109
açır. Belә ki, bir dilin digәr sәviyyәlәrdәn fәrqli olaraq sintaksisi daha böyük bir ölçüdә millidir
vә onun dәyişmәsi әslindә yeni qohum dillәrin yaranması demәkdir. Orxon-oğuz yazılarının da
sintaktik quruluşu digәr qohum olmayan dillәrә mәxsus qәdim kitabәlәrdәki mәtn sintaksisindәn
fәrqlәnir vә çağdaş türkcәlәrdә dә mahiyyәtcә böyük bir ölçüdә dәyişilmәz qalır.
Bu kontekstdә N. B. Steblevanın “Gültәkin” vә Tonyukuk” abidәlәrinin dilindә
işlәnilәn sadә vә mürәkkәb cümlәlәrdә özünü göstәrәn sinsemantik özәllik haqqında söylәdiyi
aşağıdakı fikir çox böyük maraq doğurur:
“Gültәkin abidәsinin Böyük vә Kiçik kitabәlәrinin, hәmçinin Tonyukukun şәrәfinә
yazılmış kitabәnin mәtnlәrini araşdırdıq. Biz belә bir vәziyyәtә diqqәt yetirdik ki, kitabәlәrin hәr
bir runik sәtri bir cümlә yox, cümlәlәr qrupundan ibarәtdir. Vә onlar bir fikri ifadә edәn sadә vә
mürәkkәb cümlәlәrdәn tәşkil olunur. Kitabәlәrin mәzmunu cümlәdәn cümlәyә deyil, cümlә
qruplәrından cümlә qruplarına açılır, yәni sıralarla verilir” (Стеблева 1965:7).
N. B. Steblevanın orxon abidәlәrinin dilinin sintaksisinә dair sözügedәn mülahizәlәri
çox böyük maraq doğurur. Әslindә türk mәtninin tipologiyasının, özәlliklә dә әski türk şerinin
vәzn vә qafiyә sisteminin sadә vә mürәkkәb cümlә komponentlәrinin sintaktik paralelizimә görә
sıralanması әsasında öyrәnilmәsi bir çox orijinal linqvistik nәticәlәrә gәlib çıxmağa yol
açmaqdadır. Bu barәdә әsәrin ikinci hissәsindә Dәdә Qorqud mәtninin sintaktik quruluşundan
bәhs edilәrkәn daha geniş mәlumat verilәcәkdir.
Belәliklә, ilkin türk-oğuz dövrünün vә onun әsasında duran Orxon-Oğuz әsaslı qәdim
türk dilinin keçib gәldiyi inkişaf mәrhәlәlәri frontal aspektdә retrospektiv, prospektiv, perspektiv
vә interospektiv baxımlardan bir yerdә öyrәnilmәlidir. Bununla bağlı olaraq mürәkkәb cümlәlәr,
elәcә dә digәr “predikativ” konustruksiyaların çağdaş sinxronik kәsikdә struktur-semantik vә ya
artıq başqa bir deyişlә konseptual-struktur modellәrinin müәyyәnlәşdirilmәsi dә zәruridir. Ona
görә ki, dilin bütün sәviyyәlәrinin, elәcә dә onun mono- vә polipredikativ vahidlәrinin struktur-
semantik modellәri dәqiq tәyin edilmәzsә, onda onun keçib gәldiyi tarixi inkişaf yolunu da
hәrtәrәfli açıqlamaq olmaz.
2.1.4. Leksika, leksikologiya vә leksikoqrafiya
A. “Leksika” sözü mәnşәcә yunan dilindәn alınmış olub “lexikós” sözә aid olan
demәkdir. “Leksika” termini hәr hansı bir dildәki sözlәri vә dilin leksik tәrkibini bütövlükdә
ehtiva edir (ЛЭC 1990: 257). Sözügedәn terminlә dilin leksik tәrkibinin әn müxtәlif tәbәqәlәrinә
110
daxil olan sözlәrin yeri dilin ümumi semantik-funksional sistemindә lüğәvi mәnaları ilә göstәrilir.
Bu kontekstdә dilin mәişәt, işgüzar, gündәlik işlәnilәn leksikası, dilin elmi-funksional leksikası,
bәdii-publisistik leksika, yeni sözlәr vә s. işıqlandırılır. Vә ya İ. Nәsiminin, M. Füzulinin, M. P.
Vaqifin, M. F. Axundzadәnin, M. Ә. Sabirin, Sәmәd Vurğunun, Bәxtiyar Vahabzadәnin, Anarın,
Elçinin, Әkrәm Әylislinin, Kamal Abdullanın, Ramiz Rövşәnin, “Kitabi-Dәdә Qorqud
dastanları” dilinin leksikası vә s. deyilir vә hәmin leksika sözügedәn semantik-funksional
kontekstdә öyrәnilir.
Leksika, hәr şeydәn öncә, dilçiliyin
leksikologiya,
semasiologiya (leksik semantikanı
öyrәnәn linqvistik sahә) onomasiologiya (dildәki bütün adları öyrәnәn linqvistik sahә) kimi ayrı-
ayrı bölmәlәrindә öyrәnilir. Hәr hansı bir dilin leksikası gerçәkliyi ümumi vә xüsusi adları vә
mәcazi adlandırmaları ilә bilvasitә vә bilavasitә olaraq bütövlükdә ehtiva edir. Belә ki,
cәmiyyәtdәki hәr cür sosial, xalqın hәyatındakı maddi, mәdәni, etnik-etnoqrafik, demoqrafik vә
milli-mәnәvi dәyişmәlәr dilin lüğәt tәrkibindә bütün canlılığı ilә әks olunur. Hәr bir dilin
leksikası yeni әşyaları, faktları, hadisәlәri, fenomenlәri, kәşflәri, proseslәri vә әn әsası isә
qloballaşan dünyanın getdikcә genişlәnәn qavramlar xәritәsini ifadә etmәk üçün fasilәsiz olaraq
yeni sözlәrlә zәnginlәşir. Belәliklә, elm vә texnologiyanın inkişafına bağlı olaraq, yeni özәl
terminlәrlә bәrabәr, yeni terminoloji dil tәbәqәlәri dә meydana çıxır. Mәhz hәmin tәbәqәlәri
ehtiva edәn yeni sözlәr dil daşıyıcılarının ortalama tәhsil vә mәdәniyyәt sәviyyәsinә bağlı olaraq
tәdricәn yayğın, yәni hamının gündәlik hәyatda işlәdә bildiyi kәlmәlәrә çevrilir.
B. “Leksikologiya” sözü dә mәnşәcә yunan dilindәn alınmış olub
“lexikós” sözә aid
olan vә “lógos” ‘oxuma, elm, tәlim’ demәkdir vә dilçiliyin dilin lüğәt tәrkibini öyrәnәn konkret
bir bölmәsidir. Dilçiliyin leksikologiya bölmәsindә әn çox aşağıdakılar öyrәnilir: dilin әsas vahidi
olaraq söz problemi; leksik vahidlәrin tiplәri vә işlәnilmәsi; dilin lüğәt tәrkibinin quruluşu,
inkişafı vә zәnginlәşdirilmәsi; leksika vә dilxarici gerçәklik vә s. (ЛЭC 1990: 259).
Hәr hansı bir dilin lüğәt tәrkibindә cәmiyyәtin müxtәlif tәbәqәlәrinin sosial durumu,
davranış şәkillәri, hәyat tәrzi, sәnәt, peşә, bütövlükdә mәslәk vә intellektual dünyasının bir çox
özәlliklәri әks olunur. Daha doğrusu, cәmiyyәtin sosial vәziyyәtinә vә sosial tәbәqәlәşmәsinә
bağlı olaraq sosial dialektlәr ortaya çıxır. Mәsәlәn, zәnginlәrin vә intellektualların dili, sadә xalq
dili, arqo, jarqon vә s. kimi. Sosial tәbәqәlәşmәnin dillәrindәki müxtәliflik dilçiliyin
sosiolinqvistika vә psixolinqvistika kimi sahәlәrindә öyrәnilir
21
. Bütün bunlarla bәrabәr, bir dilin
21
Dәrs vәsaitinin ikinci hissәsindә dilçiliyin sosiolinqvistika sahәsindәn ayrıca olaraq bәhs olunacaqdır.