QATİL KİMDİR?
1 — Rusiyanın hiyləsi. 2 — Yalanın ömrü az olur. 3 — Millətçiləri təqib.
Tarix təkrarlardan ibarətdir deyirlər: fəqət bu təkrar, belə təsəvvür
olunmasın ki, irili-xırdalı təfsilatı ilə yenidən yoxlanır. Heç bir hadisə zaman və
məkan təsirindən qurtula bilməz.
«Siyavuş gərd» Turan torpağının şərqində — Çin sərhəddində meydana
gəlmiş, bütünlüklə Turan əsgərləri ilə çevrələnmiş və Siyavuş Türk
sərkərdəsinin əmri ilə öldürülmüşdü. Halbuki, Bakı, Qaf dağının ətəyində, Turanın
bir kənarında deyil, düz göbəyində Rusiyanın qonşusu olmuş, Azərbaycan
Cümhuriyyəti də Turan sərkərdəsi və əsgərləri tərəfindən deyil, turanlılardan
aldanmış bir qisminin yardımları ilə Turan dostu qiyafəsinə girən əski Türk
düşmanı tərəfindən qətl olundu.
Firdovsinin rəvayətinə görə, Yəcuc və məcüclar əcaib bir varlıq olub Qaf
dağını keçir, bu tərəfdəki insanları həlak edirdilər. Bunların əcaibliyi elə şəkildə idi
ki, qulaqlarının biri kilim, digəri yorğan kimi görünürdü. Gözləri dəniz suyu kimi
mavi, üzləri heyva kimi sarı idi. Müqəddəslik bilməyən bu əcaib varlıqdan hər
kəsin iyrənməsinə baxmayaraq, qarışqa kimi çox olan saylarından qorxaraq,
qarşılarına çıxa bilmirdilər.
Rusiya yəcuc və məcucları üzərində də zonanın böyük təsiri görünürdü.
Avropanın amansız düşmənliyinə qarşı şeytanla da olsa ittifaq anlaşma yaratmaq
zərurətində olan Türkiyə inqilabçılarının bu düşüncəsini bolşevik Rusiyası öz
haqqıyla təqdir etmişdi. Türklərin Azərbaycan üzərində mənəvi nüfuzundan
46
Qoca dünyanın gərdişi belədir. Gah nəşəli edər, gah ümidsiz.
47
istifadə ilə bolşeviklər Yaxın Şərqdə özlərini o qədər sevdirə bildilər ki, bunlar
müsəlmanların könlünü fəth edərək, Azərbaycanın istila deyil, əksinə İstambulu
belə qurtaracaqlarına inandılar.
Hər nə qədər «Müsavat» partiyasına mənsub olan millətsevərlər xalqı bu
yuxudan oyatmaq istəyir, «camaat, aldanmayın» — deyir, bunlar dərhal Quranın
buyurduqu, «İnnə Yəcücə və məcucə müfsidunə filərz» — edərlər. Eyni
məxluqlərdir ki, Krım, Türküstan və Mart faciələrini icad etdilər. «Bunların əsl
arzusu İstambulun qurtarılması deyil, əksinə Bakı və Azərbaycandır» — dedilərsə
də, «Müstəvər bozbaşı»
47
yemiş kimi xalq, «hay, dəli, şaftalı»
46a
— deyə onlarla
cəmlənir və özlərini ingilisə satılmış kimi görürdülər.
Hətta iş o mərhələyə gəlmişdi ki, küçə baqqalları belə bolşevikin, artıq
gördükləri «spekulyasion» düşmanı olmadığına inanmışdılar, dar görüşlü
İttihadçılar da Qarayevin qızıl yalanlarına qapılmışdılar. Düşünürdülər ki, Rusiya
gələcək, Ermənistanı ortadan qaldıracaq və ordularını Mustafa Kamal Paşanın
yardımına göndərəcəkdir.
Yalanın ömrü az olur. Xalq hikmətincə açıq olan bu həqiqət bir daha isbat
olundu. Bolşeviklərlə bolşevik təbliğatı aparanların yalanlarına aldanan xalq, Qızıl
Ordunun Ermənistana təsavüzünü gözlərkən, Moskvanın Ermənistanın istiqlalını
tanıdığı xəbəri alındı. Ermənilər əks-hücumlarına Qarayevin üsyankar məqaləsi və
Həsənovun göyərtədəki nitqilərinə baxmayaraq, Qarabağdakı hərəkat durduruldu.
Gürcüstana verilən 24 saatlıq notanın nəticəsi hərbi xalq komissarının gürcü
nazirlərini Bakıya çağırmaq üçün etdiyi israra rəğmən Tiflisə gedib gürcü
menşeviklərinin tələblərinə imza atmaqla bitdi. Erivandan keçərək Türkiyə yolu
Şəki ilə Lənkərana döndü. İstambulun imdadına getmək şüarı, «Ləhistanı qovaq!»
— şüarına döndərildi.
Ucuz çörək və daha ziyadə rahatlıq gözləyən-fəhlə ilə kəndli, birə-on
çətinliklə çörək tapmayıb daha çox çalışdı və qatı bir istibdad altında qaldıqda:
— Eyvah! — dedi.
47
«Şah Abbas və Xurşud Banu» operasında bir «müstəvər» (məst edən — M. Ə) tipi var.
Bu tip alipozdur. İnsanları çalar, öldürüb ətlərindən şorba asarmış. («Bozbaş» bir növ
Azərbaycan şorbasıdır). İsfahanlılar Şah Abbasın yanına gəlmiş, hər gün qeyb olan
vətəndaşların ucbatından xalqın qorxuda olduğunu ərz etmişlər. Şah Abbas dəyişik
qiyafədə İsfahana getmiş, bu sirri öyrənmək istəmişdir. Təqdiq əsasında müstəvərin
dükanına gəlib görmüşdür ki, bu dükanın müştəriləri həddən çoxdur. Səbəbini öyrənmək
istəmişdir. Xalq, bu aşpazın çox ləzzətli şorba bişirdiyini ona anladarkən, pərişan hallı birisi
―müstəvər‖in şorbanı insan ətindən bişirdiyini söylədikdə hər kəs onu ―hay, dəli, şaftalı ‖ –
deyə alçatmışdır. Halbuki, Şah Abbasın araşdırmasını davam etdirəndə kəşf etdiyi həqiqət,
―dəli‖nin doğru söylədiyini isbat etmişdir.
48
Bakının bütün sərvəti talana getdi. Dükanlar elə bil çapğınçı, basqınçı
kimi soyuldu. Evlər sahiblərindən alınaraq miras kimi paylandı. Kəndliyə torpaq
kağız üzərində verilirdisə də, əkinin məhsulu ərzaq məmurları tərəfindən çalınırdı.
İllərdən bəri anbara yığılan neft, əvəzsiz olaraq Rusiyaya aparıldı.
Sarı bal, şirniyyat, çay, şəkər, qumaş — nə varsa, vaqonlara, gəmilərə
yüklənərək Moskvaya götürüldü.
Xalqın həqiqi sərvəti, varı-yoxu qəsb edildi, «pul» — deyə bolşevik
kağızları hər tərəfi sardı.
Çörək istəyən ac xalqa top və çaxmaqlı tüfənk göstərdilər. Bir-iki
«müsəlman» komissarı pərdəsi altında bütün idarə işləri rus agentləri və
məmurlarının əlinə keçdi. Məmləkəti, guya ki, Azərbaycan kommunist partiyası
idarə edirdi. Halbuki, bu partiyanın söykəndiyi əksəriyyətlə düşmən və xristian
işçidən təşkil olunan Bakı sovetindən ibarət idi. İmzanı Nərimanlar, Əliheydərlər
atırdısa da, hökmləri Mikoyanlar, Çorayevlər və Solovyovlar yazırdı.
Zahirən qırmızı Azərbaycanın istiqlalı tanınmışsa da: nə hüdud bəlli idi,
nə də Rusiyalı ilə Azərbaycanlının hüququ bir, Azərbaycan ordusu 11-ci rus
komandanlığına tabe, dənizçisi rus admiralı Roskolnikovun əmrində.
Dostları ilə paylaş: |