Mən nifrətlə aynadakı əksimə baxıram. Saçlarım niyə dağınıqdır biz kimi durur
Yüklə 3,64 Mb. Pdf görüntüsü
|
40 www.vivo-book.com
fikirdən tüklərim biz-biz durur. Axı o dedi: ―ġadam ki, Keyt müsahibəyə gəlmədi‖. Səssiz coĢquda əllərimi belimə qoyub bir yandan o biri yana hərəkət edirəm, doğrudan da, az müddətə olsa da, onun xoĢuna gəldiyim haqda özümü inandırıram. Keyt məni gerçəyə qaytarır. – Amma bizim fotoqrafımız yoxdur. Levi məhz bu istirahət günləri evinə yollanıb, Aydaho_Folza. TanınmıĢ Amerika sənayeçilərindən birinin fotosunu çəkə bilmək Ģansını əlindən buraxdığını bilsə, o, çox pərt olacaq! – Hm… Bəlkə Xosedən xahiĢ edək? – Ağıllı fikirdir! Ondan xahiĢ elə, sənin üçün nə desən, edər. Sonra Qreyə zəng edərsən, öyrən, onun üçün hara münasibdir. – Xose ilə bağlı məsələdə Keyt çox təklifsizdir. – Məncə, sən özün ona zəng eləməlisən. – Kimə, Xoseyə? – deyə Keyt məni ələ salır. – Yox, Qreyə. – Ana, onun xoĢuna gələn sənsən. – XoĢuna gələn? – səsim bir neçə oktava yüksəlir. – Biz elə təzəcə tanıĢ olmuĢuq. – Axı, hər halda, onunla söhbət eləmisən, – deyə Keyt pərtliklə cavab verir. – Və belə görünür ki, o səninlə yaxından tanıĢ olmaq istəyir. Ana, sadəcə, ona zəng et, vəssalam, – o, amiranə tonla deyir ədayla və dəstəyi asır. Onda hərdənbir liderliyə meyil peyda olur. Mən telefona baxaraq qaĢqabağımı sallayır və ona dil çıxarıram. Xoseyə ismarıc göndərər-göndərməz Pol anbara daxil olur. Ona sumbata kağızı lazımdır. – Ana, müĢtəri əlindən iynə atmağa yer yoxdur. – Üzr istəyirəm, – deyə getmək üçün çevrilirəm. – Kristian Qreylə harda tanıĢ olmusan? – deyə Pol qəsdən saymazyana soruĢur. – Keyt xəstələndikdə bizim tələbə qəzeti üçün ondan müsahibə götürmüĢəm.
41 www.vivo-book.com
Sözlərin təbii səslənməsi naminə çiyinlərimi çəkirəm, amma Poldan fərqli olaraq məndə bu, yaxĢı alınmır. – Kristian Qrey ―Kleytons‖da. ĠĢə bir bax! – O, qəribə bir tərzdə fısıldayır və baĢını yelləyir. – YaxĢı. Ġstəyirsən bu gün birlikdə harasa gedək?
Hər dəfə Pol evə qayıtdıqda məni görüĢə dəvət eləyir və mən də hər dəfə təklifdən imtina edirəm. Bu artıq ənənə halını alıb. Pol jurnal üzlüyündəki tipik amerikalı oğlan təsiri bağıĢlayır, amma o, ədəbi qəhrəmanlarla əsla oxĢar deyil, onu bu görkəmdə nə qədər təsəvvür etməyə çalıĢsam da. Bəs Qrey? – deyə təhtəlĢüur sanki qaĢlarını çataraq məndən soruĢur. Mən tez onun ağzını bağlayıram. – Məgər bu gün qardaĢının ad gününü qeyd etməyəcəksiniz? – Sabah. – Gələn dəfəyə qalsın, Pol. Gələn həftə buraxılıĢ imtahanlarım var, məĢğul olmalıyam. – Ana, sən nə vaxtsa mənə ―hə‖ deyəcəksənmi! – O gülümsəyir, mən isə ticarət zalına qaçmaqla Poldan qurtuluram.
***
– Ana, mən interyerlərin fotosunu çəkirəm, portretlər deyil, – deyə Xose inləyir. – Xose, xahiĢ edirəm. – Telefonu sıxaraq addımlarımla mənzilimizin qonaq otağını ölçürəm və pəncərədən axĢamın qaralan iĢığına baxıram. – Telefonu mənə ver. Keyt mobil telefonu əlimdən alır, ipək qızılı saçlarını çiyninin arxasına aĢırır. – Qulaq as, Xose, Xose Rodriges, əgər bizim qəzetdə sənin sərginin açılıĢı haqqında reportajın dərc edilməsini istəyirsənsə, sabah çəkiliĢdə olmalısan, anladın? – Keyt istəyinə nail olmağı bacarır. – YaxĢı. Ana sənə zəng edib deyəcək harda və nə vaxt. Sabahadək. – O, telefonu qapadır. –
42 www.vivo-book.com
Məsələni həll etdik. Qaldı bircə yeri və saatı danıĢmaq. Ona zəng elə. – Keyt telefonu mənə uzadır. Qarnım sancılanır. – Elə indi zəng elə. Hirsli baxıĢlarımı ona zilləyir və əlimi Ģalvarımın arxa cibinə salıram. Vizit kart üçün. Dərindən nəfəs alaraq titrəyən barmaqlarımla nömrəni yığıram. O, ikinci zəngə cavab verir. Səsi sakit və soyuqdur. – Qreydir. – E… mister Qrey? Bu AnasteyĢa Stildir. – Öz səsimi tanımıram. Qısa pauza. Bu, sadəcə, dözülməzdir. Ürəyim əsir. – Miss Stil. Sizin səsinizi eĢitməyimə Ģadam. – Səsin ahəngi dəyiĢir. Deyəsən, o təəccüblənib; səsdə hərarət duyulur… və hətta nəvaziĢ. Nəfəsim kəsilir, mən qızarıram. Qəfildən anlayıram ki, Ketrin Kavana ağzı açılı halda mənə baxır, onun nüfuzedici baxıĢlarından yayınmaq üçün mətbəxə qaçıram. – Mən müsahibə üçün fotosessiyaya görə zəng eləmiĢəm. – ―Ana, nəfəs al, nəfəs al‖. Ciyərlərim təlaĢla havanı özünə çəkir. – Sabah, əgər siz məĢğul deyilsinizsə, nə vaxt desəniz, ser? Mən, demək olar ki, sfinksin təbəssümünü görürəm. – Portlenddə ―Hitman‖ otelində qalıram. Hə, gəlin, təxminən sabah səhər, onun yarısında görüĢək bəlkə? – YaxĢı, biz gələrik. – Sevincdən özümdə deyiləm. VaĢinqton Ģtatının qanununa görə səsvermə və alkoqol alma hüququ olan həddi-büluğa çatmıĢ, yetkin bir qadın kimi deyil, lap kiçik qızcığaztək. – Yolunuzu intizarla gözləyirəm, miss Stil. – Onun gözlərindəki təhlükəli sayrıĢmanı təsəvvürümə gətirirəm. Görəsən, beĢcə kəlməyə əzabverici tovlamanı o necə bacarır? Mən özümdən gedirəm. Keyt artıq mətbəxdədir və üzündəki diqqətli ifadə ilə məni süzür. – AnasteyĢa Rouz Stil. O xoĢuna gəlir! Sənin kiməsə bu cür münasibətini heç vaxt görməmiĢəm. Əməlli-baĢlı qızarmısan. Yüklə 3,64 Mb. Dostları ilə paylaş:
|