Mən nifrətlə aynadakı əksimə baxıram. Saçlarım niyə dağınıqdır biz kimi durur
Yüklə 3,64 Mb. Pdf görüntüsü
|
33 www.vivo-book.com
Heç bir söz deməyə qabil olmadan baxıĢlarımı ona doğru qaldırıram. ―ÇalıĢ, özünü ələ ala biləsən, Ana‖, – deyə demək olar ki, yalvarır hissiyyatlı təhtəlĢüur. – Kitablar, – deyə pıçıldayıram, lakin qəlbim ona bunu demək üçün yerindən qopmağa hazırdır: ―Siz! XoĢuma gələn sizsiniz!‖ Mən dərhal bu fikri kənara atıram, daxili ―mən‖imə çox uzağa getdiyinə imkan verdiyimdən dəhĢətə gələrək. – Nə cür kitablar? – O, baĢını yana əyir. Ona nə?
– E-e-e, adi klassika, əsasən Britaniya ədəbiyyatı. Qrey sanki cavab barədə düĢünərək uzun Ģəhadət barmağı ilə çənəsini qaĢıyır. Böyük ehtimalla, onunçün bu, sadəcə darıxdırıcıdır və o, sadəcə, bunu gizlətməyə çalıĢır. – Sizə daha nəsə lazımdır? – Mövzunu dəyiĢmək lazımdır: üzə toxunan barmaqlar fikrimi dəhĢətli dərəcədə yayındırır. – Heç bilmirəm. Nə məsləhət görərdiniz? ―Axı mən necə məsləhət verə bilərəm? Axı mən nə iĢlə məĢğul olmanız barədə bircə Ģey bilmirəm‖, – az qala dodaqlarımdan qopacaqdı, amma ucadan bunu deyirəm: – Nəsə düzəltmək fikrindəsiniz? – Sifətim allanır və baxıĢlarım nədənsə öz-özünə onun cins Ģalvarına doğru enir. – Fəhlə kombinezonu alın, – deyə davam edirəm, anlayaraq ki, artıq sözlərimə nəzarət edə bilmirəm. O qaĢlarını qaldırır: görünür, yenidən onu güldürmüĢəm. – Paltarı bulaĢdırmamaq üçün. – Mən onun cins Ģalvarına yönəlik qeyri-müəyyən jest edirəm. – Onu hər zaman çıxarmaq olar, – deyə Qrey gülümsəyir. – Hmm. – Hiss edirəm ki, yanaqlarım yenə də allanır. Yəqin, mən indi Kommunist Partiyasının Manifesti rəngindəyəm. ―Bəsdir çərənlədin. Dərhal dayandır gəvəzəliyi‖, – deyə təhtəlĢüur əmr edir. – Bir cüt kombinezon götürərəm. Yoxsa Tanrı göstərməsin, paltarımı bulaĢdıraram, – üzündə heç bir ifadə olmadan deyir o.
34 www.vivo-book.com
Mən Kristian Qreyi cins Ģalvarsız təsəvvürümə gətirirəm və dərhal bu təsəvvürdən xilas olmağa çalıĢıram. – Daha nəsə?.. – deyə cingildəyirəm bir cüt göy kombinezonu ona uzadaraq. O, sualıma əhəmiyyət vermir. – Müsahibə ilə iĢlər necə gedir? Nəhayət ki, normal sual, heç bir eyham olmadan və cavab verə biləcəyim sual. Mən ondan möhkəm, hər iki əllə yapıĢıram, xilasedici sal kimi və doğru-düzgün cavab verirəm: – Müsahibəni mən yox, Ketrin yazır. Miss Kavana. Mənim otaq yoldaĢım, gənc jurnalist. O, tələbə qəzetinin redaktorudur və sizdən Ģəxsən müsahibə ala bilmədiyi üçün çox qayğılanmıĢdı. Məyus olmuĢdu. – Onun ikibaĢlı qeydlərindən, nəhayət ki, qurtulmağıma çox sevinirəm. – Müsahibə əla alınıb, amma Keyt çox təəssüflənir ki, onda sizin fotoĢəkliniz yoxdur. Qrey qaĢlarını qaldırır. – Ona nə cür fotoĢəkil lazımdır? Gözlənilməz sualdır. BaĢımı yelləyirəm, çünki cavabı bilmirəm. – YaxĢı, mən hələ burdayam. Bəlkə sabah … – o susur. – Siz foto-sessiyaya razısınız? – yenidən ciyildəyirəm. Keyt xoĢbəxtlikdən göyün yeddinci qatında olacaq, bu iĢi təĢkil edə bilsəm. ―Və sən sabah yenidən onu görə biləcəksən‖, – təhtəlĢüurun qaranlıq bucağı astaca pıçıldayır. Mən bu səfeh, məntiqsiz fikri baĢımdan atıram. – Keyt çox sevinəcək… əgər biz fotoqraf tapsaq, əlbəttə. – Özümdən razıyam ki, qulaqlarımın dibinə kimi qızarıram. Qrey ağzını açır, sanki nəfəsi çatmır və kirpiklərini döyür. Hansısa anda özünü itirmiĢ kimi görünür. Yer kürəsi öz oxu ətrafında fırlanır və tektonik təbəqələr öz yerindən tərpənir. Aman Tanrım! Deyəsən, Kristian Qrey karıxıb. – Sabahla bağlı mənə məlumat verin. – O, arxa cibindən cüzdanını çıxarır və mənə vizit kartını uzadır. – Kartımı götürün. Bu, mobil telefonun nömrəsidir. Sabah saat ona kimi zəng edin.
35 www.vivo-book.com
– YaxĢı. – Cavab verərkən gülümsəyirəm. Keyt sevindiyindən uçacaq. – Ana!
Keçidin o biri baĢında Pol görünür – mister Kleytonun kiçik qardaĢı. EĢitmiĢəm ki, o Pristondan qayıdıb, amma onu bu gün görəcəyimi gözləmirdim. Polla həmiĢə dost olmuĢuq və indi qarĢımda zəngin, möhtəĢəm, son dərəcə cazibədar, hər Ģeyi nəzarətində saxlamağa öyrəĢmiĢ Kristian Qreyin durduğu anda normal bir insanla danıĢmağa böyük ehtiyac var. Pol məni qəfil yaxalayır və möhkəm qucaqlayır. – Ana, salam, səni görməyə çox Ģadam! – deyə o, coĢquyla qıĢqırır. – XoĢ gördük, Pol! Nə var, nə yox? QardaĢının ad gününə gəlmisən? – Hə. Sən çox gözəl görünürsən, Ana, – əl uzunluqdakı məsafədən məni nəzərdən keçirib gülümsəyir. Sonra məni özündən aralayır, lakin əlini çiynimdə saxlayır. Utandığımdan bir ayağımı götürüb, o birini qoyuram. Pol yaxĢı oğlandır, ancaq bir qədər nəzakətsizdir. Mən baxıĢlarımı yenidən Kristian Qreyə yönəldirəm: o, bizə baxır qırğı kimi: boz gözlər aĢağı endirilib və düĢüncəlidir, dodaqlar kip bağlanıb. QarĢımdakı artıq diqqətli alıcı deyil, baĢqa biridir – soyuq və uzaq adam. – Pol, mən müĢtəri ilə məĢğulam. Onunla tanıĢ olmalısan, – deyirəm Qreyin gözlərindəki düĢmənçiliyi yox eləməkdən ötrü. Polu onun yanına aparıram və onlar bir-birini baxıĢları ilə dəyərləndirirlər. Atmosfer – sadəcə buzlaq.
– Pol, bu, Kristian Qreydir. Mister Qrey, bu Pol Kleytondur, mağaza sahibinin qardaĢı. Özüm də anlamadan sonrakı izahlara ehtiyac duyuram. – Biz çoxdan tanıĢıq, burda iĢlədiyim vaxtdan... ancaq az-az görüĢürük. Pol Prinstoin Universitetində menecment ixtisasına yiyələnir, – deyə kəkələyirəm. ―Sus, bəsdir!‖ – Mister Kleyton. – Kristian əlini uzadır, lakin üzündəki ifadədən heç nə anlamaq olmur. Yüklə 3,64 Mb. Dostları ilə paylaş:
|