53
XI-XVIII yüzillәrdә klassik türk әdәbi dillәrinә dair yazılan lüğәtlәr vә qrammatika
kitabları “Sanskrit”in öyrәnilmәsi ilә sürәtlәnәn Hind-Avrupa dilçiliyi әnәnәlәri ilә bu vә ya
digәr şәkildә sıx әlaqәdardır. Ancaq lüğәtlәrlә birlikdә hazırlanan qrammatika kitabları әn çox
isim, feil, әdat nitq hissәlәri tәsniflәndirmәsinә әsasәn yazılmış olduğundan әrәb dilçiliyi vә İslam
mәdәniyyәti әnәnәlәrinә daha çox bağlıdır. Belә ki, hәmin dövrdә türk dillәrinә dair 30-a qәdәr
lüğәt vә qrammatika kitabı hazırlanmışdır. Hәmin kitabların bir çoxu türk vә әrәb soylu әrәb
dilindә yazan vә ya İslam mәdәniyyәtini mәnimsәmiş filoloqlar tәrәfindәn yazılmışdır
(Мелиоранский 1900: 4; Kaydarov 1999: 19-22; Татарская грамматика 1993: 43). Bu
baxımdan P. M. Melioranskinin “Әrәb filoloqu türk dili haqqında” (1900) adlı әsәri dә
başlanğıcda müәllifi mәlum olmayan “Türk qrammatikası” kitabları
10
ilә әlaqәdar olaraq qәlәmә
alınmışdır.
Türkoloji dilçiliyә dair әrәb dilçilik mәktәbi әnәnәlәrinә görә yazılmış ilk
qrammatika kitabı Mahmud Qaşqarlının hәlә dә әlimizә gәlib çatmayan “Kitabü cevahirü’l nahv
fi lûgati’t-Türk” adlı әsәridir. Mahmud Qaşqarlının XI yüzildә qәlәmә aldığı vә bizә gәlib çatan
“Divanü Lüğәt-it-Türk” (1998) adlı digәr әsәri ilә dә türk dillәrinin fonetik, qrammatik, leksik vә
leksikoqrafik quruluşunun öyrәnilmәsinә zәmin hazırlanmışdır (Демирчизаде 1972). Türkoloji
dilçiliyә aid “Codex Cumanıcus, Kitâbü’l-idrâk li Lisâni’l-etrak, İbn-i Mühennâ Lugati,
Mukaddimetü’l-Edeb” kimi әsәrlәr isә Qıpçaq, Oğuz, Karluq-Uyğur türk dillәri vә dialektlәri ilә
әlaqәdar olaraq yazılmışdır (Caferoğlu 1984:192-193; Hacıeminoğlu 1997: 15-19). Bu kitablar
fonetika, qrammatika bölmәlәrindәn, lüğәtlәrdәn vә bәzәn dә mәtnlәrdәn ibarәt olub xaricilәrә
türk dilini öyrәtmәk mәqsәdilә hazırlanmıştır.
Hәmin kitablarda türk dillәri vә dialektlәrinin әrәb
vә fars dillәrindәn fәrqlәnәn özәlliklәri dә göstәrilmişdir. Belә ki, ayrılıqda türkcә sözlәrә, atalar
sözlәrinә vә deyimlәrә geniş yer verilmişdir. Hәmin әsәrlәrdә digәr nitq hissәlәrinә aid dә
mәlumatlar verilmiş vә onların bәzi qrammatik özәlliklәri göstәrilmişdir. Ancaq ümumtürk
dilinin morfologiyası sözügedәn әsәrlәrdә bütövlükdә әrәb qrammatikası әnәnәlәrinә әsasәn
10
P. M. Melioranski İbni-Mühәnnanın “Türk dili haqqında” adlı әsәrinin Oksfortdakı (3), Parisdәki (1) vә
Berlinәdәki (1) әl yazması nüsxәlәrini araşdırmışdır. O, hәmin mövzu ilә әlaqәdar olaraq yazdığı “Әrәb filoloqu türk
dili haqqında” adlı әsәrini doktorluq dissertasiyası kimi müdafiә etmişdir. Ancaq P.M.Melioranski haqqında yazdığı
әsәrin kimә mәxsus olduğunu bilmәmişdir. Buna görә dә, onun bilinmәyәn әrәb soylu birisinә aid olduğunu güman
edәrәk әsәrә “Әrәb filoloqu türk dili haqqında” adını vermişdir. 1920-ci ildә Kilisli Rüfәt әsәrin 6-cı nüsxәsinin әl
yazmasını İstanbul Dövlәt Muzeyinin Kitabxanasında taparaq onun İbni-Mühәnnaya aid olduğunu tәsbit etmişdir
(Малов 1928).
54
feil//ad//әdat tәsniflәndirmәsi ilә öyrәnilmişdir. Bәzi sintaktik özәlliklәr dә elә eyni bölmәdә izah
olunmuşdur (Kitâb-ı Mecmû-ı Tercümân-ı Türkî ve Acemî ve Muğalî 2000; Kadri: 2002 vә s.).
Bunlardan Osmanlı türkcәsinә dair ilk olaraq yazılanı Beqramalı Kadrinin “Müyessiretü’l-Ulûm”
(2002) әsәridir.
1.1.2. XIX-XX yüzillәrdә tәsviri vә tarixi-müqayisәli araşdırmalar
Türkoloji dilçilikdә Hind-Avropa dilçilik әnәnәlәrinә görә türk dillәri vә dialektlәrinә
dair әsәrlәr daha XV yüzildәn etibarәn yazılmağa başlamışdır. Ancaq hәmәn әsәrlәrin sistemli
olaraq hazırlanması XIX yüzildәn etibarәn sürәtlәnmişdir. XVII-XVIII yüzillәrdә dövrün Hind-
Avropa dillәri qaydaları ilә xarici dillәrdә türk dilinә dair yazılan qrammatika kitablarına daha
çox tәsadüf olunur. Mәsәlәn, 1612-ci ildә türk dilinә dair bir qrammatika kitabını Hieronymus
Megiser adında Stuttgartlı bir alman latın dilindә yazmışdır. Nitq hissәlәri hәmin kitabda әrәb
dilçiliyinә әsasәn müәyyәnlәşdirilәn feil//ad//әdat tәsniflәndirmәsi ilә deyil, isim, sifәt, say,
әvәzlik, feil, zәrf, әdat, qoşma, bağlayıcı, nida sistemli struktur-funksional bir kateqoriyalaşdırma
ilә öyrәnilmişdir. Qrammatika kitabında 220 türk atalar sözü vә deyim dә verilmişdir (Megiser
1612).
XIX yüzil vә XX yüzilin әvvәllәrindә türk dillәri vә dialektlәrinә dair Avropada,
Osmanlı İmperatorluğunda, Çar Rusiyasında әrәb vә latın mәnşәli dilçilik mәktәblәri әnәnәlәrinә
әsasәn hazırlanmış müxtәlif araşdırmalar paralel olaraq davam etdirilmişdir. Türk yazılı abidәlәri
oxunmuşdur (Кононов 1982: 12-108). Renesansdan sonra filologiyada gerçәklәşәn yeni dilçilik
axınlarının tәsiri ilә türk dillәri vә dialektlәrinә dair rus, fransız vә alman dillәrindә yazılmış
irihәcmli lüğәtlәr, qrammatika kitabları vә digәr araşdırmalar çoxalmışdır (Radloff 1882;
Ашмарин 1903; Deny 1941 vә s.).
Sözügedәn araşdırma vә qrammatika kitablarında fonem vә morfemlәrin, söz birlәşmәsi
vә cümlә quruluşlarının fonetik, morfoloji vә sintaktik özәlliklәri göstәrilmişdir. Ümumtürk
dilinin tarixi sәciyyәli lüğәt tәrkibini vә danışılan dilin canlı söz varlığını tәşkil edәn leksemlәrin,
deyim vә atalar sözlәrinin leksik-leksikoqrafik tәsviri aparılmışdır. Belәliklә, türkologiyada
әnәnәvi xarakterli dilçilik yönümü formalaşmışdır. Bir başqa ifadә ilә tarixi-müqayisәli vә ya
müqayisәli-tarixi dilçilik vә onun uyğun araşdırma yöntәmlәri müәyyәnlәşdirilmişdir. Bu ilkin
yöntәmlәrin müәyyәnlәşdirildiyi araşdırmalara aşağıdakı fundamental әsәrlәr örnәk olaraq