Manu kanunnamesi’ne göre hinduiZM

     
                                                                                                                                                         xvii 
 
Hindu kelimesi farklı zamanlarda farklı anlamları ifade etmek için 
kullanılmıştır. Geçmişte hatta bugün bile birçok insan Hindu kelimesini Hindistanlı 
ile eş anlamlı olarak kullanmaktadır. Geçmişte bu kullanım doğru olabilirdi. Ancak 
günümüz için Hindu kelimesinin Hindistanlı ile eş anlamlı kullanılması doğru bir 
kullanım değildir. Çünkü bugün Hindistan’da kendini Hintli olarak tanımlamayan 
birçok Müslüman, Budist, Caynist, Hıristiyan, ateist ve rasyonalist vardır.  
Dolayısıyla Hindu kelimesini “Amerikan”, “İngiliz”, “Avustralyalı”, “Japon” gibi bir 
sınıflama içinde kullanmak yanlış olacaktır. Zira Hindu olmayan pek çok Hindistanlı 
olduğu gibi Hindistanlı olmayan pek çok Hindu da vardır. Sri Lanka ve Nepal’de 
yaşayan Hindular gibi.
12
 
 
 
Dini alanda ise Hindu kelimesi bazen Budist, Caynist ve Sihleri de içine 
alacak  şekilde çok geniş bir anlamda kullanılmaktadır. Oysa bu da doğru bir 
kullanım değildir çünkü kelimenin anlamını çok fazla genişletmektedir. Eğer bu 
varsayım doğru kabul edilirse Japonya’nın bir Hindu ülkesi olduğunu da kabul etmek 
gerekir. Bu iki kullanımdan ilki Hinduizm’in felsefi yönünü yok saymaktadır. Diğer 
yandan Budizm, Caynizm gibi dinler Vedalar’ın yanılmazlığı, kast sistemi gibi 
Hinduizm’in temel inanç esası sayılacak öğretilerini reddederler. Dolayısıyla 
kelimenin bu yönde kullanımı da yanlıştır.
13
 
 
Hindu ve Hinduizm terimlerinin kullanımında karşılaşılan bu karmaşa daha 
sonra ortadan kalkmıştır. Hindu olmayan yabancılar zamanla Hinduizm ismini 
verdikleri bu tortudan, Budizm ve Caynizm’i ayırdılar. Hinduizm, Hindu-Ariler 
tarafından yaşanıp  şuur planına çıkarılan hayat tarzı olarak tasvir edilebilir.
14
 
“Dünyanın en büyük dinlerinden birine işaret etmek için kullanılan Hinduizm 
kelimesini, ancak, Hindu olduklarını iddia eden ve Hindu olarak tasnif edilmekten 
rahatsız olmayan insanların dini olarak tanımlayabiliriz... Hindu kelimesini ilk 
kullananlar, Hinduizm denilen doktrinleri geliştirip birleştiren Hindu-Ariler değildir. 
                                                           
12
 Ramendra Nath, Why I Am Not a Hindu, Originally published by Bihar Rationalist Society (Bihar 
Buddhiwadi Samaj),  1993, http://www.infidels.org/library/modern/ramendra_nath/hindu.html, 
(10.04.07). 
13
 Aynı yer. 
14
 Raju, s. 23. 

---

     
                                                                                                                                                         xviii 
 
Bu insanlar kendilerine Ari, dinlerine de Ari yolu (Arya Dharma) diyorlardı... Kutsi 
metinleri şekillenmeye başladığında, aynı Ariler, dinlerine bir de Vedacı yol ismini 
taktılar. Sind bölgesini ele geçiren eski İranlılar Sindu kelimesini (İndus nehrinin 
Sanskritçe ismi) Hindu biçiminde telaffuz ettiler ve kelimenin bu şekilde bozulması 
Hindular, Hinduizm, İndus, Hindistan ve Hindistanlılar kelimelerinin doğmasına 
neden oldu.”
15
 
 
Kelimenin doğru olan ve dinler tarihinde de kullanılan karşılığına göre ise 
Hindu, aynen Hıristiyanlık, Yahudilik, İslam, Budizm gibi müstakil bir din olan 
Hinduizm’i benimseyen kişiler için kullanılan terimdir. Biz de çalışmamızda Hindu 
kelimesini bu anlamıyla kullanacağız. 
 
3. HİNDU KUTSAL METİNLERİ 
 
Bilindiği gibi Hinduizm’in bir tek kutsal kitabı yoktur. Onun farklı 
özellikleriyle ön plana çıkan çok sayıda kutsal kitabı vardır. Örneğin dinin en temel 
eserleri kabul edilen Veda’lar, yağmur, rüzgâr, ateş, su gibi değişik tabiat güçlerinin 
kişileştirilmesiyle ortaya çıkan tanrılara yazılmış ilahileri içerirken, Upanişadlar 
insanın tanrıda yok olması, Brahman-Atman birliğini gerçekleştirmesi gibi felsefi ve 
metafizik konular üzerinde durur. Bunun yanı  sıra Mahabharata ve Ramayana 
destanları ise kutsal metinlerde mecâzi veya metafizik boyutlarıyla işaret edilen 
konuların ve yaşam modellerinin çeşitli kahramanlar aracılığıyla somutlaştırılması ve 
davranış kalıbına dökülmesidir. Kanunname özelliği taşıyan Dharma Sastralar’a 
gelince bunlar daha ziyade, toplumsal ilişkileri düzenleyen ve insanların uyması 
gereken kuralları ve toplumsal yapıları açıklayan eserlerdir. 
 
 Bu çok sayıdaki kutsal kitap, kaynağının ilahi ya da insani oluşuna göre şruti 
(işitilen) ve smriti (hatırlanan) olmak üzere iki gruba ayrılır. Şrutiler ilahi kaynaklı ve 
yanılmaz otorite kabul edilen eserlerdir. Bu grup Vedalar, Upanişadlar, Brahmanalar 
ve Aranyakalar’ı içeren yüzlerce kitaptan oluşan ve çoğu zaman sadece Vedalar 
                                                           
15
 Aynı yer. 

---

     
                                                                                                                                                         xix 
 
olarak isimlendirilen eserleri kapsar. Bazense Veda kelimesi sadece en önemli metin 
olan Rig Veda’yı ifade etmek için kullanılır. Vedalar Rig Veda, Sama Veda, Yajur 
Veda ve Atharva Veda olmak üzere dört kitaptır. Gerçekte Hinduizm’in esas kaynağı 
bu metinlerdir. Smritiler ise bunları açıklayan yardımcı metinlerdir. İkinci gruptaki 
eserler  şifahi olarak nakledilmiş ve zaman içinde şekillenerek oluşmuş kitaplardır. 
Bunlar Hindu geleneğinin zaman içerisinde almış olduğu biçimlerin, kazanmış 
olduğu anlamların ifadesi olan kitaplardır. Bu eserlerde Vedalarda yer alan 
hakikatlerin açıklamaları vardır.
16
 Ancak bunlar da tanrısal niteliklere haiz kişiler 
tarafından kaleme alınmış kabul edildikleri için şrutiler gibi kutsal kabul edilirler. 
 
Bugün bu kitapların önemi ve değeri ile ilgili farklı görüşler vardır. Genel 
olarak smritilerin ikinci otorite kaynağı kabul edilmekle birlikte, doğruya nasıl 
ulaşılacağını daha iyi ve açık gösterdiği için daha önemli olduğunu söyleyenlerde 
vardır.
 17
 Bu yaklaşımın en önemli nedenlerinden biri Hinduların kutsal kitap 
konusundaki tavırlarıdır. Kastla ilgili kısıtlamalar nedeniyle Vedalar sadece belli bir 
grubun ulaşabileceği kitaplardır.  Smritiler ise herkesin daha rahat ulaşabileceği 
metinler olması itibariyle halk tarafından daha fazla ilgi görmektedir. Nitekim 
Mahatma Gandi gibi tanınmış dini ve siyasi bir lider bile şruti türündeki eserlerin 
birinci el bilgisine sahip bulunmadığını ancak smriti içerisinde yer alan Gita’nın 
ruhunu teselli ettiğini ve son nefesinde bile tek rehberi olacağını söyler. 
 
4. MANUSMRİTİ (MANU KANUNNAMESİ) VE YAZARI 
 
Manu Kanunnamesi Manu isimli zata atfedilir. Manu mitolojik olarak 
Hinduların ve insan ırkının atası kabul edilen bir kraldır. Yani o bir nevi Hinduizm’in 
Âdemi’dir.
18
 Diğer yandan eserin içinde Manu’dan “kendi kendine var olanın oğlu” 
olarak da bahsedilir.
19
 
 
                                                           
16
 D. S. Sarma, “The Nature and History of Hinduism”, The Religion of The Hindus, ed. by Kenneth 
W. Morgan, Motilal Banarsidas, Delhi, 1953, s.7. 
17
 Hindu Sacred Books, http://hinduism.iskcon.com/tradition/1105.htm, (15.10.07). 
18
 The Laws Of Manu, trans. Wendy Doniger with Brian K. Smith, Penguin Books, New Delhi, 1991, 
introduction bölümünden, s. xviii. 
19
 Bkz. MS, VI, 54. 

---