_____________Milli Kitabxana______________
Bu kitab “Məhəmmədhüseyn Şəhriyar. Seçilmiş əsərləri”(Bakı, Elm, 2000)
nəşri əsasında tərtib olunmuş və təkrar nəşrə hazırlanmışdır.
Tərtib edənlər:
Nazim Rizvan
Xuraman Quliyeva
İslam Qəribov
Ön sözün müəllifi:
Bəkir Nəbiyev
894.3611-dc21
AZE
Şəhriyar Məhəmmədhüseyn.
Seçilmiş əsərləri. Bakı, "AVRASİYA PRESS", 2005, 480 səh.
Məhəmmədhüseyn Şəhriyar o taylı bu taylı Azərbaycanın XX əsrdə
yetirmiş olduğu ən görkəmli şairlərdən biri, Azərbaycan və İran ədəbiyyatlarının
fəxridir. Zamana sıgmayan, nəhəng bir ümmanı xatırladan müdrik və məğrur
təbiətli sənətkar füsünkar əsərləri ilə hələ öz sağlığında klassiklər səviyyəsinə
yüksəlmiş, Yaxın Şərq ədəbiyyatını bədii möcüzələrlə, təravətli obraz və ifadə
vasitələri ilə zənginləşdirmiş, xüsusən anadilli poeziyamıza "Heydərbabaya salam"
kimi son dərəcə xəlqi və sənətkarlıq baxımından nadir əsərlərdən birini töhfə
vermişdir.
Şəhriyar yalnız həqiqətləri deyən, düşünüb-duyduqlarını sadə, anlaşıqlı və şirin
el dilində tərənnüm edən, "təpədən dırnağadək ürəkdən ibarət" olan əyilməz,
hünərli bir şairdir. Şəhriyar milli olduğu qədər bəşəri, bəşəri olduğu qədər də milli
şairdir.
"Seçilmiş əsərələri"nə bitməz-tükənməz aləmli qüdrətli sənətkarın ana dilində
şeirləri ilə yanaşı farsca yazdığı əsərələri daxil edilmişdir.
ISBN 9952-421-11-5
© "AVRASİYA PRESS", 2005
_____________Milli Kitabxana______________
KƏLAMIN VÜSƏTİ
Məhəmmədhüseyn Şəhriyar İranda XX əsrdə ərsəyə gəlmiş ən görkəmli
şairlərdən biri, Azərbaycan və İran ədəbiyyatlarının fəxridir. Ana dilində və
farsca yazılmış əsərləri ilə o, hələ öz sağlığında klassiklər səviyyəsinə
qalxmış, Yaxın Şərq ədəbiyyatını bədii möcüzələrlə, təravətli obraz və
ifadə
vasitələri ilə
zənginləşdirmiş, xüsusən dünya poeziyasına
"Heydərbabaya salam" kimi yüksək dərəcədə xəlqi və sənətkarlıq
baxımından nadir əsərlərdən birini töhfə vermişdir.
1
Haqqında yazılmış kitab və məqalələrdən məlum olur ki, Seyid
Məhəmmədhüseyn Şəhriyar 1907-ci ildə Təbriz şəhərinin Bağmeşə
bölgəsində, o zamanın tanınmış hüquqşünaslarından Hacı Mirağa
Xoşginabininin ailəsində dünyaya gəlmişdir. Məhkəmədə vəkillik etməklə
ailəsini dolandıran atası şeri və musiqini çox sevən bir ziyalı idi. Oğlunun
təhsili ilə əvvəllər şəxsən özü məşğul olmuş, öz kitabxanasındakı qiymətli
əsərləri oxumağa balaca Şəhriyarı o həvəsləndirmişdir. Anası Kövkəb
xanımın da sinəsi dolu imiş. Onun Azərbaycan şifahi xalq yaradıcılığından
və klassik irsimizdən, xüsusən S.Ə.Şirvaninin qəzəllərindən oxuduğu bəzi
nümunələri Şəhriyar yetkin çağlarında belə xatırlamış, Seyid Əzimin
"Gəlim" rədifli qəzəlinə gözəl bir nəzirə də yazmışdır... Gələcək şair ilk
mədrəsə təhsilinə Təbrizdə başlamış, yay tətillərini Xoşginabda məşhur
Heydərbaba dağının ətəklərində keçirmiş, tanınmış müəllimlərdən Molla
İbrahimin yanında biliklərini təkmilləşdirmişdi. Sədinin "Gülüstan"ı,
Hafizin qəzəlləri, Qurani-Kərim, bəzi ərəb-fars lüğətləri Şəhriyarın hələ
uşaq yaşlarında öyrəndiyi
əsərlərdən olmuşdur. Düşdüyü ecazkar
Heydərbaba mühitinin, atasından eşitdiklərinin, nəhayət, böyük həvəslə
oxuduğu kitabların təsiri ilə Şəhriyar yeniyetməlik illərində ilk qələm
təcrübələri olan şeirlərini yazmağa başlayır. Əlinə düşən hər
_____________Milli Kitabxana______________
təzə kitabı acgözlüklə oxuyan ərəb və fransız dillərini mükəmməl
öyrənmək üçün əlavə məşğələlərini davam etdirən Şəhriyar Təbrizdə orta
təhsilini başa vurub 1922-ci ildə Tehran Universitetinin tibb fakültəsinə
qəbul olunmuşdur. 20-ci illərin ortalarından etibarən artıq istedadlı bir şair
kimi tanınmağa başlayan Şəhriyar Sürəyya adlı bir qıza aşiq olmuş və bu
məhəbbəti ilə əlaqədar onun başı bir çox bəlalar çəkmişdir. Sürəyyanın
varlı-hallı qohumları bu izdivaca etiraz əlaməti olaraq Şəhriyara təzyiq
göstərir, onun Tehrandan Nişabura sürgün edilməsinə müvəffəq olurlar.
Beləliklə də şair ali təhsilini yarımçıq qoymağa məcbur olur. O, bir müddət
İranın müxtəlif şəhərlərində o cümlədən də Məşhəddə yerli idarələrdə
məmurluq edir. 30-cu illərin ortalarında Tehrana qayıdıb banklardan birinə
işə düzəlir. Çox sevdiyi atası 1934-cü ildə vəfat etmiş, şair bu münasibətlə
xüsusi bir şeir yazmışdır. Sonralar anasının vəfatından doğan kədər
duyğularını isə Şəhriyar "Eyvay madərim!" şerində dərin səmimiyyət
duyğusu ilə əks etdirmişdir. 1950-ci illərin əvvəllərində Təbrizə gələn şair
1953-cü ildə ibtidai məktəbdə dərs deyən Əzizə xanımla evlənmişdir.
1954-cü ildə Şəhriyar Xoşginaba gedib Heydərbabanın ətəklərində öz
uşaqlıq təəssüratlarını yenidən yaşamış, doğma el-obasından aldığı təzə
intbahlar əsasında məşhur "Heydərbabaya salam" poemasını yazmışdır.
Şəhriyar yaxşı tar çalar, bu qədim musiqi alətində muğamları və xalq
mahnılarını ifa etməyi xoşlardı. Şairin çox gözəl xətti varmış. İmkan
düşəndə Quran ayələrini və sevdiyi şairlərin əsərlərindən kiçik parçaları
böyük məhəbbətlə və özünəməxsus bir incəliklə köçürüb dostlarına
bağışlarmış.
Şəhriyar və ailəsi uzun illər boyu maddi sıxıntılar içində yaşamışdır.
Yaradıcılığının
tədqiqatçılarından
şairə
Hökumə
xanım
Billuri
öz
monoqrafiyasında onun 1976-cı ildə
Tehran qəzetlərinin birinə
verdiyi
müsahibənin mətnini dərc etmişdir. Həmin müsahibə zamanı şair demişdir: "Mən
illərdir ki, yalnız çox vacib olduqda evdən çıxıram. Mənim hər şeyim bu bir otaqda
yerləşmişdir. Gördüyünüz kimi, onun bəzəyi ancaq sadəlikdir... Üç uşağımla
burada yaşayıram. Qazancım vaxtilə işlədiyim, Fəxri ustad adı aldığım yerdəndir.
16 aydır ki, maaşımın bir az artırlması üçün qərar çıxarıblar. Qərar var, ancaq pul
yoxdur. Bilmirəm qənaət falı niyə elə şairin bəxtinə düşmüşdür?.. 22 il
bundan əvvəl aldığım paltarı hələ də