Mən nifrətlə aynadakı əksimə baxıram. Saçlarım niyə dağınıqdır biz kimi durur
Yüklə 3,64 Mb. Pdf görüntüsü
|
49 www.vivo-book.com
O, məni liftdən çıxarır və biz arxamızca gələn cütlüyün boğuq gülüĢünü eĢidirik. Qreyin dodağı qaçır. – Bu liftlərdə daha nələr baĢ verir?! – deyə o donquldanır. Biz geniĢ, qələbəlik holldan keçərək çıxıĢa doğru gedirik, lakin Qrey fırlanan qapıdan keçmir. Maraqlıdır, niyə o, əlimi buraxmaq istəmir? May, isti bir bazar günü. GünəĢ iĢıq saçır və demək olar ki, küçədə maĢın gözə dəymir. Qrey sağa dönür və dördyol istiqamətində addımlayır, burada dayanıb yaĢıl iĢığın yanmasını gözləyirik. O, hələ də əlimi buraxmayıb. Mən küçə ilə gedirəm və Krisrtian Qrey əlimdən tutub. Hələ heç kim bu vaxtacan əlimdən tutmayıb. Tüklərim biz-biz olub, baĢım hərlənir. Mən üzümdəki səfeh təbəssümü o qulaqdan bu qulağa qədər silmək istəyirəm. ĠĢıqforda ―yaĢıl adamcığaz‖ – piyadalar üçün keçid iĢarəsi peyda olur və biz küçəni adlayırıq. Dörd məhəlləni ötür və nəhayət, ―Portlend kofe haus‖a yetiĢirik, burda Qrey qapını açmaq üçün əlimi buraxır. Ġçəri daxil oluram. – Hələlik masa seçin, mən qəhvə dalınca gedim. Sizə nə gətirim? – deyə o, həmiĢəki kimi nəzakətlə soruĢur. – Mən çay içəcəm… ―Ġngilis naharı‖, paketi dərhal çıxarsınlar. Qrey qaĢlarını qaldırır. – Bəs qəhvə? – XoĢlamıram. O gülümsəyir. – YaxĢı, çay, paket dərhal çıxarılsın. ġirin? Bunu nəvaziĢli müraciət sanaraq özümü itirərək bir anlıq susuram. Lakin təhtəlĢüur dodaqlarını sıxaraq məni gerçəyə qaytarır. Ağılsız, o soruĢur, çaya Ģəkər qatılsın, ya yox? – Yox, Ģəkərsiz. – Mən aĢağı, bir-birinə dolaĢmıĢ barmaqlarıma baxıram. – Nə yeyəcəksiz? – Yox, çox sağ olun. – BaĢımı yelləyirəm və o, piĢtaxtaya doğru gedir.
50 www.vivo-book.com
Qrey növbədə durduğu zaman altdan-altdan onu seyr edirəm. Mən günlərlə ona baxa bilərəm. O, ucaboy, enlikürək və tökməbədəndir; görən, onun ombaları bu Ģalvarı onun əynində necə saxlayır… Aman Tanrım! Bir neçə dəfə o, uzun, zərif barmaqlarını artıq qurumuĢ, dağınıq saçlarında gəzdirir. Hm... mən özüm məmnuniyyətlə barmaqlarımı o saçlarda gəzdirərdim. Bu fikir məni coĢdurur və almacıqlarım yenidən qızarır. Mən dodağımı diĢləyir və yenidən aĢağıya, əllərimə baxıram. – Ġstəyirsiniz deyim siz indi nə haqda düĢünürsünüz? – Qrey dübbədüz mənə baxır. Mən rəng alıb, rəng verirəm. Barmaqlarımı saçlarında gəzdirmək haqda, baĢqa nə ola bilər ki... Bilmək istərdim ki, onlar yumĢaqdır, ya yox… BaĢım mənfi mənada yelləyirəm. Qrey məcməyini toz ağacından olan kiçik, dairəvi masaya qoyur. O, fincanı kiçik nəlbəki ilə birgə mənə uzadır. Sonra kiçik çaydanı və ―Twinings English Breakfast‖ etiketli yeganə paketi – mənim sevimli çayım. Özü ağ köpüklü qəhvə içir. Maraqlıdır, o, bunu necə edir? – deyə bikarçılıqdan düĢünürəm. Özünə mərcanı ―maffin‖ də götürüb. Məcməyini kənara qoyaraq Qrey qarĢımda oturur və uzun ayaqlarını çarpazlayır. Onun davranıĢ hərəkətləri sərbəstdir, o öz bədəninin tam sahibidir. Ona həsəd aparıram; həm də öz naqolaylığımı nəzərə alaraq. Mənim üçün A məntəqəsindən B məntəqəsinə yetiĢmək və yolda büdrəməmək çətindir. – Hə, nə haqda düĢünürsünüz? – deyə inadla soruĢur. – Bu, xoĢladığım çaydır. – Səsim sanki yerin dibindən çıxır. Ġnana bilmirəm ki, Kristian Qreylə Portlenddəki qəhvəxanada üz-üzə oturmuĢam. O, qaĢqabağını tökür, hiss edir ki, mən nəyisə gizlədirəm. Mən paketi fincana endirirəm, o dəqiqə də çay qaĢığı ilə çıxarıram və nəlbəkiyə qoyuram. Qrey sual dolu nəzərlə mənə baxır, baĢını yana əyərək. – Mən südsüz açıq çayı xoĢlayıram, – deyə sanki özümə haqq qazandıraraq donquldanıram. – BaĢa düĢürəm. O sevgilinizdir? Aha, sözə bax da… görən, nəyə iĢarə edir?
51 www.vivo-book.com
– Kim?
– Fotoqraf. Xose Rodriges. Heyrətdən əsəbi halda gülürəm. – Yox, Xose mənim köhnə dostumdur, aramızda baĢqa heç nə yoxdur. Niyə bu qənaətə gəlmisiniz ki, o sevgilimdir? – Sizin bir-birinizə baxaraq gülümsəməyinizə əsasən bu nəticəni çıxardım. – Qrey düz gözlərimin içinə baxır. Özümü çox narahat hiss edirəm... dəhĢətli dərəcədə və baxıĢlarımı kənara çəkməyə çalıĢıram, amma əksinə, ona məftunluqla baxıram. – O, demək olar ki, ailənin üzvüdür, – deyə pıçıldayıram. Qrey astaca baĢını endirir, görünür, qaneedici tərzdə. Onun uzun barmaqları məharətlə kağızı ―maffin‖in üstündən çıxarır. – Bir tikə istəməzsiniz? – deyə soruĢur və yenidən yüngülcə gülümsəyir. – Yox, sağ olun. – Mən yenidən qaĢqabaqlıyam və yenidən baxıĢlarımı onun əllərinə zilləyirəm. – Bəs o, dünən mağazaya gələn? – Pol sadəcə dostumdur. Dünən sizə demiĢəm. – Söhbət səfeh axar alır. – Niyə soruĢursunuz? – Deyəsən, kiĢilər arasında həyəcan keçirirsiniz. Lənət Ģeytana, niyə mən bunu onunla müzakirə eləməliyəm? ―Mən ancaq sizinlə birgə olanda əsəb keçirirəm, mister Qrey‖, – deyə fikrən ona cavab verirəm. – Sizdən qorxuram. – Qulaqlarımın dibinədək qızarıram və səmimiliyimə görə məmnun halda fikrən əlimi kürəyimə vururam və yenidən öz əllərimə baxıram. – Bəli, siz məndən qorxmalısınız, – O, baĢını yelləyir. – Səmimiliyiniz xoĢuma gəlir. Zəhmət olmasa, baxıĢlarınızı aĢağı endirməyin, üzünüzü görmək istəyirəm. Ah. Mən ona baxıram və Qrey ürəkverici tərzdə, amma əyri-əyri gülümsəyir. Yüklə 3,64 Mb. Dostları ilə paylaş:
|