini  oxşadıblar  im ana,
Həm   ulağ  ö m ü rd ü r bu  insana.
P a lta rın   m ənasi  nədir,  aya? 
D övlətü  müİKÜ  m aldır  guya.
О  üç  əyyar  nə  əlam ətdir? 
Ə w əlim ci  onun  cəhalətdir.
İK İm c isi  g ə r d iş i- d ö v r a n , 
Ü ç ü m c ü s ü   d ə r d i-b id ə r m a n .
K i  ölüm dür,  zam an i-rih lətd ir, 
Quyu  da qəbirdən  ib a rə td ir.
Pəs 
gərəK 
elm 
eyləyəK 
təh sil,
D inü  im anım ız  ola 
təKmil.
TaKİ  m illətdə  olsun istiq lal, 
E tm əsin  cəhl bizləri  pam al.
Olm asın  öm rüm üz  cahanda  tələf, 
Elm   təh silin ə 
edəK 
m əsrəf.
Elm   təh sil  edib,  olaq ra h ə t,
D inü im anə yetm əsin  afət.
G ərd işi-ru zig ar 
K eçm əK d ən ,
Sail 
bir 
g ü n  
səni  də  eşşəKdən.
Q u rtarıb ,  ö m rü n ü   edər  zaye,
In d i  sən  olm a bu işə  qane.
KeçəcəKdir  tam am   yaxşı-yam an, 
B ir  gözəl  ad  qalır  cahanda nişan.
Ömr bihudə  getm əm iş bada,
Biz  də b ir  ad  qoyaq bu  dünyada

---

Y oxsa b ir  g ü n   ölüm   g əlir  qapıya, 
Ç ıxarıb  p a lta rm ,  sa lırla r  suya.
C ism ini qəbirdə  edillər  n ih an, 
B ədənin  х ак  ilə  o lu r 
y eK sa n .
Y ığ ılır  do st və  aşin a уекса,
Sənə  guya  tu tu lla  bəzmi-əza.
B ir  qədər yağ  a lırla r,  b ir  çox  ət, 
D üyüsündə  ed irlə r  çox  diqqət.
P u lu n u  verm əm iş  qəbir  qazam n, 
GərəK  ə w ə l  asaq plov  qazanın.
S ü p ü rü rlə r  ham ı  həyət-bacanı, 
Ç a ğ ırırla r  cavan  və  həm   qocanı.
Cəm  o lu rla r  plovu  yeyənlər  ta, 
Istəm əz,  gəlm əsin  fəğ ir-fü q əra.
Döşəyib  fərşlə  otaq ları,
Y andırıb  şam ları,  çıraq ları.
Gəİhagəl,  g eth ag et,  g ə tirh a g ə tir, 
Gəl  sən A llah b u y u r,  o tu rh a o tu r.
D ü zü lü r  yaxşı  nem ət əlvan,
İç ilir  çayü  qəhvəvü  qəlyan.
O İunur  orada tü rfə   söhbətlər, 
Sevim li,  gülm əli  z a ra fa tla r.
Ona  heç 
kəs
 
deməz 
k
İ, 
bəzm i-əza, 
O ğluna toy  tu tu b d u la r  guya.
B aşa  g etd i 
y em əK ,  y e y i l d i   x ö rəK , 
Çay,  plov qurtarıb, 
K ə s ild i 
çörəK.
YedİK,  içdİK,  dəxi  nə  v a r  o tu raq , 
Q arım nız  çatlad ı,  d u ra q  dağılaq.

---

Elə 
Kİ 
çıx d ılar  ham ı  eşiyə, 
B ir-b irin ə  gərəK  b u   növ deyə:
B iri  söylər 
Kİ, 
yax şı  m əclis 
id i, 
H eyf,  bircə  plovları  pis  idi.
B iri 
söylər  Kİ,  aşpazı  yox  im iş, 
K işin in ,  yoxsa  xərci  çox-çox 
im iş.
B iri  söylər:  -  Qulay  d ü y ü  bişm əz, 
N eyləsin,  yoxsa binəva aşpaz?
A şpazm  yoxdu  zərrə  təq siri,
D üyü  nacins  im iş,  qalıbdı  d iri.
B iri  söylər:  -  Demə  dəm  alm ışdı, 
H əlim i  lap  içində  qalm ışdı.
B iri  söylər;  yemədim   zərrə, 
V urm adım   heç  əlim i bilm ərrə.
B iri  söylər 
Kİ, 
qaldım   ac b u   gecə, 
Bizə  düşm üşdü b ir  dayaz  nim çə.
Nim çə  ü stü n d ə  v a r  id i b ir 
tÜK, 
Həm   içindən  də  çıxdı  honqa  sümÜK
B iri  söylər:  -  Q ovurm ası yox idi, 
B iri  söylər:  -  B ir  az  d u zu   çox  idi.
Əlqərəz,  cüm lə  y a rü  yoldaşın,
BƏİKƏ  məcmu  qohum və  qardaşın.
H ər b ir  növlə  edər irad ,
Səni  heç  Kİmsə  eyləməz  dilşad.
Sənə  cam  yanan b ərad ərlər,
H ər 
Kəs 
öz  əm rinin  dalınca gedər.
Y ada salm az  səni  öz  övladın, 
tsm ü   rəsm in itə r,  b a ta r  adın.

---

Nə 
sən i 
b ir  də 
Kİmsə 
yada 
sahr,
Nə  əlam ət,  nə b ir  nişanə  qalır.
ÇünKİ  yoxdur  zəm anədə  əsərin,
Nə 
adm   zİKr  olur,  nə 
b ir 
hünərin.
Bu  çətin   işləri  gəl  asan  et,
Özünə  sağ lığın d a ehsan  et.
In d i 
Kİ, 
v a r  əlində bu  fü rs ə t,
Dəxi,  əlbəttə,  eyləmə  qəflət.
Cəhd  qıl,  qoy  zam anədə b ir  ad,
E yləsinlər  səni bu  adla yad.
M illətin  haqqını  əda eylə,
M əscidü  m ədrəsə b in a eylə.
Aç 
bu  əbnayi-m illətə  məKtəb,
O rda  təh sil  olunsun  elm ü  ədəb.
ZİKri-xeyr  ilə,  bəİKƏ,  yad olasan,
D inü  dün y ada qəlbi  şad  olasan.
O lasan  nİKnamü  azadə,
Həm  bu  dünyada,  həm   о  dünadə.
*Qeyd: 
«Kəblə  Ndsir»  m ənzum
кекауэй   Məmmdddli  Sidqi 
Səfarov  ta- 
rəfinddn  1912-ci  ildə  BaKida  «Е1ек- 
triK»  mdtbədsindd 
Kitäb 
halında  çap 
olunmuşdur.

---