MəMMƏdov qəRİb xəLİlov mahmud

 

33

1. Orqanizm bir faktora görə geniş, digərinə isə dar diapazonda tolerantlığa malik ola bilər.  

2. Bütün faktorlara qarşı geniş diapazonluğa malik olan orqanizmlər adətən geniş yayılmışdır.  

3. Hər hansı növ üçün ekoloji faktorun biri üzrə  şərait optimal deyilsə, digər ekoloji faktora qarşı da 

tolerantlıq diapazonu məhdudlaşa (darala) bilər. Məs., azotun limitləşdirilmiş miqdarı zamanı taxıl bitkisinin 

quraqlığa davamlığı aşağı düşür; azotun miqdarı az olduqda solmanın qarşısının alınmasına çox, azotun miqdarı 

çox oldduqda isə nisbətən az su tələb olunur. 

4. Çoxalma dövrü adətən kritik olur; bu dövrdə bir sıra mühit faktorları çox vaxt limitləşdirilmiş olur.  

Tolerant orqanizmlər ətraf mühitin əlverişsiz dəyişkənliyinə olduqca dözümlü növlər hesab olunur.  

 

2.2. Orqanizmin həyatında fiziki və kimyəvi mühit faktorlarının əhəmiyyəti  

2.2.1. Temperaturun orqanizmə təsiri 

Temperatur – mühüm limitləşdirici faktorlardan hesab olunur. Temperatur daim təsir göstərən faktor 

sayılır; onun kəmiyyətcə göstəricisi geniş coğrafi, mövsümi və sutkalıq müxtəlifliyi ilə  səciyyələnir. Belə ki, 

səhrada qum səthində temperatur 60

0

C-yə qalxa bilir, Şərqi Sibirdə isə havanın minimum temperaturu mənfi 

70

0

C-yə enir. Ümumiyyətlə, +50-dən -50

0

C temperatur diapazonu biosferdə temperatur şəraitin fundamental 

xarakteristikası hesab olunur, hərçənd bu parametrlərdən sapmalar da olur.  

İqlim zonalarına görə temperatur rejimindəki fərq – Arktika və Antarktikanın sərt və uzun sürən qışı  və 

sərin qısa yayı olan qütb səhralarından, yüksək və nisbətən sabit temperatur ilə seçilən ekvator vilayətlərinə 

qədər yaxşı təzahür olunan konkret ərazinin temperatur şəraitinə dənizə olan yaxınlığı, relyef və digər faktorlar 

təsir göstərir. Aşağı en dairəsinin sahil vilayətində və ya rütubətli tropikada temperatur rejimi yüksək stabilliyi 

ilə fərqlənir. Məsələn, Ekvatorda temperaturun illik dəyişmə amplitudu cəmi 6

0

C, Konqo çayı hövzəsində orta 

aylıq kontinental fərqi -1-2

0

C təşkil edir. Halbuki, kontinental səhralarda temperaturun sutkalıq fərqi 25-38

0

, 

mövsümi fərqi isə 60

0

C-dən yuxarı ola bilər. Avropa kontinentinin şimali-şərqində aşağı orta illik temperatur 

fonunda temperaturun mövsümi dəyişmə amplitudu 100

0

-yə  qədər təşkil edir. Dağlarda temperaturun şaquli 

qradiyenti, temperatur rejiminin yamacların cəhətindən, parçalanma dərəcəsindən asılılığı yaxşı təzahur olunur.  

Torpaqda temperatur şəraiti daha çox «hamar» (zəif) gedir. Əgər torpağın səthində temperaturun dəyişməsi 

hava temperaturunun dinamikasını  əks etdirirsə, dərinliyə getdikcə mövsümi və digər temperatur tərəddüdü 

azalır və temperatur rejimi canlı orqanizmlər üçün stabil əlverişli olur.  

Qeyd edildiyi kimi istənilən növ üçün tolerantlıq hüdudu maksimum və minimum letal (öldürücü, 

məhvedici) temperatur hesab olunur, bu hüduddan kənarda növ istidən və ya soyuqdan ölümcül zədə alır. Bəzi 

nadir istisnalar nəzərə alınmasa, bütün canlılar 0 və 50

0

C temperaturu arasında yaşamağa qadirdir, bu hal 

hüceyrə protoplazmasının xassələri ilə bağlıdır.  

«Optimal interval»da orqanizmlər özlərini rahat hiss edir, fəal çoxalır və populyasiyanın sayı artır. Həyatın 

temperatur hüdudlarının «aşağı  həyat fəaliyyəti» kənar sahələrində orqanizmlər özünü sıxılmış hiss edir. 

Sonrakı soyumada – «dözümlülüyün aşağı  sərhədi» hüdudunda və ya istilyin «yuxarı dözümlülük sərhədi» 

hüdudunda orqanizmlər «ölüm zonası»na daxil olaraq məhv olur. Bu misalla bioloji davamlılığın ümumi qanu-

nu izah olunur (M.Lammottuya görə). Bunu istənilən mühüm limitləşdirici faktora aid etmək olar. «Optimal 

interval»ın ölçüsü orqanizmin dözümlülük (davamlılıq) «ölçüsü»nü, yəni onun faktora qarşı tolerantlıq ölçüsünü 

və ya «ekoloji valentliyi» səciyyələndirir.  

Heyvanların temperatura görə adaptasiya olunma prosesləri «Poykiloterm» və «qomoyoterm» heyvanların 

təşəkkül tapmasına səbəb olmuşdur. Heyvanların əksəriyyəti poykiloterm, yəni onların bədənlərinin temperaturu 

ətraf mühitin temperaturunun dəyişməsi ilə dəyişilir. Bura suda-qurada yaşayanlar, sürünənlər, həşəratlar və s. 

daxildir. Heyvanların az hissəsi qomoyoterm və ya bədənin temperaturu xarici mühitin temperaturundan asılı 

olmayaraq dəyişmir. Bura məməlilər (o cümlədən insan) və quşlar aiddir. Məməlilərin bədəninin temperaturu 

36-37

0

, quşlarınkı isə 40

0

C olur.  

Sıfır dərəcədən aşağı temperaturda yalnız qomoyoterm heyvanlar aktiv həyat sürə bilir. Poykilotermlər sıfır 

dərəcədən aşağı temperatura dözsə də bu zaman onlar hərəkətini dayandırır.  

Bitkilərin həyatında da temperatur mühüm rol oynayır. Temperatur 10

0

C yüksəldikdə fotosintez prosesinin 

intensivliyi iki dəfə artır, bu +30-35

0

C-yə  qədər müşahidə olunur, lakin temperaturun sonrakı yüksəlməsi 

nəticəsində fotosintezin intensivliyi aşağı düşür, +40-45

0

C-də isə bu proses dayanır.  

Ayrı-ayrı coğrafi zonaların bitkiləri temperatura müxtəlif cür tələbat göstərir. Məlum olduğu kimi tropik 

meşələrin bitkiləri +5, +8

0

C temperaturda zədələnir. Uzaq Şərq və Sibir meşələrində bitən qaraşam cinsi isə -70

0

 

şaxtalara davam gətirir.  

Bitkiləri istiliyin kənar defisitliyi şəraitinə adaptasiya olunmasına görə üç qrupa bölmək olar:  

1. Soyuğadavamlı olmayan bitkilər – suyun donma temperaturu şəraitində güclü zədələnir və  məhv olur. 

Bura «yağışlı» meşələrin bitkiləri və isti dənizlərin yosunları daxildir. 

2. Şaxtaya davamsız bitkilər – aşağı temperatura dözür, lakin toxumalarında buz əmələ gəldiyi vaxt məhv 

olur. İlin soyuq dövrü başlandıqda onlarda toxuma şirələrində və sitoplazmada osmotik aktiv maddələrin qatılığı 

artır, bu isə donma nəticəsini -5-7

0

C aşağı salır. Hüceyrələrdə su donma nöqtəsindən aşağıda soyuya bilər, 

---