Mən gözəlləşirəm
Yüklə 0,57 Mb. Pdf görüntüsü
|
13 -Burdaca otur, indi gəlirəm. Qucağında uşaqla içəri girəndə tərbiyəçi qadına hər şey aydınlaşdı. Yan-yörəsindəki iş yoldaşlarına məlumat verdi: - Kərəm müəllimin arvadı gəlib. Təzə gələn uşağı da yanına apardı. Allah eləsin Zilxumarın xoşuna gəlsin. Uşağa yaman qanım qaynayır. Dədəmin canı üçün uşağım çox olmasaydı bunu özümə götürərdim. Bilirsini z də uşaqlarım uşaq deyil, elə bil oddu, alovdu.
İş yoldaşları tərbiyəçinin sözünü təsdiqlədilər. Ərinin uşaq qucağında içəri girməsindən Zilxu- marın ürəyi atlandı. Diksinib ayağa qalxdı. Uşağın gözlərinə baxanda qəlbinin ən incə telləri əsdi. Elə bil itkin düşmüş balasını gördü. Elə bil bu uşağı neçə illərdir tanıyır, yolunu gözləyirmiş. Kərəm müəllim körpəni ona uzatdı: - Get ananın qucağına, oğlum. Uşaq qadına doğru meyilləndi. Sonra qadın onu bağrına basdı, uşaq x ırdaca qollarıyla Zilxumarın boynuna sarıldı. Körpə- yə hansı əziz sözləri demək üçün götür-qoy eləməyə vaxtı olmayan Zilxumar “can”, “can” kəlmələrini dalbadal düzürdü. Uşaq arıq, qarayanız üzünü anasının üzünə sürtür- müş kimi qadının üzünə sürtür: -A na, mən səni axtarmışdım, sən haradaydın, haradaydın deyirdi. Kərəm müəllimin sevinci gözlərindən daşırdı.
14 Evləndiklərindən bəri bəlkə də ilk dəfəydi bu boyda xoşbəxtliyin içinə düşmüşdülər. Onların hər ikisi ayrılıqda beyinlərindən keçirdilər: - Özlərinin övladı olsaydı onda nə cür xoşbəxt olardılar? Bundan oyanası məlum deyildi. Ancaq indiki anlarda, indiki vəziyyətdə onlar tam bəxtəvər idilər. Uşağın gəlişi Kərəm müəllimlə Zilxumarın həya- tını dəyişdirmişdi. Onların işinin-gücünün əvvəlki vəziyyəti pozulmuş, uşaqlı bir evin səmtinə yönəl- mişdi. Balaca Sədnik sazı-sözü bu evdə eşitmiş, bu evdə dinləmiş, bu evdə heyrətdə qalmışdı. Atası onu stolun üstünə çıxarıb oturdur, saz çalırdı. Uşağın üzü
nə-gözünə, beyninə, ürəyinə dolan saz havalarını yorulmaq, usanmaq bilmədən ötür ona da çox maraqlı, bir aləm yaradırdı. Eşitdiyi mahnıları tez mənimsəyir, özününküləşdirirdi. O, atasıyla aşıqların məclisinə gedir, böyük həvəslə onların sözünü, havasını könlünə, beyninə yığırdı. Sonra bu mahnıları oxumağa başladı. Atası ilə anası oğullarının şirin məlahətli səsindən yorulmur, onu öpüşlərə qərq edirdilər.Bu uşağı Allahın böyük payı, böyük neməti, böyük xoşbəxtliyi sayırdılar. Sonsuzluq onların, yetimlik isə balaca Sədnikin qəlbindən tamam silinib atılmışdı. Bəxtəvər günlərin birində bütün dünyanı dəhşətə gətirən müharibə başlandı. Müharibənin fəlakətləri, dəhşətləri şəhərbəşəhər gəzir, kəndbəkənd dolaşır, xoşbəxtliyin, bəxtəvərliyin başına qapazlar salır,
15 gö zlərini ovub çıxarırdı. Oğullar, atalar, qardaşlar günbəgün azalırdı. Kərəm müəllimə çağırış məktubu gələndə Zilx umar saçlarını yoldu, şivən qopardı. Oğlu onun niyə belə etdiyini soruşdu. Anası uşağı ağlaya-ağlaya başa saldı. Uşağın beyni belə bir işin ola biləcəyini heç cürə qəbul eləmirdi. Lakin qanun-qanun idi. Gedəsilər getməliydi. Kərəm müəllimi rayon hərbi komissarlığına aparanda oğlu ondan aralanmadı. Hər cür qılıq, ovundurucu söz, təsəlli ona aid deyildi. Ayrılıq vaxtı çatanda uşaq atasının dizlərini qucaq- layıb dədə deyib elə bir fəryad, elə bir nalə çəkdi ki, hamı yerindəcə dondu. Bu dəhşətli naləyə, çığırtıya, hönkürtüyə qalib gəlib uşağı atadan aralamağa nə hökümətin, nə də qanunun gücü çatdı. Hökumət adamının da ürəyi, qəlbi var, nə vəzifə, nə qanun qorxusu bu uşağa qalib gələ bilmədi. Kərəm müəllimi hərbi komissarlıqdan dala qaytardılar. Ailənin sevinci yerinə düşdü. Aradan xeyli müddət keçdi. Yenə Kərəm müəllimə “çağırış” gəldi Bu dəfə də uşağın fəryadı daşların qəlbini yumşaltdı. Hərbi komissarlıqda vəziyyətlə ta- nış olmuşdular. Uşağın doğmaları tərəfindən atılması Kərəm müəllimin övladlığa götürməsi onların da qəl- bini kövrəldir, çıxılmaz vəziyyətdə qoyurdu. Balaca Sədnikin körpəcə ürəyi ayrılıq vaxtı dağılmağa hökm eləyidi. Köz görəti uşağın zəhrinin yarılmasına döz- mək faşist işiydi. Ona görə bu dəfə də Kərəm müəllimi müharibəyə aparmadılar.
16 Kənddə yağışlar ara vermirdi. Elə bil müharibədə ölənlərə göylər də yas saxlayıb, göz yaşları axı- dırdı.Göz yaşları o qədər gücləndiki ki, kəndə sel gəldi. Güclü, qüvvətli selin ağzından yaxa qurtarmaq uşaqların, toyuq, cücələrin, xırda para ağacların işi deyildi. Bu selin qabağında qollu budaqlı ağaclar, özülü möhkəm qoyulmuş evlər, iri mal-qara güclə dayanırdı. Selin başına götürüb çığırda-çığırda apar- dığı uşaqlardan biri də Sədnik idi. Kərəm müəllimin gözünə sanki qaranlıq çökdü, beli büküldü, dizləri taqətdən düşdü və dərhal da özünü selin qucağına atdı. Çox çətinliklə uşağa çatdı: - Qorxma, qadan alım, qorxma, gəldim, gəl, gəl yapış çiynimdən, çıx boynuma. Oğlanın huşu hələ özündə idi. Bir təhər atasının çiynində özünə yer elədi. Huşu gah itir, gah özünə qayıdırdı. Kərəm müəllimə sanki əjdaha gücü gəlmiş- di. Selin lap gur yerinə düşməsinə baxmayaraq birtəhər üzüb çıxır, sahilə can atırdı. Sanki u şaqları boğub, daşdan-daşa çalmağı qarşı- sına məqsəd qoyan qorxulu sel yavaşıyıb, səngimək fikrində deyildi. Ancaq suya düşmüş uşaqların atalar ının çiyni seldən daha güclü, daha əzəmətliydi. Kərəm müəllimlə selin mübarizəsi xeyli çətin, qorxunc vəziyyət almışdı. Sel kişiyə tez-tez güc gəlir, onu boğub məhv eləməyə fürsət axtarırdı. Kişi selin fikrini duymuşdu. Ancaq qorxduğunu birüzə vermə- yib çarpışırdı. Yaxında quru yer göründü. Sanki onun gözünə işıq, qoluna qvvət axdı, ömrünə-gününə fərəh Yüklə 0,57 Mb. Dostları ilə paylaş:
|