3 yoshdan 7 yoshgacha boʻlgan bolalardagi mashgʻulotlarga oʻrgatiladi,
amalda esa uni bolalar faoliyatini tashkillashning “frontal” uslubi deb aytishadi.
Masalan, bajarilishi kerak boʻlgan mashqni ayrim elementlariga koʻproq e’tibor
beriladi. Uzoqqa uloqtirishni koʻrsatayotib oldin dastlabki holatga, soʻng
qolgan
elementlarga e’tibor beriladi.
Bolalarda kattalarga nisbatan tez va yengil shartli aloqa vujudga keladi, lekin
ularni tez-tez qaytarib turilmasa, bu shartli aloqa mustahkam boʻlmaydi. Harakat
malakasini mustahkamlash uchun uni koʻp takrorlayverish,
tolishini vujudga
keltiradi. Shuning uchun qaytarishni xilma-xil variantlarda takrorlash lozim.
Mashqni takroriy bajarishlar faqat oʻzlashtirilayotgan material texnikasi haqida
shugʻullanuvchi mukammal tasavvurga ega boʻlgandan soʻngina amalga oshiriladi.
Harakat malakalarini mustahkamlashhar xil sharoitda
–
oʻyin, musobaqa, turli-xil
topshiriqlarni bajarish shaklida amalga oshiriladi. “Kim shu mashqni yaxshi bajara
oladi”, “Kim bayroqchaga tez yugurib borib qaytib kela oladi”, “Toʻpni kim
uzoqroqga ota oladi” yoki “Moʻljalni ura oladi’ kabilar. Jismoniy mashqlarni
oʻrgatishdagi oʻzigaxoslik oʻqitish uslubiyatlarini oʻzaro munosabatlarda namoyon
boʻladi.
Maktab yoshigacha boʻlgan bolalarni oʻqitishda taqlid qilish, koʻrib toʻrgan
narsaga, yoki oʻsha narsaga yoki oshqasiga, uni teskarisiga, pastga, balandga, orqaga
va h.k. deb moʻljalga olish, oʻyin
usullarini kiritish, oʻqitishni emotsionalligini
oshiradi. Maxsus bilimlarni bu yoshdagilar diafilpmlardan, kino, mashqni
tushuntirayoganda eshitayotib,
harakat texnikasini, harakatli oʻyinlar qoidalarini
oʻrganishda foydalanadilar va shu bilan bir qatorda shaxsiy va umumiy gigienik
tushunchalarga ega boʻlib boradilar.
Dostları ilə paylaş: