45
2.3. Orta əsrlər fəlsəfəsinin sxolastika mərhələsində
dini əxlaq
Boetsi (480-524) əxlaqında neoplatonizm, stoisizm və
xristianlıq cərəyanlarının təsiri görünür. Yaradan allah ideyası
ali xeyir ideyasi ilə birləşdirilir. Dünya nizamı allahın iradəsinə
bərabərdir. Həmin nizam insan taleyində ifadə olunur. Həmin
talenin arxasında isə insan gərək öz allahının hökmünü, qərarını
görsün. Allahın əlində hər bir şərli əməl əslində yaxşılığı
həyata
keçirmək üçün bir vasitədir.
Əxlaqlı davranış yolu ilə insan gərək dünyanı fəlsəfi
səviyyədə dərk etsin. Yalnız fəlsəfə həzzalmanın ali dərəcəsini
təmin edə bilər. Əxlaqi qüvvələr bəşəri qüvvələrə çevrilir.
Qriqori (540-604, 590-cı ildən Roma Papası I Qriqori)
xristianlıq
tarixində ilk dəfə olaraq xristian əxlaqi
konsepsiyasının həm nəzəri, həm də praktiki cəhətdən
əsaslandırılmasına nail oldu. Real insanın ən vacib
xarakteristikası onun günahkarlığıdır. Bunun səbəbi isə insanın
azad iradəsidir. İnsan xeyir və şəri fərqləndirmək
məcburiyyətindədir. Əsas günah isə iftixardır. Təkəbbürlük
daha 7 günaha səbəbkardır: məğrurluq, paxıllıq, hiddətlənmə,
tənbəllik, acgözlük, pozğunluq, qarınqululuq. Bunların hər
birindən daha 7 günah əmələ gəlir. Məsələn, acgözlükdən
xəyanətkarlıq, yalan, andı pozma, nigarançılıq, qəddarlıq və
məkrlilik əmələ gəlir. Bu günahlara qalib gəlmək üçün 7 əsas
yaxşılığı özündə yaşatmaq lazımdır: müdriklik, ağıllılıq,
məsləhətalma, dərketmə, qüdrət, xeyirxahlıq, günah etməkdən
hədsiz dərəcədə qorxmaq. Bunların hər biri bir pilləkəndir ki,
hər bir pilləni fəth etmək üçün itaət lazımdır. İtaət iftixarın
əksidir. Əxlaq insan tərəfindən özünün günahkar olmasının
dərk edilməsi üçün bir vasitədir.
Qriqori əxlaqın normativ funksiyasını vurğulayır.
Şəxsiyyət əslində daxilən qərar qəbul etmək əvəzinə ideologiya
səviyyəsinə ucaldılmış bir norma və qaydalar toplusuna tabe